All Chapters of มารยายั่วรัก: Chapter 21 - Chapter 30

รถยนต์คันหรูหยุดจอดลงที่หน้าบ้านไม้สองชั้น ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยทางด้านข้างก่อนจะโน้มตัวเข้าใกล้เธอ จิรภาณินท์ก้มหน้าหลบสายตาคมที่จ้องมอง“พี่ภัทร” เธอเรียกพร้อมยกมือขึ้นดันคนตัวใหญ่ให้ออกห่าง“ครับ” ชายหนุ่มยิ้มรับ ก่อนขยับเขาไปใกล้กระซิบที่ข้างหูเธออย่างแผ่วเบา “ฝันดีนะครับ”จิรภาณินท์ยิ้มหวานรับแทนการตอบ ตากะพริบมองใบหน้าคมเข้มอย่างใกล้ชิด ก่อนค่อยหลับตาลงเมื่อชายหนุ่มประทับจูบลงริมฝีปากบางเนิบช้ามือหนาจับท้ายทอยหญิงสาวพร้อมสอดลิ้นเข้าที่โพรงปากหวาน“อื้อ” เสียงร้องทักท้วงเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ กำปั้นเล็กทุบที่ไหล่หนาเพื่อบอกเขาณัฐภัทรถอนริมฝีปากหนาออก มองผลงานของเขาด้วยความชื่นชม ก่อนจะไล่จูบพรมไปทั่วใบหน้า“รีบเข้าบ้านเถอะครับ” ชายหนุ่มกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า หญิงสาวมองนัยน์ตาคมอย่างไม่เข้าใจ พลางคิดแอบน้อยใจว่าเขากำลังไล่เธอยู่หรือเปล่า “รีบเข้าบ้านเถอะครับ ถ้าไม่เข้าบ้านพี่รับรองว่าคืนนี้ไม่ได้กลับบ้านแน่นอน”จิรภาณินท์เข้าใจความหมายที่เขาพูดอย่างทันที มือเล็กเป

หลังจากที่มุกวารีและเปมทัตออกไป ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา จิรภาณินท์ด้วยสายตาที่รู้สึกผิดและสับสน อยากจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังแต่ไม่รู้ว่าความเริ่มที่ตรงไหน หากเล่าออกไป เขาเองที่ต้องเจ็บเพราะยังลืมพิศชามนต์ไม่ได้ หากพูดออกไปแผลที่กำลังได้รับการเยี่ยวยาค่อย ๆ ปริแตกออกอีกครั้ง“ณินท์...” เขาเรียกชื่อเธอเบาจนแทบไม่ได้ยิน“ทำงานต่อดีกว่าค่ะ” เธอพูดตัดบทไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับเขา ไม่อยากคิดแต่ทำไมถึงหยุดคิดไม่ได้ชายหนุ่มคว้าต้นแขนของคนตัวเล็กและดึงเข้าสู่อ้อมกอดอย่างเร็ว“พี่ภัทร”“ขอพี่กอดณินท์แบบนี้นะครับ” เขากระซิบจิรภาณินท์ปล่อยยืนให้ชายหนุ่มกอดเธอจากทางด้านหลัง น้ำตาลูกผู้หญิงไหลซึมออกมาที่หางตา เธอกำลังกลัว กลัวหากวันใดที่เขาปล่อยเธอไป กลัวว่าทุกอย่างกำลังจะเป็นเพียงอดีตได้โปรดกอดณินท์นานกว่านี้ได้ไหมคะ พี่ภัทรณัฐภัทรลืมตาขึ้นสูดหายใจเข้า ก่อนคลายคนตัวเล็กออกพร้อมหมุนเธอหันกลับมา สองมือหนายกขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้า“ร้องไห้ทำไมครับ” หญิงสาวส่ายหน้าเป็นค

Chapter 18“เอาเถอะ...ถ้าที่หลังเธอไม่อยากให้คนเขาไปยุ่งห้องของเธอก็ทำความสะอาดเองล่ะกัน ฉันเบื่อเต็มทนแล้วที่ต้องมาคอยฟังเธอโวยวายไล่คนออกอยู่แบบนี้” จินดารัตน์พูดด้วยน้ำเสียงที่เอือม ต้องทนกับลูกสะใภ้ที่เอาแต่ใจตัวเองด้วยเพราะตัวเองเกิดเป็นลูกคุณหนูที่ไม่เคยถูกขัดใจ ถ้าเป็นเพราะลูกชายของเธอไม่ยืนกรานว่ารักเพ็ญรตีจริง เธอไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้เด็ดขาด“คุณแม่ !”“น้อยวันนี้จัดโต๊ะอาหารมื้อเย็นห้าที่นะ” จินดารัตน์หันไปสั่งพร้อมเดินออกไปแต่เพ็ญรตีก้าวยาวตามเพื่อถามถึงความคับข้องใจ“ห้าที่ หมายความว่ายังไงคะคุณแม่ มีแขกจะมาทานข้าวกับเราหรือคะ”“ใช่แล้ว” จินดารัตน์ตอบพร้อมทำท่าจะเดินหนี“แล้วใครคะคุณแม่”“เดี๋ยวเธอก็รู้เองนั่นแหละว่าเป็นใคร” เมื่อพูดจบแม่สามีเดินจากไปทันที่ทิ้งให้เพ็ญรตียืนมองทั้งที่ยังต้องการคำตอบอยู่ในใจ...แสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า สองมือของจิรภาณินท์เริ่มจัดเรียงเก็บงานบนโต๊ะตนเองอีกครั้งก่อนจะเดินไปพร้อมแฟ้มเอกสารในมือที่เพิ่งทำเสร

