All Chapters of มารยายั่วรัก: Chapter 41 - Chapter 50

Chapter 34ณัฐภัทรยิ้มอย่างพึงใจเมืองเงยหน้ามองหญิงสาวที่ส่งเสียหายใจหอบท่าทางระทวยอยู่บนโต๊ะทำงาน เขากำลังสะกดกลั้นความรู้สึกเอาไว้ แค่ตั้งใจอยากจะเล่นนิดหน่อยแต่กลายเป็นว่าเลยเถิดซะแล้ว ยิ่งพอมองใบหน้าสวยและดวงตาที่ปรือหวานฉ่ำ เขาไม่อยากจะควบคุมอารมณ์ในตอนนี้เลย“พี่ภัทรคะ...ณินท์...”เขาลุกขึ้นมาพร้อมกระซิบที่ข้างใบหูของเธอด้วยเสียงแหบพร่า“ไม่ต้องกลัว พี่จะทำให้ณินท์มีความสุข”ปลายนิ้วชายหนุ่มรุกล้ำเข้าที่ส่วนอ่อนไหวอีกครั้ง คราวนี้เป็นจังหวะช้า ๆ ให้คนใต้ร่างได้หายใจ จิรภาณินท์ตอบสนองสัมผัสของเขาด้วยท่าทางไร้เดียงสา แต่กลับกลายเป็นว่าไม่เพียงพอสำหรับเธอ...หญิงสาวส่งสัญญาณบอกชายหนุ่มโดยการแอ่นสะโพกและขยับตัวตอบกลับ“พี่ภัทรคะ...จูบณินท์ได้ไหมคะ” หญิงสาวพูดเชื้อเชิญ ขณะที่ตอบรับนิ้วที่รุกล้ำเข้ามาในร่างกาย ณัฐภัทรยิ้มที่มุมปาก โน้มตัวลงไปประทับจุมพิตเธอไปทั่วเรือนร่าง เขารู้ดีว่าร่างกายของหญิงสาวเป็นอย่างไร และดูเหมือนว่าแม่แมวยั่วกำลังจะยั่วเขาให้ตบะแตกซะตอนนี้เขาขยับรุกล้ำปรับจังหวะตามที่สีหน้าของเธออ้อนวอน

Chapter 36หลังจากที่มุกวารีออกจากห้องไปความเงียบสงบก็กลับคืนสู่ที่เดิมอีกครั้ง ณัฐภัทรยิ้มมองจิรภาณินท์ก่อนลุกขึ้นเดินเข้ามาหาคนถูกมองไหวตัวทันจึงรีบถอยออกห่าง ณัฐภัทรเห็นท่าทางของเธอก็อดหัวเราะและยิ้มออกมาไม่ได้“พี่ภัทร ! ห้ามเดินมาเลยนะคะ ไม่งั้นณินท์จะโกรธจริงๆ ด้วย” เธอขู่ฟ่อ ทั้งที่รู้ว่าชายหนุ่มไม่ยอมทำตามอย่างแน่นอน“พี่สัญญาเลยครับว่าจะไม่ทำอะไรเกินเลยณินท์” เขายกมือขึ้นอย่างยอมแพ้พร้อมส่งสายตาอ้อนวอน “นะครับ”“ไม่ค่ะ” หญิงสาวส่ายหน้าพลางเดินถอยหลังออกห่าง เมื่อมั่นใจว่าคงเดินตามมาไม่ทัน จึงรีบหมุนตัวเดินอย่างเร็วเพื่อกลับไปที่โต๊ะ ทว่ากลับไม่เป็นเช่นนั้นเสียแล้วเธอถูกดึงเข้าไปกระแทกที่อกแกร่งอย่างเร็วจนไม่ทันตั้งตัว ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดร้องโวยายจนชายหนุ่มต้องพูดขู่เธอ“พี่ภัทร !” เธอพยายามดิ้นหลุดเป็นอิสระ“พี่ยังไม่ทันทำอะไรเลย” น้ำเสียงนุ่มของเขากระซิบข้างหลังใบหู“พี่ภัทรชอบรังแกณินท์” เธอว่าชายหนุ่ม“เเต่ณินท์ก็ชอบไม่ใช่หรือ

