All Chapters of นางฟ้าในกรงพยัคฆ์: Chapter 41 - Chapter 50

เสียงเคาะประตูห้องนอนของเขาทำให้เจ้าของร่างสูงใหญ่ที่นอนเช็กภารกิจของตนในแท็บเลตปิดข้อความลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยังประตู ตอนนี้เขายังไม่ได้รับคำสั่งให้ทำอะไรเพราะยังต้องดูแลนาเดียอยู่เมื่อเปิดประตูก็เห็นร่างเล็กยืนอยู่ด้วยสีหน้าไม่ดีนัก คลินตันเองก็ดูออกว่าอีกฝ่ายไม่สบายใจและรู้ว่าเธออยากคุยกับเขาแต่เพราะตอนกลับมามีฝนปรอยลงมาเขาจึงให้เธอรีบไปอาบน้ำสระผมเสียก่อน“เพราะฉันคุณก็เลยไม่มีเวลาไปเยี่ยมแม่ ทั้งที่ทำงานเสร็จแล้ว ใช่ไหมคะ”นาเดียถามขึ้นทันที แววตาและสีหน้าของเธอดูเศร้าจากใจจริงไม่ได้เสแสร้งไม่รู้ว่าเพราะเขากำลังอยู่ในช่วงไม่สบายใจ หรือเพราะไม่อยากให้หญิงสาวคิดมาก คลินตันยื่นมือไปโอบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด กดหัวเล็กลงแนบอก ขณะที่แขนเรียวก็รัดเอวเขาในทันที“ไม่หรอก แทนกับอลิซพูดถูก คุณไม่ใช่ปัญหา เป็นผมที่เอาแต่ใจเอง”ชายหนุ่มฝังจมูกลงสูดกลิ่นผมหอมกรุ่นเข้าปอด รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย อาจเป็นเพราะเขากำลังต้องการอ้อมกอดน้อยๆ ในการปลอบโยนจิตใจที่เคร่งเครียดของตนอยู่ เมื่อในตอนนี้นาเดียมาหาเขาถึงห้องคลินตันกลับรู้สึกพอใจมากกว่าจะอยากไล่เธอกลับไป“เข้ามาข้างในเถอะ”เขาโอบร่างเล็กพาเข

“ตอนนี้ผมหิวแล้ว ไปทำอะไรกินเถอะ”ชายหนุ่มจบบรรยากาศชวนวาบหวิวลงเพียงเท่านั้น แล้วเดินเข้าห้องครัวไป ปล่อยให้นาเดียมองตามคนที่ไม่ยอมคล้อยตามเธอแล้วยิ้มกับตัวเอง เธอคิดว่าคลินตันดูราวกับเขินหน่อยๆ หลังจากที่เธอพูดแบบนั้นออกไป“คุณจะทำสเต๊กใช่ไหม ฉันทำสลัดนะคะ”เธอบอกเมื่อเห็นชายหนุ่มเอาเนื้อออกมาจากตู้เย็นคลินตันหันมามองเธอแวบหนึ่งก่อนจะหันไปจัดการกับสิ่งที่เขาตั้งใจจะทำพร้อมกับพูดไปด้วย“แม่ผมบอกว่าคุณน่าจะกินเนื้อเยอะๆ ผมก็เห็นด้วยนะ คุณก็ดูไม่ค่อยชอบผักเท่าไร ทำไมทำแต่สลัด”“ฉันทำเป็นแค่นี้นี่คะ อีกอย่างฉันก็เห็นว่ามันเข้ากับสเต๊กดี...”พูดไปแล้วนาเดียที่กำลังค้นผักในตู้เย็นก็ชะงัก หันทางไปคนที่ยืนตรงเคานเตอร์เตรียมอาหาร ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วหอบผักที่ได้มาทั้งหมดไปวางไม่ห่างจากร่างสูงใหญ่นัก จากนั้นก็ขยับชิดอีกฝ่ายและแกล้งใช้ตัวกระแทกไหล่เขา“นี่คุณ”เมื่อชายหนุ่มเหลือบลงมามอง นาเดียก็เอียงตัวยิ้มหวานแล้วถาม“ที่ทำสเต๊กนี่เพราะอยากให้ฉันกินเนื้อใช่ไหม”ตาคมสั่นไปชั่วแวบแล้วกลับมานิ่งลึกเช่นเดิม“เพิ่งแวะซื้อเมื่อวานหลังกินข้าวกับแทนกับอลิซ จำไม่ได้หรือไง”เมื่อวานพวกเขาซื้ออาหารมาเก็

