All Chapters of Toxic One-Night คืนพิษรัก: Chapter 51 - Chapter 60

แก้มใสชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะถาม “ไปวันไหนคะ”“วันนี้” คำตอบสั้น ๆ ทำให้หัวใจเธอหล่นวูบ รู้สึกหน่วงหนักทันทีเมื่อรู้ว่าเขาต้องเดินทางไปต่างประเทศอย่างกะทันหัน“ฉันไม่อยากให้เธออยู่ห่างจากฉันเลย” เขาพูดพลางมองเธอด้วยแววตาเปี่ยมกังวล สองมือเอื้อมจับมือบางเธอเอาไว้ “เราสองคนเพิ่งจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเอง”แก้มใสเม้มริมฝีปาก ก่อนเอ่ยถามเสียงแผ่ว “ไปนานไหมคะ” “ฉันให้คำตอบเธอไม่ได้”“ฉันว่า...พาคุณแก้มใสไปด้วยดีกว่าค่ะ” ลีญ่าเอ่ยขึ้น หลังนั่งฟังอยู่เงียบ ๆ และได้ยินทุกอย่างที่ทั้งคู่คุยกัน “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะจุ้นจ้าน แต่ฉันอยากหาทางออกให้ รักกันมากนี่” สี่คำหลังฟังแล้วคล้ายโดนเหน็บ เขามองคนพูดด้วยแววตาเย็นชา แฝงความไม่ไว้วางใจอย่างชัดเจน“อย่ามองฉันแบบนั้นนะ ก็คุณมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการและไม่อยากห่างคุณแก้มใส ก็พาเธอไปด้วยสิคะ ลูกน้องคุณก็ตั้งเยอะตั้งแยะนี่จะกลัวอะไร” “ที่เธอทำอยู่เขาเรียกว่าจุ้นจ้าน” มาเฟียหนุ่มเถียงเธอกลับ “ไปไม่มีกำหนดไม่คิดถึงกันแย่เหรอคะ เวลาคุณเทงานแบบเฉพาะกิจ หายไปทีก็เป็นเดือนกว่าจะกลับ ไวสุดก็สองอาทิตย์” เธอทำงานกับเขามาหลายปี งานราษฎร์ งานหลวง เธอย่อมรู้ดี

EP.40ในห้องทำงานส่วนตัวชั้นลอยของบ่อนคาสิโน บรรยากาศเริ่มตึงเครียด เจ้าของบ่อนนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ด้วยท่าทีสบาย ๆ ราวกับไม่เป็นเดือดเป็นร้อนในเรื่องที่เกิดขึ้น“เราได้รับแจ้งว่ามีการฟอกเงินจำนวนมากจากคาสิโนของคุณ และมีหลักฐานคลิปวิดีโอและเสียงที่ถูกบันทึกเอาไว้ ลูกน้องของคุณที่ชื่อแจ็คกี้มีใช่ไหมครับ” นายตำรวจเอ่ยเสียงเข้ม แววตาคมจับจ้องไปยังผู้มีอำนาจเหมือนต้องการอ่านความจริงจากสีหน้าของเขา“เอ๊! อย่างนั้นเหรอครับ เอาเป็นว่าคุณตำรวจรอทนายผมก่อนดีกว่า เขากำลังเดินทางมา” ไมเลสสั่งให้ลูกน้องนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟระหว่างรอ คำถามของตำรวจเขายังไม่ให้คำตอบจนกว่าทนายจะนำหลักฐานมาให้ เขาจึงเลือกใช้ความเงียบเป็นเกราะกำบังแทนการแก้ตัวปากเปล่า ริมฝีปากยกยิ้มบาง ๆ ขณะนั่งพิงเก้าอี้อย่างควบคุมสถานการณ์“นายครับ คุณทนายทิมมาแล้วครับ” ชายฉกรรจ์เอ่ยรายงานพร้อมเปิดทางให้แขกจำเป็นก้าวเข้ามาในห้อง ทนายความเดินถือแฟ้มเอกสารหนาปึก “ผมนำเอกสารหลักฐานทางการเงินทั้งหมดของคาสิโนมาให้ตรวจสอบครับ” ทนายวางแฟ้มลงบนโต๊ะ เปิดเผยเอกสารที่ดูเหมือนจะถูกตรวจสอบมาอย่างละเอียดถี่ถ้วน “เงินทุกบาททุกสตางค์ในคาส

