All Chapters of ฮูหยินสายลุย: Chapter 1 - Chapter 10

44 Chapters

บทที่1: ชะตาหวนคืน

บทที่1 ชะตาหวนคืน ร่างบางที่มีใบหน้างดงามแต่ก็มิได้งดงามถึงขนาดล่มเมืองถึงเพียงนั้น นั่งเหม่อลอยด้วยยังจับต้นชนปลายไม่ถูก นางจับใบหน้าที่ยังสวยสดงดงามไม่ได้แก่ชราไปตามกาลเวลาก่อนหน้านี้ตั้งแต่บิดาเสียชีวิตในสนามรบเพียงไม่ถึงเดือนก็ได้รับ สมรสพระราชทานที่นำมาจากเมืองหลวง ให้แต่งงานกับท่านแม่ทัพ ‘เฉินโม่เหยียน’ที่ประจำการอยู่ที่ ‘เมืองเป่ยฉิน’ ในทิศตะวันตกท่านแม่ทัพเฉิน ขึ้นมาเป็นแม่ทัพแทนท่านพ่อของนาง แต่ท่านแม่ทัพมีนางในดวงใจแล้วที่เมืองหลวงถึงจะไม่อยากแต่งงานแต่ก็ขัดราชโองการไม่ได้ จนเมื่อแต่งงานนางยังคงทำหน้าที่ กุนซือต่อในกองทัพ ด้วยพยายามขอร้องสามี เพียงหวังว่าจะได้อยู่ใกล้ชิดด้วยคิดว่าสักวันหนึ่ง สามีที่มีใบหน้าหล่อเหลาร่างสูงกำยำองอาจดั่งนักรบ อาจจะยอมรับนางจนเกิดความรักขึ้นมาได้ แต่เรื่องราวหาเป็นเช่นนั้น ถึงจะอยู่ใกล้ชิดเพียงใด สามีก็ไม่เคยสนใจ ในฐานะภรรยาแม้แต่น้อยเพียงแต่ให้เกียรตินางเหมือนกับเป็นสหายเสียมากกว่า กับสามีไม่ได้มีบุตรถึงจะถูกกดดันเรื่องการสืบทายาท เฉินโม่เหยียนก็ไม่สนใจ และนางเองก็ต้องปล่อยไปเพียงเพราะทำอันใดไม่ได้ จวบจนวาระสุดท้ายของชีวิต สามีก็ได้ลาออกจา
last updateLast Updated : 2025-10-16
Read more

บทที่2: เจรจาการค้า

บทที่2 เจราจาการค้า โจวฟางหลินนึกทบทวนเรื่องราวในชาติก่อน นางมีคนรู้จักที่ทำการค้าอาวุธ ท่านพ่อเคยได้ติดต่อยามเมื่อเกิดศึกสงครามแล้วทางเมืองหลวงไม่ส่งอาวุธมาให้อ้างว่า พึ่งส่งไปให้ทางหัวเมืองอื่นจึงทำให้ไม่สามารถจะมีพอส่งมาที่หัวเมืองทางเหนือ ตระกูลของนางเป็นแม่ทัพมาตั้งแต่ท่านปู่ แต่ท่านพ่อมีเพียงบุตรสาว มีนางเป็นบุตรสาวของฮูหยินเอกเพียงคนเดียว ท่านพ่อจึงจำเป็นต้องรับ อนุหูจางเหมย เพื่อจะได้มีบุตรชายสืบทอด แต่ก็ยังคงเป็นสตรี เมื่อบิดาเสียชีวิตจึงมีนางเป็นบุตรสาวสายตรงเพียงผู้เดียว โจวฟางหลินคิดว่าถ้าติดต่อท่านเหลียวที่เคยทำการค้ากับท่านพ่อสำเร็จ จะติดต่อกับอีกหนึ่งคน ท่านเหล่าหลาน เป็นคนค้าข้าวสารทุกชนิดรายใหญ่และมีเกลือที่สามารถส่งขายให้เกือบทั้งแคว้นด้วยการผูกขาดสัมปทานไว้ จริงๆแล้วราชสำนักจะเป็นผู้ควบคุมการค้าเกลือไว้ขายแต่เพียงผู้เดียว แต่ไม่รู้ว่านายท่านเหล่าหลานได้สัมปทานการขายเกลือมาจากราสำนักได้อย่างไร แต่ต้องเสียภาษีที่ถูกเรียกเก็บเป็นจำนวนมหาศาลเช่นกัน เรื่องเกลือนางสามารถทำได้เพราะหลังจากที่จะเสียขีวิตได้มีคนสามารถผลิตเกลือบริสุทธิ์ได้จนสร้างกำไรมหาศาล แต่ต้องหลังจากนี้เ
last updateLast Updated : 2025-10-16
Read more

