มังกรพ่ายรัก (Bad Dragon) のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

"อ๊ายย!" เสียงกรีดดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนใหญ่หลังจากประตูถูกปิดลงทำให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังก้าวเท้าเดินออกไปกระตุกยิ้มมุมปากอย่างอารมณ์ดี"คิดจะตบตาคนอย่างฉันเธอคิดผิดแล้วเหมยเมย" เขาเอี่ยวหน้ามองทางประตูห้องหญิงสาวแวบหนึ่งก่อนส่าวเท้าเดินลงบันใดไปยังชั้นล่าง"อารมณ์ดีอะไรมังกรร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยยิ้ม" พีชที่นั่งอยู่ในห้องโถงกับผู้เป็นสามีถามไถ่ด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นบุตรชายเดินยิ้มหน้าระรื่นลงมาเพราะตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาเธอก็ไม่เคยได้เห็นรอยยิ้มของบุตรชายเลยเอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงหัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอดเวลา"เปล่านิครับ" คนโดนทักหุบยิ้มลงทันทีก่อนเดินเข้าไปหย่อนสะโพกนั่งข้างผู้เป็นแม่"ตกลงเรื่องหนูเหมยแกจะเอายังไงมังกร" หวงเฟยหงที่นั่งมองบุตรชายเงียบ ๆ พูดขึ้น"ก็ไม่เอาไงครับ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้าวเท้าเดินออกไปทิ้งให้พีชและหวงเฟยหงนั่งมองหน้ากันด้วยความงุนงงกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของบุตรชายหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะยืนกร้านเสียงแข็งคร้านหัวชนฝาแต่มาวันนี้กลับนิ่งเฉยไม่ทุกข์ร้อนใด ๆ"ลูกหนูไปหัวกระแทกที่ไหนมา" หวงเฟยหงถามเมียสาวอย่างงง ๆ"ก็ลูกเฮีย

"อื้อ.." ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบผิวร่างบางที่นอนเปลือยเปล่าบนเตียงทำให้รู้สึกตัวตื่น มือเล็กยกขึ้นลูบแขนเบา ๆ เพื่อคลายความหนาวเหน็บพร้อมกับเปลือกตาบางที่ปรือขึ้นช้า ๆ คิ้วสวยขมวดเป็นปมด้วยความสงสัยเมื่อตื่นมาในสถานที่ไม่คุ้นตา นัยน์ตาสีดำขลับกวาดมองรอบ ๆ ห้องระคนสงสัยขณะหยัดกายลุกขึ้นนั่ง"ส...เสื้อผ้าฉันหายไปไหน" ตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อก้มดูตัวเองปรากฏว่ามีเพียงบราปีกนกและแพนตี้ตัวจิ๋วปกปิดจุดสงวน มือเล็กล้วงเข้าไปในแพนตี้ก่อนใช้นิ้วสัมผัสเนินสามเหลี่ยมพร้อมกับมองสำรวจ เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหรือมีร่องรอยอะไรพรมจรรย์ที่เธอดูแลรักษามายี่สิบกว่าปียังไม่โดนใครพรากไป มือเล็กรีบดึงผ้าห่มมาพันตัวไว้ก่อนก้าวลงจากเตียงแล้วเดินหาชุดของตัวเอง'แกร๊ก'เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้นทำให้เหมยเมยหยุดชะงักหันไปมองทางประตู ตาคู่สวยเบิกโพล่งด้วยความตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามามือเล็กกระชับผ้าห่มไว้แน่นใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแทบทะลุออกมานอกอก "คะ..คุณมังกร" "รู้จักผม" มาเฟียหนุ่มเดินมาหยุดตรงหน้าร่างบางก่อนแสร้งถามไป

มาเฟียหนุ่มที่กำลังใก้ลถึงฝั่งฝันหยุดชะงักการกระทำเมื่อคนใต้ร่างแน่นิ่งไป มือหนาตบลงบนพวงแก้มนวลเบา ๆ พร้อมกับเปล่งเสียงเรียก "เหมยเมย ๆ" "แม่ง!" เสียงทุ้มสบถออกมาระคนหัวเสียไม่ว่าพยายามเรียกเท่าไรเธอก็ไม่ยอมตื่นแล้วไหนจะอารมณ์ที่ค้างเติ่งของตัวเองอีกหากต้องมีอะไรกับคนที่นอนแน่นิ่งเป็นท่อนไม้ต่อก็คงไม่ไหวเพราะ เขาถอนแก่นกายออกจากร่างบางอย่างอารมณ์เสียก่อนลงจากเตียงเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อช่วยตัวเองให้ถึงฝั่งฝันผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากได้ปลดปล่อยจนรู้สึกโล่ง และอาบน้ำชำระร่างกายแล้วขาเรียวยาวก้าวมาหยุดหน้าตู้เสื้อผ้าก่อนหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างไว้"อย่าคิดว่าชิงสลบไปแล้วจะรอดฟื้นเมื่อไรเจอกัน" ดวงตาคมกริบตวัดมองร่างบางบนเตียงครู่ใหญ่ ก่อนเดินออกไปหย่อนสะโพกนั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นทิ้งให้หญิงสาวนอนทั้งที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดโดยไม่คิดจะเหลียวแลสักนิดมือหนาหยิบบุหรี่ราคาแพงบนโต็ะขึ้นมาจุดไฟสูบ ดับอารมณ์ขุ่นเคืองในใจ ควันสีขาวคลุ้งถูกพ่นออกจากริมฝีปากหนาครั้งแล้วครั้งเล่าเขานั่งสูบบุหรี่จนหมดม้วน ก่อนหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปหยิบไวน์ในตู

