All Chapters of Toxic One-Night คืนพิษรัก: Chapter 71 - Chapter 80

EP.57มอแกนนอนไร้สติมาสองวันเต็ม หลังจากที่หมอทำการผ่าตัดเอากระสุนออกจากแผ่นหลังของเขาไมเลสทำหน้าที่พี่ชายนั่งเฝ้าน้องอยู่ข้างเตียงตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เพราะตั้งใจว่าเขาต้องเป็นคนแรกที่น้องชายเห็นเมื่อมันฟื้นขึ้นมาในทันใดนั้น มอแกนก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง “พ่อ...แม่” เสียงแผ่วเบาดังออกมาจากริมฝีปากแห้งผาก เขายังคงละเมอถึงบิดามารดาที่จากไป ไมเลสดีใจที่อย่างน้อยมอแกนยังคงส่งเสียงให้ได้ยิน เขาเรียกชื่อน้องชายซ้ำ ๆ พยายามปลุกให้มอแกนตื่นลืมตาขึ้นมา “มอแกน...พี่อยู่นี่!” ก่อนจะกดปุ่มเรียกหมอให้มาดูอาการของน้องชายในทันทีความฝันของมอแกน มอแกนกำลังลอยอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เขายืนอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้อันกว้างใหญ่ บิดาและมานดายืนรอเขาอยู่ตรงหน้า “พ่อกับแม่ขอโทษนะลูก” เขากำลังก้าวไปหาพวกท่าน แต่แล้วภาพนั้นก็ค่อย ๆ เลือนหายไป กลายเป็นภาพเหตุการณ์ในอดีตที่เขาจำไม่ลืมไมเลสก้าวเข้าสู่โลกมาเฟียตั้งแต่อายุเพียง 17 ปี บิดาพาเขาไปรู้จักกับบุคคลสำคัญมากมาย เพื่อปูเส้นทางสายสัมพันธ์อันแข็งแกร่งในอนาคต ขณะที่มอแกนในวัยเพียง 15 ปี กลับถูกทิ้งให้นั่งอยู่ในรถเพียงลำพัง เหมือนเป็นเพียงผู

ไมเลสเดินออกจากห้อง เขาถอดเสื้อเชิ้ตตัวบนออก เผยให้เห็นแผงอกกว้างและรอยสักที่โดดเด่น ร่างสูงเดินไปหยิบขวดเหล้า เขารินลงแก้ว แล้วกลับมายืนที่กระจกบานใหญ่ ยกแก้วสีชาขึ้นดื่มพลางชมวิวยามค่ำคืนด้วยอารมณ์สุนทรีย์เพียงไม่นานแก้มใสเดินออกมาจากห้องด้วยท่าทางที่ดูเก้ๆ กังๆ แต่ทว่าสายตาของทั้งคู่กลับมองสบกันพอดี ไมเลสถูกเธอสะกดด้วยสายตา ราวกับถูกตรึงเอาไว้ไม่ให้มองไปทางไหน“คนสวย มานี่มา หืม! จะไม่ไหวแล้วนะ” แก้มใสก้าวเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ ริมฝีปากเม้มแน่นด้วยความประหม่า ในขณะที่ใกล้เขามากขึ้น แก้มใสเผลอมองแผงอกกว้าง และรอยสักของเขาอย่างหลงใหลไมเลสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นท่าทางของเธอ ก่อนที่แก้มใสจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เขาดึงร่างแบบบางเข้ามาใกล้ ๆ กระแทกจูบริมฝีปากอิ่มอย่างกระหาย มือหนาไล้ไปตามสัดส่วนโค้งเว้าของเธอผ่านเนื้อผ้าซีทรูอย่างทะนุถนอม แก้มใสตอบรับจุมพิตของเขาอย่างเคลิบเคลิ้ม ราวกับจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความรักที่ไม่อาจต้านทาน ทั้งคู่กอดรัดด้วยความคิดถึงและโหยหา ริมฝีปากหนาเลื่อนต่ำลงจากริมฝีปากอิ่มไปยังลำคอระหง ขบเม้มดูดซับร่องรอยรักบนผิวเนียนละเอียด ขณะที่มือหนาบีบเคล้นสะโพ

