โจวซานป๋อหันมามองหน้าฉือเกาเทา สายตาคนทั้งคู่จับจ้องกัน “ข้าตบปากเจ้าดีหรือไม่” ชายหนุ่มร่างใหญ่รีบยกมือขึ้นปิดปากตนเอง“ไม่ได้นะขอรับ ผึ้งต่อยข้ายังไม่หายบวมเลย”“มาเถอะฉือเกาเทา กลับไปดื่มกันต่อเถอะ นางจะเป็นเทพธิดาหรือสายลับ ตอนนี้นางก็อยู่ในจวนของข้า เท่ากับเป็นคนในการดูแลของข้า”ฉือเกาเทารีบหมุนตัวกลับเดินตามผู้เป็นนาย เข้าไปด้านในห้องจัดเลี้ยง ปล่อยให้แสงโคมหยอกล้อเงามืดแห่งราตรีกาลกับเสียงหัวเราะของสตรีที่เดินจากไปสองสาวเดินมาถึงหน้าห้องพัก พบว่ามีสาวใช้มายืนรออยู่ก่อนแล้ว “คุณชายโจวให้ข้าน้อยมาค่อยดูแลแม่นางทั้งสองเจ้าค่ะ”“ไม่มีอะไรให้เจ้าต้องดูแล ดึกมากแล้วเจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ ข้าเป็นเพียงแขกไม่กล้ารบกวนถึงเพียงนี้”“เช่นนั้น แม่นางเฟิ่งหวางห้องพักของท่านอยู่ทางนั้น ข้าจะนำทางไปนะเจ้าค่ะ”เฟิ่งหวางหันมายิ้มให้ฟางเฟย แล้วเดินตามสาวใช้ไป ฟางเฟยเปิดประตูห้องพบว่าสาวใช้เข้ามาจุดประทีปน้ำมันตะเกียง และยังจุดกำยานกลิ่นหอมไว้ให้ด้วย ฟางเฟยวางแมวขนยาวลง แล้วหันไปปิดประตูลงกลอน ซื่อเว่ยต้าตี้คืนร่าง แล้วลุกขึ้นมาโอบร่างบางดึงเข้ามาสวมกอด จมูกซุกซนฝังลงบนแก้มนวลและลำคอสูดดมกลิ่นหอม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-12-09 อ่านเพิ่มเติม