All Chapters of มารยายั่วรัก: Chapter 51 - Chapter 60

Chapter 43เกือบเป็นเวลาสี่โมงเย็น ณัฐภัทรปิดหนังสืออ่านนอกเวลา วางไว้ที่มุมโต๊ะทำงานด้านซ้ายมือ เขาเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ เพื่อเปลี่ยนชุดออกไปรับหญิงสาวแล้วไปงานวันเกิดของลูกค้าพร้อมกันเพียงไม่นานชายหนุ่มออกมาในชุดคลุม เขาเดินตรงมาที่ตู้เสื้อผ้าเลือกเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปงานณัฐภัทรใส่ชุดเสร็จเรียบร้อย เขาเดินมาที่หน้ากระจกก่อนจะหยิบขวดน้ำหอมฉีดเข้าที่ร่างกายบางๆ พร้อมหยิบหวีขึ้นเสยผมให้ดูเรียบในแบบของเขา ก่อนจะเดินออกจากห้องไป“ภัทรจะไหนน่ะ” เพ็ญรตีเรียกณัฐภัทรเมื่อเห็นเดินลงมาจากบันได เธอสำรวจแต่งตัวของลูกชายเหมือนเตรียมไปงานเลี้ยงกลางคืนที่ไหนซะแห่ง“ไปงานวันเกิดของลูกค้าน่ะครับ” ชายหนุ่มตอบ พร้อมกับยกมือไหว้ลาผู้เป็นแม่“ผมไปก่อนนะครับ”“ภัทรไปกับใคร หรือว่าภัทรจะควงผู้หญิงคนนั้นไปด้วย”“ครับ ผมจะควงว่าที่ภรรยาไปด้วยในงานคืนนี้น่ะครับ” เขาตอบพร้อมกับยิ้มให้ผู้เป็นแม่“ภัทรนี่ถึงขนาดพาออกงานเลยเหรอ แม่ว่ามันเกินไปหน่อยไหม” เพ็ญรตีเอ่ยถามลูกชาย เธอพยายามข่มน้ำเสียงให้ดูเป็นปกติทั้งที่สีหน้าแสงถึงความขุ่นเคืองออกมาอย่างชัดเจน“ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังนี่ครับ ผม

Chapter 45“ไม่กลัวพี่ลงโทษหรือไง หืม”“ณินท์อยากให้พี่ภัทรลงโทษค่ะ...ลงโทษณินท์สิคะ” เธอตอบเขาพร้อมก้มหน้าลงด้วยความอาย ใบหน้าสวยแผ่วร้อนไปทั่ว สายตาคมมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างค้นหาคำตอบ ก่อนโน้มตัวลงไปกระซิบข้างต้นคอของเธอด้วยน้ำเสียงนุ่ม“ไม่กลัวพี่หรือไงครับ”เธอเงยหน้าขึ้นส่ายหน้าสบตาเขา ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะจิตใต้สำนึกห้ามไม่อยู่กันแน่ ถึงได้พูดแบบนี้ออกไป มือเล็กเริ่มเอื้อมซุกซนตามประสาคนเมา ปลดกระดุมเสื้อสูทของเขาออกทีละเม็ดในที่สุดความอดกลั้นทั้งหมดที่มีมาก็สิ้นสุดลง ณัฐภัทรเชยคางหญิงสาวตรงหน้า สำรวจใกล้ ๆ แล้วขยับขึ้นคร่อมหญิงสาว ขณะโน้มตัวลงจุมพิตประทับไปทั่วใบหน้า มือข้างหนึ่งเลื่อนไปที่แผ่นหลัง ปลดชุดราตรีสีหวานออก ใบหน้าซุกไซ้ประทับตราเรือนร่างงามไม่หยุด หญิงสาวที่กำลังหลงไปกับสัมผัสคุ้นเคยแปลกใหม่ได้แต่ครางตอบรับเสียงหวานในลำคออย่างพึงใจ“อื้อ”สติของชายหนุ่มถูกความปรารถนานั้นกลืนกินไปจนหมด เขาใช้มือเพียงข้างเดียวปลดบราตัวเล็กที่ปิดส่วนอวบอิ่มตรงหน้าออกเพียงไม่กี่วินาที เล้าโลมให้เธอรู้สึกดีจนเผลอร้องครางออกมา ชายหนุ่มหยอกเย้าคนใต้ร่างที่บิดส่ายไปมา ขณะที่

