บททั้งหมดของ เมียผีพราย: บทที่ 11 - บทที่ 20

EP.12 19.30 น.“กรี๊ดดดดดดด”ชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วที่สวมอยู่บนร่างบางสร้างความพึงพอใจให้โดนัทและกระป๋องนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งสองส่งเสียงหวีดออกมาเบาๆ มันสวยจนไม่อยากเก็บอาการ กดชัตเตอร์รัวๆเมื่อเราโพสต์ท่า ถ่ายออกมาสวยราวกับมืออาชีพเป็นอย่างที่คิด เวลาต้องอยู่ต่อหน้าผู้คนก็ไม่ค่อยกล้าโชว์สัดส่วนนัก เสื้อคลุมตัวบางยังไม่ถอดออกแค่ไม่ติดกระดุมเสื้อสักเม็ด แต่แค่นี้ก็เซ็กซี่แล้ว สายตาหลายคู่ไม่ว่าจะชายหรือหญิงที่มาเล่นน้ำในสระต่างก็ให้ความสนใจและมองมาตลอด“แตกแตนมากค่ะ น้องเนเน่”กระป๋องชมไม่ขาดปาก“เรียกว่าน้องไม่ได้ต้องเรียกว่า เนเน่สุดแซ่บ เปรี้ยวปี๊ด เข็ดฟัน”“เยี่ยวราด เยี่ยวแตก เอาอีก โพสต์ท่าอีก แซ่บๆ แกเซ็กซี่ได้มากกว่านี้”“เน่มันเล็กพริกขี้หนูจริงๆ”“เล็กอะไรใหญ่เท่าหัวเด็ก”“หมายถึงตัวน่ะ ตัวเล็กน่าทะนุถนอม โคตรดี คือลือ สุดจึ้ง เพื่อนฉันมันเพอร์เฟคจริงๆเลย ให้เวลาโสดไม่เกินสามนาที ถ้าเกินกว่านี้จะจีบเองแล้ว”“เน่มันตกเพื่อนมันได้ด้วย”“ก็ลูกสาวฉันมันโตแล้วไง ความสวยนี้ได้ใจมัมหมีไปเต็มๆ”บทสนทนาของเพื่อนรักที่ชมจนตัวลอยเป็นที่พอใจของเรามาก แต่แล้วก็ต้องถอนหายใจแรงๆออกมา มั

EP.14 เมื่อโดนพี่พายไล่ขึ้นจากสระจึงมาอาบน้ำ ในขณะที่เรากำลังอาบน้ำล้างตัวในห้องอาบน้ำหญิงส่วนกลางของสระ เหมือนมีลมอะไรบางอย่างพัดมากระทบแผ่นหลังจนขนลุกซู่ ไม่ใช่แค่นั้นเหมือนมีคนยืนอยู่ด้านหลัง จึงหันไปมอง“พี่พาย”พูดเบาๆกลัวข้างห้องที่อาบน้ำอยู่ได้ยิน แต่พี่พายมาแบบไม่ใส่อะไรเลย เราจึงหันมาทั้งตัวจะได้มองเรือนร่างของเขาถนัด มือไม้อ่อนปล่อยฝักบัวหลุดจากมือเมื่อพี่พายเดินเข้ามาหนึ่งก้าว หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก แก่นกายพี่พายนั้นพร้อมที่จะเข้ามาในร่องสวาทแล้ว“หนูยังอาบน้ำไม่เสร็จค่ะ”“พี่ถามเหรอ”“ไปทำบนห้องดีกว่านะ นี่มันห้องอาบน้ำหญิงนะ”“มีใครจะว่าพี่เหรอ”“คือ…”เราลำบากใจจนแสดงสีหน้าชัดเจน คือห้องมันติดกันแค่เสียงคุยก็ดังก้องแล้ว เสียงอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง พี่พายเหมือนจะรู้ทันเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม ไม่ใช่แค่นั้นเขาเดินเข้ามาประชิดตัวเราทันที“เดี๋ยวอาบน้ำให้”เรายึกยักนิดหน่อย มันต้องไม่ใช่ที่นี่ จะออกแต่พี่พายก็ขวางประตูไว้ “จะไปอย่างงี้? ไม่ล้างสบู่? มาล้างก่อน”พี่พายไม่รอช้า หยิบฝักบัวมาฉีดน้ำใส่ตัวเรา มือของเขาค่อยๆถูเรือนร่าง

EP.16 สามสัปดาห์ต่อมาเป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ผมอยู่กับยัยเด็กเนเน่มา มันค่อนข้างเร็วแต่มันน่าเบื่อ ผมไม่ได้กลับไปที่บ่อนั้นเลย เอาแต่คอยช่วยยัยเด็กวัยขบเผาะนี้ทำงานบ้านและทำกับข้าว เด็กนี่ไม่ทำอะไรเลยเพราะอยู่ในช่วงสอบกลางภาค อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ ไม่มีเวลาพาผมไปเที่ยวน้ำตกด้วย ตอนนี้คงต้องรอหลังสอบเสร็จอย่างเดียว ทริปเรือสำราญใกล้เข้ามาแล้วบางทีไม่อยากนอนเหี่ยวเฉาอยู่ในห้องตอนน้องอ่านหนังสือ ผมก็ออกไปเที่ยวรอบมหาวิทยาลัยของเนเน่เพียงลำพัง ช่วงนี้เขาจัดงานอะไรกันไม่รู้ ไปดูมหรสพต่างๆบ้าง ไปเสี่ยงโชคบ้างและผมกำลังให้เงินน้องเนเน่ใช้เยอะๆด้วยการซื้อลอตเตอร์รี่มายกแผงตอบแทนที่เลี้ยงดูกันอย่างดี แต่ใช้เงินเธอซื้อนะ จึงต้องคาดหวังอย่างมากว่าคราวนี้จะถูกมากกว่าเดิมหลายสิบเท่า เรื่องแหวนน่ะผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทุกครั้งที่น้องพูดถึงเรื่องนี้ เวลาออกไปข้างนอกจะแอบถอด เธอรู้เธอก็เอาถุงยางมาผูกใหม่เอาจริงเอาจังถึงขั้นซื้อถุงยางมายกโหลเพื่อทำสิ่งนี้กับผม ผมอยากจะเปลี่ยนเป็นยางมัดผมแบบที่เนเน่เคยเสนอ แต่ผมไม่เคยเห็นเนเน่ใช้ยางมัดผมอีกเลย ยางสักเส้นในห้องก็ไม่มี ตอนนี้เธอเปลี่ยนมาใช้กิ๊บห

