Semua Bab OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 : Bab 1 - Bab 10

เสียงสวดอภิธรรมดังขึ้นภายในศาลาวัดแห่งหนึ่ง ภายในนั้นมีหญิงสาววัยสิบแปดกำลังร้องไห้ดวงตาของเธอบวมช้ำเนื่องจากการเสียใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ อีกทั้งข้างกันยังมีน้องชายน้องสาวที่อายุน้อยกว่าหลายปีในอ้อมกอด ในระหว่างที่ทุกคนภายในงานขาวดำกำลังฟังพระสวดอย่างตั้งใจ จู่ ๆ ด้านนอกก็มีชายคนหนึ่งในส

เสียงสัญญาณบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้นทำให้เด็กชายวัยทโมนทั้งหลายกรูกันออกจากห้องเรียน “พวกเธอจะทำตัวให้ดีกว่านี้ไม่ได้หรือยังไง โต ๆ กันแล้วยังทำตัวเป็นลิงเป็นค่าง” เสียงบ่นของอาจารย์ปรีดาดูเหมือนว่าจะได้ผลทว่าก็แค่เพียงชั่วครู่ชั่วยาม พอเขาหันหลังกลับเด็กนักเรียนชายพวกนี้ก็รีบวิ

หลินเงยหน้ามองยุ่งพร้อมฉีกยิ้มให้เด็กชายใจดีที่ดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของเธอ ก่อนจะหันกลับไปมองทางม่า ซึ่งตอนนี้กำลังยื่นมือจะช่วยพยุงเด็กหัวโจกที่ยังนั่งแผละอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้น แต่เจ้าเด็กนั่นกลับสะบัดมือที่ยื่นมาช่วยเหลือของเคี้ยง ออกอย่างแรง "ไม่ต้องมายุ่ง!" มันตวาดเสียงห้วนท่าทา

ยุ่งเองก็หยุดเดินมองตามใช้ไปด้วยแววตาระคนคุ้นเคยฉายชัด เขารู้ดีว่าคนที่ใช้กำลังวิ่งไปหาคือใคร ก่อนที่หลินจะก้าวเดินต่อช้า ๆ เคียงข้างยุ่ง สายตาจับจ้องไปยังร่างของผู้ชายสองคนที่ยืนหันหลังอยู่ไม่ไกลนัก คนหนึ่งดูสูงใหญ่กว่าเล็กน้อย ส่วนอีกคนมีรูปร่างใกล้เคียงกับใช้ในตอนนี้ แต่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าพวกเขาทั

"ใช่เสียงของจำปีหรือเปล่า" เคี้ยงพูดออกมาโดยไม่เจาะจงว่าหล่อนถามใคร"ใช่ครับ อั๊วขอไปดูก่อน" ชัยตอบพลางลุกจากพื้นชายหนุ่มเดินเร็ว ๆ ออกไปยังชานตรงบันไดเรือน ที่นั่น หญิงสาวในชุดเสื้อแขนกระบอกสีน้ำเงินกับผ้าซิ่นสีเดียวกันยืนรออยู่จริงด้วยท่าทางกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัดแสงสลัวจากในบ้านส่องให้เห็นใบ