All Chapters of ฮูหยินสายลุย: Chapter 11 - Chapter 20

ข่าวการชนะศึกครั้งนี้ ที่ทหารแคว้นเว่ยแค่เกือบสองแสนสามารถชนะกองทัพเยี่ยนที่มีทหารถึงหกแสนคน โดยมีกลศึกของฮูหยินท่านแม่ทัพเป็นกุนซือในครั้งนี้ ได้แพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว เพียงเวลาไม่นานข่าวลือก็ได้ไปถึงราชสำนักฮ่องเต้ที่หวาดระแวงอยู่แล้วถึงกับกริ้ว อุตส่าห์โยนสมรสพระราชทานให้ด้วยคิดว่าบุตรสาวแม่ทัพใหญ่ทางทิศเหนือเป็นเพียงแค่สตรีที่มีแค่ความเฉลียวฉลาดเพียงนิด จะได้ลดทอนอำนาจทางการทหารของแม่ทัพเฉินลงได้บ้าง แต่พระองค์ทรงคาดการณ์ผิดไป บุตรสาวอดีตแม่ทัพโจวมิใช่เฉลียวฉลาดแค่เพียงข่าวลือเสียแล้วที่ได้ไปสืบมา นางยังมีสมาคมการค้าที่มีอำนาจโยงใยกับหลายฝ่ายแม้แต่แคว้นข้างเคียง และยังสามารถดึงแคว้นข้างเคียงมาเป็นกองหนุนของนางอีก สตรีผู้นี้ประมาทไม่ได้จริงๆ “บัดซบ”ฮ่องเต้จิ่งหนานฟง ตบโต๊ะด้วยความพิโรธที่คาดการณ์ผิดพลาด แทนที่จะลดอำนาจทางทหารลงกับการเสริมปีกให้กับแม่ทัพผู้นี้ไปเสียอีก “ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้วเลยพะย่ะค่ะ ทรงรักษาพระพลานามัยด้วย”กงกงขันทีชราได้เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเล็กแหลมด้วยความห่วงใย“จะไม่ให้เจิ้นโกรษได้เยี่ยงไร แทนที่จะลดอำนาจลงกับส่งเสริมไปเสียอย่างนั้น” สุรเสียงที่เอ่ยออกมาจึงเต

“ฝ่าบาทขอทรงพิจารนาให้ถี่ถ้วนพะย่ะค่ะ ฮูหยินโจวเป็นกุนซือของกองทัพ ถ้าจะให้รั้งอยู่ต่อคงจะไม่เหมาะ และอีกอย่างก็เป็นฮูหยินท่านแม่ทัพด้วย ถ้าจะให้อยู่ต่อแต่ท่านแม่ทัพกลับไปเพียงผู้เดียวคงไม่เหมาะสมพะย่ะค่ะ” เจ้ากรมจาง ที่เคยมีสัมพันธ์อันดีกับเฉินโม่เหยียนกล่าวขึ้นด้วยความกดดันเหงื่อซึมทั่วแผ่นหลัง แต่จะให้ฝ่าบาททำตามพระทัยจะกลายเป็นขี้ปากประชาชนได้เช่นกันเมื่อมีหนึ่งคนใจกล้า ย่อมมีเสียงคัดค้านตามมา ทำให้ฮ่องเต้ถึงกับฉุนเฉียวกับขุนนางเหล่านี้ เรื่องอื่นทรงอยากให้คัดค้านกลับเงียบปาก มาถึงเรื่องนี้กลับพร้อมใจกันคัดค้านเสียอย่างนั้น“ฝ่าบาททรงมีพระเมตตา เก่งกล้าสามารถยิ่งกว่าผู้ใด ทรงอนุญาตให้หม่อมฉันได้กลับไปประจำการที่แดนเหนือด้วยเพคะ กองทัพจะขาดกุนซือไม่ได้ และหม่อมฉันก็ไม่ต้องการอยู่ห่างจากท่านแม่ทัพ หม่อมฉันยินดีจะถวายกลยุทธ์ที่รวมเป็นหนังสือถวายเพื่อเป็นแนวทางศึกษาแก่คนรุ่นหลังต่อไปเพคะ” โจวฟางหลินเริ่มจะรับรู้แล้วว่า ถ้าให้นางอยู่ในวังคงไม่พ้นได้ได้หนังสือหย่าร้างโยนใส่หัวและตั้งนางเป็นสนมเป็นแน่แท้ อิสระที่โหยก็คงได้มอดดับไปและถูกฝ่าบาทสูบเลือดเนื้อจนหมดสิ้น ฝ่าบาทไม่ได้ตกหลุมรั

