Lahat ng Kabanata ng Bound to the Billionaire Contractor: Kabanata 91 - Kabanata 100

MAYAHotel. Syempre sa hotel. Tiningnan ko mula sa taas pababa ang Peninsula Manila. Grandiyoso. Mamahalin. Isang lugar para lang sa mayayaman. Talagang dito niya ko dadalhin. Sabagay, ito na ang huling araw ng marriage contract namin. Bukas, wala ng silbi ang pekeng pagiging mag-asawa namin sa mata ng mga tao. Nabigyan na rin naman niya ako ng limang milyon. Okay sana ‘tong set-up na ’to. Hindi na umabot ng isang taon yung pagpapanggap. Pede na akong bumalik sa dati kong buhay. Kung hindi lang kasi nakisali ‘tong pesteng pusong ‘to. Napahawak ako sa dibdib ko. Ngayon, inaaya niya ako, bilang Maria Ysabel, sa isang hotel. Para maka-move on agad? Sabagay ‘yun naman yung sabi niya noon. Tulungan namin ang isa’t isa makalimot. Ang hindi niya alam, ako rin yung taong gusto niyang kalimutan. Huminga ako ng malalim. Bahala na. “Maria?” binalik ako ng boses ni Renzo sa realidad. Nasa labas na siya ng kotse, hawak ang handle ng pinto na nakabukas na. Gentleman. Hindi lang kay M

RENZOKumuha siya ng makeup wipes sa bag niya at sinimulang punasan ang mukha niya. Una yung red lipstick. Tapos yung contact lenses, fake eyelashes, eyeshadow, kilay, foundation… Lahat. And underneath… Parang huminto ang paghinga ko.“Why… why do you look like…”Kamukha niya si Maya.“No,” bulong ko. “This can’t… This can’t be…”Inangat niya ang kamay niya at hinila yung buhok niya..Wait.. Is that… a wig? She’s wearing a wig?Bumagsak sa kamay niya yung light brown wavy hair niya at napalitan ng…Black hair. Long. Straight. Maya’s hair.Napatayo ako. “No…”“Yes, Renzo.” Nagsalita siya. Iba na yung boses niya. Mas mataas. Mas soft. Boses ni Maya. “Ako ‘to, si Maya.”Parang umikot yung paningin ko. Maria doesn’t know Maya’s name. Hindi ko pa na-mention sa kanya. Why is she saying that she is her now?“You’re… you’re lying. This is some trick. A prank. Some manipulation…”Lumapit siya sa akin at hinawakan ako sa mukha.“Hindi, Renzo,” sabi niya. Boses pa rin ni Maya. “Tignan mo

RENZOTumingin yung pastor sa bawat isa sa congregation.“Ang kapatawaran ay hindi patungkol sa tao. Ito ay patungkol sa pagsunod sa Dios. Ito ay pagtitiwala na makatarungan Siya. Na iingatan ka Niya at papagalingin yung sakit. Pero dapat mong isuko yung paghihiganti. Yung karapatan mong pagbayarin sila.”Pero I want to make her pay. Gusto kong maramdaman niya yung nararamdaman ko. Gusto kong maintindihan niya…“Sabi sa Matthew 6:14-15,” pagpapatuloy niya. “For if you forgive others their trespasses, your heavenly Father will also forgive you. But if you do not forgive others their trespasses, neither will your Father forgive your trespasses.”Tumayo ako. Hindi ko na kaya pang makinig.Tumingin sa akin si Mom. “I'll be outside,” sabi ko. Tumango naman siya. Pagdating sa kotse, habang papauwi kami, hindi nagsalita si Mom. For a while. Then nagtanong siya.“Ano sa tingin mo? About the message…”Natawa ako. Bitter. “Want honesty?”“Always.”“I think it’s stupid. Forgiveness like that?

RENZO“Nasa fields… sir. Bakit po?” She was using her real voice this time. Maya’s voice.Parang may kumurot sa dibdib ko. Don’t let it affect you, Renzo. “Come to my office. Now. We need to sign the annulment papers.”Tumahimik siya. “I understand,” sagot niya. Malungkot ang boses.I hung up bago pa ako ma-sway. After an hour, there was a knock on the door. “Come in.” Pumasok si Maya. Naka-Maria Ysabel mode pa rin siya. Probably out of professionalism. Ayaw niyang maka-apekto sa trabaho niya yung personal life niya. Tsk. She’s a good worker talaga. Kung hindi lang nagkaganito…“Sit,” I said. Voice hard.Umupo naman siya. I slid the paper across the desk. Pinirmahan ko na yung part ko. “Sign these.”TIningnan niya yung mga papel. Tapos tumingin sa akin. Nangingilid ang luha. “I’m sorry,” sabi niya. “For… for everything. Sa pagsisinungaling Sa paggamit sayo. Sa pagtataksi sa yo. Alam kong hindi ko deserve ang kapatawaran mo. Alam kong ako ang gumawa nito sa sarili ko. Stil

MAYA“Naalala mo yung nasa 7-eleven tayo?” pagpapatuloy niya. “Nung nagpakita yung asawa mo. Dun ko lang nalaman na kinasal ka na pala.”Napatingin ako sa malayo. “Sa totoo lang, nabasag yung puso ko nun.”Napahawak siya sa dibdib niya at nangiti ng bahagya. Tapos tumingin sa akin ng seryoso.“Alam ko nasasaktan ka ngayon. Nakikita ko. At alam kong dahil yun sa kanya.”“Hindi naman…” ide-deny ko sana. Pero dere-deretso siya magsalita. “Ayokong i-take advantage yun. Hindi ko siya balak palitan or anything like that. Gusto ko lang malaman mo na may nakakakita sa’yo sa kung sino ka talaga. May nagpapahalaga sa ‘yo. At kung anuman nangyari sa inyo ni Mr. Alcantara, anumang nasabi niya o ginawa niya, hindi mababago nun yung halaga mo. Worth it kang mahalin. Worth it kang piliin.”Nangilid ang luha ko. Dahil natumbok niya kung anung nararamdman ko. Feeling ko wala akong kwentang tao. Kaya iniiwan ako ng mga mahal ko sa buhay. Si Nanay. Si Renzo. Hindi ko deserve mahalin. Hindi ko deserve