Todos los capítulos de Bound to My Ruthless Zillionaire Fiancé: Capítulo 41 - Capítulo 50

Ang biglaang pagsulpot na naman ni Kaizan sa likod niya ay nagpagulat kay Inara. Napatalon pa siya sa gulat—at sa hindi inaasahan, tumama ang ulo niya sa baba ni Kaizan. Pareho silang napaungol sa sakit. Napahaplos si Inara sa ulo niya, sabay lingon kay Kaizan na halata ang paninisi sa kaniyang mga mata. “You scared me to death!” reklamo niya. “Ano ka ba, pusa? Bakit parang hindi ka man lang naririnig kapag naglalakad? Hindi ko na alam kung multo ka ba o pusa!” Bigla ay natigil ang tingin ni Kaizan sa kanyang mapulang labi. His eyes darkened; a quiet desire flickered there. Gusto niya siyang halikan. Nang mapansin ni Inara ang titig niya, kusa siyang umatras—nakalimutan niyang nasa dulo na siya ng sofa. Tumama ang likod niya sa kutson, at wala na siyang matakbuhan. Idiniin niya ang kamay sa dibdib nito, halos nanginginig ang boses. “You… you mustn’t be impulsive… don’t be impulsive.” Pero imbes na sumunod, marahan siyang hinawakan ni Kaizan sa kanyang baba, malamig ang mga da

Napamulagat si Inara, halos tumigil ang paghinga niya sa pagkagulat. Mabilis niyang tinulak si Kaizan palayo—pero napahinto rin siya agad. Isang matalim na sakit ang kumurot sa kanyang katawan, dahilan para mapaigik siya. A dreadful thought crossed her mind. Could it be that last night, I and Kaizan—? Nanginig ang kamay niya habang marahang inaangat ang kumot. At doon niya nakita ang sarili—nakayakap sa kanya si Kaizan, ang matipunong braso nito ay nakabalot sa kanyang baywang na para bang pag-aari siya nito. “Ah—!” Mabilis siyang napasigaw, tinulak ito, at gumulong palayo habang mahigpit na nakayakap sa kumot. Pero dahil sa biglaan niyang paggalaw, nalaglag ang tuwalya sa katawan ni Kaizan, at tumambad sa kanya ang sculpted body nito. Namula ang buong mukha niya, pero mas lalong lumala nang mapansin niyang… gising na ito. Bahagyang iminulat ni Kaizan ang mga mata, at sa kalahating antok ay hinila siyang muli palapit, saka marahang hinalikan sa labi. “Kaizan!” galit at

Napabuntong-hininga si Liora bago nagsimulang magpaliwanag. “Close ako kay Miss Sweetzel sa marketing department,” sabi niya, seryoso ang tono. “Sinend niya sa akin ‘yung screenshots galing sa company group chat. Si Tatiana raw ang nag-post ng mga pictures at sinasabi niya na mayaman daw ang lalaking ‘nag-aalaga’ sa’yo.” Napatigil siya sandali bago nagpatuloy, mas banayad na ang boses. “Naalaman ko lang bago matapos ang work. Ayokong sabihin sa’yo kasi baka lang ma-stress ka. Pero nang marinig ko ‘yung sinabi mo kanina, naisip kong dapat mong malaman.” Tahimik na binuksan ni Inara ang phone at tiningnan ang mga litrato. Walang ekspresyon ang mukha niya—hanggang sa marahan siyang huminga ng malalim. So that’s why everyone was staring at me like that… Ngayon lang nagka-sense ang lahat ng nangyari sa araw niya. Namilog ang mata ni Liora. “Inara, hindi ka man lang magagalit?” Bahagyang ngumiti si Inara, marahan pero matatag. “What’s the use of being angry? Sa huli, ikaw rin

The warmth radiating from Kaizan’s palm seeped into Inara's skin, parang apoy na dahan-dahang umiilalim sa kanyang balat, leaving a faint burn she couldn’t quite name.Nanginginig siya, hindi dahil sa takot—pero sa isang bagay na mas malalim, mas nakalilitong damdamin.Bakit ganito palagi kapag malapit siya? Nagiging abnormal ang tibok ng puso ko kapag malapit siya…Bahagyang kumunot ang noo ni Inara, torn between instinct and impulse. Bago pa man makapagsalita si Kaizan, yumuko siya at mabilis na humalik sa pisngi nito—banayad, mabilis, parang dampi lang ng pakpak ng paruparo.“Can I go now?” tanong niya, pilit pinapakalma ang kabog ng dibdib.Saglit na natigilan si Kaizan. Then, his hand slowly rose, hinaplos ng mga daliri niya ang lugar na hinalikan nito. May bahagyang ngiti sa labi—hindi makapaniwala, nang-aasar, pero may halong lambing.“Not enough,” he murmured.“Huh?” blink ni Inara, gulong-gulo.Bahagya siyang tumango, tinapik ang sariling labi. “Here.”“Ang kapal mo,” she huf

Mula sa gilid ng kanyang paningin, palihim na tumingin si Inara kay Kaizan. Tahimik lang ito, nakaupo’t sa cellphone ang tutok ng mga mata nitong animo'y hindi nagugustuhan ang nakikita sa kaka-scroll sa cellphone niya. Parang wala itong kasama sa sobrang focus sa cellphone. Nang makasiguro siyang hindi siya tinitingnan ng lalaki, saka lang siya dahan-dahang bumuntong-hininga. Okay. Safe… for now. Kalma sa labas, kabado sa loob. Maingat niyang pinulot ang maliit na kahon at marahang isinilid sa bag, kunwari’y walang nangyari. Pero bago pa siya tuluyang makaramdam ng ginhawa, may kumislap na liwanag na tumama sa kanyang mata—maliit, matalim, at… pamilyar. Napahinto ang tibok ng puso niya. Teka… kwintas ‘yon? Pero hindi ba nasa loob ng kahon ‘yun?! Saglit siyang natulala, bago tuluyang namutla. Ay, Diyos ko… kagabi! Inilabas ko nga pala ito para lang tingnan at nakalimutan pang ibalik! Napakagat siya sa labi, halos matawa sa sariling katangahan. Ang galing mo tala