EP.18 “แล้วเป็นแฟนพี่นี่ต้องรู้อะไรบ้าง”“อย่างแรกที่ต้องรู้ไว้ว่าพี่ขี้หึงมาก”“หนูเองก็ขี้หึง ขี้หวงด้วยและไม่อยากให้ใครเห็นพี่โดยเฉพาะสาวๆ ถ้าไม่จำเป็นอย่าโผล่ไปให้ใครเห็นแบบนั้นอีก แต่เพื่อนหนูเห็นได้ เย็นวันศุกร์นี้หนูนัดเพื่อนไปปลดปล่อย สอบมันเครียดเกินต้องหาอะไรกระแทกปาก พี่จะไปกับหนูไหม”“ที่ไหน”“ผับค่ะ แถวมอ.เนี่ยแหละ ร้านเปิดใหม่ด้วย ต้องไปเปิดซิงซะหน่อย”“สถานที่อโคจรแบบนั้นพี่ไม่ชอบ มันวุ่นวาย ถ้าหนูจะไปก็ไป แต่ดูแลตัวเองดีๆด้วย”“ไม่ไปด้วยเหรอ อยากเปิดตัวแฟน”“ไม่อ่ะ ไม่ชอบผับ เรื่องเปิดตัว เพื่อนหนูก็รู้จักพี่แล้ว อีกอย่างใครมันจะไม่เชื่อว่าเราเป็นแฟนกัน ตัวติดกันขนาดนี้”“หนูก็อยากเปิดอีกรอบ แบบเป็นทางการไงคะ หนูอยากขึ้นไปเต้นบนโต๊ะให้คนมองแล้วก็เอาพี่ขึ้นมาด้วยป่าวประกาศว่าเป็นแฟนหนู”“มันจะเด่นไปนะ อย่าทะเล้นให้มาก”ไอ้เด็กทำหน้างอ โดนขัดใจแล้วอาการออกเร็ว“ก็อยากบอกทุกคนว่าเป็นแฟนกับลุงพายไงคะ”“เรียกลุงทำไม”“ก็ไม่ให้เรียกเบบี๋ หรือจะให้เรียกปู่? ”“ไม่เห็นได้ยินครางว่า granddad เลย รอมาหลายครั้ง พี่เสียใจนะ หลอกให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า”ผมทำท่าทางเจ็บปว

EP.20 จู่ๆไฟในร้านก็กะพริบถี่ๆ ดวงวิญญาณที่นั่งข้างๆเราทำตามจังหวะไฟโดยการหายตัวตอนไฟติดและปรากฏตัวตอนไฟดับ ข้างๆร้านมีแสงไฟจากเสาไฟใหญ่ด้วย จึงเห็นชัดเจนแม้ไฟกะพริบ พวกนางทั้งสองเห็นเต็มสองลูกตา ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว“ผะ…ผี นะ…เน่ๆๆ หะ..เห็นไหม”“เห็นอะไร”เราแสร้งทำหน้างง ต้องกลั้นขำ สีหน้าของเพื่อนรักทั้งสองซีดเผือด“ผะ…ผี”“ผีเผออะไร เมาแล้วเพ้อเจ้อนะเราอ่ะ”“ไฟเป็นห่าอะไรวะ”ร้านข้าวต้มปิดตีสอง ตีหนึ่งก็คนน้อยแล้ว บางวันก็ยังเยอะ แต่ตอนนี้เหลือแค่พวกเรากับเจ้าของร้านอีกหนึ่ง เจ้าของร้านถามอย่างหงุดหงิด พูดไม่ทันขาดคำไฟก็กลับมาเป็นปกติ รวมถึงพี่พายด้วย เจ้าของร้านจึงก้มหน้าก้มตาเก็บร้านต่อ“เหม็นอะไรวะ”เราบ่นเบาๆและเหมือนเจ้าของร้านจะสัมผัสได้ด้วย“ใครมาฉี่แถวนี้จะดีดไข่มันให้ขาด พวกคนเมาเนี่ยแม่งฉี่ไม่เป็นที่เลย”“ฉะ…ฉันฉี่”กระป๋องให้คำตอบด้วยความผวากลัวจากนั้นก็สลบไปพร้อมกับที่โดนัทวิ่งหนีไปอย่างทุลักทุเล ขานางแข็งแต่ก็กระเสือกกระสนไป“มันจะตายไหมเนี่ยพี่”“ไม่ตายหรอก โรงพยาบาลอยู่ใกล้แค่นี้เอง”หลายวันต่อมาทริปเรือสำราญเกิดขึ้นหลังสอบเสร็จพอดี เป็นทริปสวีทหว