ในที่สุดคาบเรียนช่วงบ่ายก็มาถึง ผมเข้ามานั่งหลังห้องซึ่งเป็นที่ประจำของพวกเรา ระหว่างนั้นผมก็จ้องมองที่ประตูทางเข้าด้วยใจที่จดจ่อ นิ้วของผมก็เคาะโต๊ะเป็นจังหวะเบาๆ เพื่อระงับความรู้สึกบางอย่างที่มันกำลังปะทุอยู่ข้างใน ไม่นานคนที่ผมมองหาก็เดินควงแขนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอเข้ามา แต่สิ่งที่สะดุดตาของผมกลับเป็นใบหน้าที่แดงก่ำชนิดที่ว่าแดงจนน่ากลัว และผมรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังป่วย ผมนั่งจ้องอลิซด้วยท่าทางสงบนิ่งแต่ข้างในกำลังเหมือนมีลาวากำลังปะทุอยู่ อยากเดินเข้าไปดูเธอใกล้ๆ อยากจะถามว่าเมื่อวานเธอหายไปไหนมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่รอเวลาวิชาเรียนนั้นหมดลงเพียงอย่างเดียวเท่านั้น “มึงสองคนนั่งจ้องอะไรอยู่วะ” ไอ้เอที่นั่งอยู่ข้างผมกระซิบถามผม พร้อมกับมองเลยไปที่ไอ้ฌอนด้วยอีกคน แล้วผมก็เห็นว่าไอ้เพื่อนรักของผมก็มีอาการไม่ได้ต่างไปจากผมเลย มันเอาแต่มองไปที่เดียวกับผม ซึ่งก็เดาได้ไม่ยากว่ามันกำลังมองใครอยู่ ถึงผมจะไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของสองคนนี้ แต่ก็พอจะรู้ว่าไอ้ฌอนสนใจเลิฟเป็นพิเศษ “เปล่า” ผมตอบปัดๆ ไป และฟุบลงบนโต๊ะแกล้งทำเป็นหลับ เพราะไม่อยากจะตอบคำถามอะไรของเพื่อนอ
Last Updated : 2025-10-31
LOGIN
