อีกด้านหนึ่งเผยจิ้นหยางกำลังประคองหลี่ซิ่วอิงในสภาพปวดท้องจนตัวงอเดินกลับมายังโรงแรมอย่างทุลักทุเลเต็มที ระยะทางจากร้านชาบูถึงที่หมายนั้นช่างห่างไกลเหลือเกินในความรู้สึกของคนกำลังพบกับความเจ็บปวด เมื่อไม่อาจฝืนสังขารเดินต่อไปได้ หญิงสาวจึงทำท่าจะทรุดนั่งลงกับกลางถนนนั่นเอง และคงได้ทำอย่างนั้นแล้ว หากไม่ได้มือแข็งแรงของเผยจิ้นหยางโฉบเข้ามาอุ้มร่างของเธอขึ้นไปไว้ในอ้อมแขน " เจ็บขนาดนี้จะเดินไหวได้ยังไง อย่าดิ้นนะเดี๋ยวตก" "อึม" หญิงสาวจึงทำได้เพียงเอียงศีรษะอิงกับไหล่บึกบึนนั้น หลับตาแน่น หายใจลึกๆ เพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ไม่คิดเลยว่าโรคกระเพาะอาหารที่เป็นจะมากำเริบเอาในวันนี้ " นี่คุณยังกินข้าวไม่ตรงเวลา ชอบกินอาหารรสจัดเหมือนเดิมเลย มีหน้าล่ะ โรคกระเพาะอาหารถึงได้ไม่หายซักที พรุ่งนี้ต้องไปหาหมอแล้วรู้ไหม" "ฉันมียาหน้าไม่ต้องห่วงหรอก ฉันน่ะเป็นเจ้าของบริษัททัวร์ระหว่างประเทศนะ ไม่มีทางยอมให้ตัวเองเป็นอะไรไปง่ายๆ หรอกน่า" "เชื่อไม่ได้หรอก ปากก็บอกว่าไม่ยอมให้ตัวเองเป็นอะไร แต่ก็ยังเห็นกินอาหารรสจัดอยู่เลย ตอนกินชาบูก็ซดน้ำซุปหม่าล่า จิ้มน้ำจิ้มจนชุ่ม แล้วจะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไง หม
Last Updated : 2025-11-14
LOGIN