ภายในจวนที่จัดทำอาหารมากมายเพื่อต้อนรับท่านแม่ทัพเฉินกลับจวน มีเพียงคนในตระกูลที่มาร่วมทานอาหาร การไปเมืองหลวงครั้งนี้ของเฉินโม่เหยียน ช่างน่าหวาดหวั่นยิ่งนัก ฮ่องเต้ทรงคิดอันใดก็ไม่อาจคาดเดาได้ ถึงจะดูมีอำนาจที่มีทหารนับแสนอยู่ในมือแต่ก็แฝงไว้ด้วยความหมิ่นเหม่ราวกับยืนบนหน้าผาสูงชัน ยามความหวาดกลัวบัลลังก์สั่นคลอนของฝ่าบาทอาจนำภัยมาสู่ก็เป็นได้ โชคดีที่ครั้งนี้ได้กลับมาอย่างปลอดภัยความรุ่งโรจน์ของตระกูลเฉินอยู่กับเฉินโม่เหยียนเพียงผู้เดียวการจะอยู่หรือล่มสลายก็ขึ้นอยู่กับหลานชายผู้นี้ ฮูหยินผู้เฒ่าถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้มที่ป่านหลานชายผู้นี้ยังไม่มีบุตรสักคน อายุอานามก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว บุรุษวัยเดียวกันมีบุตรมาวิ่งเล่นในจวนกันหลายคนแล้ว ถ้ากลับมาครั้งนี้คงต้องพูดคุยเรื่องรับภรรยารองเสียที ในเมื่อภรรยาเอกไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ก็ต้องรับภรรยารองเพื่อสืบสายเลือดวงค์ตระกูล เรื่องนี้โจวฟางหลินก็รับรู้และไม่ได้มีปัญหาอันใด มีความเข้าใจว่าสิ่งใดสำคัญมากน้อยเพียงใด ช่างเป็นเด็กดีเสียจริง ฮูหยินผู้เฒ่าค่อนข้างพอใจกับหลานสะใภ้ผู้นี้เสียดายที่นางไม่สามารถตั้งครรภ์ไดั “คำนับท่านย่าท่านแม่ขอรับ”

ก่อนกลับค่ายทหาร โจวฟางหลินได้ขึ้นไปเขาที่เป็นที่ตั้งโกดังเก็บสินค้าของนาง ไปสั่งการเรื่องการขนส่งอาวุธและการค้าข้าวและเกลือที่จะต้องส่งไปตามจุดหมายต่างๆ บัดนี้อนาจักรการค้าของนางได้แผ่ขยายออกไปมาก การค้าที่มีทั้งในแคว้นและนอกแคว้น ใครบ้างไม่รู้จักนายหญิงฟาง ซึ่งนางใช้อักษรตัวแรกในชื่อมาตั้งชื่อในนามของผู้ที่ทำการค้าทว่าบางคนก็เคยเห็นโฉมหน้าของนางและบางผู้คนก็ได้ยินเพียงซื่อ แต่ที่ได้รับรู้กันแทบทุกคน คือนายหญิงฟางผู้นี้ มีใบหน้างดงาม อายุยังน้อยแต่กลับมีความโหดเหี้ยมเด็ดขาด เคยมีผู้คิดจะลองดีมากมาย แต่ก็มีอันล้มหายตายจากไปมิใช่น้อยมือขวาอย่างหนานกงเป็นตัวหลักที่จัดการเรื่องราวทุกอย่างให้จนเบ็ดเสร็จเรียบร้อย การที่ฝึกฝนผู้มีฝีมือขึ้นมามากมายก็เพื่อการจะสามารถควบคุมพ่อค้าที่แข็งข้อ โดยมีชายที่มีใบหน้าเป็นแผลเป็นน่ากลัวบนใบหน้าคอยจัดการด้วยวิธีต่างๆ ที่นายหญิงสั่งการโจวฟางหลิน จึงให้สวมหน้ากากเอาไว้ นอกจากเพิ่มความเกรงกลัวยังไม่ต้องเปิดเผยโฉมหน้าให้กับผู้ใดต้องรู้อีกด้วย เมื่อได้จัดการเรื่องราวจนครบจึงได้กลับลงมา ด้วยต้องรีบเดินทางกับค่ายทหารเพื่อจับโจรเสียที“เสร็จธุระแล้วรึ” เฉินโม

บรรยากาศที่ดูจะเคร่งเครียด การวางแผนขับไล่ชนเผ่าเร่ร่อนที่รวมตัวกัน และได้ตั้งชื่อว่า ซยงหนู ซึ่งมีการรวมตัวกันหลายเชื้อชาติ ที่มีวิธีถนัดการรบที่แตกต่างกันมันต่างกับการทำศึกกับแคว้นเยี่ยน ชนเผ่านอกด่านจะถนัดการรบในทุ่งหญ้าและเก่งเรื่องขี่ม้ายิงธนูเป็นพิเศษ ถึงจะกล่าวว่าเป็นชนเผ่านอกด่านแต่กลับแข็งแกร่งมิใช่น้อย การจะขับไล่ต้องอย่าให้ยืดเยื้อยาวนาน ยิ่งถ้าเข้าช่วงหน้าฝนกองทัพเว่ยจะเสียเปรียบเป็นอันมากชนเผ่านอกด่านจะถัดการรบแทบจะทุกฤดูแต่กองทัพเว่ยจะเสียปรียบเป็นอันมาก หน้าหนาวและหน้าฝนจะเสียเปรียบด้วยการเป็นอยู่ที่ต่างกันเพราะฉะนั้นต้องให้จบในช่วงฤดูหนาวก่อนที่จะผ่านพ้นไปเพียงเท่านั้น อย่างช้าต้องไม่เกินสาร์ทฤดูที่มีความร้อนปกคลุมจนแทบละลายโจวฟางหลินครุ่นคิดเรื่องการวางแผนกลศึกในครั้งนี้ ในเมื่อชนเผ่าเร่ร่อนเหล่านี้ถนัดรบในทุ่งหญ้าและเจ้าแผนการ ทางกองทัพจะต้องใช้กำลังพลออกรบหมุนเวียนทหารหนึ่งแสนแปดหมื่น แบ่งออกไปครั้งแรกห้าหมื่นคน โจมตีตั้งแต่เช้าจรดค่ำชุดที่สองผลัดเปลี่ยนไปที่ห้าหมื่นคนเช่นเดิมในช่วงกลางคืนต้องเป็นคืนเดือนหงายจึงจะมึแสงเพียงพอเช้าวันต่อมาให้ชุดที่สามเข้าโจมตีอี