บทที่3: เจรจาการค้า(ตอนปลาย)

บทที่3 เจรจาการค้า(ตอนปลาย) ยามแสงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าอากาศเย็นสดชื่นนัก โจวฟางหลินได้วางแผนไว้ว่าจะไปพบท่านเหล่าหลาน คนผู้นี้จำได้ว่า เคยเป็นคนที่ท่านพ่อเคยช่วยเหลือช่วงที่ยังเป็นพ่อค้าเล็กๆ ซึ่งในช่วงนั้นนางเองก็ยังเด็กอายุเพียงสิบหนาว ท่านเหล่าหลานจากพ่อค้าที่ไม่มีอำนาจและชื่อเสียงสามารถไต่เต้าขึ้นมาใช้ระยะเวลาแค่เพียงสิบปี จนสามารถได้รับสัมปทานการขายข้าวทุกชนิด บัดนี้มีใครบ้างไม่รู้จักชายวัยกลางคนผู้นี้อีกไม่นานจะมีสงครามอีกครั้ง จึงต้องกักตุนสินค้าโดยเฉพาะข้าวและเกลือให้มากที่สุด ยามศึกสงครามชาวบ้านไม่สามารถมีเงินซื้อสิ่งเหล่านี้ได้ที่กักตุนเพื่อที่จะส่งขายในแคว้นที่ได้รับผลกระทบต่างหาก โจวฟางหลินออกจากจวนไปวันนี้ได้พาซุนหงไปด้วย เพราะบ่าวรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ผู้นี้จะขอตามไปด้วยพูดเหตุผลต่างๆนา จนต้องพามาด้วยเพื่อตัดปัญหาความเจ้าแง่แสนงอนของนาง “ฮูหยินน้อย วันนี้ท่านต้องพาชุนหงไปด้วยนะเจ้าคะ” “ข้าไปคนเดียวจะสะดวกกว่า เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่เถอะ” “ท่านพาข้าไปด้วยเถอะ เดี๋ยวจะดูไม่ดี ถ้านายหญิงออกไปผู้เดียวแบบนี้ทุกวัน อาจจะเกิดข้อครหาได้นะเจ้าคะ” ร่างบางถอนหายใจ พลางยกยิ้มอย่
last updateLast Updated : 2025-10-16
Read more

บทที่4 ท่านแม่ทัพกลับจวน

บทที่ 4 ท่านแม่ทัพกลับจวน “ฮูหยินน้อยเจ้าคะ ท่านจะไม่ไปรอรับท่านแม่ทัพหรือเจ้าคะ” ซุนหงสาวใช้เพียงคนเดียวที่ติดตามนางมาตั้งแต่สกุลโจว ไดัเอ่ยเตือนด้วยความร้อนใจที่นายหญิงยังไม่ขยับเลยสักนิด ท่านแม่ทัพใกล้จะถึงหน้าจวนแล้ว “เจ้าจะรีบไปใยขาดข้าเสียคนท่านแม่ทัพจะเข้าจวนมิได้รึ” ร่างบางเอนกายบนตั่งด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายจนเห็นทรวดทรงองค์เอวที่โค้งเว้าดูยั่วยวนใจขัดกับใบหน้าที่เรียบเฉยเย็นชา “ท่านไม่ดีใจหรือเจ้าคะ ที่ท่านแม่ทัพกลับมา” ซุนหงรู้สึกสับสนกับท่าทางของนายหญิงที่ดูไม่กระตือรือล้นต่อสิ่งใด “ข้าจะดีใจรึไม่ สำคัญด้วยหรือ เจ้าเคยเห็นท่านแม่ทัพต้องการพบข้ารึ” โจวฟางหลินถอนหายใยด้วยความเบื่อหน่าย ก็แค่กลับมาใยจะต้องวุ่นวายถึงเพียงนี้ ซุนหงส่ายหน้า เพราะก็ไม่เห็นท่านแม่ทัพจะยินดีจะพบนายหญิงเสียเท่าไหร่ ในระหว่างที่พูดคุยได้มีบ่าวรับใช้ขั้นหนึ่งในเรือนของฮูหยินใหญ่ มาแจ้งด้วยท่าทางไม่มีความยำเกรง ว่าให้รีบออกไปต้อนรับท่านแม่ทัพเดี๋ยวนี้ “ฮูหยินน้อย ท่านไม่รู้หน้าที่เลยรึว่าจะต้องรีบออกไปต้อนรับท่านแม่ทัพ” อี้ถงเป็นบ่าวรับใช้ส่วนตัวของฮูหยินใหญ่นั่นก็คือมารดาของเฉินโม่เหยียน ที่อี้
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บทที่5 คนทรยศ