Chapter 38“เรื่องมุกวารีอีกสินะ ไม่ต้องไปบังคับฝืนใจตาภัทรหรอกนะ”“เพ็ญไม่ได้บังคับนะคะ แต่ค่ะอยากให้ตาภัทรหันมามองก้อนเพชร มากกว่าก้องกรวดก้อนทรายน่ะค่ะ” เพ็ญรตีพูดเปรียบเปรย“พูดจาแรงไปหรือเปล่า หนูณินท์ก็เป็นคนเหมือนกับเรานั่นแหละ อีกอย่างที่ฉันชอบหนูณินท์ไม่ได้วัดกันที่ฐานะหรอกนะ”“แต่เพ็ญยอมรับนะคะ ว่าเลือกที่ฐานะก่อน แค่ไม่อยากให้ตาภัทรอายคนอื่นนี่คะ มีภรรยาเป็นแค่ พริตตี้กระจอก ๆ เท่านั้น” น้ำเสียงเอ่ยขึ้นบ่งบอกถึงความไม่ชอบในตัวของจิรภาณินท์ออกมาอย่างชัดเจน“ฉันชอบหนูณินท์เพราะถูกชะตากัน ส่วนเรื่องอื่นที่ตาภัทรจะชอบหรือไม่ชอบไม่ได้อยู่ที่ฉัน เธอเองก็น่าจะให้ตาภัทรได้เลือกคู่ชีวิตเองบ้าง...”“ที่ผ่านมาเพ็ญก็ให้ภัทรเลือกแล้วนี่คะ ตอนนี้เพ็ญอยากให้ตาภัทรลองฟังเพ็ญดูบ้าง ไหน ๆ หนูมนต์ก็จากไปนานแล้ว ให้ตาภัทรลองเปิดใจกับหนูมุกบ้างไม่เห็นจะเสียหายเลยนี่คะคุณแม่” เพ็ญรตีอธิบายพร้อมทั้งยิ้มออกมาเมื่อพูดถึงมุกวารี“ฉันหมายถึงตอนนี้ เรื่องหนูมนต์เป็นอดีตไปแล้ว เธอจะไปสนใจห

Chapter 40มุกวารีเดินเข้ามาพร้อมฉีกยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มและหญิงสาวตรงหน้า นิ้วเรียกกำแน่นซ่อนอยู่หลังกระเป๋าหรูสะพายยาวข้างตัว“จะไปไหนกันเหรอคะ” มุกวารีถามด้วยน้ำเสียงหวาน“ผมไม่จำเป็นต้องตอบเรื่องส่วนตัวกับคนนอก” ณัฐภัทรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่กลับหลายเป็นมีดที่กรีดลงหัวใจของมุกวารีจนเจ็บแสบ“มุกก็ไม่ใช่คนนอกนี่คะ ภัทรก็น่าจะรู้ว่ามุกกำลังจะมาเป็นภรรยาภัทรแล้วไม่ใช่หรือคะ คุณแม่ทาบทามมุกไว้ตั้งหลายครั้งเลยนะคะ” มุกวารีพูดพร้อมยิ้มหวานให้กับจิรภาณินท์“คงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ ถ้ามุกอยากจะรู้เรื่องด้วย” มุกวารีพูดพร้อมจ้องมองจิกสายตาไปหาหญิงสาวข้างกายชายหนุ่ม“ไม่ว่าหรอกครับ แต่ผมไม่อยากพูดเรื่องสำคัญกับคนที่ไม่สำคัญสำหรับผม” ณัฐภัทรตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเช่นเดิม แต่ทว่าคำพูดของเขาถึงกับทำให้มุกวารีแทบเซล้มทั้งยืน แต่ถึงอย่างงั้นหญิงสาวก็ยังคงซ่อนความรู้สึกเจ็บแค้นทั้งหมดไว้ภายใต้ใบหน้าเรียวสวยของเธอ พร้อมกับแสร้งบีบน้ำตาเรียกร้องความเห็นใจจากชายหนุ่ม“คุณพูดจาทำร้ายจิตใจมุก ทำไม

Chapter 42‘ออกไปซะ อย่าให้ผมเกลียดคุณมากไปกว่านี้เลย แค่นี้ก็มากพอแล้วอย่าให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราแม้กระทั่งคนรู้จักก็ไม่มี !’ พริมรตาแทบล้มเซเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากชายหนุ่ม‘ฮึ ! จะอะไรมากมายกับคนที่ตายไปแล้ว ! พริมยังรักภัทรนะ ทำไมไม่หันมามองพริมบ้าง’ พริมรตาระบายความทุกที่เก็บไว้ออกมา หวังว่าเขาจะรู้สึกตาสว่างมากขึ้นแต่ทว่า...‘มนต์ไม่เคยตายไปจากหัวใจผม ! จำเอาไว้ คุณไม่มีทางที่จะมาแทนที่พิศชามนต์ได้ !’ เขาขยับกายลุกขึ้นจากเตียง พริมรตามองชายหนุ่มที่เดินไปวางกรอบรูปบนโต๊ะทำงานขนาดกลางของเขาด้วยความเสียใจแล้วเธอล่ะ! เธอยังมีชีวิตอยู่สู่คนที่ตายไปแล้วไม่ได้ตรงไหน‘ภัทร ! พริมยังอยากให้คุณหันมามองพริมบ้างนะคะ หันมารักพริมบ้าง ไม่ต้องเท่ากับที่ภัทรรักมนต์ก็ได้ ภัทรบอกพริมมาสิจะให้พริมทำยังไงภัทรถึงหันมารักพริม’เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่มพร้อมกอดเขาจากทางด้านหลัง‘คุณอยากให้ผมหันมารักคุณ?’ ชายหนุ่มแกะมือของเธอออก หันหน้ามามองหญิงสาวด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง‘บอกมาสิคะ พริมจะทำให้ภัทรทุกอย่าง ถ้ามันทำให้ภัทรหันมารักพริมได้’ พริมรตาถามณัฐภัทร เมื่อมีความหวังเธอย่อมจะทำตามหากนั่น...ทำใ