Home / โรแมนติก / เมียผีพราย / EP.18 ขี้หึงมากนะ

Share

EP.18 ขี้หึงมากนะ

Author: EWATIME
last update Last Updated: 2025-10-23 18:56:59

EP.18

“แล้วเป็นแฟนพี่นี่ต้องรู้อะไรบ้าง”

“อย่างแรกที่ต้องรู้ไว้ว่าพี่ขี้หึงมาก”

“หนูเองก็ขี้หึง ขี้หวงด้วยและไม่อยากให้ใครเห็นพี่โดยเฉพาะสาวๆ ถ้าไม่จำเป็นอย่าโผล่ไปให้ใครเห็นแบบนั้นอีก แต่เพื่อนหนูเห็นได้ เย็นวันศุกร์นี้หนูนัดเพื่อนไปปลดปล่อย สอบมันเครียดเกินต้องหาอะไรกระแทกปาก พี่จะไปกับหนูไหม”

“ที่ไหน”

“ผับค่ะ แถวมอ.เนี่ยแหละ ร้านเปิดใหม่ด้วย ต้องไปเปิดซิงซะหน่อย”

“สถานที่อโคจรแบบนั้นพี่ไม่ชอบ มันวุ่นวาย ถ้าหนูจะไปก็ไป แต่ดูแลตัวเองดีๆด้วย”

“ไม่ไปด้วยเหรอ อยากเปิดตัวแฟน”

“ไม่อ่ะ ไม่ชอบผับ เรื่องเปิดตัว เพื่อนหนูก็รู้จักพี่แล้ว อีกอย่างใครมันจะไม่เชื่อว่าเราเป็นแฟนกัน ตัวติดกันขนาดนี้”

“หนูก็อยากเปิดอีกรอบ แบบเป็นทางการไงคะ หนูอยากขึ้นไปเต้นบนโต๊ะให้คนมองแล้วก็เอาพี่ขึ้นมาด้วยป่าวประกาศว่าเป็นแฟนหนู”

“มันจะเด่นไปนะ อย่าทะเล้นให้มาก”

ไอ้เด็กทำหน้างอ โดนขัดใจแล้วอาการออกเร็ว“ก็อยากบอกทุกคนว่าเป็นแฟนกับลุงพายไงคะ”

“เรียกลุงทำไม”

“ก็ไม่ให้เรียกเบบี๋ หรือจะให้เรียกปู่? ”

“ไม่เห็นได้ยินครางว่า granddad เลย รอมาหลายครั้ง พี่เสียใจนะ หลอกให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า”ผมทำท่าทางเจ็บปวดแบบปลอมๆ โอเว่อร์แอคติ้งทำให้ไอ้เด็กหน้างอนี่หลุดขำออกมา

“อย่าท้านะ ถ้าครางแบบนั้นอย่ามาหมดอารมณ์แล้วกัน”

“คนอย่างหนูจะทำให้พี่หมดอารมณ์ได้ยังไง มีแต่มีอารมณ์”ผมส่งสายตายั่วยวน เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเม็ดบน เนเน่ก็ให้ความร่วมมือดี กัดปากตัวเองอย่างเซ็กซี่ แต่แล้วดวงตากลมๆก็เบิกโพลงขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

“นี่สามทุ่มแล้ว! ตายแล้ว!”เนเน่รีบดีดตัวลุกจากตักผมทันที คนที่เข้มงวดเรื่องเวลาอย่างเนเน่ก็มีท่าทางตาลีตาเหลือกเป็นธรรมดา ปกติเธอจะอ่านหนังสือช่วงสองทุ่มถึงห้าทุ่ม แต่วันนี้เลยเวลามาหนึ่งชั่วโมง

อดอีกแล้ว เป็นอีกครั้งที่อดเชยชมความขาวภายใต้เสื้อผ้า

“แล้วจะให้พี่ช่วยอะไรบอกมาดิ๊”

“ช่วยนั่งหล่อๆ เป็นกำลังใจให้หนู”

“นั่งหล่อๆอย่างเดียวไม่ได้ มันฟุ้งซ่าน ฟุ้งซ่านจนต้องจับหนูปล้ำนะ”

“แหม พอตอบรับเป็นแฟนหนูก็หื่นขึ้นมาทันที มาหื่นอะไรวันที่หนูยุ่งคะ”

“พี่หื่นทุกวันไม่รู้เหรอ”