บทที่5 คนทรยศ การส่งมอบสินค้าได้มาถึง อาวุธที่สั่งมาจำนวนมากได้ถูกลำเลียงมาจนครบ นางต้องจ่ายด้วยเงินจำนวนสูงถึงหนึ่งหมื่นห้าพันตำลึงทอง คนงานที่ถูกซื้อตัวมาจากตลาดค้าทาสนับร้อยชีวิต ครึ่งหนึ่งถูกส่งไปที่ชายแดนตะวันออกเพื่อไปนำเกลือที่ถูกตากจนแห้งเอากลับมาที่นี่ ส่วนที่เหลือห้าสิบคนจะมาเอาไว้ใช้งาน ทั้งจัดเก็บสินค้าและคอยดูแลสินค้าทุกอย่าง จัดคนเฝ้ายามตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน ทาสที่ซื้อจากตลาดค้าทาส มีอยู่หนึ่งคนที่ดูโดดเด่นที่สุด โจวฟางหลินได้ตั้งชื่อว่า หนานกง มีรูปร่างสูงใหญ่มีที่มาไม่ชัดเจน ใบหน้ามีรอยบาดแผลที่หายแล้วแต่ยังคงเป็นแผลเป็นพาดบนใบหน้าจึงทำให้ดูน่ากลัว ขายตัวเองเป็นทาสแต่ไม่มีคนซื้อด้วยใบหน้าที่น่ากลัวรูปร่างสูงใหญ่จึงขายไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของหนานกง เหมือนกับคนที่ผ่านเหตุการณ์มากระทบจิตใจ จึงดูเป็นคนหยาบกระด้าง คนแบบนี้ถ้าซื้อใจได้จะภักดีจนวันตาย และนางก็ชอบคนนิสัยแบบนี้เสียด้วยสิ จึงซื้อมาในราคาที่ไม่แพงมากด้วยคนค้าทาสกลัวจะขายไม่ออก จึงไม่ได้เรียกราคาสูงมากขายมาแค่ราคายี่สิบตำลึงเงิน “หนานกงเจ้าไปดูความเรียบร้อยทั้งหมด ข้าจะให้เจ้าเป็นหัวหน้าควบคุมดูแลสินค้า
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บทที่7 หักหลัง(ตอนปลาย)

บทที่7: หักหลัง /ตอนปลาย บุรุษวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางฉุนเฉียว บุรุษหน้าบากกล่าวว่าเชิญเขามา แต่การกระทำช่างหยาบคายยิ่งนัก และคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามที่นั่งบนเก้าที่สูงกว่า คือสตรีที่ได้ทำการค้าด้วยกันเมื่อวานก่อน สายตาที่เย็นชามองมาทางเขาพร้อมยกยิ้มมุมปาก มันดูน่าหวาดหวั่นมากกว่าจะงดงามตามใบหน้าของนาง “ต้องขอโทษนายท่านเหลียวที่หนานกงไม่สุภาพ” ร่างบางเอ่ยขึ้นยิ้มมุมปาก ดูงดงามแต่ทว่ามันน่าขนลุกเสียมากกว่าในสายตาบุรุษร่างสูงใหญ่ที่ฝั่งตรงกันข้าม “เจ้าทำแบบนี้ทำไม ช่างไม่ให้เกียรติข้ายิ่งนัก” นายท่านเหลียวจะลุกขึ้นด้วยความโกรษที่ถูกหมิ่นเกียรติเยี่ยงนี้แต่ถูกหนานกงจับบ่าหนากดลงให้นั่งไปตามเดิมด้วยน้ำหนักมือที่กดลงบนบ่าทำให้รับรู้ว่าเรื่องนี้คงไม่ง่ายเช่นที่คาดไว้เสียแล้ว“ท่านจะโมโหไปใยข้าเพียงมีเรื่องจะสอบถามสักเล็กน้อย”เอ่ยน้ำเสียงเรียบแต่ทว่านัยตาเริ่มดุดันใบหน้าที่มีรอยยิ้มเริ่มราบเรียบ จับจ้องไปที่บุรษวัยกลางคนที่โดนเชิญกึ่งบังคับมา“เจ้ามีอะไรทำไมไม่ไปหาข้าและพูดจาดีๆ ทำแบบนี้จะไม่ต้องการทำการค้ากันอีกแล้วใช่รึไม่” ชายวัยกลางคนเริ่มมีความรู้สึกไม่
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บทที่6 การหักหลัง(ตอนต้น)

กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้รู้สึกสดชื่นได้โชยออกมาจากร่างบางที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา เขาไม่เคยร่วมหอกับนาง ไม่เคยจะแตะต้องสักนิด เขาปฏิบัติเหมือนดั่งสหายด้วยอายุไม่ต่างกันนัก จึงทำให้ดูห่างเหิน แต่ตอนนี้นางได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่ได้พยายามเอาอกเอาใจเช่นแต่ก่อน ไม่มีสายตารักใคร่ กลับเย็นชาเสียจนรู้สึกเหน็บหนาว เขาไม่ได้กลับมาแค่ครึ่งปีทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้เชียวรึ “ข้าเพียงคิดว่าที่ท่านถามจะเป็นเรื่องหย่าร้างเสียอีก” ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยความเบื่อหน่ายแต่ใบหน้ายังคงราบเรียบเช่นเดิม “เจ้าอยากหย่ากับข้าถึงเพียงนี้เลยรึ” “ "อยากหย่าหรือไม่ ไม่สำคัญข้าเพียงคิดว่าท่านก็ไม่ได้รักข้ากลับเห็นเป็นสหายเสียมากกว่า ถ้าเช่นนั้นก็เป็นสหายเสียเลยจะดีกว่า จะได้ไม่มีคำว่าสามีภรรยามาทำให้ผูกมัดกัน” เฉินโม่เหยียนในตอนนี้กลับไม่คิดอยากจะหย่าขาดจากนาง ความรู้สึกรบกวนจิตใจในตอนนี้บอกเพียงว่า เขาไม่หย่าขาดจากนางแน่นอน ความรู้สึกเหมือนได้ทำสิ่งที่สำคัญหล่นหายไป ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงด้วยความไม่พอใจจึงได้บอกปัดออกไป “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเอาไว้พูดคุยกันทีหลัง” เอ่ยด้วยน้
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บทที่8 การค้านอกแคว้น

ซุนหงเอ่ยขอตามฮูหยินน้อยที่กำลังจะออกไปข้างนอก แต่ก็ไม่ได้ติดตามไป ด้วยไม่ได้รับอนุญาติ นายหญิงบอกเพียงว่าไว้คราวหน้าที่มีเวลามากกว่านี้จะพานางออกไปเปิดหูเปิดตา เพียงแต่ครั้งนี้ไม่ได้ ซุนหงไม่รู้เลยว่า นางช่างโชคดีเพียงใดที่นายหญิงผู้นี้เมตตาเอ็นดูยิ่งนัก ถ้าเป็นคนอื่นอย่างสถานเบาอาจจะโดนเฆี่ยนและขายออกไปแล้วก็ได้ โจวฟางหลินเดินทางมาถึงก็ได้ให้นำเกลือที่ต้มไว้กรองจนขาวสะอาดไปไว้ในรถม้า วันนี้จะไปที่คฤหาสน์ของนายท่านเหล่าหลาน ราคาหนึ่งหมื่นตำลึงทองที่จ่ายค่าข้าวสาร วันนี้นางต้องได้กลับคืนมาอย่างน้อยต้องห้าพันตำลึงทองอย่างแน่นอน หนานกงได้ไปแจ้งกับทางนายท่านเหล่าหลานเอาไว้แล้วว่านายหญิงจะไปพบในวันนี้ และเมื่อรถม้าไปจอดหน้าคฤหาสน์อันใหญ่โต ก็มีชายร่างสูงผอมเข้ามาต้อนรับด้วยความนอบน้อม ด้วยได้ยินนายท่านพูดคุยกับนายท่านเหลียวยามไปเยี่ยมเยียนว่าเวลานี้ได้บาดเจ็บจนไม่สามารถเดินเหินได้สะดวก เขาที่ไปยืนเฝ้าประตูจึงได้ยินมาบ้างถึงจะไม่ทั้งหมด แต่รู้เพียงอย่างเดียวสตรีตรงหน้ามีความสำคัญเพียงใด “เชิญนายหญิงเข้าไปด้านใน นายใหญ่กำลังรออยู่ขอรับ” ชายสูงผอมก้ม
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บทที่9 ไปช่วยสามีในนาม

