Semua Bab Bound to the Billionaire Contractor: Bab 81 - Bab 90

MAYA Hospital Administration: “Kailangan ko po ng discharge paper para kay Rodualdo Santos,” sabi ko sa clerk, pilit na inii-steady ang boses ko kahit nanginginig na ang pakiramdam ko. “Room number?” “1047.” “Patient ID?” Napatingin ako sa bag ko. “Wait lang po… nandito po yun.” Hinahalungkat ko yung bag pero parang wala ako sa katawan ko. Nasaan? Nasaan yung papel? Nanginginig yung mga kamay ko. Lahat, nanginginig. Mag-focus ka, Maya. Ginagawa mo na ‘to for years. Simpleng paperwork lang ‘to. Pero hindi ko magawa. Ang nakikita ko lang sa utak ko ay si Tita Loring, nakangiti, tinatawag akong “anak,” nag-aalala kung kumain na ba kami. Parang paulit-ulit yung alaala habang pinipigilan kong huminga nang mabilis. “Miss,” sabi ng taong nakapila sa likod. “Pakibilisan po.” “Sorry po… sorry,” bulong ko, halos mabulol, habang kinakalat ko yung mga papel sa counter. Pero mali lahat. “Maya Santos… government ID… ano ba—hindi ‘to!” Mag-concentrate ka. Kahit ngayon lang. “Mis

MAYA“Teo, iniingatan kita—”“Iniingatan saan?” taas niya ng boses. “Para maging inutil ako? Lagi mo na lang akong binabawalan, tapos ikaw lahat ng ginagawa! Tapos pag napapagod ka naman, ayaw mo kaming tumulong!”Hindi ako nakapagsalita.Hindi niya alam.Hindi niya alam na nagkulang ako noon.Hindi niya alam na dahil sa pagkukulang ko… natangay si Nanay ng tubig. Hindi niya alam kung gaano ko siya pinoprotektahan dahil ayokong maulit…“Maya.”Si Renzo. Nasa tabi ko na pala. “Pwede ka ba makausap?”Tumango ako at sumunod sa kanya palabas. Malamig ang hangin, maliwanag ang buwan, pero ang dibdib ko masikip pa rin.Hindi na siya nagpaikot-ikot.“Tama si Teo,” sabi niya.Napalingon ako. “Ha?”“Tama si Teo,” ulit niya. “Lagi mong sinusolo ang lahat. Pati yung hindi mo dapat akuin.”“Hindi sa gano’n—”“Gano’n yun,” sagot niya, hindi agresibo pero hindi rin lumalayo sa katotohanan. “At ngayon, hindi mo na kaya. Ayaw mo ring magpatulong.”“Nagpapatulong naman ako,” pilit kong sabi, kahit a

Hinawakan niya yung likod ko. Hindi ko alam kung sinusuportahan ba niya ako o ano. Parang natigilan naman si Director Morales sa tanong niya. “Pasensya na pero hindi ako pwedeng magbigay ng comment dahil ongoing pa ang imbestigasyon…”“Naiintindihan naman po namin,” medyo lumambot yung boses ko. “Sana po maintindihan niyo rin po kami kasi mahirap po samin na nawalan kami ng mahal sa buhay. Iniisip lang din namin kung pwede sanang maiwasan yung nangyari…”“Naiintindihan din po namin ang pagdadalamhati niyo,” sabi naman ng isang opisyales. Nanginginig ang boses. Mukhang kinakabahan. “Nangangako po kami sa inyo. Aalamin po namin ang puno’t dulo nito.”“Salamat po.” Yumuko ako. Nagpapasalamat. Kagaya ng ine-expect nila sa akin. Pagkalipas ng ilang minuto ng mga pangako at pakikidalamhati, umalis na rin sila. Nakatingin lang ako sa kanila habang nakikipag-kamay sa ibang mga tao. Pero ang daming tumatakbo sa isip ko. “Maya?” tanong sa akin ni Renzo. “Okay ka lang ba?”Tumango ako. “May

MAYATahimik ang biyahe namin papuntang Maynila.Hawak ni Renzo ang manibela na para bang iyon na lang ang bumubuhay sa kanya—sobrang higpit, puti ang mga kamao. Nakakuyom ang panga. Diretsong nakatutok ang mga mata sa kalsada.At ako?Nasa passenger seat, yakap ang folder ng ebidensya sa kandungan ko. Mga litrato ng gumuhong kalsada. Completion certificate. Ang litrato ng ribbon-cutting.Mga patunay.Pero sapat ba?Pagdating namin sa mansyon ng Alcantara, lampas hatinggabi na. Agad bumukas ang gate—kilala ang sasakyan ni Renzo.Home.Pero hindi na ito pakiramdam ng tahanan.Parang teritoryo ng kalaban."Ready?" tanong ni Renzo habang pinapatay ang makina."Hindi," sagot ko. "Pero… gawin na natin."Sabay kaming naglakad papunta sa pintuan. Hinawakan niya ang kamay ko. Pinisil.Tapos binitiwan.Dahil sa loob—nandoon ang ama niya.At kailangan namin ng sagot.Gising si Sir Rogelio. Naupo siya sa likod ng napakalaking desk—ang desk na marahil doon natutunan ni Renzo ang tungkol sa negosy

MAYA “Six,” ulit ni Tina. “Tapos ano, mag-a-AWOL ka nalang? Hindi na magpapakita sa kanya? O gusto mong i-extend? O totohanin ang lahat?” Ibinaba ko yung kapeng hawak ko. “Hindi ko na nga alam. Sa totoo lang, nung pinagtanggol niya ako nung nasa gala kami kahit na nahuli na niya ako, nung nakita ko kung paano niya ako inalagaan nung nag-panic attack ako, yung pag asikaso niya samin pati kay Tita Loring, pati yung pagtulong niya para magkabati kami ni Teo —-- gusto ko nang lumampas sa level ng relationship namin ngayon. Kaso ito nga. Nagulo na naman isip ko…” “Ang sakit naman sa bangs neto,” komento naman ni Tina. “Sinabi mo pa. Isipin nyo, paano ako makikipag-relasyon sa taong hindi lang konektado sa pagkamatay ni Nanay at Tita Loring, pero sa taong hindi kayang tayuan yung tama? Sa tuwing titignan ko siya, yung pamilya niya, yung mansion nila, maalala ko si Tita Loring. Si Nanay. Yung mga tao sa evacuation center. Tapos hindi ko pa alam kung pipilin niya rin makipag-relasyon pa s