บททั้งหมดของ คุณสามีเป็นมาเฟีย: บทที่ 181 - บทที่ 190

@จุดรวมพล ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนส่งผลให้ไคเลอร์คว้ามันขึ้นมาปลดล็อกการแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีจำนวนสามล้านบาทถ้วน ตามด้วยเสียงข้อความและหลักฐานสลิปการโอน (พลอยชมพู : ส่งรูปภาพ) (พลอยชมพู : เรียบร้อยแล้วนะคะ จากนี้ไปเราไม่ติดค้างอะไรกันอีก) เห็นแบบนั้นคนที่มองๆ อยู่ยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน รู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบรัดแม่งบ่อยฉิบหายเลย! (ไคเลอร์ : ขอเงินจากผัวใหม่มาใช้หนี้เหรอ?) ความหงุดหงิดที่มันก่อตัวขึ้นทำให้เขาพิมพ์ข้อความแล้วส่งไปแบบนั้น ตอนนี้มื้อไม้โคตรสั่น สั่นพอๆ กับใจกูเลยและถ้าเขาจะใช้ข้ออ้างว่าเงินนั้นมันเป็นเงินน้องเขา ก็คงไม่ได้อีกเหมือนกันใช่ไหม ในเมื่อสองคนนั้นเป็นผัวเมียกัน และ… กำลังจะมีลูกด้วยกัน ส่วนกูเนี่ยก็เป็นแค่ได้ผัวเก่า ผัวเก่าที่แค่กลับมาเอากันใหม่แค่ชั่วครั้งชั่วคราว นั่นแหละ มันไม่ได้สำคัญสำหรับเธอ…(พลอยชมพู : ค่ะ) ทันทีที่เธอตอบกลับมาแบบนั้น กูเหมือนถูกตบหน้าซ้ำๆ ไม่เจ็บ แต่โคตรชา และพอเจ็บจนชาก็เริ่มหน้าด้านขึ้นมาทันที(ไคเลอร์ : ตั้งใจปล่อยท้อง?) (ไคเลอร์ : ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร คิดว่าสิ่งที่ทำมันถูกต้องที่สุดแล้วงั้นเหรอ อายุแค

“พลอย…” เสียงดังมาจากบันไดเป็นจังหวะที่ร่างกายของไคเลอร์เซถลา เธอผลักเขาออกห่าง ผลักให้ร่างกายหลบมุมเพื่อไม่ให้ใครมองเห็นเขาทั้งนั้น เราสบตากัน และเป็นเธอที่เอ่ยออกมา“อย่าบังคับให้พลอยต้องเกลียดพี่นะพี่เลอร์ ถ้าพลอยได้เกลียด แม้แต่เฉียดกายเข้าไปใกล้พลอยก็จะไม่ทำ” แค่นั้นเลยที่ทำให้แขนขาของเขาแทบไม่มีแรงอยากเดินแม่งออกไปให้คาลวินมันเห็นเขา เห็นชัดๆ ว่าเมื่อกี้เขากับเธอกอดกันอยู่ จากนั้นมันจะได้ตั้งคำถามว่าอะไรเป็นอะไร ให้มันรู้กันไปเลยว่าเธอไม่ได้เป็นแค่เมียมันแต่เธอเป็นเมียกูเหมือนกัน! แต่ติดที่คำนั้น คำว่าเธอจะเกลียดกันถ้าเขาทำแบบนั้น แค่นั้นเลย… “วิน…”“ลงมาทำอะไร หิวเหรอ” “อือ” “อยากกินอะไรเดี๋ยวทำให้กิน แล้วทำไมถึงไม่ยอมปลุกล่ะ เดินลงมาคนเดียวมืดๆ มันอันตรายนะ ไฟก็ไม่ยอมเปิดอีกต่างหาห” “เห็นนายหลับ ไม่อยากกวนเวลานอน นายเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ”คล้ายกับว่าลำคอของคนที่แอบฟังแห้งผาก เขาไม่เห็นสีหน้าของคนทั้งคู่ แต่เท่าที่ฟังก็คงห่วงใยกันดี และมันก็คงดีกว่าเขานั่นแหละ ไม่อย่างนั้นเธอคงลังเลที่จะเลือกมันและสุดท้ายคนที่เจ็บก็ไม่ใช่เธอ แต่เป็นเขาเอง… @หลายวันต่อมา “

