บททั้งหมดของ กลรักพี่ชายแสนร้าย: บทที่ 1 - บทที่ 10

@ สนามแข่งรถเสียงเร่งเครื่องของรถซูเปอร์คาร์สองคันดังกระหึ่มอยู่ในสนามแข่งรถตรงจุดออกตัว สองหนุ่มเพื่อนซี้ ทิวเขา และ วายุ กำลังจ้องเขม็งมองกันประหนึ่งว่ามีกระแสไฟฟ้าวิ่งไปวิ่งมาระหว่างดวงตาทั้งสองคู่แม้จะเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน แต่เมื่ออยู่ในสนามแข่งทั้งคู่ต่างก็มองอีกฝ่ายเป็นคู่ต่อสู้ใคร ๆ ก็รู้ว่าไอ้สองคนนี้มันไม่ยอมกันมาแต่ไหนแต่ไรเมื่อไฟสัญญาณให้ออกตัวรถสองคันก็พุ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็ว ทั้งทักษะการขับและประสบการณ์การแข่งทั้งสองหนุ่มถือว่าฝีมือสูสีไม่มีใครดีหรือด้อยไปกว่ากันการแข่งขันเริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือด สองหนุ่มเชือดเฉือนราวกับเป็นคู่ศัตรูมาแต่ชาติปางไหน ผลัดเปลี่ยนกันขึ้นนำอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่รอบสุดท้ายรถของทิวเขาจะเร่งเครื่องขึ้นมาจนทิ้งห่างจากรถของวายุอยู่หลายช่วงคัน“วันนี้ไอ้ทิวเขาแม่งได้ว่ะ แซงหน้าไอ้วายุไปหลายช่วงคันแล้ว เฮ่อ! สงสัยกูจะได้เสียเงินอีกแหง ๆ”ออสติน หนุ่มลูกครึ่งไทยนอร์เวย์เอ่ยขึ้นขณะยืนลุ้นอยู่บนห้องรับรองลูกค้าวีไอพีของสนามแข่งรถ นัยน์ตาสีน้ำตาลเพ่งไปด้านหน้าที่เป็นกระจกใสซึ่งสามารถมองเห็นวิวสนามได้แบบสามร้อยหกสิบองศาภายในห้องกว้างมีจอมอนิเ

@ผับหรูเสียงเพลงจังหวะ EDM ดังอึกทึกครึกโครมอยู่ในผับหรูแห่งหนึ่งซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นผับที่ผู้คนนิยมมาเที่ยวเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศเหล่านักท่องราตรีมากมายต่างพากันโยกย้ายอวดกันวาดลวดลายอย่างไม่มีใครยอมใคร แสงไฟส่องกะพริบหมุนวนไปมาตามจังหวะเพลงเพื่อช่วยเพิ่มความครื้นเครงให้กับเหล่านักดื่มทั้งหลายภายในห้องวีไอพีของผับมีการรวมตัวกันของนักศึกษากลุ่มหนึ่งซึ่งพวกเขามักนัดกันมาสังสรรค์ที่นี่เป็นประจำ“แดกเต็มที่เลยเพื่อน มื้อนี้กูเลี้ยงเอง”เจ้าขุนเอ่ยขึ้นเมื่อเพื่อนมาครบองค์ประชุมออสตินกระดกเหล้าเข้าปากรัว ๆ เพื่อระบายความขุ่นเคือง นึกถึงเรื่องเมื่อตอนเย็นแล้วรู้สึกโมโหไม่หายที่ไอ้เจ้าขุนมันพูดปาว ๆ ว่าจะเลี้ยงน่ะเงินกูทั้งนั้น“มึงไม่ต้องเครียดหรอกน่าคราวหน้ากูไม่ออมมือให้มันแน่”วายุตบไหล่ออสตินเบา ๆ ยังจะมีคราวหน้าอีกเหรอ“กูไม่เชื่อมึงแล้วไอ้ห่า ดูจากสถิติที่มึงแข่งกับไอ้ทิวเขาแล้วกูขอย้ายไปเดิมพันข้างมันดีกว่า”ออสตินย้ายไปนั่งข้างทิวเขา ยกมือขึ้นมาบีบนวดไหล่เพื่อนเบา ๆ เพื่อเอาอกเอาใจ“คราวหน้ากูขอเดิมพันข้างมึงนะ”“ว่าไง มึงยอมป้ะ” ทิวเขาหันมาถามเจ้าขุนเจ้าขุนพยักพเยิดหน้าให้

กลางดึกหญิงสาวนอนกระสับกระส่าย แม้จะรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างแต่สุดท้ายก็นอนไม่หลับเหมือนเดิม พอสมองว่างก็เผลอคิดถึงแต่เรื่องเก่า ๆ แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเสียดื้อ ๆจะร้องไห้เสียงดังก็ไม่ได้เดี๋ยวจะถูกลูกชายเจ้าของบ้านมาต่อว่าเหมือนเมื่อคืน แต่จะให้อดทนอดกลั้นก็คงไม่ไหว หญิงสาวจึงตัดสินใจออกไปนั่งร้องไห้ที่สนามหญ้าหน้าบ้านฮือ! ฮึก! ฮือ!เสียงผู้หญิงร้องไห้แว่วมาตามสายลม ยิ่งภายในห้องเงียบกริบมันยิ่งชัดขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้คนที่ยังนอนไม่หลับต้องเดินออกไปตรงระเบียงห้อง แล้วชะเง้อชะแง้มองหาที่มาของเสียงเขาเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ของใครบางคนอยู่ตรงหลังพุ่มไม้ชายหนุ่มเดินออกจากบ้านแล้วมุ่งไปยังสนามหญ้า ค่อย ๆ ย่องเข้าไปด้านหลังคนที่นั่งกอดเข่าก้มหน้าร้องห่มร้องไห้ยัยเด็กน้ำหวานอีกแล้วเธอจะกวนโมโหเขาไปถึงไหน“เธอรู้ไหมว่าเสียงร้องไห้ของเธอมันไปรบกวนการนอนของคนอื่น”“คุณทิวเขา”หญิงสาวสะดุ้งโหยงตกใจพร้อมกับอุทานชื่อคนที่เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง ขนาดหนีมาร้องไห้อยู่ตั้งไกลเขายังได้ยินเสียงอีกเหรอหูเทพหรือยังไงกันหญิงสาวรีบเช็ดน้ำตาแล้วลุกขึ้นยืน“ขอโทษค่ะ”แม้จะหยุดร้องไห้ไปแล้วแต่น้ำเสียงยังเจือปน

