All Chapters of Toxic One-Night คืนพิษรัก: Chapter 21 - Chapter 30

สองปีเต็มที่ไมเลสจมดิ่งอยู่กับความกระวนกระวาย การหายตัวไปของแก้มใส เธอทิ้งบาดแผลไว้ในใจเขาอย่างสาหัส เขาสั่งลูกน้องคนสนิทให้ระดมกำลังตามหาเธอทุกวิถีทาง ไม่ว่าจะต้องพลิกแผ่นดินหาหรือใช้เส้นสายมาเฟียทั้งหมดที่มีเขาก็ไม่สน เวลาล่วงเลยไปอย่างเชื่องช้า แต่ความหวังของไมเลสไม่เคยเลือนหายไปจนกระทั่งในที่สุด ธามก็กลับมารายงานข่าวที่เหมือนเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ “นายครับ! เราพบคุณแก้มใสแล้วครับ” เสียงของธามเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขารายงานรายละเอียดทุกอย่าง ตั้งแต่ที่อยู่ไปจนถึงงานที่เธอทำ ไมเลสรีบวางแผนการทันที หัวใจที่เคยด้านชากลับมาเต้นแรงอีกครั้งไมเลสนายแบบมาเฟียที่ทั้งวงการจับตามองเป็นบุรุษเกรงขาม เขาเป็นที่หมายปองของผู้หญิงหลายต่อหลายคน แต่ก็ไม่มีใครคนไหนได้แตะต้องหัวใจเขาได้เลยสักคนเมื่อเขารู้ที่อยู่และชีวิตของเธอ ไมเลสก็เริ่มแผนการเฝ้าติดตาม เขาไม่ต้องการให้เธอรู้ตัวว่าเขากลับมาและจะยังไม่ปรากฏตัวจนกว่าจะแน่ใจว่าทุกอย่างพร้อม เขาเฝ้ามองแก้มใสจากเงามืด เฝ้ามองชีวิตประจำวันของเธออย่างเงียบงัน ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เธอไปทำงาน ตอนที่เธอเดินเลือกซื้อของหรือแม้แต่ตอนที่เธอนั่งจิบกาแฟอยู่คนเดีย

EP.18หลังจากเสียงคำรามและข้าวของที่ถูกเขวี้ยงลงพื้น ความตึงเครียดในห้องแต่งหน้าก็ยังคงคุกรุ่น ใบหน้าหล่อแดงก่ำ แววตาที่ฉายความโกรธเกรี้ยวเมื่อครู่เริ่มสงบลง เขามองไปยังแก้มใสที่ยังคงยืนตัวสั่น“จัดการตัวเองซะ” ไมเลสเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยอำนาจ ก่อนจะเดินกลับมายังเก้าอี้ตัวเดิม “รีบแต่งหน้าให้ฉัน”แก้มใสพยักหน้าช้า ๆ รับคำอย่างจำนน เขารอจนกระทั่งเธอจัดการเช็ดน้ำตาและจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนที่เธอจะเริ่มหยิบอุปกรณ์แต่งหน้าขึ้นมาอย่างเชื่องช้า มือของเธอยังคงสั่นเทาเล็กน้อย แต่ก็พยายามควบคุมมันให้มากที่สุด เธอค่อย ๆ บรรจงแต่งหน้าให้เขาอย่างประณีต ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่าในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยายเมื่อเธอแต่งหน้าเขาเสร็จแล้ว ไมเลสลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขามองสำรวจตัวเองในกระจกครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปตะโกนเรียก“ไอ้ธาม!”ธามที่ยืนอยู่หน้าห้องรีบเปิดประตูเข้ามาทันที ใบหน้าของเขาเรียบเฉยเช่นเคย ราวกับไม่ได้ยินเสียงโครมครามเมื่อครู่“เฝ้าดูเธอไว้” ไมเลสออกคำสั่งเสียงเข้ม ดวงตาคมกริบเหลือบมองแก้มใสแวบหนึ่ง “อย่าให้เธอหนีไปได้อีก”ธามพยักหน้ารับคำอย่างหนักแน่น “ครับนาย”ลีญ

