All Chapters of Toxic One-Night คืนพิษรัก: Chapter 61 - Chapter 70

EP.49ก่อนออกจากโรงพยาบาล ไมเลสให้อาหมอตรวจอาการแก้มใสอย่างละเอียดอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอปกติดีทุกอย่าง การได้เห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี และเธอดูสดใสขึ้นมากเมื่อมีเขาอยู่ข้างๆ ทำให้เธอโล่งใจมาก ๆ ภายในรถตู้ที่เคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาล ทั้งสองนั่งเคียงข้างกัน มือหนาของเขากุมมือเรียวเล็กเธอไว้ตลอดทางไม่ยอมปล่อยแม้แต่วินาทีเดียว แก้มใสซบศีรษะลงกับไหล่กว้างอย่างออดอ้อน ในขณะที่เขาเองก็เอนศีรษะลงซบกับกลุ่มผมนุ่มของเธอเช่นกัน บรรยากาศเงียบสงบแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น“วันนี้คุณต้องไปไหนหรือเปล่าคะ” “ไม่ไป ฉันจะอยู่กับเธอ” เขาเอ่ยเสียงนุ่มทุ้ม พลางยกมืออีกข้างขึ้นลูบผมเธอเบา ๆ เป็นคำสัญญา “ดีจัง” วันนี้เขาใช้เวลาอยู่กับเธอทั้งวัน ไม่ยอมห่างไปไหน ราวกับต้องการชดเชยความผิดที่ทำให้เธอต้องร้องไห้ แม้จะยังไม่รู้สาเหตุก็ตามที แต่มีสิ่งหนึ่งที่รู้คือเธอต้องการเขา ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังนั่งดูหนังอยู่หน้าทีวี เสียงโทรศัพท์จากหมายเลขแปลกก็ดังขึ้นขัดจังหวะ ไมเลสขอตัวไปรับสาย แต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่แก้มใสไม่วางตา ทันทีที่ปลายสายเอ่ยคำทักทาย คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน“ไอ้มอแกน” เขาเอ่ยชื่อนั้น

EP.50เช้าวันต่อมา เสียงกดออดหน้าห้องดังขึ้นเป็นระยะ ไมเลสขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความรำคาญ เขาค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงอย่างระวัง เพื่อไม่ให้รบกวนร่างเล็กที่ยังหลับใหลอยู่เคียงข้าง แก้มใสซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ใบหน้าหวานละมุนเผยความอ่อนล้า แต่ยังคงน่าทะนุถนอมเขาหยิบเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วเดินไปเปิดประตูก็เห็นว่าธามและเลโอ ลูกน้องคนสนิททั้งสองยืนอยู่“มีอะไร” ไมเลสเอ่ยเสียงเรียบ ดวงตาคมกริบมองสลับระหว่างทั้งสองคนธามกับเลโอทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ก่อนที่ธามจะเป็นคนเอ่ยขึ้น “พ่อแม่คุณแก้มใสมาขอพบนายครับ สองคนนั้นรออยู่ที่ข้างล่างครับ”คยฟังขมวดคิ้วเข้าหากันทันที แววตาที่เคยนิ่งสงบแปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับคำสั้น ๆ แล้วปิดประตูไมเลสเดินกลับเข้ามาในห้องนอน ทอดสายตามองไปยังร่างบอบบางที่ยังคงหลับไหลอยู่บนเตียง เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเงียบ ๆ ตั้งใจว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้จบก่อนที่เธอจะตื่นทำไมคนใจร้ายพวกนั้นถึงกล้ามาหาเขา ไมเลสกำลังจะไปหาคำตอบจากคนทั้งสองที่รออยู่ด้านล่าง เพื่อปกป้องผู้หญิงของเขาไม่ให้ต้องเผชิญหน้

EP.52ใบหน้าหล่อเหลายังคงฉายแววโกรธเกรี้ยว ทว่าแววตาที่ทอดมองกลับค่อย ๆ สงบลง แก้มใสฉวยโอกาสนั้นรีบเอ่ยอธิบายทุกสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างร้อนรน“ฉันไม่ได้อยากคุยกับเขานะคะ คุณคูเปอร์เข้ามาหาฉันเอง” เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความกังวล “ฉันกำลังจะเดินกลับไปหาคุณ แต่จู่ๆ เขาก็...เขาเข้ามารั้งฉันไว้”ไมเลสยืนนิ่ง รับฟังทุกคำพูดของเธออย่างเงียบ ๆ มองลึกเข้าไปในดวงตาของคนรัก“มันไม่มีอะไรจริง ๆ นะคะ แต่...คุณต่อยเขาแบบนั้น มันแรงไปนะ” “ก็ยังจะปกป้องมัน” ไมเลสเอ่ยเสียงต่ำ ดวงตาคมกริบมองเธอด้วยความไม่พอใจ “ฉันเปล่า!” แก้มใสรีบปฏิเสธเสียงหลง “แต่คุณควรฟังฉันอธิบาย มันไม่มีอะไรจริง ๆ” เธอพูดความจริงเกือบทั้งหมด เว้นเสียแต่ประโยคที่คูเปอร์บอกคิดถึงเธอ เพราะถ้าเขาได้ยินเข้า ไมเลสคงกลับไปต่อยคูเปอร์ซ้ำแน่ ดวงตาคมทอดสายตาสำรวจใบหน้าของเธออย่างพิจารณา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ความโกรธที่คุกรุ่นเริ่มจางหายไปแทนที่ด้วยความอ่อนใจเขาไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือของเธอไว้แน่น แล้วพาเดินออกจากห้องพักส่วนตัว ก่อนกลับไมเลสเหลือบเห็นคูเปอร์กำลังถูกเพื่อน ๆ พยุงขึ้นมาจากพื้น ใบหน้าหล่อเหลาของนักแ

