Lahat ng Kabanata ng Marreid to the secret Billionaire: Kabanata 61 - Kabanata 70

Bumukas nang dahan-dahan ang malalaking gintong pinto ng venue, sinabayan ng unang bugso ng stage lights na tila ba kidlat na tumama sa marangyang entablado. Sa mismong sentro ng stage ay unti-unting lumitaw ang isang spotlight—parang sinasabi nitong may paparating na especiall. “Showtime,” bulong ni Adrian, marahang inayos ang suit jacket niya at saka hinawakan ang kamay ni Calestine. Sa likod ng kanyang eleganteng mask, napangiti si Calestine nang kunwari'y hindi kabado. Tumango siya at hinigpitan ang hawak sa kamay ng asawa niya. “Good luck, my secret billionaire,” sabay kindat sa kanya. Napatawa nang mahina si Adrian. “Mas sikat ka pa sakin ngayon, hindi mo lang alam.” At sabay silang humakbang palabas ng VIP room. Pagbukas ng pinto papuntang likuran ng stage, agad silang sinalubong ng mga staff—nag aayos ng huling minuto, headset dito, clipboard doon, halos magkarambola sa kaba at excitement. “Mr. Cruz, ready na po. Ikaw po muna ang lalabas para sa welcoming remarks," sabi

Muling nagbalik sa kani-kanilang VIP seats sina Adrian Cruz at Calestine Navarro-Cruz matapos ang red carpet entrance at photo op. Tahimik si Calestine, ngunit bakas ang kaba at saya sa paraan ng pagpisil niya sa kamay ni Adrian. Mula sa taas ng entablado, nagsisimula nang mag-around ang mga ilaw, naghahanda para sa susunod na bahagi ng programa. Sa buong venue, litaw na litaw ang VIP area kung saan sila naka-upo. Ang mesa nila ay tanging dalawa lang ang upuan—isang indikasyon na espesyal ang presensya nilang mag-asawa. Habang pinapakinggan nila ang host na nagpapakilala ng mga panel ng guests, paminsan-minsan ay napapasulyap si Adrian kay Calestine. Siguro’y nagsi-secure na panatag siya, lalo na at ramdam niyang may mga matang nakatutok sa kanila, sa asawa niya. Pero si Calestine—kahit may mask—ramdam na ramdam ang mga tingin. Mga babaeng nuknukan ng inggit, mga lalaking tila tinutusok siya ng mga mata sa paghanga… o pagnanasa. Ngunit bawat sandaling napapalingon siya sa gilid, nar

Nang tumayo na si Calestine at Adrian sa stage, ramdam agad nila ang electrifying energy ng venue. Ang spotlight ay nakatutok sa kanila, at para bang ang mundo ay tumigil sa pag-ikot sa kanilang paligid. Si Calestine, naka-red gown na kumakapit sa tamang kurba ng katawan niya, ay nakangiti — halatang may kaba, ngunit napaka-elegant sa bawat galaw. Wala na siyang mask; ang buong mukha niya ay ipinakita na sa lahat, at ang mga mata niya, ang ngiti, at ang aura niya ay nagparamdam ng confidence na hindi matatawaran. “Ladies and gentlemen,” simula ni Adrian Cruz, nakatayo sa tabi niya, hawak ang mikropono, “I present to you… my wife, Calestine Navarro Cruz.” Sa pagbanggit ng pangalan niya, napatingin ang buong audience. Ang bawat mata ay nakatutok sa kanya, at ramdam ni Calestine ang halong excitement at kaba. Ngunit ramdam rin niya ang proteksyon ni Adrian, na nakatayo sa tabi niya, marahang hawak ang kanyang kamay, at nakangiti nang buong pagmamalaki. “Good evening, everyone. I just

Sa isang sulok ng VIP area, nakatayo si Margarita, ang ina ni Margaux, na may hawak na baso ng champagne. Halos maipit ang dibdib niya sa galit at frustration, habang pinapanood niya si Calestine sa stage, eleganteng nakatayo at pinapansin ng lahat. Ngunit sa halip na tumigil sa pananabik at inis, may biglang ideya siya — isang speech na sa tingin niya ay magpapakita ng kanyang “dignity” at magbibigay ng statement sa lahat na naroroon. Huminga siya nang malalim at tumayo nang diretso, humarap sa mga taong nasa paligid niya. Kinuha ang mikropono na handang ihandog sa kanya ng isang assistant, at sinimulan ang kanyang pananalita. “Ladies and gentlemen,” bungad niya, mahina sa simula ngunit unti-unting lumakas ang boses. “Gusto ko lamang pong magsalita tungkol sa isang bagay na matagal ko nang nais ipahayag.” Si Margaux, na nakatayo sa tabi niya, ay halatang nakatingin kay Calestine sa stage, at may halong inggit at kaba. “Marahil sa ilan sa inyo, kilala ninyo ang pangalang Navarro,”

Pagkatapos ng halos apat na oras na walang tigil na activity, mula sa formalities, stage introductions, , hanggang sa cocktails at photo ops, unti-unti nang humina ang tunog ng music at ang ilaw ay dimmed para sa transition sa VIP area. Si Adrian Cruz, habang nakaupo pa rin sa tabi ni Calestine, ay bahagyang yumuko at mahina ngunit malinaw na pabulong na sinabi, “Babe… tara, VIP room muna tayo. Kailangan mo rin magpahinga. Kanina pa ang atensyon sa iyo… gusto kong makasolo na kita sandali.” Calestine ay napangiti, at bahagyang natawa. “Solo time, huh? I guess… I deserve that,” sabi niya, halatang nag-eenjoy sa idea na sa wakas ay maaalis siya sa spotlight at makakasama lang ang asawa niya. “Exactly. Wala ng ibang tao. Wala nang cameras, wala nang audience. Just us,” dagdag ni Adrian habang pinipigilan ang sarili na huwag sobra-sobrang yakapin ang asawa sa gitna ng event. Nakatayo na sila at dahan-dahang naglakad palabas ng main hall. Kahit sa mga hallways, ramdam ni Calestine ang