“ปกติหนูเป็นฝ่ายเริ่มตลอด”

“เดี๋ยวพี่เริ่มเองบ้าง ชดเชยให้”

“อย่าทำให้หนูอยากไปมากกว่านี้เลย วันนี้หนูไม่ว่าง เอางานไปค่ะ เดี๋ยวนะ! แอบถอดถุงยางเหรอ”ยังดีที่เนเน่ลืมมันไปได้บ้างแต่ไม่น่าสังเกตเห็นเลย ผมอุตส่าห์จะเนียน พอจับมือผมสิ่งแรกที่จะดูคือถุงยางให้มือเป็นอันดับแรก

“อือ จะให้ปู่กับย่าเห็นรึไง”

“ก็มีแค่นี้ก็ใส่แค่นี้ไปก่อน…งานแต่งคนจนก็มีแต่รอยยิ้มปนน้ำตาาา”เนเน่ร้องเพลงให้ฟัง แต่เพลงนี้ผมไม่เคยได้ยิน จะว่าไปแฟนผมก็ร้องเพลงเพราะมากนะ

“ใครจน พี่ไม่จน”

“เป็นวิศวะอะไรคะ”

“โยธา”

“ว๊าววว หนุ่มวิศวะกับสาวบริหารเข้ากันดีนะ”

“พี่เป็นหัวหน้าด้วย ตอนนั้นรวยมาก แต่ตอนนี้เข้าใจอย่างดีว่าตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้”

“แล้วสมบัติของพี่ยังอยู่ไหมคะ”

“ไม่แน่ใจ แต่ถ้าว่างๆจะพาไปรื้อบ้านที่พี่เคยอยู่ มันต้องมีอะไรหลงเหลืออยู่บ้างแหละ”

“งั้นก็อย่าลืมล่ะ แหวนหนูน่ะ”เนเน่ยื่นมือมาผมจึงจูบเบาๆที่หลังมือ เนเน่ไม่มีเวลาเขินมาก เธอรีบแจกแจงรายละเอียดงานให้ฟังคร่าวๆ จากนั้นผมก็นั่งทำงานให้เธอ เธอก็ไปอ่านหนังสืออยู่อีกมุมห้อง

“พี่พายคะ”ผมหันไปมองเด็กแสบที่ทำท่าจะเอาหนังสือเข้าปาก เธอคงเครียด ผมเข้าใจดี

“ว่า”

“พี่สิงร่างคนได้ไหม”

“ทำไม”

“หนูอยากให้พี่ไปสิงร่างคนออกข้อสอบให้ออกข้อสอบง่ายๆ หนูโคตรเหนื่อย อ่านหนังสือไม่เข้าสมองเลย”

“เหนื่อยก็ไปพักก่อนไป”

“หนูจะฝืนอีกแป๊บนึงละกัน แล้วพี่สิงได้มั้ยอ่ะถามจริง”

“ไม่ได้ เด็กแถวนี้มันแสบเกินไป”

“งั้นลองแปลงกายเป็นหนูแล้วไปสอบแทน”

“จะโกงให้ได้เลยใช่ไหม”

“เคยดูซีรีส์มา นางเอกเป็นวิญญาณมาในห้องสอบด้วยนางบอกข้อสอบพระเอก แต่นั่นมันข้อกา นี่ข้อเขียน ต้องใช้มันสมองตัวเองล้วนๆเลย เครียดดดด ฮืออออ”

“ข้อเขียนก็ดี ไม่งั้นมันจะมีเด็กแสบลักไก่”

“เป็นผีที่ดีจังนะคะ เป็นผัวที่ดีด้วยนะ”

“บอกไม่ได้นะว่าดีไหม ไม่ใช่ผู้ใช้บริการ”

“ต้องเป็นผัวที่ดี!”

“ลองถามผู้ใช้บริการดูดิว่าเป็นผัวที่ดียัง”

“ชิ! กวน!”

“อ่านหนังสือไปเลยไอ้เด็กแสบ บ่นก็ไม่ช่วยอะไรนะ”

เนเน่หันกลับไปอ่านหนังสือต่อ ผมก็ทำงานให้น้องต่อ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครึ่งค่อนคืน เนเน่เริ่มง่วงแล้วไปอาบน้ำ พอจะนอนผมก็ต้องส่งนอนโดยการนอนกอดเหมือนที่เธออยากให้ทำ ไม่ถึงสิบนาทีเนเน่ก็หลับ จากนั้นผมก็มานั่งทำรายงานให้น้องต่อ เพราะว่าผีอย่างผมมันไม่ต้องนอนก็ได้ ถ้าอ่านหนังสือให้หรือไปสอบให้ได้ก็อยากจะทำให้ แต่มันจะทำให้เนเน่เสียนิสัยเกินไป

“ไอ้บ้าพาย!”

เสียงปริศนาดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบทำให้ผมตกใจเล็กน้อย มองไปรอบๆห้องหาที่มาของเสียง วางมือจากคีย์บอร์ดแล้วรอฟังเสียงที่เกิดขึ้น หากไม่ได้หูแว่วก็คงได้ยินอีก

“ไอ้บ้าพาย มึงอยู่ไหน”

ผมจำเสียงเกรี้ยวกราดนี้ได้แล้ว มันเป็นเสียงของผีพรายวัยชราที่ผมมีเรื่องด้วยตอนที่ไปช่วยเนเน่จากการจมน้ำ ผมก็ว่าผมเคลียร์กับป้าแกเรียบร้อยแล้ว แล้วป้าแกจะมาโวยวายอะไรอีก

“ไอ้บ้าพาย มึงไปเกิดแล้วรึไงวะ ไอ้เวร มึงหนีไปเกิดเหรอแล้วมึงมาขัดขวางการไปเกิดของกูได้ไง ไอ้บ้าพาย”

ผมไม่อยากต่อปากต่อคำ จึงไม่ตอบอะไรกลับ อยากจะเข้าใจแบบไหนให้เข้าใจไปแบบนั้น คุยด้วยแล้วปวดหัว ป้าแกเป็นพวกมนุษย์ป้า ตามคำศัพท์วัยรุ่นที่เนเน่เคยพูดให้ฟังเป๊ะ ตอนที่กลับไปเคลียร์วันนั้นก็พูดไปหมดแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงป้าแกก็ไม่ยอมจบ เอาแต่ด่าผม ไม่มีเหตุผลบอกอะไรก็ไม่ฟัง เหมือนคนกำลังคลุ้มคลั่ง เหลืออย่างสุดท้ายที่ผมจะทำให้ป้าแกเงียบนั่นคืออยากใช้เท้ากระแทกปากสักสิบที แต่ผมไม่อยากทำร้ายผู้หญิงแก่ สงสาร

“ไอ้พวกเห็นแก่ตัว มึงมันเห็นแก่ตัว ไอ้บ้าพาย มึงมาเคลียร์กับกูดิ๊ ไอ้เวร ไอ้ห่า กูอยากไปเกิดโว๊ยยยย ไอ้สารเลว ไอ้หอกหัก อย่าให้กูเจอมึงนะ กูจะตบมึงแน่ กูจะตบให้คว่ำเลย บัดซบ! ถ้ามึงไปเกิดละก็ กูจะจองเวรจองกรรมมึงทุกภพทุกชาติ มึงไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบสุข มึงจำเอาไว้”

ผมนับหนึ่งถึงพันในใจ พร้อมกับเกาเท้าไปด้วย มันคันยุบยิบไปหมด ดีที่เสียงมันเงียบไปเสียก่อน ไม่เช่นนั้นได้เอาเลือดมาล้างเท้า แผนที่ว่าให้ป้าแกเข้าใจว่าผมไปเกิดแล้วก็คงสำเร็จ

สองวันต่อมา

@ผับหรูย่านดัง

ในค่ำคืนวันศุกร์สุดหรรษาได้เวลาออกไปเจอแสงสี เสียงเพลงที่เปิดจากดีเจชื่อดังสุดมันส์ ทำให้พวกเราสามคนที่กำลังมาระบายความเครียดร้องออกมาเต็มเสียง ความเครียดจากการอ่านหนังสือมากมายเป็นเหตุให้กระป๋องลุกขึ้นมาเต้นบนเก้าอี้และยกขวดเบียร์มากรอกปากตัวเองราวกับกำลังดื่มน้ำเปล่า ส่วนโดนัทเต้นยั่วผู้ชายอยู่ แต่เต้นไปเต้นมาผู้ชายขำและกลัวจนเดินหนีหมด ส่วนเรารอเก็บศพพวกมัน หรือจะให้พวกมันเก็บศพเราก็ไม่รู้สุดเหวี่ยงเหมือนกัน เครียดมานาน ดื่มไปนิดหน่อยก็ชีพจรลงเท้า เดินไปคุยกับเพื่อนสาวโต๊ะข้างๆบ้าง เดินไปชนแก้วกับคนอื่นบ้าง สุดท้ายก็กลับมากอดคอกระป๋องยืนเต้นข้างมัน