Chapter 20“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ?” เขาถามแต่น้ำเสียงกลับดูไม่ค่อยเป็นห่วงมากเท่าไหร่ มุกมารีเริ่มไม่พอใจเมื่อเขาไม่มีท่าทีห่วงเธอหรือเข้ามาโอบกอดปลอบประโลมเธอแม้แต่น้อย “ผมจะโทร.แจ้งตำรวจให้มาจัดการเรื่องนี้”“เรารู้กันสองคนได้ไหมคะ ? ฉะ...ฉันอายถ้าเกิดมีคนอื่นต้องรู้”หญิงสาวบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา“หรือว่าคุณรังเกียจที่จะอยู่กับฉันคะ”“เปล่า ผมไม่มีความจำเป็นต้องรังเกียจคุณ”“งั้นทำไมคุณถึง...” มุกวารีบีบน้ำตาพร้อมร้องสะอื้นออกมา เมื่อได้สูญเสียไปให้กับผู้ชายเมื่อกี้แล้ว ทั้งที่ความจริงเธอกลับรู้สึกสุขสมอยู่ไม่น้อย“กลับเถอะ เดี๋ยวผมจะไปส่ง” ณัฐภัทรพูดตัดบท“ไม่เป็นไรค่ะ คุณช่วยหยิบโทรศัพท์ให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ” มุกวารีพูดทันทีเมื่อแผนใหม่ได้แล่นเข้ามาในสมองของเธอ ขอเพียงแค่ครอบครองเขาเป็นของเธอเท่านั้น ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรเธอก็ยอม !ณัฐภัทรมองไปยังโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่บนพื้น เข้าก้าวเข้าไปพร้อมหยิมขึ้นมา ก่อนจะเดินไปที่ปลายเตี

Chapter 22 “แม่พี่เขานัดพี่ดูตัวกับผู้หญิงคนหนึ่ง พี่ไม่อยากไปแต่โดนบังคับเลยจะให้ณินท์ไปด้วย ถ้าไม่อยากไปพี่...” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเครียด “ณินท์ยังไม่ได้บอกว่าจะไม่ไปเลยนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นเบาๆ พร้อมก้มใบหน้าลงด้วยความเขินอาย เธอพูดอะไรออกไป ! “หมายความว่าตกลงจะไปกับที่ใช่ไหมครับ” ณัฐภัทรกระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูด้วยหัวใจที่อบอุ่น “จะดีหรอคะ เพราะคุณแม่จะว่าณินท์อีกก็ได้นะคะ” หญิงสาวถาม รู้ดีว่าเพ็ญรตีไม่ชอบเธอ ทั้งยังพยายามกีดกันออกห่างจากชายหนุ่มทุกทาง “เรื่องนั้นพี่รู้ แต่พี่ว่าคุณย่าต้องดีใจอย่างแน่นอน” เขาพูดพร้อมกระซิบที่ข้างหู แต่มือนั้นเริ่มอยู่ไม่สุดลูบไล้เธอไปทั่วตัวจนกระทั่งฝ่ามือหนาหยุดอยู่ที่ทรวงอกของเธอ “พี่ภัทร !” เสียงหวานของเธอร้องสะดุ้งด้วยความตกใจ และพยายามที่จะลุกออกจากตัก แต่กลับกลายเป็นว่าถูกอุ้มมานั่งที่โต๊ะทำงาน ชายหนุ่มยืนขึ้นมองใบหน้าสวยที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานในระดับเดียวกัน “พี่ภัทร คนลามก”เธอค้อน พลางก้มใบหน้าซ่อนความเขินอาย ณัฐภัทรเอื้อมมือไปเชยคางขึ้นให้สบตากับเขา “พี่ลามก ?” “มาก ๆ ด้วยค่ะ” เธอตอบเขาขณะใช้มือกันใบหน้าคมออกห่าง “แต่ณินท์ก็ไม