EP.61มาเฟียหนุ่มพาคนรักมายังโรงพยาบาลเพื่อฝากครรภ์ แม้สีหน้าของเขาจะยังคงเรียบนิ่ง หากแต่ดวงตากลับสะท้อนความเป็นห่วงเธออย่างชัดเจน หลังจากผ่านขั้นตอนตรวจร่างกายอยู่ครู่หนึ่ง คุณหมอก็เอ่ยแจ้งผล“คุณตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้วนะคะ”แก้มใสเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตารื้นด้วยความตื้นตัน มาเฟียหนุ่มที่อยู่ข้างเธอก็ไม่ต่างกัน คู่รักมองสบตาด้วยความดีใจ หลังจากจัดการเรื่องฝากครรภ์เรียบร้อย ไมเลสพาเธอออกมานั่งพักที่โถงด้านนอก เขาไม่ได้พูดอะไรนัก เพียงแค่กุมมือเธอไว้แน่นราวกับต้องการยืนยันว่าต่อจากนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เธอเผชิญหน้ากับสิ่งใดเพียงลำพัง“ฉันจะพาเธอไปพบอาหมอ เธอเคยเจอแล้ว ฉันอยากบอกข่าวดี” แก้มใสพยักหน้ารับ ชายหนุ่มโทรนัดหมอวินอีกฝ่ายนัดพบที่ห้องรับรองส่วนตัว “เจอกันอีกแล้วนะคนสวย”แก้มใสชะงัก หมอวินใช้คำทักทายในการเรียกเธอเหมือนอย่างที่ไมเลสชอบเรียกอยู่บ่อยครั้ง “อาคิดไรกับเมียผมป่ะเนี่ย ตั้งแต่สองปีที่แล้วอ่ะ” ไมเลสเอ่ยน้ำเสียงเกรี้ยว ท่าทางหาเรื่องของหลานชายทำให้หมอวินหลุดขำ “หึ! เธอดูมันสิ กับฉันมันก็ยังหวง” “อา เมียผมท้องแล้วนะ” หมอวินเลิกคิ้วน้อย ๆ ทว่าในแววตาไม่ได้มีความประหลาด

หนึ่งปีเต็มๆ ที่ไมเลสห่างหายจากวงการบันเทิง เขาใช้เวลาทั้งหมดที่มีไปกับการดูแลแก้มใสและอีธานอย่างใกล้ชิด โลกของเขาหมุนรอบลูกชายตัวน้อยที่ตอนนี้เริ่มเดินเตาะแตะไปทั่วเพนต์เฮาส์ เสียงเจื้อยแจ้วของอีธานทำให้เพนต์เฮาส์ที่เคยเงียบกลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวา แก้มใสมีความสุขกับการได้เป็นแม่บ้านเต็มตัว ส่วนไมเลสก็มีความสุขกับการได้เป็นพ่อ“พะ พะ !” อีธานในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางแพมเพิส เอ่ยเรียกพร้อมกับเดินโซเซไปมา ไมเลสยิ้มกว้าง เขาไม่เคยคิดว่าการเป็นพ่อจะทำให้เขารู้สึกเติมเต็มได้มากขนาดนี้“ฝึกเรียกพ่ออยู่ใช่ไหม หืม” ไมเลสเอ่ยถามลูกชายด้วยรอยยิ้ม ขณะอุ้มอีธานขึ้นมาวางไว้บนแขนของตน แววตาที่ทอดมองลูกน้อยฉายชัดถึงความรักและความอบอุ่นทว่าช่วงเวลาแห่งความสุขนี้กลับถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์ มาเฟียหนุ่มทำเสียงในลำคอ เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นสายเรียกเข้าจากธีรเดช เขาวางลูกชายลงบนพื้น อีธานเดินเตาะแตะไปหาคุณแม่ แก้มใสปรบมือเรียกลูกชาย เด็กน้อยถลาตัวไปหาเธอด้วยความเร็ว ส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากมีความสุข ไมเลสรับสายธีรเดชด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย เขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องการพูดอะไร “โทรมาอยู่ได้” [ ไมเลส…คุณควรจะ

เสียงดนตรีคลอไปทั่วห้องบอลรูมของโรงแรมหรูใจกลางเมือง แสงไฟระยิบระยับส่องประกายไปทั่วงาน ไมเลสยืนอยู่บนเวทีในชุดสูทสีขาวสะอาดตา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขแก้มใสในชุดเจ้าสาวที่สง่างาม เธอเดินถือช่อดอกไม้สีขาวเพื่อเข้าสู่ห้องงาน ทุกก้าวย่างของเธอสวยสง่าราวกับหลุดออกมาจากนิยาย ก่อนที่เธอจะส่งยิ้มหวานไปให้ไมเลส ผู้ชายที่ยืนรอเธออยู่บนเวทีงานแต่งงานในครั้งนี้ถูกจัดขึ้นตามที่ไมเลสเคยบอกไว้กับแก้มใส เขาจะจัดงานแต่งงานก็ต่อเมื่อลูกชายของเขาลืมตาดูโลกขึ้นมาแล้วเท่านั้น และวันนี้อีธานก็ได้อยู่ในงานแต่งของพ่อและแม่ของเขาแล้ว ทว่าอีกฟากฝั่งจากมุมหนึ่งภายในห้องบอลลูม หญิงวัยกลางคนยืนนิ่ง เธอกำลังยืนมองบรรยากาศในงานด้วยน้ำตาเอ่อคลอ “...ลูก” ดวงตาได้บัตรเชิญให้มางานแต่งของลูกสาวเมื่อเดือนก่อน มีชายชุดดำมายืนอยู่หน้าบ้านถึงสองคน ยื่นการ์ดสีขาวมาให้โดยไม่พูดอะไร ดวงตารับมาไว้แล้วอ่านข้อความบนการ์ดนั้น ทว่าอยู่ ๆ น้ำตาสีใสก็ไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว กระทั่งดาบสามีคนปัจจุบันเดินเข้ามาแล้วแย่งการ์ดงานแต่งมาอ่าน “เหอะ! ไอ้ลูกเลี้ยง มันสบายนี่ แล้วดูมึงกับกูสิ ลำบากฉิบหาย” ดาบย