“อ้าว พี่พายสวัสดีค่ะ”เรานึกว่าโดนัทแกล้ง แต่ที่ไหนได้พี่พายมาจริงๆ ไหนบอกว่าไม่ชอบสถานที่แบบนี้ สงสัยจะหวงแฟนตัวน้อยคนนี้

พี่พายยืนกอดอกมองเราอยู่ไม่รู้ว่ายืนตรงนี้มานานหรือยัง ทันทีที่เห็นเขามันทำให้ท่าเต้นที่เรากำลังเต้นแบบไม่ห่วงสวยสักนิดต้องเปลี่ยนทันที เดินเข้าไปประชิดตัวเขาแล้วเต้นอย่างยั่วยวน

“เป็นตัวเองเถอะ พี่ว่าท่านี้เราฝืนๆนะ”

“หนูเต้นได้ทุกท่าค่ะหนูเซ็กซี่มาก ส่วนใหญ่ชอบเต้นท่าเซ็กซี่”

“เหรอออ”

“ค่ะ แล้วทำไมถึงมาคะ มาคุมกำเนิดหนูแน่ๆ”

“คุมกำเนิด?”

“ช่างมันเถอะ ดื่มไหมคะ”

“คอแห้งอยู่พอดี”ระดับพี่พายคงไม่ต้องรินใส่แก้วแล้ว เรายื่นแก้วให้แต่เขาไม่เอา ไปเปิดขวดใหม่แล้วกระดกเลยเหมือนไม่ได้สัมผัสสิ่งนี้มานาน

“วู๊ววว สดชื่นโว๊ยยยยยยย”หมดขวดเรียบร้อย พร้อมเปิดขวดใหม่ทันที

“ดูเหมือนจะเก็บกดนะคะเราเนี่ย”

“บรรยากาศพาไปด้วย พี่ก็คิดถึงวันวานตอนอยู่กับเพื่อนด้วย”

“เต้นด้วยกันนะคะ”เราจับไหล่พี่พายไว้ ตั้งใจจะเต้นยั่วเขาอีกรอบ คืนนี้ต้องได้สักสองสามครั้ง แต่พี่พายถอยหลังหนี พร้อมบอกว่าต้องใช้พื้นที่เยอะในการเต้น ตอนแรกเราก็ไม่เข้าใจ แต่พอเห็นเขาเต้นไปด้วย กระดกขวดเหล้าไปด้วยแล้วตกใจเหมือนกัน ท่าเต้นเขาเหมือนคนเต้นอยู่หน้าเวทีหมอลำ เต้นไม่สนเพลง เต้นไม่สนจังหวะ เต้นท่าแปลกๆ อยากเต้นแบบไหนก็เต้น เขาจะเป็นตัวเองเกินไปแล้ว

เราไม่ได้มีปัญหากับท่าเต้นนี้เท่าไรเพราะบางทีกระป๋องก็ทำอะไรรั่วๆแบบนี้แต่แปลกใจที่ผีพรายเท่ๆคูลๆอย่างพี่พายเต้นแบบนี้มากกว่า

“ถ้าไม่บอกว่าโดนมาเฟียฆ่าตายเพราะไปขัดขาเขา หนูก็คงคิดว่าพี่โดนพวกวัยรุ่นกระทืบตายเพราะท่าเต้นแบบนี้นะคะ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เมียผีพราย   THE END