อารมณ์ที่ถูกเปิดเปลือยเนื้อตัวจนไร้สิ่งปกปิดที่เพิ่งเกิดขึ้นทำให้นาเดียใจหายไม่น้อย และมันก็ช่วยไม่ได้ที่หญิงสาวนึกอยากแอบซ่อนตนเองจนต้องงอเข่าขึ้นและพลิกตัว ทว่าก็ถูกมือหนาจับเอาไว้ให้เผยความงดงามต่อหน้าเขาแววตาคมเข้มฉายแววล้ำลึก มุมปากยกยิ้มอย่างพึงพอใจ กายสาวสะคราญบริสุทธิ์ผุดผ่องน่าลิ้มลองยิ่งนัก เขาไล้มือบนหน้าขาขาวนวลอย่างให้เวลาเธอได้ปรับตัวหากก็กระตุ้นเร้าอารมณ์สาวไปด้วยพร้อมกัน ก่อนจะแนบหน้าของตนลงไปดอมดมดอกไม้งามตา ชื่นชมด้วยปลายจมูกและปากไปพร้อมกันอย่างนุ่มนวล“อื้อออ”นาเดียครวญครางเสียงยาวพร้อมตัวสั่นอย่างไม่อาจทนกับสัมผัสผะแผ่วจากชายหนุ่มได้ สัดส่วนอ่อนไหวรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าวกับความประด้างจากปากได้รูป ก่อนจะต้องสะดุ้งเพราะความอุ่นชื้นเริ่มไล้บางเบาก่อนจะเน้นขึ้น แล้วสลับกับจูบซับไม่ว่างเว้น ทำเอาหญิงสาวหายใจสะดุดไม่เป็นปกติ ทั้งยังหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆมือบางสองข้างประคองหน้าคมเข้ม เมื่อกระแสสยิวเข้าครอบคลุมสูงขึ้นจนทะลุเพดาน ปลายเล็บคมก็เกี่ยวครูดทั้งใบหน้าและลำคอเขาจนคลินตันรู้สึกแสบๆ คันๆ หากก็ยังมุ่งมั่นมอบความสุขให้หญิงสาวต่อไปยิ่งเสียงครวญของอีกฝ่ายดังขึ้นเท่าไร

กลับจากร้านอาหารใกล้ๆ สองสาวก็แวะซื้อขนมกับน้ำมาด้วย เมื่อกำลังจะเข้าไปในส่วนที่นั่งที่เป็นบอกซ์พิเศษของญาติกับทีมงาน ก็เห็นเจมมี่ออกมา“เฮ้! สาวๆ”เขาเอ่ยทักขึ้นมาก่อนนาเดียเห็นหนุ่มหล่อนักแข่งก็แอบถอนหายใจเพราะการเจอกันครั้งหลังสุดเป็นสิ่งที่ไม่น่าจดจำเอาเสียเลย ชายหนุ่มอยากเอาชนะคลินตันมากเกินไปโดยไม่สนใจเลยว่ากำลังทำเรื่องอันตรายสักแค่ไหน และมันทำให้เธอกลัวมากด้วย“อ้าว สกอตต์ ออกมาทำไมเนี่ย”ไมลี่ถามด้วยสีหน้าแปลกใจ เขาควรเตรียมตัวหรือทำสมาธิมากกว่าจะพาตัวเองออกมาข้างนอกในตอนนี้“บอกให้เรียกแค่ชื่อไง”เจมมี่ทำหน้าเซ็งก่อนจะยักไหล่แล้วพูดต่อ“เซ็งๆ เลยออกมาดูอะไรหน่อย”จากนั้นชายหนุ่มก็มองนาเดียด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจ ต่างจากครั้งล่าสุดที่แทบจะไม่ชายตาแลเธอด้วยซ้ำ“ว่าไงสาวน้อย ไม่คิดว่าคุณมาด้วยนะเนี่ย โชคดีจังที่ออกมา ไม่งั้นคงไม่ได้เจอคุณ”“ไฮ”นาเดียทักอีกฝ่ายเพียงสั้นๆ พร้อมยิ้มบาง เธอไม่รู้ว่าเขามาอารมณ์ไหน เมื่อกี้ยังดูตาหน้าท่าทางหงุดหงิด แต่ตอนนี้กลับพูดกับเธออย่างร่าเริง“ชอบดูแข่งรถเหรอ”“ก็ไม่เชิง ยังไม่เคยดูเลยน่ะก็เลยอยากดู”การที่ไม่ชอบอะไรน่าหวาดเสียวทำให้เ

ไมลี่หงุดหงิดจนร้อนใจไปหมด ทำให้ไม่มีแก่ใจเข้าไปนั่งในบอกซ์ที่นั่ง สาวสวยเดินกลับออกมา เธออยากไปถามคลินตันให้รู้เรื่อง แต่คิดว่าชายหนุ่มคงไม่บอกอะไร ที่สำคัญเขาทำงานอยู่ หากเข้าไปวุ่นวายมีหวังเธอจะพลอยโดนเขาโกรธอีกต่างหาก แล้วเธอก็รับปากว่าจะดูแลผู้หญิงคนนั้น ถ้าอีกฝ่ายหายไป เขาคงไม่พอใจเธอยิ่งขึ้นไปอีก คิดอย่างนั้นแล้วจึงกลับไปหานาเดียแม้จะโกรธก็ตามแต่แล้วเมื่อเดินออกมาด้านนอกเธอกลับเห็นเจมมี่กับนาเดียเดินออกไปกับใครคนหนึ่งทั้งที่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะออกไปไหนเจมมี่ควรกลับเข้าไปเตรียมตัวได้แล้วสาวสวยเดินตามพวกเขาไปด้วยความสงสัย แต่พอจะเอ่ยเรียกก็ชะงักเอาไว้ก่อนเพราะรู้สึกแปลกๆ เพราะทั้งนาเดียและเจมมี่ดูเกร็งๆ นั่นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจจึงแอบตามไปโดยทิ้งระยะห่างไม่ให้พวกเขาสังเกตได้“เกิดอะไรขึ้นนะ”ทั้งสามคนเดินไปยังลานจอดรถทำให้เธอต้องระวังมากขึ้น จนกระทั่งถึงรถคันหนึ่งที่เป็นรถขนของ โดยมีคนรออยู่ที่นั่นด้วย เจมมี่กับนาเดียเหมือนจะถูกบังคับให้ขึ้นไปบนนั้น และตอนนั้นเองที่ไมลี่เห็นว่าผู้ชายคนที่พวกเขาเดินมาด้วยมีปืน“อะไรกัน”หญิงสาวพึมพำและแอบหลบอยู่ตรงมุมทางออกด้านหนึ่งที่ค่อนข้