All Chapters of My Stepbrother is Obsessed with Me (SPG): Chapter 51 - Chapter 60

Flora’s POV Hindi ko na alam kung ilang araw na akong walang maayos na tulog. Simula nang kumalat ang balita na ipapakasal si Damien sa anak ng isang business tycoon, parang unti-unti akong nawawala sa sarili ko. Gabi-gabi ko siyang iniisip. Gusto kong maintindihan kung bakit siya pumayag. Pero sa bawat pagkakataong sinusubukan kong kausapin siya, malamig na tingin lang ang ibinabalik niya sa akin. Sa tuwing nagkakasalubong kami sa mansion, para bang hindi na kami nagkaroon ng kahit anong koneksyon. Hindi na siya 'yung lalaking dati kong kasama sa halakhakan, sa mga gabi ng sikreto naming relasyon, sa mga yakap na dati kong sandigan. Pati si Coco na binili niya para sa akin, hindi niya na dinadalaw. Parang sinadya niya talagang iwasan ako. Kasalukuyang nasa dining area ako kasama sina Mama at si Daddy Darius. Tahimik lang akong kumakain, pero ramdam ko ang awkwardness sa paligid. Si Daddy Darius halos hindi ako matingnan, at si Mama naman ay halatang hirap din pigilan ang sariling

Damien’s POVPalihim kong pinagmamasdan si Flora na abala sa pagbabasa ng mga reports sa sala. Tahimik lang siya, nakayuko, pero kita ko ang bahagyang paggalaw ng labi niya habang nagmumurmur ng mga numero. Nasa kusina naman ako kasama si Andrea. She was pretending to scroll through her phone, pero alam kong bored na bored na siya sa drama naming dalawa.Friends lang kami ni Andrea. Palabas lang naming fiancé ko siya. Nanganganib kasi ang buhay ng boyfriend niya dahil hindi tanggap ng pamilya nito. Kaya kinausap ko siya — napagkasunduan naming pareho na magpanggap. Ayaw kong mapahamak ang lalaki, at siya rin ayaw magulo ang relasyon nila.Hindi alam ni Andrea ang tungkol sa amin ni Flora. Ang alam lang niya, stepsister ko si Flora at wala kaming ibang koneksyon kundi 'yun. At dahil may tiwala siya kay Flora, convinced siyang walang malisya sa pagitan naming dalawa.Sa totoo lang, diring-diri si Andrea sa akin kapag sinusubukan kong magpanggap na sweet. Lalo na kapag alam naming may na

Flora’s POV Nang makalabas na si Damien, hindi ko na napigilang humagulhol. Halos mapatid ang hininga ko nang biglang sampalin ako ni Mama. Ramdam ko ang hapdi ng palad niya sa pisngi ko, pero mas masakit ang mga salitang sumunod. “Flora! Anong klaseng kahihiyan ‘to?!” sigaw niya, nanginginig ang boses habang umaagos ang luha. “Anong ginawa mo sa pamilya natin?! Sa sarili mo?!” “Ma…” halos pabulong kong sabi habang umiiyak. “I didn’t mean for this to happen.” “Hindi mo sinasadya?!” galit niyang sagot. “Natulog ka sa iisang kama ng kapatid mo tapos buntis ka pa! Anong tawag mo diyan, Flora?!” “Hindi ko naman siya kapatid, Ma…” halos pabulong kong sagot, nanginginig ang labi. “Magkaiba naman kami ng mga magulang...” “Pero asawa ko na si Darius! Magkapatid pa rin ‘yan sa mata ng tao!” sigaw ni Mama habang napapahawak sa ulo niya. “Diyos ko, Flora! Anong sasabihin ng mga tao sa atin? You denied everything! Dahan-dahang natahimik ang isyu dahil dumistansiya kayo sa isa't isa—tapos nga

Flora’s POV Kahit buntis na ako, pumasok pa rin ako sa kompanya. Hindi naman gano’n kabigat ang ginagawa ko ngayon, at isa pa, isa ako sa mga Senior Engineers sa García Elite Builders & Development Corporation. Hindi puwedeng basta ko na lang iwan lahat ng projects na nasa akin. Pagdating ko sa opisina, ramdam ko agad ang mga matang nakatingin sa akin. Hindi ko na rin binigyang pansin kahit naririnig ko ang pabulong-bulong sa paligid. Sanay na ako. Simula nang kumalat ang mga tsismis tungkol sa amin ni Damien, halos araw-araw may bagong kwento silang ginagawa. “Uy, ayan na naman ‘yong engineer slash stepsister na ginawang girlfriend ni Sir Damien,” bulong ng isa sa mga bagong staff. “Ang bilis no’n. Dati, parang tahimik lang. Ngayon, look—buntis na raw sabi nila.” Huminga ako nang malalim at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi ko na kailangang patulan. Alam ko kung ano ang totoo. Pagpasok ko sa office ko, naroon si Mia, ang assistant ko. “Ma’am, good morning po. Dumating na po ‘yong m

Flora’s POV Tahimik akong nakaupo sa harap ng salamin habang tinitingnan ang sarili ko. Nakaputing bestida ako, simpleng kasuotan pero para sa akin, iyon na ang pinakamagandang araw ng buhay ko. Sa wakas, ikinasal na kami ni Damien—kahit lihim, kahit walang mga bisita, kahit walang basbas ng pamilya namin. Hindi man natupad ang dream wedding ko, ayos lang. Ang bilis ng pangyayari. Ni hindi na nagawa ni Damien na mag-propose sa akin. Next time na lang daw kapag naging maayos na ang lahat. Lumapit si Damien at hinawakan ang kamay ko. “You look beautiful, my wife,” mahinang sabi niya habang pinagmamasdan ako. Napangiti ako, ramdam kong nanginginig pa rin ang kamay ko sa kaba. “Hindi ako makapaniwala na nangyari na ‘to,” sagot ko. “Lihim man, pero legal na tayo.” “Wala na akong pakialam sa iba, Flora. What matters is that I can finally call you mine,” sabi niya. Hinaplos niya ang pisngi ko, at ramdam ko ang init ng palad niya. “We’ll start our own life—away from all of them.” “Dam