    เราเอามือปิดปากตัวเองทันที หากพูดถึงชื่อนั้นบ่อยๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรียกเจ้าของชื่อให้มาหา คิดเสียว่าไม่รู้ชื่อจริงพี่พายแล้วกัน มันจะได้ไม่ลำบากใจ“หนูจะไม่ให้ชื่อจริงของพี่มาเป็นอุปสรรคในความรักของเราค่ะ”“พี่เปลี่ยนชื่อไม่ได้ หนูเองก็เปลี่ยนมาใช้นามสกุลพี่ไม่ได้ น่าหงุดหงิดเนอะ”“แล้วไงคะ เราได้อยู่ด้วยกันก็ดีแค่ไหนแล้ว สมัยนี้เป็นผัวเป็นเมียกัน เมียไม่ต้องเปลี่ยนนามสกุลตามผัวก็ได้ พอพูดถึงเรื่องนี้ก็นึกถึงทะเบียนสมรสขึ้นมา ตอนนี้มันไม่สำคัญเท่าที่พี่เรียกหนูว่าเมียแล้ว”“ไหนเรียกพี่ว่าผัวซิ”“ผัวขา รักผัวนะคะ”ทั้งเราและพี่พายต่างมีอาการเขินเหมือนกัน มองหน้าเขาไม่ได้มันยิ้มไม่หุบเลย เราสะดีดสะดิ้ง กระโดดโลดเต้นจนพี่พายทำท่าทางเลียนแบบ “ผัวก็รักเมียตัวน้อยคนนี้นะ”“พอแล้วหนูเขิน”ไม่ใช่แค่โดนเขาบอกรัก บอกรักเขาเราเองก็มีความสุข เหลือบไปมองรูปอีกครั้งมีอีกสิ่งที่เรายังอ่านในรูปไม่หมดนั่นคือวัน เดือนปีเกิดของพี่พาย ชื่อจริงเขาไม่ถูกใจเรา แต่วันเกิดนั้น…“ชาตะ24ธันวาคม 24××มรณะ 25 ธันวาคม 25××อายุ40ปี พี่พายเกิด24ธันวาเหมือนกับหนูเลย”หยิบบัตรประชาชนในกระเป๋ามาโชว์ให้พี่พ

  • เมียผีพราย   EP.27 ตัวเล็กสเปคพี่พาย

    EP.27 “คุณป้าคะ หนูเป็นคนค่ะ”“จริงเหรอ”“จริงค่ะ จับดูได้เลย”ป้าเพ็ญเอื้อมมือมาสัมผัสแขนเราแบบกล้าๆกลัวๆ เขาลูบแขนมาถึงมือเพื่อความแน่ใจ ตัวเราอุ่นแต่มือป้าเพ็ญเย็นเฉียบ เรายิ้มแหยๆเพราะเขาใช้เวลาดูให้แน่ใจหลายนาที“แล้วทำไมหนูถึงเข้าฝันป้าได้”“อันนี้หนูไม่ทราบค่ะ”“หรือว่าพี่พายเจอคนที่เหมาะสมกับบ้านหลังนี้แล้ว”“ยังไงนะคะ”“ก็คือบ้านหลังนี้ที่จริงพี่ชายป้าปลูกไว้ให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน บ้านป้าเขาก็สร้างให้เป็นของขวัญวันเกิด ตอนนี้เขาเสียไปแล้ว แต่ตอนเขามีชีวิตอยู่นะเขาใจดีมาก เป็นพี่ชายที่อบอุ่นมาก”ป้าเพ็ญเริ่มน้ำตาคลอ เราเองก็เห็นน้ำตาคนอื่นไม่ได้มันจะร้องตาม ส่วนพี่พายน่ะเหรอ ไม่อยู่ฟัง คงกลัวร้องไห้ เขาหายเข้าไปในบ้านแล้ว“ตอนเขาเสียใหม่ๆนะ ป้าและพ่อกับแม่เสียใจมาก พ่อกับแม่อาศัยอยู่ที่บ้านของพี่ชายป้ามาตลอด เก็บทุกอย่างไว้เสมือนเขายังอยู่ด้วย แต่เขาไม่เคยปรากฏตัวให้เห็นเลย เมื่อห้าปีที่ผ่านมา พ่อแม่ป้าเสียตามไปเพราะแก่ชรา ป้าเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ความทรงจำเยอะแยะไปหมด เคว้งคว้างเพราะเหลือคนเดียวในตระกูลนี้ การต้องเห็นบ้านหลังนี้ทุกวันมันเจ็บปวดเหมือนกันนะ ป้าทำใจก