EP.42เธอโน้มใบหน้าลงจูบเขาช้า ๆ ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดทิ้งรอยไว้บนผิวกายของเขาราวกับสร้างสัญลักษณ์แห่งความรัก จูบแรกแตะลงที่หน้าผาก ก่อนจะไล้ลงมาถึงริมฝีปาก สัมผัสนั้นแผ่วเบาแต่ร้อนแรง คนนอนสั่นสะท้าน จากนั้นก็เลื่อนลงมายังลำคอ และค่อย ๆ ไต่ต่ำลงเรื่อย ๆ แก้มใสกระถดกายถอยลงอย่างเชื่องช้า ใบหน้าหยุดอยู่บนแผงอก เธอแตะริมฝีปากลงบนยอดอกของเขา ใช้ปลายลิ้นหยอกล้ออย่างยั่วเย้า ไมเลสส่งเสียงครางกระเส่า“อ่า~ แก้ม...ดีเหลือเกิน” เธอเลื่อนต่ำลงไปยังหน้าท้องแน่นกระชับ และหยุดอยู่ที่สะดือ รอยสีแดงถูกประทับไปตามลำตัวเขาที่เธอจงใจทิ้งรอยมันไว้ตามคำขอของชายตรงหน้าด้วยความเต็มใจ เพื่อบอกเล่าความเร่าร้อนโดยไม่ต้องใช้คำพูดใด ๆ มือเรียวบางขยับลงมาถึงส่วนสำคัญ เธอจับความเป็นชายขนาดใหญ่มันกำลังดิ้นสู้มือ แก้มใสโน้มใบหน้ากดปลายลิ้นสัมผัสส่วนหัว เขานอนครางเสียงพร่าด้วยความเสียวซ่าน ดวงตาคมกริบจ้องมองการกระทำของเธอด้วยสายตาร้อนแรง เขาถูกใจกับการรุกเร้าของเธอเป็นอย่างมาก “อื้ม~ อย่างนั้น โคตรดี” เรียวปากเล็กค่อย ๆ ครอบครองแก่นกายเข้าไปในโพรงปากอุ่นจนลึกเกือบสุดโคน ก่อนจะเริ่มขยับรูดขึ้นลงช้า

EP.45ช่วงค่ำของวัน แก้มใสได้รับโทรศัพท์เครื่องใหม่และยังคงเป็นเบอร์เดิม ลูกน้องเขานำมาให้ แก้มใสเปิดเครื่อง แล้วทำการติดตั้งแอปใหม่ทั้งหมด หลังจากติดตั้งแอปสำคัญ เธอก็เข้าเฟซบุ๊กเพื่อดูสถานการณ์ ทว่ากลับมีข้อความแชตของคูเปอร์เด้งขึ้นมาผมชอบคุณข้อความสั้น ๆ นั้นทำให้แก้มใสชะงักไปทันที ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ คูเปอร์เป็นดาราชายดาวรุ่งมากในเวลานี้ เขาและเธอรู้จักกันในกองถ่าย ช่วงที่แก้มใสยังเป็นช่างแต่งหน้าในกองละครหัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความกังวล เธอกลัวว่าไมเลสจะรู้เรื่องเข้า แก้มใสอ่านข้อความของเขาซ้ำ ๆ เรียวคิ้วขมวดเข้าหากัน ไม่แม้แต่จะกดแป้นพิมพ์เพื่อตอบกลับ แต่ดูเหมือนว่าคูเปอร์คงจะรู้ว่าเธออ่านแล้ว เธอเห็นอีกฝ่ายคล้ายกำลังพิมพ์ข้อความมาหาผมชอบคุณจริง ๆ นะครับ แค่อยากจะบอกให้คุณรู้ แก้มใสคว้าสมาร์ทโฟนแล้วกดบล็อคอีกทั้งยังลบเพื่อนคูเปอร์ในทันที ลบคอนแทคของเขาที่เคยมีทั้งหมดพร้อมกับปิดหน้าจอ ในจังหวะนั้นเสียงกลไกประตูหน้าห้องดังขึ้น ไมเลสก็เดินเข้ามาในห้องพอดี เขามองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน“ทำอะไรอยู่” เขาถามเสียงเรียบ“ได้โทรศัพท์มาใหม่ค่ะ เลยติดตั้งแอปใหม่ แต่ว่าเสร็จแล้ว

EP.47แก้มใสนอนรอเขาอยู่ที่โซฟาในห้องพักหรูจนกระทั่งเธอสะดุ้งตื่นขึ้นมา ดวงตาหวานหรี่มองนาฬิกาที่ติดบนกำแพง“เที่ยงคืน” เธอพึมพำ หันมองรอบ ๆ ห้องก็ยังไม่เห็นเขา “ยังไม่กลับมาอีกเหรอ”ความเงียบสงัดภายในห้องทำให้หัวใจของเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ แก้มใสลองโทรหาเขา แต่ก็ไม่รับสาย เธอกลายเป็นหนูติดจั่นที่เริ่มนั่งไม่ติด เดินวนไปมาหน้าประตูด้วยความหวังเพียงหนึ่งเดียว หวังว่าจะได้ยินเสียงกลไกประตูถูกปลดล็อกและเห็นว่าเป็นเขาที่เปิดเข้ามามือบางกำโทรศัพท์แน่นอีกครั้งเมื่อลองโทรหาเขาเป็นครั้งที่สามแล้วยังไม่มีใครรับสาย เธอจึงตัดสินใจส่งข้อความไปหาเขา“คุณอยู่ไหนคะ กลับหรือยัง อย่าเงียบแบบนี้ ฉันใจคอไม่ดี”แก้มใสย้ายตัวเองมายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ มองความสวยงามของเมืองหลวงในยามค่ำคืน แต่ความหม่นหมองกลับฉายชัดบนใบหน้าสวยที่ควรจะเปล่งประกาย เธอหันไปมองบานประตูครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าก็ยังไร้เงาของเขาความหวังเริ่มเลือนลางลงทุกที จนกระทั่งโทรศัพท์ในมือมันร้องเตือนให้เธอก้มมองชื่อบนหน้าจอ รอยยิ้มระบายขึ้นบนใบหน้าสวยของเธอทันที ก่อนจะกดรับสายสำคัญอย่างรวดเร็ว“กลับหรือยังคะ” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างดีใจ