All Chapters of BAD BABY (ROCCO) 💊 จะรัก (ร้าย) แค่กับเธอ: Chapter 21 - Chapter 30

ร็อคยืดตัวขึ้นก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงของตัวเองออกอย่างเชื่องช้า สายตาจดจ้องมาที่ฉันด้วยท่าทางเย้ายวน จนฉันต้องกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคอด้วยอาการใจสั่นหวั่นไหว ต่อให้ฉันเกลียดเขามากแค่ไหน แต่ถ้าคนหล่อสุดฮอตแถมเซ็กซี่มาเปลื้องผ้าตรงหน้าแบบนี้ ต่อให้เกลียดกันมันก็ต้องมีหวั่นไหวกันทั้งนั้น แถมเขายังมีชั้นเชิงแพรวพราวโน้มน้าวพลางขู่บังคับคนที่โลกแคบอย่างฉันให้ทำตามเขาได้ง่ายๆ อีกด้วย แล้วแบบนี้ฉันจะไปสู้เขาได้ยังไง “ช่วยปลุกน้องชายฉันหน่อยสิ” “คะ!” ฉันมองคนเหนือร่างด้วยความตกตะลึง “ปลุกมันหน่อย ไม่งั้นฉันก็นาบเธอไม่ได้นะ” ร็อคพยักเพยิด พลางแอ่นสะโพกมาใกล้ๆ หน้าฉัน “พะ พี่ก็ทำเองสิ” ฉันละล่ำละลัก พยายามดึงขาของตัวเองที่พาดอยู่บนบ่าของเขาลงมาด้วย แต่ก็ถูกร็อคจับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย “ทำ!” ร็อคสั่งสั้นๆ และรูดซิบกางเกงลงจนเห็นกางเกงในสีขาวที่กำลังห่อหุ้มความใหญ่โตที่มองยังไงมันก็ขยายตัวไปเยอะแล้ว ฉันดึงสายตาออกจากจุดนั้นและมองหน้าผู้ชายเอาแต่ใจด้วยสายตาอ้อนวอนขอความเห็นใจ อย่างน้อยเข้าก็ต้องรู้ว่าเรื่องพวกนี้ฉันไม่ปะสีปะสาจริงๆ และฉันไม่สามารถทำเรื่องที่เขาขอได้ไม่ว่าจะยังไงก

“พี่ทิม!”ฉันเข้าไปประคองร่างสูงใหญ่ที่ซวนเซจะล้มเอาไว้ด้วยความตกใจ แล้วก็ได้เห็นได้ยินทุกอย่างก่อนหน้านี้ด้วยแม้จะรู้สึกอับอายมากแค่ไหน ก็ต้องเข้าไปขวางสองคนนั้นเอาไว้ให้ได้ เพราะแค่นี้เรื่องก็บานปลายไปถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันแล้ว“อลิซ…” พี่ทิมหันมาเห็นฉันแล้วก็อึ้งไป“เดินไหวไหมคะ” ฉันพยุงพี่ทิม ตั้งใจจะพาเดินออกไปจากที่นี่ แต่ก็ถูกเจ้าของคลับดักหน้าเอาไว้“มันไม่ได้เจ็บขนาดที่เธอต้องไปช่วยพยุงหรอกนะ”“...” ฉันไม่ตอบอะไรและเลือกที่จะพาพี่ทิมเดินออกมา ระหว่างนั้นร็อคก็สบถคำหยาบคายไม่หยุด เขาหัวเสียถึงขั้นทำลายข้าวของจนเสียหาย เห็นแบบนั้นฉันก็อดตกใจไม่ได้“ไปเถอะ ไม่ต้องไปสนใจมัน” พี่ทิมคงเห็นว่าฉันตัวสั่นกำลังกลัวเลยรีบพาเดินออกมาฉันพาพี่ทิมมานั่งที่บาร์ด้านล่างด้วยความรู้สึกผิด เพราะโกรธแทนฉันพี่ทิมถึงได้โดนร็อคทำร้ายแบบนี้ “ขอโทษนะคะพี่ทิม” “ขอโทษทำไม จริงๆ พี่ก็ผิดเหมือนกันที่ไปแหย่ประสาทไอ้ร็อคแบบนั้น” พี่ทิมดูไม่ได้โกรธเลยสักนิดที่ตัวเองถูกทำร้าย และยังไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บเหมือนตอนแรกอีกด้วย“ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ พี่ทิมก็ถูกทำร้ายเพราะเรื่องของอลิซ ขอโทษอีกครั้งนะคะพี่ทิม”