EP.54น้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม ปล่อยทุกความรู้สึกที่เคยเก็บไว้ทั้งหมดออกมา “อย่าทิ้งฉัน...ฉันรักเธอ” เสียงทุ้มแหบพร่าราวกับขอวิงวอน “รอฉันกลับมานะ เธอต้องรอฉัน” ใบหน้าหล่อเหลาเงยหน้าขึ้นมองเธอ “แต่ยังไงฉันก็ต้องไป...น้องชายฉันมันไม่เหมือนคนทั่วไป” แก้มใสได้แต่นิ่งเงียบ ไม้แม้แต่จะก้มมอง เธอได้ยินเสียงสะอื้นจากเขา เธอรู้ว่าเขากำลังร้องไห้ และยอมรับความจริงแล้วว่าเขาจะต้องไป ไมเลสลุกขึ้นยืนดึงร่างเล็กเข้ามากอดไว้แน่นอีกครั้ง ซบหน้าลงบนไหล่ของเธอ ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ในความรู้สึกที่ไม่อยากห่างเธอไกล แต่ครั้งนี้มันจำเป็น“ฉันสัญญา” ไมเลสกระซิบเสียงแผ่ว พลางละใบหน้าออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อมองคนที่เขารักจนหมดใจ “ต่อให้ฉันต้องเจ็บปวดจนแทบปางตาย ฉันก็ต้องกลับมาหาเธอให้ได้ แล้วเราสองคน…มาแต่งงานกันนะ” คำพูดของเขาดังก้องอยู่ในใจ เขาขอเธอแต่งงาน ? เป็นเรื่องจริงใช่ไหม นั่นเป็นคำมั่นสัญญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต แก้มใสสะอื้นเสียงดังขึ้น “ฮึก~ ฮือ ฮือ~” ไมเลสคลายอ้อมกอดออกอย่างช้า ๆ แต่ยังคงจับมือเธอแน่น เขาพาเธอไปยังห้องนอน แล้วเดินไปที่ลิ้นชักข้างเตียง หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงออกมาแก้มใสยืนมองเ

EP.56ข่าวที่มอแกนถูกทำร้ายในเรือนจำทำให้ไมเลสเดือดดาลยิ่งกว่าสิ่งใด เขาได้รับรายงานจากลูกน้องคนสนิทว่าน้องชายของตนถูกผู้คุมและนักโทษคนอื่นกลั่นแกล้งและทำร้ายร่างกายอยู่เสมอ ไมเลสทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้มอแกนต้องเผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้ายนี้ เขาตัดสินใจทันทีว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างด้วยตัวเอง ในคืนนั้น ไมเลสพร้อมด้วยลูกน้องที่ไว้ใจอีกไม่กี่คน เดินทางไปที่เรือนจำในทันที พวกเขาสวมชุดคลุมสีดำราวกับผู้คุมวิญญาณที่กลืนไปกับความมืดมิด มีคนภายในที่รู้เห็นและเปิดทางให้พวกเขาเข้าไปได้ง่ายดายยิ่งกว่าที่คิดเมื่อเข้ามาในแดนแล้ว ไมเลสก็พยักหน้าให้ลูกน้องแยกย้าย พวกเขาล็อคเป้าหมายที่ได้รับข้อมูลมาอย่างรวดเร็ว กลุ่มคนที่เคยทำร้ายและกลั่นแกล้งมอแกนถูกไล่ล่าไปทีละคนไมเลสไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาสังหารผู้คุมที่ทำร้ายน้องชายอย่างเลือดเย็น การกระทำของเขาไร้ซึ่งความปรานีใด ๆ ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบเฉย ไร้อารมณ์ความรู้สึก การสังหารเกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ และรวดเร็ว เพื่อไม่ให้มีใครรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นเมื่อจัดการเป้าหมายจนหมด ไมเลสก็เดินจากไปอย่างเงียบสงบราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งไว้เพียงร่างที่ไร้ลมหายใจของผู