All Chapters of My Stepbrother is Obsessed with Me (SPG): Chapter 31 - Chapter 40

Flora’s POV Sunod nang sunod si Damien sa akin kahit saan ako magpunta. Hindi ko siya magawang itaboy kasi binilin ni Mama Maria sa kaniya na bantayan ako dahil nasa Siquijor kami. Pinag-leave niya ako sa kompanya niya para lang sa one-week vacation dito. Na para bang wala akong trabaho at deadlines bilang senior engineer. “Damien, puwede bang kahit ngayon lang, huwag mo akong sundan?” sabi ko habang naglalakad kami papunta sa dalampasigan. “Gusto kong mag-relax, hindi ma-stress sa’yo.” “Relax nga ako, ah. Kasama kita, so that’s relaxing,” sagot niya, nakangisi pa. “Hindi ako nagbibiro. I can take care of myself.” “Alam ko. Pero bilin ni Mama, bantayan kita. Ayokong pagalitan.” Napabuntong-hininga ako. “Bantay o bodyguard?” “Pareho,” sagot niya sabay tawa. Pinili ko na lang na huwag siyang pansinin. Nilapitan ako ng dalawang foreigner na lalaki, mukhang mga turista. Nagtanong sila kung puwedeng makipag-picture. Bago pa ako makasagot, biglang umakbay si Damien. “She’s taken,”

Flora's POV Kinabukasan, maaga akong nagising. Tahimik ang paligid. Tanging tunog lang ng mga alon ang naririnig mula sa labas. Habang nag-aayos ako ng buhok, napansin kong wala si Damien sa paligid. Wala rin sa veranda kung saan siya laging nagkakape. Bumaba ako papunta sa kusina at nadatnan ko si Mama Maria na nagluluto ng almusal. “Ma, si Damien po?” tanong ko habang nagbubuhos ng kape. “Maaga siyang umalis kanina, anak,” sagot ni Mama, hindi man lang tumingin. “May pupuntahan daw. Baka sinundo niya ‘yung girlfriend niya.” Napahinto ako sa paghalo ng kape. “Girlfriend?” tanong ko, medyo nagulat. “Sino raw po?” Umiling si Mama. “Hindi ko rin tinanong. Pero may binanggit siyang pupuntahan sa kabilang resort.” Hindi ko alam kung bakit biglang sumikip ang dibdib ko. Girlfriend? Wala siyang nababanggit tungkol doon. Alam kong wala siyang kasintahan—si Camille, oo, pero kaibigan lang niya ‘yon. At kahit ilang beses kong itanggi sa sarili ko, parang tinutusok ang loob ko sa ideyang

Flora's POV Humigpit ang pagyakap ko kay Damien nang unti-unting lumalalim ang halikan namin. Ang init ng kanyang mga labi ay parang apoy sa lamig ng gabi. Ang aming mga katawa'y halos magkadikit, at sa bawat saglit, nadarama ko ang tibok ng kaniyang puso laban sa dibdib ko. He groaned, a low, rough sound that started deep in his chest. "Flora," he breathed against my skin before his teeth found the sensitive curve of my neck. He didn't bite hard, just a firm, possessive pressure that sent a violent shiver straight down my spine to the very core of me. Hindi ko mapigilang gantihan siya. Ang mga kuko ko ay bumaon sa kaniyang likod, humigpit sa manipis na tela ng kaniyang shirt. Inilapit ko ang aking bibig sa kaniyang balikat at kinagat ito, isang mahina at mabilisang kagat bilang ganti. Unti-unti kong naramdaman ang kaniyang kamay, na noon pa man ay nakapatong sa aking hita, ay nagsimulang gumalaw. Ang mga daliri niya ay naglakbay dahan-dahan, papunta sa loob ng aking hita. Halos m

Flora’s POV Last day na namin ngayon sa Siquijor. Bukas ng umaga, lilipad na kami pabalik ng Maynila. Marami pa akong kailangang tapusin sa kompanya — mga pending na project, site visits, at meetings para sa upcoming international event ng mga senior engineers. Alam kong sasama si Damien doon, bilang siya ang CEO ng García Elite Builders & Development Corporation. Pero ngayon, gusto kong sulitin ‘tong huling araw na ‘to. Nasa beach kami. Tahimik lang ako, nakahiga sa buhangin habang pinagmamasdan ‘yung langit na unti-unting nagiging orange dahil sa papalubog na araw. Naririnig ko ang tunog ng alon, at ang tawanan ng ibang tao sa paligid. Medyo malayo si Damien kanina, may kausap sa phone tungkol sa business, kaya akala ko hindi na siya babalik agad. Pero nagulat ako nang bigla siyang tumayo sa harapan ko, hawak pa ang dalawang coconut shake. “Here. Para sa’yo,” sabi niya sabay abot ng isang cup. “Thanks,” sagot ko, kinuha ko ‘yung shake at uminom ng kaunti. “Akala ko busy ka pa ri

Flora’s POV Pag-alis ng Mama ko at Daddy ni Damien dahil may pupuntahan sila, tahimik lang kaming dalawa sa sala. Pero ramdam kong pareho kaming hindi mapakali. Alam namin pareho kung saan hahantong ‘yung katahimikan na ‘yon.“Uuwi na sila bukas ng gabi,” sabi ko habang nakatingin sa pinto.Tumango si Damien. “So, tonight, we’re alone.”Napalunok ako. Alam kong may ibig siyang sabihin. Hindi ko rin alam kung bakit parang hindi ako makatingin nang diretso sa kanya.“Flora,” tawag niya sa akin nang marahan, tapos lumapit siya. “Can you come to my room?”“Bakit?” tanong ko, kahit alam ko naman ang sagot.“Please. I just want to talk,” he said, pero ‘yung ngiti niya… alam kong hindi lang ‘talk’ ang ibig niyang sabihin.Hindi na ako sumagot. Tumayo lang ako at sumunod sa kanya papunta sa kwarto niya. Pagkapasok namin, agad niyang sinara ang pinto.“Damien…”Hindi pa ako natatapos magsalita nang bigla niya akong hinila at siniil ng halik. Ramdam ko ang bilis ng tibok ng dibdib ko. Napaakap