หลายวันมานี้ทิวเขาเอาแต่นั่งเหม่อ หัวคิ้วหนาขมวดเป็นปมประหนึ่งว่ามีเรื่องที่คิดไม่ตก บางครั้งก็ใจลอยราวกับไม่ได้เอาวิญญาณมาเรียนด้วย วายุและออสตินเอาแต่เพ่งมองคนที่มีท่าทางผิดปกติมาหลายวัน “มันเป็นอะไรของมัน” วายุพูดขึ้นมาลอย ๆ “อาการอย่างนี้น่าจะใกล้ล่ะ” ออสตินมองหน้าเพื่อนสนิทแล้วพูดกระเซ้าเย้าแหย่ “ใกล้อะไรของมึงวะ” “ใกล้ตายไง” “พวกมึงเลิกพูดจากวนส้นตีนสักทีกูรำคาญ” คนอารมณ์เสียทำหน้าเกรี้ยวกราดใส่ ตอนนี้ไม่สนแล้วว่าพวกมันเป็นลูกเต้าเหล่าใคร จะเป็นมาเฟียใหญ่มาจากไหนเขาก็พร้อมบวก ทว่าขณะกำลังเกิดการถกเถียงกันของเหล่าเพื่อนสนิท หญิงสาวคนหนึ่งก็เดินเข้ามาที่กลุ่มของเขา ภายใต้ใบหน้าสะสวยของเธอทว่าจิตใจกลับไม่ได้เป็นหญิงให้สมกับหน้าตา เธอชื่อเจนจิรา หรือน้องเจนสาวน้อยเฟชชี่ปีหนึ่งซึ่งมีสถานะเป็นหลานรหัสของทิวเขา “พี่ ๆ สวัสดีฮะ” กล่าวทักทายรุ่นพี่แก๊งคนหล่อของคณะวิศวะแล้วนั่งลงตรงที่ว่าง วางมือบนไหล่ของปู่รหัสแล้วเอ่ยว่า “เฮียเลี้ยงข้าวหน่อยดิ วันนี้ไม่มีตังค์เลย”
Last Updated : 2025-10-31
LOGIN
