All Chapters of Wife - เมีย: Chapter 11 - Chapter 20

เพราะความลำบากและสองพ่อลูกอาศัยกันเพียงลำพังสองคน เยลลี่เป็นเด็กสาวที่เชื่อฟังยศมาก แม้จะรู้สึกเสียใจที่พ่อแม่ทอดทิ้ง และมาอยู่กับอายศก็ตาม ยศเชื่อว่าเยลลี่เป็นลูกสาวของตน แต่เยลลี่ไม่รู้สึกว่าอายศจะเป็นพ่อเสียด้วยซ้ำ ต้องทนเรียกพ่อ แม้ว่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าพ่อของเธอจริงๆ คือยอด แต่หลังจากแม่บอกว่าอายศคือพ่อแท้ๆ ทำให้เยลลี่รู้สึกโดนแม่โกหกใส่อีก ว่าทำไมไม่บอกความจริงกับอายศว่าเขาไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของเธอเยลลี่จึงไม่อยากจะเจอหน้าแม่ แม้ว่าเธอจะกลับมาเยี่ยมตอนยศไม่อยู่ก็ตาม เขาสมัครงานไปเป็นรปภ. เพื่อหาเงินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง และส่งเสียเลี้ยงลูกสาวไปเรียนด้วยตัวเขาเองเยลลี่เป็นเด็กประถมที่หน้าตาดี ใช้เวลาว่างไปช่วยงานที่บ้าน หัดทำอาหารเพื่อเป็นข้าวกลางวันให้พ่อซึ่งตรากตรำไปทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูเธอ มีบ้างที่พ่อยศมีนั่งเศร้าเพียงลำพัง เพราะคิดถึงแม่และเธอเองก็อยากจะปลอบใจพ่อบ้าง จึงเข้าไปนั่งสวดกอดเพื่อให้พ่อสบายใจ“คิดถึงแม่อีกแล้วรึจ๊ะ? พ่อจ๋า…” เยลลี่อยากให้พ่อสบายใจ เมื่อเธอเห็นว่าเขามีสีหน้ากังวลกระวาย“แม่เอ็งโคตรโกหกตอแหลจริงๆ !!!” น้ำเสียงของยศหันมามองเยลลี่ด้วยความไม่พอใจ มันไม่ใช่ค

ภายใต้บรรยากาศชายทะเล กลิ่นน้ำเกลือพัดขึ้นฝั่ง พร้อมละอองเกลืออ่อนๆ ลอยโชยอ่อนๆ ยามเย็นกำลังเป็นช่วงเย็นสบายก่อนที่ลมบกกำลังจะเปลี่ยนทิศพักลมชายฝั่งลงทะเล ริมหาดซึ่งมีบ้านพักกำลังปิดสนิท และปิดผ้าม่านมิดชิด พร้อมๆ กับเสียงเครื่องแอร์คอนดิชั่นกำลังทำงานอยู่เนืองๆ มีเพียงรองเท้าชายหนึ่งคู่ และรองเท้าหญิงหนึ่งคู่ วางอยู่ประตูบ้านพักเพียงอย่างละคู่ รถไฟฟ้าราคาแพงรุ่นใหม่ป้ายแดงถอยมาจอดเครื่องยังอุ่นๆ อยู่เตียงนุ่มเด้งโยกไหวตามแรงขย่มของหญิงสาว ขึ้นไปนั่งคร่อมอยู่บนร่างกายชายหนุ่มกำยำ ซึ่งเป็นนักกีฬาเล่นกล้ามหุ่นซิกแพ็คร่องสิบเอ็ดมาอย่างดี เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเขาเป็นเพื่อนพ่อ แต่ชายงามหุ่นดีขนาดนี้ จะปล่อยไปก็น่าเสียดาย เด็กสาวคงไม่อยากยอมให้พวกแม่ไก่แก่ ได้งาบเขาก่อนเธอจะได้แต่งผัวคนนี้ ขอจับจองด้วยการขึ้นไปขย่มกระแทกหัวเห็ดแข็งๆ ให้อ่อนระทวยในร่องเปียกของเธอเสียดีกว่าก้นงอนงามพลิ้วไหว โยกขึ้นลงอย่างช่ำชอง ให้ท่อนเอ็นแข็งสวยเงางามลื่นไหล เข้าออกอยู่ในกายเธออย่างเริงร่า ความลื่นไหลเปียกฉ่ำมันช่างง่ายดายเสียมันทิ่มแทงอยู่ภายในช่องท้องน้อยของเธอเสียมิดด้ามหมดลำ เสียงครวญครางของชายหนุ่มหน้า

