All Chapters of BAD BABY (SEAN) : ตกหลุมรักร้าย...นายจอมโหด: Chapter 21 - Chapter 30

“ก็ได้ค่ะ”ฉันกับอลิซตบปากรับคำอย่างไม่เต็มใจนัก เขียนชื่อที่อยู่เบอร์โทรใส่กระดาษยื่นให้พี่ไลลาไป ทีแรกฉันอิดออดไม่ยอมยื่นให้ กลายเป็นว่าพี่ไลลาเอื้อมมือมาดึงไปจากมือของฉันเองเลย ฉันมองกระดาษใบนั้นตาละห้อย จะให้เขียนที่อยู่หลอกๆ ก็ไม่กล้า หากพี่ไลลาไปหาฉันตามที่อยู่ปลอมแล้วไม่เจอ พี่เขาก็ต้องมาดักที่มหาลัยอยู่ดี ชีวิตของฉันกับอลิซก็วนเวียนอยู่แค่ที่คอนโดแล้วก็มหาลัยจะให้หลบไปไหนได้“เลิฟกับอลิซเหรอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วพี่จะโทรไปบอกรายละเอียดอีกที เตรียมตัวไว้ด้วยนะจ๊ะ” พี่ไลลายิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินกลับไปทางเดิม“นางแบบ พวกเราเนี่ยนะจะเป็นนางแบบ” ฉันพึมพำเริ่มเครียดขึ้นมาแล้ว“นั่นสิ ให้เราไปเสิร์ฟน้ำยังจะเป็นไปได้มากกว่าอีก” อลิซทำหน้าเหมือนจะร้องไห้“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ” ฉันหันไปขอความคิดเห็น แต่ก็ได้รับการส่ายหน้าว่าไม่รู้จากเพื่อนเท่านั้นจะรอดไหมงานนี้...ฉันคิดในใจอย่างกดดัน กลัวว่าจะทำเสื้อผ้าที่ถูกออกแบบมาอย่างสวยงามต้องหมดสวยเพราะฉันที่ไปเป็นนางแบบให้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดหลังจากนั้นสองวันฉันก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่ไลลาคนสวยที่โทรมานัดวันถ่ายแบบเสื้อผ้า ซึ่งฉันกับอลิซไ

ฉันนอนครวญครางเพราะลุกขึ้นไม่ได้ พอจะลุกก็ต้องล้มลงนอนแหมบอยู่ที่พื้นเหมือนเดิม ความรู้สึกนี้เหมือนตอนที่ฉันเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกเลยล่ะ จำได้ว่าตอนนั้นรู้สึกแย่มากหลังจากที่ลงมาถึงพื้นโดยสวัสดิภาพแล้ว และสาบานกับตัวเองเลยว่าจะไม่ยอมขึ้นเครื่องเล่นพวกนั้นอีกเป็นอันขาด แต่ฌอนก็ทำให้ฉันกลับไปรู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง แม้ว่าจะไม่ได้เลวร้ายเท่ากับเครื่องเล่นพวกนั้น แต่มันก็ทำฉันรู้สึกแย่ไม่น้อยเลย“ไหวไหมเนี่ย มาฉันช่วย”ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองลอยขึ้นจากพื้นหลังจากที่ฌอนถามประโยคนั้นออกมา แต่ก็รู้สึกตงิดๆ เมื่อท่าทางที่เขาอุ้มฉันมันดูไม่ปกติ เราสองคนหันหน้าเข้าหากัน ขาสองข้างของฉันถูกฌอนรวบให้รัดเข้ากับเอวสอบเอาไว้ แขนทั้งสองข้างก็ถูกจับให้คล้องไว้ที่คอของเขา ฉันที่รับรู้แค่การเคลื่อนไหวร่างกายของตัวเอง ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก หัวก็ยังโงนเงนตั้งตรงไม่ได้ต้องซบกับซอกคอของฌอนอีกครั้ง“เธอซ่อนรูปกว่าที่คิดนะเนี่ย เล่นซะฉันร้อนไปหมดเลย” เสียงกระซิบที่แหบพร่า พร้อมกับลมหายใจร้อนผ่าวที่ข้างหูทำเอาฉันขนลุกเกรียว ไหนจะประโยคแปลกๆ ของเขานั่นอีก“หือ?” ฉันครางอย่างไม่เข้าใจ ผงกหัวขึ้นมองหน้าคนพูดก่อนที่ต

อยู่ๆ ก็เกิดความเงียบเข้ามาปกคลุมหลังจากที่ฉันถามออกไป ฌอนยังคงไม่ตอบคำถามและเอาแต่นั่งเงียบจนฉันกินข้าวเสร็จ เราสองคนก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม ฉันเองก็ไม่อยากจะได้คำตอบอะไรแล้ว ในเมื่อคนตอบเขาไม่อยากตอบแล้วฉันจะทำอะไรได้“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”ฉันเดินเข้าห้องเรียนอย่างเหม่อลอยเรียนแทบจะไม่รู้เรื่อง ดีที่ว่าวันนี้เน้นปฏิบัติมากกว่าวิชาการ แม้ฉันจะเผลอทำไอ้นั่นไอ้นี่ล่วงจากมือบ้าง แต่ดีหน่อยที่มีเพื่อนคนอื่นเข้ามาช่วยไม่งั้นคลาสนี้ฉันคงไม่มีงานส่งแน่ อีกอย่างวันนี้อลิซส่งข้อความมาบอกว่าไม่สบายคงไม่ได้เข้าเรียน พอไม่มีเพื่อนคอยดึงสติฉันเลยยิ่งเป็นคนไร้สติอย่างสมบูรณ์ไปเลย“ไม่สบายรึไงเลิฟ เห็นยืนอึนตลอดเลย” กายมองหน้าฉันเหมือนกับเจอตัวประหลาด“เปล่าหรอก แค่เหงาเพราะอลิซไม่มาเรียนวันนี้น่ะ” ฉันถอนหายใจออกมาแม้ว่าฉันจะตอบความจริงไปไม่หมดก็ตามเรื่องนี้ก็น่าแปลกอยู่เหมือนกันที่ฉันกับกายดูเป็นปกติมาก เรายังคงคุยกันเหมือนเดิมไปกินข้าวด้วยกันคุยเล่นกันเหมือนเดิม โดยที่เราสองคนต่างรู้ดีว่าควรที่จะเลี่ยงไม่พูดเรื่องของม่านฟ้า ซึ่งฉันก็ขอบคุณกายที่เขาพยายามที่จะไม่ทำให้ฉันต้องลำบากใจและไม่ซักไซ้อ