อีกด้านวันนี้ทิวเขาถูกเพื่อน ๆ รบเร้าให้มาทานข้าวที่โรงอาหารคณะแพทย์ และเหตุผลที่ไอ้สามตัวนี้มันอยากมาก็ไม่มีอะไรมากนอกจากมาส่องสาว เมื่อเช้ามีเพื่อนในสาขามาป่าวประกาศว่านักศึกษาแพทย์ปีนี้มีแต่คนแจ่ม ๆ การันตีจากคนที่ไปแอบส่องมาหมดแล้วทุกคณะนอกจากมาดูสาวก็ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ไอ้สามตัวมันอยากมา นั่นก็คืออยากเห็นหน้าน้ำหวานโดยเฉพาะวายุ ดูเขาจะอยากรู้อยากเห็นกว่าคนอื่นแม้ทิวเขาจะไม่ค่อยอยากมาสักเท่าไหร่ แต่พอขัดใจพวกมันก็หาว่าเขามีพิรุธ สุดท้ายเลยต้องยอมมาร่างสูงของสี่หนุ่มต่างคณะเป็นที่ต้องตาต้องใจบรรดาสาว ๆ เสียงพูดคุยเกรียวกราวดังขึ้นตามหลังเวลาพวกเขาเดินผ่าน ในมหาวิทยาลัยนี้ไม่มีใครไม่รู้จักตำนานคิงวิศวะ หนุ่มหล่องานดีดีกรีแต่ละคนไม่ธรรมดา คนหนึ่งก็ลูกนักธุรกิจ คนหนึ่งก็ลูกผู้มีอิทธิพล คนหนึ่งก็ลูกเจ้าของรีสอร์ตหลายพันไร่ที่เขาใหญ่ ส่วนอีกคนมีเสียงเล่าลือกันว่าเขาเป็นทายาทมาเฟีย“อย่างที่ไอ้เต้พูดไม่มีผิดเลย เด็กแพทย์ปีนี้มีแต่คนแจ่ม ๆ เห็นแล้วอยากป่วยเลยว่ะ”คนเจ้าชู้ประตูดินพูดขึ้นหลังจากเหยียบย่างเข้ามาในโรงอาหารต่างคณะ นัยน์ตาสีน้ำตาลของหนุ่มลูกครึ่งไทยนอร์เวย์หันซ้ายหันขวา

หลังจากทิวเขาบอกเอาไว้ว่าอย่ามาให้เห็นหน้า น้ำหวานก็เลี่ยงการเผชิญหน้าตามที่เขาสั่ง ถ้ามีเรียนตอนเช้าเหมือนกันเธอจะออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืด ตอนเย็นก็กลับดึก ๆ แล้วอ้างเหตุผลว่าต้องอยู่ซ้อมเชียร์ เสาร์อาทิตย์ก็ขลุกตัวอยู่ในห้องรอจนกว่าชายหนุ่มออกจากบ้านเธอจึงลงมาช่วยงานป้าสุในครัวหญิงสาวทำแบบนี้มาร่วมสองสัปดาห์ซึ่งถือว่าได้ผลดีเลยทีเดียว ตั้งแต่ไม่ได้เจอหน้าทิวเขาก็รู้สึกว่านอนหลับเต็มอิ่มกินข้าวอร่อย สบายใจเสียยิ่งกว่าอะไรซะอีกทว่าอีกด้านดันกลับกันตั้งแต่วันนั้นทิวเขาก็เอาแต่หงุดหงิดงุ่นง่าน หาเรื่องทะเลาะกับชาวบ้านราวกับคนพาล ไม่เป็นอันทำงานทำการจนเพื่อนสนิทพากันสงสัย“เป็นห่าอะไรอีกครับ”เจ้าขุนว่าให้คนที่เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงมาเกือบสองสัปดาห์ คิ้วหนาขมวดจนทำให้พวกเขาพลอยรู้สึกเครียดตามไปด้วย“เซ็งว่ะ”“มึงรู้ตัวไหมว่าช่วงนี้มึงชักเหมือนหมาบ้าขึ้นทุกวัน วัน ๆ เอาแต่หงุดหงิด ใครทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง อาการเหมือนคนเมียหาย”เพื่อนสนิทสุดซี้ที่รู้ใจแทบทุกอย่างอย่างวายุถามจี้ใจดำ เขาเป็นเพื่อนกันมานานทำไมจะดูไม่ออกว่าทิวเขาเป็นอะไร เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าสาเหตุเกิดจากใครเท่านั