  • เมียผีพราย   EP.26 มีผัวเป็นผีมันดีมั้ยละ

    EP.26“เล่นแรงไปรึเปล่าคะ”“เป็นห่วงมัน?"“เป็นห่วงแม่ค่ะ แม่ดีกับหนู อย่าทำอะไรแม่มากนะ”“ไม่รับปากนะ”“เว้นแม่ไว้คนหนึ่งนะ”ถึงจะรำคาญแม่พี่อิฐบ้างแต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาเจออะไรไม่ดี“ถ้าเรายังสนิทกับแม่ไอ้อิฐอยู่ พี่รู้สึกไม่ดี แบบที่อธิบายไม่ได้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้น แค่มีไอ้นะเป็นสัมพเวสีตามติดก็พอ อย่าให้ใครมาตามติดหนูมาตื๊อหนูอีกเข้าใจไหม”“แต่หนูไม่ชอบวิธีการนี้เท่าไรนะ เขาเป็นผู้ใหญ่กว่า หนูเกรงใจ”“…”พี่พายเงียบไปไม่ตอบอะไรกลับ แต่ถอนหายใจเสียงดังเหมือนจะไม่พอใจอีกแล้ว เราเลยคิดตามที่พี่พายบอก มันก็น่าโมโหอยู่นะหากเราต้องเจอแบบที่พี่พายเจอคงจะทนไม่ได้เหมือนกันมั้ง“แต่ถึงหนูจะไม่ค่อยชอบวิธีการนี้ แต่หนูเข้าใจพี่ พี่มีสิทธิ์หวงมีสิทธิ์หึงหนูได้เสมอค่ะ จะมากเท่าไรก็ได้ หนูเป็นของพี่ พ่อคนขี้หึงของหนู”“…”“ได้ยินไหม หนูเป็นของพี่ และพี่เป็นของหนู”ไม่แคร์สายตาพ่อพี่อิฐที่ยังงุนงงกับเหตุการณ์นี้อยู่ เพราะพี่พายกำลังงอน เราจึงเข้าไปง้อด้วยการทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ท่าไม้ตายอย่างการออดอ้อนให้หายงอนต้องใช้ได้บ้างแหละ “…”“งอนหนูเหรอ หนูดื้อ~ น่าตี”ผีพรายที่ดึงหน้านิ่งก็ไม่

  • เมียผีพราย   EP.25 ก็บอกแล้วไงว่าขี้หึงมาก

    EP.25 “แม่ไอ้อิฐโทรมาทำไมอีก”“พี่พายคะ หนูขอไปเยี่ยมพี่อิฐ ครั้งสุดท้ายได้ไหม”“มันจะตายแล้วรึไง”พี่พายไม่สบอารมณ์ ใครจะไปชอบให้แฟนเก่ามายุ่งกับแฟนตัวเองอันนี้เข้าใจได้ แต่เราไม่อยากมีอะไรปิดบังพี่พายเลยบอกเรื่องนี้กับเขาไปตรงๆ หากตอนนี้ไม่มีพี่พายเราคงเป็นอีโง่ที่ยอมกลับไปคบกับพี่อิฐง่ายๆมั้ง ตอนนี้จินตนาการว่าชีวิตไม่มีพี่พายไม่ออกแล้วแต่ตอนนี้เราไม่ใช่คนโง่คนนั้น เราไม่ใช่ของตาย พี่อิฐทำเหมือนเราไม่มีความรู้สึก อยากจะไปก็ไป อยากจะกลับก็กลับ ตลกมาก คำขอโทษมันลบล้างสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ แค่จะไปให้มันจบๆ “หนูจะไปตัดขาดจากครอบครัวนี้แล้วค่ะไปบอกว่ามีแฟนใหม่แล้ว เขาจะได้ไม่ยุ่ง พี่ต้องไปด้วยนะ ไปเปิดตัวให้เขารู้”ขึ้นไปนั่งบนตักพี่พายด้วยท่าทางออดอ้อน พี่พายตอนนี้อารมณ์เสียมากต้องทำให้เย็นลงบ้างด้วยการหอมแก้มหลายครั้งเขาหันแก้มอีกข้างมาให้หอม ฟัดแก้มเขาไปอีกสิบที คิ้วที่ขมวดชนกันก็ยังไม่คลาย จนต้องใช้นิ้วโป้งวนๆรอบคิ้วดึงให้คลายเอง“ถ้าไม่ไปวันนี้หนูคิดว่าหนูจะโดนวอแวตลอดไป แม่พี่อิฐตามมายันห้องมันรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวมากไปแล้ว”“แล้วถ้าพวกเขาไม่ยอมจบล่ะ เป็นพวกดื้อด้านอ่ะ”

