Lahat ng Kabanata ng TOO LATE TO REGRET; HE IS PURSUING HIS WIFE TO COME BACK!: Kabanata 21 - Kabanata 30

“Heto, Noah, kumain ka pa, heto ang chicken leg.” saad ng kanyang ina na inalok si Noah ng chicken leg, at talagang gumamit pa ng tong at inilagay sa plato nito.“Hindi na Ma, okay lang ako, ibigay mo na lang po kay dad, tutal naman ay siya ang may birthday ngayon.” saad ni Noah na inilagay ang plato sa gilid ni Agatha. Noon, nilalagay niya ang tirang pagkain ni Noah sa plato niya para tulungan itong ubusin ang pagkain ngunit ngayon ay hindi niya na naisip iyon. “Kainin mo mag-isa mo!” Tinitignan na siya ni Noah ngunit nagpapanggap lang siya na hindi niya nakikita ang mga tingin nito. Ang mga mata niya ay sumisigaw ng tulong habang kumakain ng mabagal at masigasig. Nagsalita naman si Josephine. “Ata…” ang pagtawag sa kanya ng nanay niya ng “Ata” ay nagpapahiwatig na may kailangan siya, at si Noah ang hinihingian niya ng pabor. Ang nasa isip kasi nito ay; hindi ka makakapagreklamo sa manugang mo pero makakapagreklamo ka sa anak mo kasi makikinig ang manugang mo. Iyon ang papel ni A

Ngumiti si Agatha. Hindi mo talaga maitatago ang kahit ano sa taong nagmamahal sayo. “Lola.” kinuha niya ang braso nito at sumandal doon. “Gusto kong mag-aral ulit. Ano sa tingin mo?” Ang lola niya lang ang bukod-tangi niyang nasasandalan at napagsasabihan ng mga ganitong bagay. Kuminang ang mga mata ng lola niya. “Okay iyon Apo, merong pera si lola, wag kang mag-alala.”Napuno na naman ng luha ang kanyang mga mata at niyakap ang lola niya sa bewang. “Lola, may pera na ako ngayon.”Ang lola niya lang ang palaging susuporta sa kanya ng ganon.“Okay, since may pera na ang Ata ko at may pera din naman ako, kung ano ang kay Ata ay kay Ata pero mag-iiwan pa rin ang lola ng pera kay Ata!” saad ng lola niya at hinaplos ang buhok niya ng marahan. “Lola…” talagang itinatangi ni Agatha ang ganitong pagkalinga ngunit talagang nag-aalala siya. “Pero, mawawala ako ng ilang taon. Anong gagawin ko kapag nami-miss ko si lola?”“Nakakatawa ka talagang bata ka, kung nami-miss mo ang lola ay i-vid

Hindi na nagsalita si Noah bagkus ay ibinalik ang phone kay Agatha at sinimulang kumain. Hindi iyon ang gusto niyang pagkain; ngunit kumain siya ng tatlong plato ng kanin. Kahit ang lola niya ay nagulat, “Noah, kailan ka huling kumain?”Napatingin si Agatha kay Noah, malamang nga ay hindi pa ito nakakakain at nakakatulog ng maayos simula kagabi. Nagkasakit ang pinakamamahal niya kung kaya’t lahat na siguro ng pagkain ay masarap para sa kanya. Nagsalita naman si Noah, “Ah, Lola, masarap po kasi ang luto ninyo.”Ngumiti lang si Lola at sinabi, “Busy kayo palagi eh hayaan mo sa susunod, pumunta kayo dito at ipagluluto ko kayo ng masarap.”“Lola,” saad ni Noah habang hawak pa ang mangkok niya, gusto pang kumain, “Yung ibang mga land owners dito sa community ay nagbebenta na ng mga bahay nila. Bumili kaya tayo ng bahay mo?”Ngumiti naman si Lola at umiling. “Hindi na, Masaya na akong tumira dito. Kakilala ko ang mga kapitbahay at isa pa, mas maganda magtanim ng prutas at gulay dito sa

Oo, sigurado ngang tinanong niya si Noah noon…noong high school, may crush siya dito ngunit wala siyang lakas ng loob para lapitan ito at magtanong. Kahit na ba may tanong siya, siguro ay kung kailangan lang talaga. Nakakatawa iyon para sa kanya. “Naaalala mo pa ba? Sa anong sitwasyon ka nagtanong sa akin? Naaalala ko kasi tahimik at mahiyain ka noon.”“Hindi ko na maalala…” wala ng dapat balikan pa. Nakarating na ang kasal nila sa puntong iyon; makabuluhan pa ba talagang balikan ang nakaraan ngayon?Noah, hobby mo ba talaga mag nostalgia? Hindi pa ba sapat si Nica para balikan mo?“Gusto mo bang turuan kita?” saad niya habang binubuklat ang english books ni Agatha. “Kahit na matagal na akong hindi nag-aaral ay kayang kaya pa rin kitang turuan.”Ibinato niya ang libro sa tabi. Napansin ni Agatha na nawala ang silver ring sa kaliwang palasingsingan ni Noah nang buklatin niya ang libro. Tungkol naman sa kung kaya niyang turuan siya ngayon?Hindi iyon sigurado. "Hindi na kailangan,

“Seryoso ka ba?” tanong ni Noah habang ang mukha nito ay puno ng pang-uuyam. “Yes.” Hindi naman nagbibiro si Agatha, hindi rin nagseselos, at mas lalong hindi naghuhurumintado. “Fine.” tumango si Noah. “Pagsisisihan mo ‘to!”Bumalik si Noah sa counter at tinuro ang sampung watches. “Kukunin ko lahat yan!”Naintindihan na ngayon ni Vivian. Si Agatha ang asawa ng lalaking kaharap niya at ang isa kanina na umalis ay ang kabit nito. Ngunit sinara na ni Vivian ang counter door. “Excuse me, sir, hindi ko ibebenta.”Hindi naman inakala ni Noah na itu-turn down ni Vivian ang sales nito. Sa kauna-unahang pagkakataon sa buhay niya, naging arogante siya. “Naniniwala ka ba na kaya kong bilhin ang buong store na ‘to kung kailan ko gusto?”“Ah talaga? Mas gugustuhin ko ng malugi kaysa magbenta. Pasensya na pero… ayoko ng kahit ano na iniwan sa akin na mapasakamay ng isang kabit.” puno ng pang-uuyam ang mukha ni Vivian. “Ikaw…” talagang galit na si Noah.Pinagaan naman ni Agatha ang sitwasyon at