Chapter 47“พี่ภัทร...เดี๋ยวมีคนมาเห็น...” จิรภาณินท์ยกขึ้นดันไหล่เขาออกชายหนุ่มที่มีแรงมากกว่าก็ต่อต้าน และจุมพิตใบทั่วใบหน้าของเธอ พลางส่งสายตามอง หัวเราะอย่างมีเสศนัย “ไม่มีหรือครับ เพราะว่าพี่ล็อคห้องตั้งแต่เข้ามาแล้ว...”จิรภาณินท์มองชายหนุ่มที่แสดงสีหน้าเจ้าเล่ห์“คนเจ้าเล่ห์ ลามก”ณัฐภัทรยิ้ม โน้มตัวลงซุกไว้ที่ซอกคอ จนเลื่อนมาถึงเนินอกที่ถูกปิดด้วยบราสวย เขาปลดบราชิ้นน้อยออกด้วยความรำคาญตา ความอวบอิ่มที่อยู่ตรงหน้า ราวกับมีแรงดึงดูดให้เข้าไปหา ชายหนุ่มครอบครองเล้าโลมอย่างเชื่องช้า จนหญิงสาวต้องเผลอร้องครางออกมาอย่างพึงใจ มืออีกข้างเลื่อนจากน่องสวยไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวแล้วเย้าหยอกเล่น“พี่ภัทร...หยุดค่ะ...”ปากร้องบอกให้หยุด แต่ร่างกายกลับตอบสนองเมื่อถูกสัมผัสณัฐภัทรปลดชิ้นที่ปกปิดส่วนอ่อนไหวออก ก่อนย่อตัวลงใช้ปลายลิ้นสัมผัสส่วนอ่อนไหว จนหญิงสาวสะดุ้งตัวสั่นระริกเพราะความรู้สึกที่แล่นไปทั่วร่าง จิรภาณินท์ระทวยจำต้องใช้มือทั้งสองข้างทาบกับโต๊ะ ทว่าร่างกายก็ตอบสนองต่อการเล้าโลมของชายหนุ่ม“อื้อ...” ยิ่งนานมากเท่าไหร่เธอยิ่งแทบทนไม่ได้มากเท่านั้น การเล้าโลมของเขาช่างทำให้สติและร่าง

Chapter 49‘ยกเลิกงานแต่งซะ’ เพ็ญรตีพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม‘หมายความว่ายังไงคะ ?’ จิรภาณินท์ถามด้วยความไม่เข้าใจ‘จะให้หมายความว่ายังไงอีก ฉันให้เธอยกเลิกงานแต่งงานนี้ซะ !’เพ็ญรตีตวาดเสียงดังจนหญิงสาวต้องผงะถอยออกห่าง‘ไม่ค่ะ ณินท์ทำไม่ได้’ เธอตอบด้วยน้ำเสียงสั่น‘ฮึ ! ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องตอบแบบนี้ บอกมาว่าต้องการเงินเท่าไหร่ ?’ เพ็ญรตีถาม ด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองหยามเหยียด ‘เท่าไหร่ที่คิดว่าออกไปจากชีวิตลูกชายฉัน !’‘ไม่ค่ะ เงินซื้อหัวใจของพี่ภัทรไม่ได้ ณินท์รักพี่ภัทร...’‘ซื้อไม่ได้ ฮึ ! กลัวว่าที่ฉันให้น้อยไปกว่าการที่เกาะตาภัทรกินไปทั้งชาติสินะ !’ เพ็ญรตีตะคอกด้วยน้ำเสียงดูแคลนผู้หญิงตรงหน้า จะเล่นละครไปได้สักกี่น้ำ จะหลอกลูกชายเธอไปได้แค่ไหน... เธอไม่เชื่อว่าจิรภาณินท์จะบูชาความรักมากกว่าเงินทอง !‘ไม่ใช่นะคะ ณินท์ไม่ได้ต้องการ...’‘แล้วทำไมยังอยู่วุ่นวายกับลูกชายฉันล่ะ เงินสิบล้านที่คุณแม่ให้ไปมันยังไม่มากพอใช่ไหม ต

Chapter 51เพ็ญรตีเดินเที่ยวกับจิรภาณินท์จนลืมดูเวลาว่าล่วงเลยมาเกือบห้าชั่วโมงเย็น เธอต้องยอมรับว่าคุณกันเพลินจนถูกคอ ความรู้สึกเกลียดชังในด้านลบค่อย ๆ ลดลงไปแต่ก็ไม่ถึงกับหมดในทีเดียวกว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบทุ่ม เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเที่ยวถูกใจ มีลูกสะใภ้ไปด้วย...เพ็ญรตีเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับถือของเต็มไม้เต็มมือ น้อยหน่าเมื่อเห็นก็รีบวิ่งเข้ามารับของจากมือของผู้เป็นนาย“เอาไปวางไว้ที่ห้องของฉัน” เพ็ญรตีพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งตามเดิมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องรับแขก“กลับมาแล้วเหรอแม่เพ็ญ เห็นว่าไปเดินเที่ยวกับหนูณินท์มา” จินดารัตน์เอ่ยพร้อมกับยิ้มออกมา“ไม่ได้เดินเที่ยวซะหน่อยค่ะคุณแม่ ก็แค่หาเวลาให้ตาภัทรไปคุยกับหนูมุกเป็นการส่วนตัวก็เท่านั้นค่ะ” เพ็ญรตีแก้ตัว“แล้วไปกับหนูณินท์มาเป็นยังไงบ้างล่ะ” จินดารัตน์ถามเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะไม่อยากต่อความยาว สาวความยืดเรื่องมุกวารี“ก็ดีค่ะ” เพ็ญรตีตอบ“เอาเถอะ แล้วกินข้าวมาหรือยัง” จินดารัตน์ถาม“กินแล้วค่ะ ทานก