เหมยเมยส่าวเท้าวิ่งออกจากคอนโดด้วยใจที่ลุ้นระทึกเพราะกลัวมาเฟียหนุ่มจะตามมา เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อวิ่งมาไกลจากบริเวณคอนโดมากแล้ว"แล้วจะกลับบ้านยังไงเนี่ย" มือเล็กยกมือขึ้นตีหน้าผากเบา ๆ เมื่อนึกได้ว่าตัวเองมาแค่ตัวเปล่าไม่มีทั้งโทรศัพท์และเงินติดตัวเลยสักบาทเธอยืนใช้ความคิดอยู่สักพักก่อนตัดสินโบกรถแท็กซี่ แต่ทว่าก็ไม่มีรถแท็กซี่คันไหนจอดรับเลยจนเธอถอดใจ ขาเรียวเล็กเริ่มก้าวเดินไปตามริมฟุตบาทเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมายยังน้อยก็ดีกว่ายืนรออยู่อย่างนั้น'บรืน บรืน'เอี๊ยดด!รถหรูราคาหลายล้านที่แล่นมาด้วยความเร็วเบรกลงกระทันหันจนเสียงเสียดสีของล้อรถกับถนนดังสนั่นไปทั่วบริเวณทำให้ร่างบางที่กำลังส่าวเท้าเดินสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจก่อนหันกลับไปมองทางต้นเสียง"มะ...มังกร" ดวงตากลมโตถึงกับเบิกโพล่งใบหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นร่างสูงโปร่งเปิดประตูลงมาจากรถคันหรู ขาเรียวเล็กเริ่มขยับเท้าวิ่งหนีตามสัญชาตญานหมับ!"ว๊าย!" ทว่าเธอก้าวเท้าวิ่งได้เพียงนิดเดียวเท่านั้นตัวก็ลอยขึ้นเหนือพื้นด้วยฝีมือของคนตัวสูงที่วิ่งมาคว้าตัวเธอแล้วอุ้มพาดบ่าเดินกลับไปยังรถหรู"ปล่อยฉันจะกลับบ้าน" เสียงหวานร้องท้วง

มาเฟียหนุ่มมองไปที่ประตูก่อนคิ้วเข้มจะขมวดเป็นปมด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของเหมยเมยเดินตามหลังมาตินเข้ามาด้วย"อิง" "เหมย" ซึ่งไม่แตกต่างจากเหมยเมยและอิงฮวาเลยทั้งสองคนต่างก็รู้สึกตกใจปนสงสัยไม่น้อยที่ได้มาเจอกันในสถานะการณ์แบบนี้"เหมยแกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" อิงฮวารีบเดินเข้าไปนั่งลงข้างเพื่อนสาวพร้อมกวาดสายตามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า "แล้วทำไมสภาพเป็นแบบนี้อย่าบอกนะว่า.." เธอขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นรอยช้ำตามซอกคอ และหน้าอกเพื่อนสาว ก่อนเอ่ยถามเสียงแผ่วพลางปรายตามองมาเฟียหนุ่มที่นั่งหน้าเคร่งครึมแวบหนึ่งแล้วหันกลับมามองหน้าเพื่อนสาวเชิงต้องการคำยืนยันว่าสิ่งที่ตัวเองคิดเป็นความจริงหรือไม่"..." คนถูกถามลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยว ๆ ลงคออย่างยากลำบากพยักหน้าเบา ๆ แทนคำตอบแล้วถามไถ่เรื่องของเพื่อนสาวต่อ "แล้วแกมากับเขาได้ยังไง" "ฉะ.." "บอกเพื่อนไปสิว่าเมื่อก่อนเธอเป็นเมียเก่าฉัน แต่ตอนนี้เปลี่ยนสถานะเป็นเมียใหม่แล้ว" ไม่ทันที่อิงฮวาจะได้อ้าปากพูดอะไรออกมามาตินก็พูดแทรกเสียก่อน"อย่าไปฟังคำพูดชุ่ยๆ ของเขา" อิงฮวาถึงกับหน้าเหวอตวัดสายตามองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่พอใจก่อนหันมาปฏิเส