All Chapters of My Stepbrother is Obsessed with Me (SPG): Chapter 11 - Chapter 20

Damien’s POV Kapansin-pansin ang pag-iwas ni Flora sa akin. Ilang araw na rin mula nang huli kaming nagkausap ni Flora sa kwarto niya, at simula noon, iwas na iwas na siya sa akin. Kapag nakakasalubong ko siya sa hallway ng office, hindi man lang tumitingin. Kapag nagme-meeting kami, laging formal, laging may distansya. Para bang wala kaming pinagsamahan. Ayoko man aminin, mas lalo lang akong naiirita. Hindi dahil iniwasan niya ako, kundi dahil alam kong may nararamdaman din siya, pero pinipilit niyang itago. Kanina lang, tinawagan ako ng ina niyang si Maria. “Damien, can you pick up Flora from work later?” sabi niya. “Bakit po?” tanong ko. “Family dinner. Gusto kong kumpleto tayo. At alam mo naman ‘yang anak ko, baka kung saan pa magpunta ‘pag hindi sinundo.” Hindi ko matanggihan si Maria. Kahit pa alam kong magiging mahirap ‘tong sitwasyon, pumayag ako. “Okay po. Ako na bahala.” *** Pagdating ko sa opisina ni Flora, diretso agad akong sa engineering department. Pagpasok ko,

Flora’s POV Mainit at maingay ang paligid dahil sa dami ng bisita. Nasa gitna ng engrandeng reception ang Mama at si Daddy Darius, parehong nakangiti habang pinapalakpakan ng lahat. Araw na ito ng kasal nila, at hindi ko alam kung matutuwa ako o maiilang—dahil sa mismong tabi ko ngayon ay si Damien, ang taong ilang buwan ko nang iniiwasan. Pareho kaming nakatayo bilang entourage, ako bilang bridesmaid ng Mama ko at siya naman ay groomsman ng tatay niya. Hindi ko rin alam kung malas o sadya lang na ipinartner pa talaga kami ng coordinator. “Relax, little sister,” bulong ni Damien habang nakaayos kami sa harapan. “Mukha kang kinabahan. Hindi ka naman ikakasal.” Napasinghal ako at pinili kong huwag siyang tignan. “Tumahimik ka nga, Damien. Hindi mo ba kayang umasta ng normal kahit sa mismong kasal ng mga magulang natin?” Narinig ko siyang tumawa nang mahina. “Normal naman ako. Ikaw lang ang palaging defensive.” “Defensive agad?” Lumingon ako sa kaniya at pinanliitan ng mata. “Baka n

Flora’s POV Mainit sa loob ng bar. Maingay ang tugtog, halong tawa at kalansing ng mga baso ang maririnig. Nasa table pa rin ako kasama sina Lianne at Mika, pero parang wala ako sa mood. Panay alok sa akin ang mga lalaking dumaraan, pero sa tuwing may lalapit, ilang minuto lang, bigla na lang silang aalis. “Girl, anong nangyayari?” tanong ni Mika habang umiinom ng margarita. “Kanina pa may tatlong lalaking lumapit sa’yo pero bigla na lang umaatras. Ano bang sinabi mo sa kanila?” “Wala,” sagot ko, sabay inom ng tequila. “Hindi ko nga alam kung bakit.” “Baka kasi may bantay ka,” sabat ni Lianne, sabay turo ng mata niya sa bandang kanan ko. Sinundan ko ang tingin niya—at doon ko nakita si Damien. Nakaupo sa isang VIP table, may hawak na baso ng whiskey, pero hindi iyon iniinom. Nakatutok lang ang tingin niya sa direksyon ko. Napabuga ako ng hangin. “Oh my God,” sabi ko. “Hindi pa rin siya tumigil.” “Bakit ba kasi nandito ‘yung stepbrother mo?” tanong ni Lianne. “Ang gwapo niya pero

Flora’s POV Alas singko na ng hapon, pero lima pa lang sa limampung project designs ang natatapos kong i-review. Ramdam ko na ang pamamanhid ng kamay ko sa kakasulat at kakasuri ng mga plano. Sa isip ko, ilang beses ko nang minura si Damien. Grabe talaga. Fifty designs? Gusto ba niya akong tuluyang mapagod at mag-resign? Habang nakatitig ako sa monitor, napabuntong-hininga ako. “Anong klaseng boss ‘yon? Akala mo ba robot ako?” mahina kong bulong habang minamasahe ang sentido ko. Nang biglang bumukas ang pinto, halos mapatalon ako. Pumasok si Roy, ang assistant ni Damien, bitbit ang dalawang paper bag at isang bouquet ng bulaklak. “Good evening po, Engr. Flora,” bati niya. Tinaasan ko siya ng kilay. “Roy, anong ginagawa mo rito?” Ngumiti siya. “May pinapadala po si Sir Damien.” Inilapag niya sa mesa ko ang mga pagkain at ang bulaklak. “Dinner po ninyo ‘yan, at favorite n’yo raw ‘yong adobo sa lugar na ‘to. Saka—ito po.” Iniabot niya ang bouquet. Napakunot ang noo ko. “Para saan ‘

Flora's POV Umupo ako sa sofa at nagkunwaring abala sa pag-inom ng juice. Pero naririnig ko pa rin ang usapan nila. “Excited na ako para kay Isla,” sabi ni Mrs. Montes. “She mentioned Damien a lot in her letters. Sobrang bilib siya sa kaniya.” Ngumiti si Damien. “She’s talented. Magaling talaga siya sa design.” Hindi ko napigilang magsalita. “So you two were close back then?” Tumingin siya sa akin. “Yeah. We worked on several projects together during college.” “Oh,” sagot ko, pilit na walang tono. “Sounds like you had fun.” “Flora,” sabi niya, parang gusto niyang ipaliwanag pa. “Isla’s a good friend. Nothing more.” “Hindi ko naman tinatanong kung may more, Damien,” pabulong kong sagot. “Just confirming lang kung close kayo.” Napatahimik siya saglit. “You sound jealous.” Napatingin ako agad sa kaniya. “Jealous? Ako? Damien, seriously?” Ngumisi ako. Nagkibit-balikat siya. “You’re defensive.” “Hindi ako defensive!” halos pasigaw kong sabi, dahilan para magtinginan ang mga tao