Semua Bab Bound to My Ruthless Zillionaire Fiancé: Bab 31 - Bab 40

“No! This can't be happening!” Mabilis na lumabas sa bibig ni Inara ang salitang iyon bago pa niya mapigilan ang sarili. Tinawagan na naman kasi siya ni Kaizan para ipaalala na magiging assistant siya at kailangan niyang sumama sa business trip nito. Great. That was way too fast. Napakurap siya. Hindi pa rin nawawala ang pulang rashes sa mukha niya. Kung makikita siya ni Kaizan sa ganoong itsura, siguradong magdududa iyon. And seriously, how could it heal overnight? Diyos ko! Napagtanto niyang parang masyado siyang defensive, kaya agad niyang pinakalma ang tono. “Ang ibig kong sabihin, hindi pa ako kailanman naginf assistant ng kahit na sino. Baka maging pabigat lang ako. Mas mabuti nang ‘wag na lang akong sumama.” Tahimik lang sa kabilang linya. Ilang segundo pa, at halos maramdaman na niya ang bahagyang amusement ni Kaizan kahit hindi pa ito nagsasalita. Hanggang sa narinig niya ang pamilyar na boses — kalmado, malalim, at may halong panunukso. “Inara, have you forgot

Makalipas ang ilang minuto ay muling bumalik si Inara sa loob ng kwarto. Marahan pa niyang binuksan ang pintuan at sumilip muna. Mula sa pintuan ng kwarto ay narinig niya ang paglagaslas ng tubig mula sa shower — senyales na naliligo na si Kaizan. Buntong-hininga siya na tuluyang pumasok. Mula sa sala ay tanaw niya ang nagkikinangan na mga ilaw ngunit nawala roon ang atensyon niya nang may maramdaman siyang presensya sa kaniyang likod. Nang lumingon siya ay si Kaizan iyon — topless at tanging tuwalya lamang na nakabalabal sa bewang nito ang tanging saplot. Malaya ring naglalandas ang mga butil ng tubig mula sa malapad nitong dibdib pababa sa matigas nitong mga pandesal. “Enjoying the view, Miss Clemente?” pilyong tanong ni Kaizan habang marahan pang lumalapit kay Inara. “I won't mind if you want to dry me off yourself. I will be so much willing.” Namula agad si Inara, parang nagliyab ang pisngi niya. “Manyak ka!” napasigaw siya, sabay tulak dito bago mabilis na tumakbo papasok ng

With desperate strength, Kaizan dragged Inara’s unconscious body from the water, bawat galaw niya ay puno ng takot at pangamba. His breath hitched as he carried her up the pool steps, and the moment they reached the edge, he fell to his knees on the cold tiles. “I-Inara? Inara, w-wake up. P-Please. Wake up. H-Hold on,,” anas niya, nanginginig ang boses na bihira niyang ipakita. Maputlang-maputla si Inara, like porcelain stripped of life. Her chest barely moved—halos wala na talaga. Kaizan started CPR, his hands trembling as he pushed against her chest, desperate. Then, without thinking, he sealed his lips over hers. Please, Inara… kung mawawala ka ngayon—kung kukunin ka agad sa ’kin—how the hell am I supposed to live in silence after that? Tumigil ang oras. Hanggang sa bigla—isang malakas at basag na ubo ang kumawala mula sa dibdib ni Inara. Sumuka siya ng tubig, kasabay ng panginginig ng buong katawan niya. Paulit-ulit siyang umubo hanggang sa tuluyang bumalik ang kulay sa kan

“President El Davion, nabigyan ko na siya ng pampababa ng lagnat,” sabi ng doktor habang inaalis ang syringe. “Babalik sa normal ang temperature niya sa loob ng ilang oras. Maglalagay pa ako ng dalawang dextrose after this.” Tumango si Kaizan, malamig pero mahinahon. “Alright. Thank you.” Sa gitna ng kanyang mataas na lagnat, pakiramdam ni Inara ay parang nasusunog siya sa apoy. Mainit. Malabo. Parang nagkakandahalo-halo ang oras—hanggang sa unti-unting humupa ang init, at napalitan ng matinding uhaw. Napakunot ang noo niya, halos hindi marinig na nagbulong, “Tubig… tubig…” Mabilis na narinig ni Kaizan ‘yon. Agad siyang lumapit, inakalang tinatawag siya—pero nang marinig ulit, napangiti siya nang bahagya. “Wait,” bulong niya, abot ng kamay sa mesa sa tabi ng kama. Kumuha siya ng baso ng maligamgam na tubig, marahang inalalayan ang likod ng dalaga para makainom. “Dahan-dahan lang, Inara.” The first sip was heaven. Dumaloy ang tubig sa tuyong lalamunan niya, tumama sa mga

Sa kabilang linya, umalingawngaw ang galit na tinig ni Don Adalvino, halos mabasag ang eardrums ni Kaizan. “Walang utang na loob! Gusto mo na ba akong ipalibing nang maaga?! Anong nakita mo sa babaeng ‘yan na walang modo? Aba, umabot pa sa balita! Alam mo bang sinisira mo ang reputasyon ng magiging asawa mo?” Bahagyang kumunot ang noo ni Kaizan. Kakauwi lang niya at wala siyang ideya sa balitang iyon—hindi niya alam kung sino na namang babae ang tinutukoy ng kaniyang ama. Tahimik niyang binuksan ang laptop at tiningnan ang trending headlines. Pagkakita pa lang sa mga litrato nila ni Inara sa mga entertainment sites, hindi niya napigilang mapangiti. Mukhang nagustuhan pa niya kung paano siya nakunan. For once, the paparazzi actually did a good job. “Kaizan El Davion! Nakikinig ka ba sa ’kin?!” sigaw ulit ni Don Adalvino, halos umalingawngaw sa buong bahay. “I heard you, Dad,” mahinang sagot ni Kaizan, sabay hilot sa sentido. People say old age softens tempers... guess n