การค้าที่เจรจาสำเร็จผ่านไปด้วยดี กับทางแคว้นหานก็ได้มีการสั่งข้าวสารและเกลือเป็นจำนวนมาก และขบวนการส่งสินค้าได้เดินทางออกไปได้ครึ่งเดือนแล้ว คงใกล้จะถึงแล้วด้วยระยะก็ไม่ได้ไกลนักแต่การเดินทางค่อนข้างช้าด้วยการบรรทุกสินค้าเป็นจำนวนมาก ชนเผ่านอกด่านที่ให้หนานกงไปเจรจาก็สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีเช่นกัน โดยคิดเป็นเงินเพียงบางส่วน นอกนั้นก็จะให้ส่งเครื่องหนังมาทดแทนเงิน ถ้าจะให้จ่ายเป็นจำนวนเงินทั้งหมด เซียนเป่ยคงจะไม่สามารถทำได้ และนางก็ได้มีที่ส่งเครื่องหนังเหล่านี้เช่นกัน การทำการค้าจะต้องรู้ว่าบางสิ่งก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเงินเสียหมด ข่าวการรบได้ถูกส่งมาเป็นระยะๆ นับจากเฉินโม่เหยียนกลับไปทำศึกกับแคว้นเยี่ยน ก็กินเวลาไปกว่าสามเดือนแล้ว ทหารที่มีก็ลดน้อยลง แคว้นเยี่ยนได้ส่งกองทัพมาครั้งนี้มากมายหลายแสนคน นางเพียงคิดว่า ถ้าเฉินโม่เหยียนไม่อาจต้านทานไว้ได้ ทัพเยี่ยนสามารถตีเมืองอูเจิ้นแตกพ่าย ทหารแคว้นเยี่ยนต้องบุกมาถึงเมืองเจี่ยงที่นางอยู่เป็นแน่ ยามดึกสงัดได้มีทหารที่มาจากกองทัพ ได้นำม้าเร็ววิ่งมาแจ้งข่าวว่าแม่ทัพเฉินบาดเจ็บสาหัสจากการสู้รบเมื่อวันก่อน
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บทที่10 แม่ทัพฟื้นแล้ว

เฉินโม่เหยียนมีความเด็ดขาดในการปกครองกองทัพ จนทุกวันนี้จึงเป็นที่ศรัทธาของทุกคน เมื่อบาดเจ็บสาหัสจึงทำให้ขวัญกำลังใจของกองทัพเสียไปเมื่อขาดผู้นำที่แข็งแกร่ง หลังจากสั่งการลงไป ทำได้เพียงรอคำตอบรับของแคว้นหานว่าจะยินดีรับผลประโยชน์ที่นางมอบให้หรือไม่ และเผ่าเซียนเป่ยน่าจะไม่มีปัญหาด้วยการเจรจาการค้าครั้งก่อน ก็ค่อนข้างมีไมตรีต่อกันค่อนข้างมาก “ทั้งหมดให้ทำหน้าที่ที่แบ่งไว้ให้ ทำอาหาร ดูแลคนบาดเจ็บให้ดี” โจวฟางหลินสั่งการให้ลูกน้องที่พามาด้วยให้ทำหน้าที่ตามที่สั่งเอาไว้ เมื่อถึงคราสู้รบจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกิน ส่วนคนที่บาดเจ็บก็จะมีคนคอยดูแลไม่ต้องตามมีตามเกิดอย่างเช่นตอนนี้ ยามแม่ทัพบาดเจ็บสาหัสขาดผู้บัญชาการ ก็มักจะขาดระบบระเบียบจนบางทีก็วุ่นวายจนไม่สามารถควบคุมได้ก็มีให้เห็น “ท่านกุนซือโจว ท่านแม่ทัพฟื้นแล้วขอรับ” ทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งได้วิ่งมาบอกอย่างตื่นเต้นที่แม่ทัพใหญ่ได้ฟื้นขึ้นมาจากประตูปรโลกจนได้เสียที เพราะจะยิ่งสร้างขวัญกำลังใจให้กับกองทัพ “ข้ารู้แล้ว” ร่างบางรับคำด้วยความเรียบเฉย ไม่ได้ตื่นเต้นตกใจกั
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status