“…โอเคหรือเปล่าพลอย เฮียเลอร์พูดอะไรให้ไม่สบายใจไหม” คาลวินกวาดสายตามองออกไปรอบๆ แต่ไม่พบเฮียของเขาอยู่ตรงนี้แล้ว แต่ถ้าสังเกตสีหน้าของคนที่ยังอยู่ แบบนี้รู้เลยว่าตอนที่เขาเดินออกไป คนทั้งคู่ทะเลาะกันแน่นอน “ช่างเขาเถอะวิน อย่ายุ่งกับเขาเลย”“ไหวใช่ไหม” เขาไม่รู้ว่าการที่รั้งเธอไว้แบบนี้มันจะทำให้เธอต้องเจอกับอะไรบ้าง พี่ชายของเขาร้ายกาจจะตาย “ไหวสิ ยังไงก็ต้องไหว”“อดทนหน่อยนะพลอย เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไป แต่เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าอยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ จะไม่บอกความจริงเขาจริงๆ ใช่ไหม”“มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูด ปล่อยให้มันจบแบบนี้น่ะดีแล้ว นายเองก็ได้ยินไม่ใช่เหรอว่าเขาก็มีคนของเขา มันอาจจะเป็นแบบนั้นมานานแล้วด้วยซ้ำ”“เขาอาจจะประชดหรือเปล่าพลอย”“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันเคยเห็นเสื้อผ้าของผู้หญิงอยู่ที่คอนโดเขาล่ะ”“พลอย….”“ฉันเห็นด้วยตาตัวเอง ทุกอย่างมันชัดเจนอยู่ในตัวของมันนะวิน ช่วงนี้ก็แค่อดทนหน่อย เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไป” บอกแบบนั้นทั้งที่ภายในใจบอบช้ำไม่มีชิ้นดี เธอทำอะไรที่มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้คือการยอมรับความจริงและเข้มแข็งให้มากกว่านี้ และถ้าเป็นไปได้

“เก็บของทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะวิน เราว่าจะลองหาที่อยู่เอง นายไม่จำเป็นต้องตามไปนะ” พลอยชมพูบอกในสิ่งที่ตั้งใจ เธอไม่ได้อยากให้คาลวินต้องมาแบกรับอะไรกับเธออยู่แล้ว เขาไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมารับผิดชอบแทนใคร “เขาพูดทุกอย่างแล้วนะ” “หมายถึง?”“เขายอมพูดออกมาเองแล้ว… เรื่องเขากับพลอย” คนฟังหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ “ที่พูดคงเพราะไม่อยากให้นายไปกับฉันแหละ ไหนๆ สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือการที่ฉันไม่เหลือใคร ก็ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นเถอะ ให้มันจบสักที เหนื่อยเกินกว่าจะพูดแล้วเหมือนกัน”“พลอย…”“ฉันไหวจริงๆ วิน ก่อนหน้านี้รู้สึกแย่มากกว่านี้ด้วยซ้ำ ตอนนี้มันดีขึ้นแล้ว จะยอมรับความจริงนั่นแหละ อะไรจะเกิดต่อจากนี้ก็ช่างมัน” “จะเอาแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม” “ใช่ เอาแบบนี้ พอแล้ววิน” “แล้วจะเริ่มจากตรงไหน เธออยากทำอะไรก่อน” คนถามเอ่ยออกมาอย่างห่วงใย จากที่เป็นห่วงเพื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว วันนี้มาเป็นห่วงมากกว่าเดิมเพราะในท้องของเธอกำลังมีใครอีกคนที่กำลังจะเกิดมา“นายไปส่งฉันที่คอนโดขุนเขาละกัน ตอนนี้ขุนไม่ได้อยู่ที่นั่น หมอนั่นอนุญาตให้เข้าไปได้เลย ตอนนี้ไปที่นั่นก่อน

@จุดรวมพล “…อ้าวเฮีย วันนี้ว่างเหรอ” ไบรอันเอ่ยถามเจ้าของใบหล่อเหลาที่ซูบลงไปแบบเห็นได้ชัด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงความหล่อเหลาในแบบของเฮียเลอร์ไม่เคยเปลี่ยน “อือ” เสียงขานรับทำให้คนฟังสัมผัสได้ถึงความเหน็ดเหนื่อย และไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมาย ไบรอันรู้ดีว่าเฮียเลอร์เหนื่อยเรื่องอะไร“เมียไบรท์บอกว่าจบไม่สวยเหรอ”“มึงก็น่าจะรู้ความจริงทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องถามหลายรอบมั้ง” รู้ว่าใบหม่อนไม่ใช่คนที่จะพูดอะไรเยอะแยะ แต่ไบรอันก็ต้องซักจน เข้าใจทุกอย่างอยู่ดี อย่างตอนที่เขาขอให้เมียมันไปที่บ้านด้วย กว่าจะยอม ก็ต้องคุยกันยาวนานอยู่เหมือนกัน ก็รู้แหละว่ามันหวงห่วงของมัน ก็นั่นแหละ อย่างเรื่องของไบรอันที่เขามองว่าหนักแล้ว มาเจอเรื่องของตัวเอง ดันหนักกว่าเยอะเลย “แล้วเขาไปไหนซะล่ะ” “ถอยออกไปแล้ว ไปอยู่ในที่ที่ทำให้เขาสบายใจ” แค่คิดใจก็หวิว ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้“แย่นะ ที่เมียหอบลูกหนีแบบนี้”“กูเลวเองแหละ” คำตอบส่งผลให้ไบรอันหรี่ตามองทันที แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าพี่ชายที่แสนดีจะยอมรับความจริงออกมาแบบตรงไปตรงมาแบบนี้ ที่ผ่านมาเฮียเลอร์ทิฐิเยอะจะตาย