“นี่แสดงว่าสองคนนี้...เป็นแฟนกันเหรอ?” พี่ไลลารีบหันมาถามฉันสลับกับฌอนด้วยสีหน้าอึ้งๆ และยังทำท่าเอานิ้วชี้ชนกันอีกด้วยท่านั้นของพี่ไลลาทำให้ฉันหน้าร้อนผ่าวทั้งๆ ที่มันไม่ใช่อย่างที่คิด แต่ทำไมฉันรู้สึกเขินก็ไม่รู้“มะ...ไม่ใช่นะคะ เราไม่ได้…!” ฉันละล้ำละลักแต่ก็ถูกพี่ไลลาตรงเข้ามาจับไหล่เอาไว้เสียก่อน“เลิกกับไอ้บ้านั่นซะ! เดี๋ยวพี่หาผู้ชายหล่อๆ นิสัยดีๆ ให้ พี่มีเพื่อนเยอะเดี๋ยวแนะนำให้เอง”ฉันถูกพี่ไลลาเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอนไปหมด ฉันได้แต่อึกอักพูดไม่ออก จะอธิบายก็ไม่รู้จะพูดยังไง แล้วตอนนี้ฉันมึนหัวไปหมดแล้ว“นี่ยัยแม่มดหยุดเลยนะ ปล่อยยัยเอ๋อนั่นด้วยถอยไปห่างๆ เลยนะ!”ฉันรู้สึกตัวเองไร้แรงโน้มถ่วงแม้จะยืนให้ตรงก็ทำไม่ได้ ก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองถูกฌอนกระชากให้ออกห่างจากน้ำมือของพี่ไลลา จนฉันจมหายเข้าไปกับอกกว้างของเขาเต็มแรง“นายนั่นแหละที่ต้องปล่อยเลิฟ นายคิดจะล่อลวงเด็กใช่ไหม!” พี่ไลลายังคงจริงจังกับเรื่องกำกวมที่ฌอนพูดออกไป“พอได้แล้วไลลา ดูหน้าน้องเลิฟสิหน้าซีดหมดแล้ว” พี่เอดูท้อแท้เมื่อเห็นว่าคู่อริเตรียมจะฟาดฟันกันอีกครั้งแล้ว“นายก็เข้าข้างเพื่อนนายตลอดแหละ นายก็รู้ว่าไอ้บ้าฌอ

“หมดเรื่องแล้วนะ เพราะถ้านายยังสร้างเรื่องอีกฉันจะถลกหนังหัวนายให้เป็ดมันแทะเล่นเลยคอยดู” แววตาและน้ำเสียงของพี่ไลลาดูอาฆาต จนฉันเองก็แอบกลัวอยู่เหมือนกันแต่ผิดกับคนที่ก่อเรื่อง เขาเอาแต่ลอยหน้าลอยตายิ้มรับด้วยความน่ายินดีซะอย่างนั้น“ไปๆ ไปทำงานกันดีกว่า!” ฌอนโห่ร้องเสียงดังปรบมือแปะๆ อย่างกับเป็นเจ้าของงาน ทั้งๆ ที่คำพูดนี้พี่ไลลาควรจะเป็นคนพูดมากกว่าระหว่างที่เข้าเฟรมร่วมกัน ฌอนก็จัดการท่าทางของเราสองคนโดยที่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่พี่ตากล้องบอกเลย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครต่อว่าหรือคัดค้านอะไร แถมพวกพี่ที่ร่วมทำงานอยู่ที่นี่ก็เริ่มเข้ามามุงดูเราสองคนสลับกับหันไปมองที่หน้าจอเพื่อเช็คภาพถ่าย หลังจากนั้นก็เริ่มวี้ดว้ายกรี๊ดกราดออกมา ซึ่งฉันก็รู้ดีว่าทำไมพวกเขาถึงได้ทำท่าทางแบบนั้นกัน“พี่ฌอน! เอามืออกไปนะ” ฉันกระซิบโดยที่ไม่ขยับปาก เพราะมือใหญ่ทั้งสองข้างโอบมาจากด้านหลังและวางทาบอยู่ที่เนินอกของฉันพอดิบพอดี มันมากเกินไปแล้วนะ!ตลอดการถ่ายภาพ เราสองคนต้องแนบชิดกัน เพื่อให้ภาพออกมาดูเป็นคู่รักมากที่สุด โดยที่มือใหญ่จะคอยสัมผัสร่างกายของฉันไม่ว่าจะเป็นเนินอก สโพกหรือแม้แต่หน้าท้อง แม้จะสั่น