  • เมียผีพราย   EP.24 ติดเมียหนักมาก

    EP.24 Cake อยากทัชซิกแพคคุณพี่จัง“ยิ้มอะไรคนเดียว”พี่พายมานั่งที่โซฟาเดียวกันกับเรา เขาเข้ามาออเซาะ สายตาก็จับจ้องจอโทรศัพท์หาสาเหตุที่ทำให้เรายิ้ม ตอนนี้หกโมงตรงเป๊ะ ได้เวลาที่เขาจะเข้ามาอ้อนแล้วซินะ ตรงเวลามาก“ก็อ่านคอมเมนต์อยู่ มีแต่คนชมพี่ ว่าหล่อมาก หล่อที่สุด หนูวาดรูปสวยมีคนชมคนเดียวเอง ทุกคนหลุดโฟกัสหมด”“เหรอ”พี่พายจัดท่าให้เรานอนเหยียดตรงบนโซฟา เขยิบหัวหนุนที่วางแขนโซฟาอันแสนแข็ง เขาเองก็นอนแต่เอาหัวมาซุกหน้าอกเราด้วยท่าทางออดอ้อน เราเริ่มติดสกินชิพเพราะพี่พายชอบมาอยู่ใกล้ทุกนาทีที่เราแตะต้องกันได้ “ขออ้อนหน่อย อยากอ้อน ต้องใช้ทุกวินาทีที่เราแตะตัวกันได้ให้คุ้มค่า”แล้วแขนขาของพี่พายก็ก่ายตัวเรา ทำเหมือนตัวเองตัวเล็กมาก ซุกอกหลับตาพริ้ม ยอมให้เราลูบหัว ตอนนี้เหมือนแมวที่กำลังถูไถเจ้าของเพื่อเรียกร้องความสนใจ หนักแต่ยอมให้นอนทับแต่โดยดี น่าเสียดายที่ถ่ายรูปความน่ารักนี่ไว้ไม่ได้ โทรศัพท์ในมือจึงไร้ประโยชน์ทันทีวางโทรศัพท์ลงมาติดคนที่กำลังออดอ้อนอยู่แทน“นุ่มจัง นมหนูมันโคตรนุ่ม”“ขี้อ้อนจังคะ ขี้อ้อนเหมือนแมวเลย”“แมว? ไม่ชอบแมวอ่ะ ไม่ได้รักสัตว์ขนาดนั้น”“งั้นหมา

  • เมียผีพราย   EP.23 ทั้งที่ผิดก็จะรัก

    EP.23 “ทำบุญให้ด้วย”พี่นะทักท้วงเมื่อกลับถึงฝั่งได้ไม่กี่นาที ไม่ให้พักเหนื่อยเลย“ค่ะ จะไปให้เดี๋ยวนี้แหละ”จะว่าไปเราเองก็ไม่ได้เข้าวัดมานาน เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ทำบุญให้ตัวเองและผีพรายจอมเรื่องมาก เขาคะยั้นคะยอขอให้เราทำบุญให้ครบเก้าวัด ซึ่งเราก็ทำให้อย่างเลี่ยงไม่ได้“ไอ้พาย มึงจะไม่กลับไปกับกูจริงๆเหรอ”นี่ก็มืดค่ำแล้วคนจะเดินเข้าคอนโดไปพักผ่อนแต่หันกลับมาพี่นะก็ยังไม่ไป ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาบอกลาพี่พายไปแล้ว ยังจะรออะไรอีก “กลับไปตอนนี้ยังทันนะ”คำชักชวนของพี่นะเหมือนเป็นการลองใจอะไรบางอย่าง“พูดไม่รู้เรื่องเหรอมึงอ่ะ”“กูถามเพื่อความแน่ใจ”“พี่นะกลับไปเถอะค่ะ หมดเวลาของพี่แล้ว พี่ก็ได้ทุกอย่างที่ต้องการไปแล้วนี่”ทั้งที่พูดน้ำเสียงปกติ ไม่ได้ไล่เหมือนหมูเหมือนหมา แต่ปฏิกิริยาของพี่นะมันเหมือนจะไม่พอใจ“รักที่ผิดกฎ รักที่ผิดธรรมชาติ ความรักระหว่างคนกับผีก็อย่างนี้แหละ ลำบากปกปิดหน่อยนะ แต่ถ้าผู้คุมกฎมันขี้เสือกแล้วมันสืบเองล่ะ ข้าจะทำยังไงดีน้าาาา เรื่องนี้มันอยู่นอกเหนือการควบคุมของข้า ข้าไม่ยุ่งแล้วกัน ได้ไหม?”น่าคิด! คำขู่ของพี่นะก็ทำให้เราเครียด เรื่องเหนือการควบค

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status