EP.20ริมฝีปากร้อนผ่าวบดขยี้ลงมาบนกลีบปากนุ่มของเธออย่างบ้าคลั่ง จูบที่เต็มไปด้วยการลงโทษ การทวงคืนและการครอบครองด้วยความคิดถึงแก้มใสรู้สึกได้ถึงรสชาติขมปร่าของเลือดจาง ๆ เมื่อริมฝีปากถูกบดเบียดอย่างรุนแรง เธอพยายามใช้มือดันแผงอกแกร่งของเขาออกไปสุดแรงแต่ก็ไร้ผล ร่างกายบิดเร่าด้วยความขัดขืนที่ไร้กำลัง เธอส่งเสียงร้องท้วงในลำคอ แต่ไมเลสก็ยังคงรุกไล่ไม่หยุด ราวกับจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว“อยากรู้ไหม ว่าผู้ชายที่เธอเคยทิ้งไว้ เวลามันคลั่งมันเอาแรงแค่ไหน” เสียงพร่ากระซิบข้างหู ขณะที่มือหนาของเขาเริ่มทำหน้าที่อย่างรวดเร็ว มาเฟียหนุ่มฉีกเสื้อเชิ้ตของเธอออกอย่่างไม่ปราณี พร้อมกับบราสีขาวที่ปกปิดความสวยงาม เขาถอดมันออกด้วยมือของตัวเอง แก้มใสกรีดร้องสุดเสียง “คุณ! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้หยุดไง” เธอยกมือขึ้นปกปิดส่วนที่เขาต้องการจะเห็นมากที่สุด แก้มใสดิ้นรนสุดกำลัง พยายามใช้เท้าถีบยันร่างกำยำของเขาออกไป แต่แรงของเธอนั้นเทียบไม่ได้เลยกับพละกำลังของเขา“ตอนนี้มาทำเป็นหวงตัว ทีแต่ก่อนยังอ้าขาให้ฉันเอาทุกวัน” มาเฟียหนุ่มคอยแต่จะพูดถากถาง เสียงร้องห้ามและโวยวายของแก้มใสไม่อาจหยุดเขาได้เลย ราวกับ

เสียงนั้นราวกับเป็นสัญญาณชัยชนะ เขากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก แววตาเต็มไปด้วยความพึงพอใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาต้องการ กายแกร่งเร่งจังหวะสะโพกให้ราวกับจะตอบรับเสียงครางนั้นให้ดังขึ้นอีกเขาไม่หยุดเพียงแค่นั้น มือหนาจับร่างเธอพลิกคว่ำลงอย่างรวดเร็ว โน้มกายแกร่งทับจากด้านหลัง สอดใส่แก่นกายเข้าหาเธออีกครั้งอย่างเร่งรีบ ทำให้แก้มใสถึงกับจุก“อ๊า~ ฉันเจ็บไปหมดแล้ว พอสักที” “บอกแล้วไง ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ร้องขอหรืออ้อนวอนอะไรจากฉัน อ่า~”ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความอดทน ปลายเล็บจิกบนโซฟา ทุกแรงกระแทกมันทั้งจุกและเจ็บปวด ผิดกับเขา ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ แววตานั้นฉายชัดถึงความสุขที่ได้เห็นเธออ่อนแออยู่ในกำมือเพียะ เพียะ! ฝ่ามือหนาตบลงบนแก้มก้นนุ่ม พาให้ร่างกายเธอกระตุก ส่งเสียงร้องครางออกมาไม่หยุด“พูดให้ฉันชื่นใจหน่อย (***) ฉันมันดีมาก” ไมเลสกระซิบเสียงต่ำพร่าด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งพล่าน เขาต้องการคำยืนยันจากเธอว่าบทลงโทษนี้ได้ผลแก้มใสไม่ยอมพูด เธอได้แต่กัดริมฝีปากแน่น มีเพียงเสียงครางที่เล็ดรอดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ มือหนาจึงตบลงบนแก้มก้นของเธอซ้ำแ

EP.23ซูเปอร์คาร์สีดำขับแล่นฉิวไปตามท้องถนน ปลายทางคืออะพาร์ตเมนต์ที่พักของแก้มใสเมื่อมาถึง ไมเลสจอดรถหน้าอาคารไม่เก่าแต่ก็ไม่ใหม่ เขาจอดรถแล้วสั่งให้เธอพาเขาขึ้นไปที่ห้อง ระหว่างทางเดินขึ้นบันไดแคบ ๆ ไมเลสกวาดสายตามองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมที่ดูไม่จืดทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ ว่าทำไมเธอถึงไม่หาที่อยู่ที่ดีกว่านี้เธอเปิดประตูเข้าห้อง ไมเลสเดินตามเธอเข้าไปข้างใน เขาสำรวจทุกซอกทุกมุมของห้องพักขนาดเล็กอย่างละเอียด ไม่นานก็หันมาสั่งแก้มใสด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด“เก็บแค่เสื้อผ้ากับของจำเป็น”แต่แก้มใสกลับยืนนิ่ง อิดออดที่จะทำตามคำสั่ง ไมเลสเห็นดังนั้น เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“ไอ้ธาม กูจะซื้ออะพาร์ตเมนต์นี้ แล้วจัดการทุบทิ้งซะ”แก้มใสเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบเก็บของอย่างรวดเร็ว เมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อย เธอก็หันไปบอกเขา“ฉันขอคืนกุญแจให้กับเจ้าของก่อน”ขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไป ไมเลสเหลือบไปเห็นชายวัยรุ่นสองคนยืนมองมาที่พวกเขาในระยะไม่ไกลดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความสนใจที่เกินขอบเขต ไมเลสขยับตัวเข้าไปใกล้แก้มใสอย่างรวดเร็ว เอื้อมมือไปจับมือบางของเธอไว้แน่น ดึงให้เธออยู่ข้างก