“นึกแล้วว่าแกต้องคิดอะไรไม่ซื่อแน่ๆ เห็นผิดปกติตั้งแต่ชวนอากอล์ฟให้พามาเที่ยวทะเลตอนเรียนจบม.ปลาย นี่แกเป็นคนริอาจทำตัวแบบนี้แล้วรึ?” ชายสูงวัยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ สายตามองเพื่อนตนที่คงจะฟาดลูกสาวเขาไปอิ่มท้อง ไม่รู้กี่ยกแล้ว แต่ยังพยายามสงบเอาไว้ เพราะด้วยมิตรภาพที่ดีของเพื่อน และลูกเพื่อน ถึงแม้เขาจะเป็นคนดีเรื่องงาน แต่กับลูกสาวเขาแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะเรียกว่า ดีหรือเลว ที่แอบฟาดไปไม่บอกเขา ไม่ขอเขาก่อน“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ พ่อ พิมอธิบายได้” เด็กสาวพยายามจะอ้าปากเถียง คนเป็นพ่อยกมือห้ามปราม ไม่อยากฟังสิ่งที่ลูกสาวกำลังจะพูด“พอ! พ่อไม่อยากตบหน้าแก เจ็บมือ!!! แค่มาเห็นแกเป็นแบบนี้ มันก็เจ็บใจพอแล้วที่แกแหกอกพ่อ!” น้ำเสียงเน้นหนักเรียบ แม้จะไม่ตะคอก ก็ทำให้เด็กสาวเจ็บอกในทันที เธอไม่ได้ทำให้พ่อเสียหน้าหรืออับอาย เธอแค่อยากมีความสุขกับชายที่รัก แม้ว่าจะให้พ่อรู้เรื่องนี้ผิดเวลาก็ตาม ตอนนี้ดันมาเจอสภาพนี้อีก…“คุณลุงวิชิตครับ เรื่องนี้ผมรับผิดชอบน้องพิมได้นะครับ” กอล์ฟตั้งใจจะคุยกับพ่ออยู่แล้ว อย่างน้อยความเป็นเพื่อนของลุงวิชิตกับพ่อเขา น่าจะทำให้ยอมฟังกันบ้าง แม้ว่าจะมากหรือน้อยก็ตาม“ถ

หลังพิธีหมั้นจบลง พิมอยากมีเวลาอยู่กับกอล์ฟตามลำพังสองต่อสอง และแววตาพ่อมองหน้าลูกสาวออกว่า อยากอยู่กับคู่หมั้นตามลำพัง ตามประสาคนรักกัน เขาจึงอนุญาตให้เธอได้ออกไปใช้เวลาร่วมกันกับกอล์ฟตามลำพังได้ เด็กสาวดีใจมาก จึงเข้าไปโผกอดผู้เป็นพ่ออย่างดีใจ ก่อนจะขอตัวออกไปจากบ้าน เดินจูงมือกับคู่หมั้น เพื่อไปใช้เวลาดีๆ กับเขา ก่อนจะต้องเดินทางไปเรียนต่อเมืองนอกเพียงลำพังกอล์ฟตัดสินใจพาพิมมาบ้านของเขา แม้จะหลังไม่ใหญ่เท่าบ้านพิม แต่เขายินดีจะชวนเธอมาบ้าน ในฐานะคู่หมั้นพร้อมกับพาเธอเข้ามาในบ้าน ชมห้องรับแขกและห้องต่างๆ ภายใน ส่วนตัวกอล์ฟขอตัวเข้าห้องน้ำ เพื่อจัดแจงตัวเองให้พร้อม ก่อนจะอยู่กับพิมสองคนตามลำพังในห้องรับแขก เขายังไม่พร้อมจะพาขึ้นไปบนห้องชั้นบนณ เวลานี้พิมดีใจเหลือเกินเมื่อได้มาอยู่ภายในบ้านกอล์ฟตามลำพังเช่นนี้ เธอรู้สึกตื่นเต้น และอยากมีความสุขกับเขาอย่างเต็มที่ เมื่อถึงเวลาแล้ว กอล์ฟจึงชวนเธอไปนั่งที่โซฟาด้วยกัน เพื่อพักผ่อนดื่มน้ำด้วยกัน ก่อนจะมาร่วมรักกันอย่างร้อนแรงดูดดื่มให้หายหิวกระหายจากความต้องการของตัวเองไม่มีคำพูดใดนอกจากชายหนุ่มสวมกอดเด็กสาวไว้ในอ้อมกอด ชื่นใจเหลือเกินเม

พิมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า อังเดรมีรถสปอร์ตหรูขับรถพาเธอไปเที่ยวรอบเมืองยามค่ำคืน แต่วิวดีแสงสีก็สวย อากาศก็ดี และเขาก็ไม่ล้ำเส้นเธออีกด้วย หลังจากรู้ว่าเธอมีคู่หมั้นอยู่ในไทยแล้ว ทั้งสุภาพ และไม่หยาบคาย พิมรู้สึกว่าได้มาเจอเพื่อนดีๆ หลายคน ช่างเป็นความโชคดีอะไรแบบนี้แอบรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ไม่น่ารีบฟาดอากอล์ฟเพราะความต้องการของตัวเองตอนเรียนจบ เธอน่าจะอดทนอีกสักนิด เพื่อจะมาเจออังเดรที่นี่ บางทีคนที่เป็นคู่หมั้นเธออาจจะไม่ใช่อากอล์ฟ แต่อาจจะเป็นอังเดรก็ได้ พิมทำได้แค่นั่งยิ้มแห้งๆ คิดไปต่างๆ นาๆ ในขณะที่เครื่องดื่มแอลกอฮอร์ก็ชวนเธอล่องลอย เพ้อเบาๆ อารมณ์ดีนั่งในรถแอร์เย็นๆ แสนจะสบาย“ถ้าเมื่อยก็บอกนะครับ ผมจะจอดรถให้” อังเดรเทคแคร์สาวไทยอย่างดี สังเกตอาการเธอไปเรื่อยๆ บางทีเธออาจจะอนุญาตให้เขาได้มุดถ้ำน้อยๆ ที่เคยได้ยินมาบ้างว่า ของสาวไทยสุดฟิตกว่าสาวอเมริกัน“ไม่เลยค่ะ รถแพงแบบนี้นั่งเมื่อยก็แย่แล้ว” พิมเผลอพูดป้ำๆ เป๋อๆ ทำเอาอังเดรนั่งหัวเราะกริ่ม พิมยิ่งรู้สึกว่า มาเห็นภาพแสนน่ารักแบบนี้แล้ว อากอล์ฟไม่มีแบบนี้เลย นอกจากปล่อยให้พิมปีนขึ้นไปบนตัวแล้วฟาดเขาเสียให้หน่ำใจ ถ้าเปลี่ยนจา