Semua Bab OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 : Bab 61 - Bab 70

เคี้ยงรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาก อย่างน้อยสามีก็ยอมเปิดใจที่จะลองพิจารณาดูแล้ว ส่วนเรื่องอื่นก็คงต้องไปลุ้นกันข้างหน้า ว่าการเดินทางไปดูที่ดินอาถรรพ์ริมบึงบัวจะเป็นอย่างไรเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ในที่สุดเคี้ยงกับตงก็เดินจูงมือประคองกันออกมาจากอาคารผู้ป่วยของโรงพยาบาล ตงสูดเอาอากาศบริสุทธิ์ด้านนอกเข้าเต

"ม่าจ๋า..." หลินเอ่ยเรียกเคี้ยงเสียงหวานจนใช้สะดุ้งอีกคำรบ (หวังว่าเด็กคนนี้คงไม่คิดจะ...จะเข้าไปข้างในนั้นหรอกนะ) ใช้คิดอย่างหวาดกลัวพลางกลืนน้ำลายลงคอ"ว่ายังไงอาหมวย" เคี้ยงหันมาถามหลานสาวตัวน้อยอย่างอ่อนโยน"คือว่า...." หลินรู้สึกว่าหากจะบอกอาม่าไปตามตรงก็กลัวว่าม่าจะกลัวดังนั้นเธอจึงคิดว่าเอา

"ได้สิ! กินให้อร่อยนะจ๊ะ แล้วก็... ถ้ามีเพื่อน ๆ ก็เรียกมากินด้วยกันได้เลยนะ พวกเราตั้งใจเอามาให้ทุกคนที่นี่กินอยู่แล้ว"วิญญาณของเด็กหญิงดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ ร่างโปร่งแสงของเธอก้มลงใกล้จานหมูย่าง... และเพียงครู่เดียว หมูย่างในจานก็ดูเหมือนจะซีดจางลงเล็กน้อยราวกับถูกดูดกลืนพลังงานบางอย่างไป พ

"โชคดีไปนะ ที่มันหนีไปเอง" เคี้ยงถอนหายใจอย่างโล่ง อก ยกมือขึ้นลูบอกตัวเองป้อย ๆ"ใจหายใจคว่ำหมด" หล่อนไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติอื่นใดนอกจากความกลัวเมื่อครู่เกสรหันกลับมา ใบหน้าของนางไม้สาวกลับมาเรียบเฉยอ่อนโยนเหมือนเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ไปกันเถอะจ้ะพี่สาว น้องใช้ เดี๋ยวจะมืดค่ำไปกว่านี้"

คำพูดเกริ่นนำของหลินทำให้ทุกคนในที่นั้นหันมามองเธอเป็นตาเดียว ความรู้สึกสงสัยใคร่รู้เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของทุกคนพร้อมกัน"เรื่องอะไรเหรออาหมวย?" เคี้ยงถามขึ้นก่อน มองหลานสาวด้วยแววตาที่ทั้งเอ็นดูและคาดหวังลึก ๆ ว่าอาจจะเป็นข่าวดีอีกครั้งหลินเม้มปากเล็กน้อย รวบรวมสมาธิก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวที่เธอได