Bound to My Ruthless Zillionaire Fiancé

Nakatayo si Inara sa ilalim ng makinang na liwanag ng chandelier, dahilan para ang simpleng suot niyang kulay puting bestida ay magmukhang mas elegante sa mata ng mga taong nakakakita sa kanya. Ramdam niya ang bahagyang panginginig ng kanyang mga kamay nang pagdikitin niya ang mga ito. Araw ngayon ng celebration para sa napagkasunduang pagpapakasal niya—pero hindi man lang niya kilala kung sino nga ba ang kanyang mapapangasawa. Ang tanging alam lamang ni Inara ay kailangan ng kanyang lola ng agarang operasyon at hindi niya kayang bayaran ang halagang iyon. Hanggang sa isang araw ay lumapit sa kanya ang ama ng estrangherong pakakasalan niya. “Pakasalan mo ang anak ko, at sasagutin ko lahat ng gastusin para sa operasyon ng iyong lola.” Hanggang sa mga sandaling iyon ay naririnig niya pa rin sa isipan ang alok ng ginoo. Noong una ay parang iyon na ang hinihintay niyang milagro na sasagip sa buhay nila ng kanyang lola. Pero ngayong nasa harap na siya ng maraming tao, pakiramdam niya

Pagkalabas ni Kaizan mula sa kuwarto ni Inara, sinalubong siya ng butler ng kaniyang ama sa pasilyo. “Butler Renan,” maikling bati niya rito. “Young Master, pinapatawag ka ng iyong ama sa opisina niya.” Tahimik siyang tumango at sumunod. Pagbukas ng mabigat na pinto, bumungad ang amoy ng mamahaling alak at nagkikintabang mga wooden furniture sa loob. Nakaupo si Don Adalvino sa likod ng mesa—kalmado, ngunit matalim ang presensiya. Pinunuan nito ng alak ang dalawang baso bago iniabot ang isa sa anak. “Na-meet mo na ba siya?” tanong ng matanda habang tinititigan siya. “Mabait ‘yong bata. Magalang at marunong rumespeto. Huwag mo siyang sasaktan.” Tinanggihan ni Kaizan ang baso, malamig ang tinig. “Sinabi ko na sa inyo, hindi ko siya pakakasalan.” Nanigas ang mukha ng ama. “Kailangan mong pakasalan siya, Kaizan. Wala kang pagpipilian.” Napangiti ito nang mapait. “Walang pagpipilian?” mahina niyang tawa. “Mukhang madidismaya ka sa bagay na ‘yan, Don Adalvino.” Tumalikod siy

Pagbalik nina Inara at Tatiana sa kompanya, agad kumalat ang balita na sila ang nakakuha ng exclusive interview kasama ang presidente ng El Davion Group. Lahat ay nakatingin sa kanila nang may halong inggit at paghanga. Sino ba naman ang hindi kung ang makapapanayam nila ay walang iba kundi si Arlend Kaizan El Davion, ang misteryosong presidente ng El Davion Group, isa iyong karangalan. Kung magagawa nila nang maayos ang interview na iyon, tiyak na lalampas sa inaasahan ang performance ng buong team ngayong taon. Ang bigat ng pangalan ni Kaizan ay mas mahalaga pa kaysa sa lahat ng mga taong na-interview nila sa loob ng isang taon na pinagsama-sama. Sa mesa ni Liora, ang matalik na kaibigan at kapwa intern ni Inara, agad siyang hinila nito palapit, nakangiti at puno ng kuryosidad. “Inara, bilis! Sabihin mo sa ’kin, gwapo ba talaga si Mr. El Davion? Grabe ang mga naririnig kong papuri sa kaniya!” Napahinto si Inara sa pag-inom ng tubig. Kung tutuusin ay oo, sobrang gwapo ng lalak

“Your little act of playing it safe isn’t clever at all. But now that you’ve achieved your goal, you don’t have to keep pretending,” saad ni Kaizan sa paraang animo’y inaamo si Inara. Malumanay ang tono ngunit may nakatagong puwersa at kapangyarihan sa bawat salitang lumalabas sa labi niya. Habang si Inara ay mapula pa rin ang parehong pisngi dahil sa halik kanina. Masyado iyong matamis, malambot, at nakakaadik. Hindi man niya gustong isipin, ngunit ang sensasyon ng labi ni Kaizan sa kaniya ay nananatili pa rin at animo’y nag-iwan ng bakas sa labi niya. I still can't believe this woman could taste like a temptation itself. Para siyang diwata na nagtatago sa katawang tao. Nakakamangha. Masyadong kakaiba. “Anong pinagsasabi mong I don’t have to keep pretending? Are you saying na nagpapa-hard to get lang ako?” kunot ang noong tanong ni Inara, halos mapuno ng pagkadismaya at panggigigil ang boses niya. Kaunti na lang ay sasabog na talaga siya sa inis, ramdam niya ang bigat ng sitwasy

Pagkalabas nila sa El Davion Group Tower, pakiramdam ni Inara ay para siyang nabugbog. Hindi naman ang katawan niya kung hindi ang kaniyang utak at emosyon. Pagbaling pa lang niya, sinalubong siya kaagad ng nakasimangot na mukha at nanlilisik sa inis na mga mata ni Tatiana. “Zandrielle Inara Clemente! Ha! Hindi ko inasahang ganito ka pala katuso. Talaga nga namang may tinatagong kulo ka rin sa loob ng katawan, ano?” singhal nito na puno ng inis at selos na kahit anong subok ay bigo si Tatiana na itago. “Nagkamali ako nang isipin kong hindi mo maatim na gawin ang mga ganitong klase ng bagay. Sa kabila ng pagiging inosente mong tingnan ay magagawa mo palang paikutin si Young Master El Davion sa mga palad mo.” Tiningnan ni Tatiana si Inara mula ulo hanggang paa. Sinadya niyang ipakita rito ang pang-iinsulto maging ang pandidiri niya rito. Ha! Diyos ko naman. Nakalabas nga ako ng buhay pero grabe namang panghuhusga ang resbak. Please lang. Kung kaya ko siyang iwasan, ginawa ko na!