“เธอเป็นใคร?”“จะ เจ้าของห้องค่ะ” ฉันต้องเป็นคนถามคำถามนี้ไม่ใช่เหรอ“แล้วทำไมร็อคต้องมาอยู่ห้องของเธอด้วย” หล่อนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ใบหน้าที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์ก็บึ้งตึงตามไปด้วย“คือเรื่องนั้น…”“ไปได้แล้ว” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร ร็อคก็เปิดประตูออกมา แล้วหันไปสั่งสาวสวยคนนั้น“เอ่อ…พี่จะย้ายออกแล้วใช่ไหม” ฉันถามออกไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ เมื่อเห็นว่าร็อคไม่ได้จะไปตัวเปล่า แต่กำลังหิ้วกระเป๋าเดินทางออกไปด้วย“ฉันยังแก้แค้นเธอไม่สาสมเลย แล้วจะออกไปจากที่นี่ได้ไง” ร็อคกระซิบบอก ฉันยืนหน้าซีดเผือดเลย หลังจากที่ได้ยินร็อคพูดออกมาแบบนั้น “ร็อคไปกันเถอะค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาขัดจังหวะ พร้อมกับควงแขนของเขาเอาไว้ก่อนที่ร็อคจะเดินออกไปเขายังทิ้งสายตาน่ากลัวไว้ให้ฉันด้วย เล่นเอาฉันเหงื่อซึมไปเลยเหมือนกันคล้อยหลังที่ทั้งคู่เดินออกไป ฉันก็โทรบอกพี่ทิมเรื่องลางาน และดูเหมือนพี่ทิมจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วถึงได้อนุญาตอย่างรวดเร็ว พอวางสายเสร็จฉันก็ลงไปหาอะไรกินหน้าคอนโด ระหว่างที่กำลังตัดสินใจว่าจะไปร้านไหน สายตาก็ปะทะเข้ากับร่างสูงโปร่งของคนสองคนที่อยู่ตรงมุมตึกทั้งคู่กำลัง

ฉันมาถึงสตูดิโอของมหาลัยฯ โดยสวัสดิภาพ แม้บรรยากาศในรถจะอึมครึมเพราะฉันบึ้งตึงใส่เจ้าของรถมาตลอดทางก็ตาม“เสร็จแล้วโทรมาด้วย ฉันจะมารับ” ร็อคสั่งก่อนจะขับรถออกไปฉันหันหลังเข้าไปยังสถานที่ทำงานของตัวเองในวันนี้ แล้วก็อดตื่นตาตื่นใจไม่ได้ที่ได้เห็นบรรยากาศของการถ่ายแบบเป็นครั้งแรก แม้จะเป็นแค่งานระดับนักศึกษาแต่อุปกรณ์รวมถึงฉากดูจริงจังมากๆ เหมือนตัวเองหลุดเข้าไปในหนังที่ตัวเองเคยดูไม่มีผิดเลย“อลิซมาแล้วเหรอ กินอะไรมารึยัง” พี่ไลลาที่กำลังง่วนอยู่กับการเตรียมสถานที่หันมาเห็นฉันที่กำลังยืนงงๆ ไปไม่ถูกก็เข้ามาหาฉันทันที“กินมาเรียบร้อยแล้วค่ะ” ฉันยิ้มก่อนจะถูกสายตาพี่ไลลาจับจ้องมองมาอย่างสำรวจ“บอกแล้วใช่ไหมว่าให้นอนแต่หัวค่ำและกินน้ำเยอะๆ ดูสิตาบวมตุ่ยเลย”“พอดีว่าเป็นไข้ค่ะ เพิ่งจะดีขึ้น สภาพก็เลยแย่อย่างที่เห็นเลยค่ะ” ฉันยิ้มแหย “ไม่สบายเหรอ แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า” พี่ไลลาเอื้อมมือมาแตะหน้าผากฉันด้วยสีหน้าตกใจ“ไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ ไข้ก็ลดลงแล้ว”“แล้ววันนี้จะทำงานไหวเหรอ” พี่ไลลาดูกังวลมากกว่าฉันเสียอีก“ไหวค่ะ สบายมาก”“โอเค ไหวก็ไหว..แต่ถ้าไม่ไหวต้องบอกพี่เลยนะ ห้ามฝืนเด็ดขาด”

วันนี้ฉันตั้งใจมาผ่อนคลายกับเพื่อนรัก หลังจากที่ช่วงหลายวันมานี้ฉันต้องผจญกับอาการเจ็บป่วยรวมถึงต้องรับมือกับเจ้ากรรมนายเวรอย่างร็อคที่มักจะพาเรื่องราวชวนปวดหัวมาให้ อย่างเช่นเรื่องผู้หญิงที่เขาพามาที่ห้องแล้วถูกเขาขับไสไล่ส่งจนเธอต้องวิ่งหนีออกไปด้วยความอับอาย หลังจากวันเกิดเรื่องสติสตังของร็อคกลับมาเป็นปกติ เขาก็เริ่มหันมาเอาเรื่องกับฉันต่อทันที เขาโทษว่าเป็นความผิดของฉันที่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในห้องนอนได้ ร็อคเลยมึนตึงใส่จนฉันเข้าหน้าเขาไม่ติดเลยตั้งแต่วันนั้น “อลิซหรือเราจะนั่งรถเมล์กันดี เพราะถ้าไปช้ากว่านี้เราคิดว่ามันจะเกินเวลาที่พี่ฌอนสั่งไว้น่ะ” รักก้มมองนาฬิกาเพื่อคำนวนเวลาที่เราสองคนจะได้ใช้เที่ยวเล่นสนุกด้วยกันด้วยสีหน้าจริงจัง “เอาอย่างนั้นก็ได้ กว่าหนังจะจบไหนจะต้องไปกินข้าวกันอีก ฉันเองก็ไม่อยากโดนพี่ฌอนมองมาด้วยสายตาฟาดฟันเหมือนกัน” ฉันลูบแขนตัวเองปรอยๆ เมื่อนึกถึงกิตติศัพท์ความดุของผู้ชายคนนั้น “งั้นไปกัน” เราสองคนเดินตรงไปยังป้ายรถเมล์ที่มีคนยื่นรออยู่เยอะมาก เพราะเป็นช่วงเลิกเรียกพอดี ฉันยืนมองหารถเมล์ที่เวลาผ่านไปก็ยังไม่มาเลยสักคัน และระหว่างนั้นเสียงโ