Lahat ng Kabanata ng เล่ห์รักมาเฟีย: Kabanata 21 - Kabanata 30

ก็อกๆๆ!! "พัช!...ตื่นหรือยัง" เสียงกิ๊กเอ่ยเรียกหน้าประตู พัชชางัวเงียตื่นขึ้นมาอย่างยากลำบาก "พัช!..เป็นอะไรหรือเปล่า" กิ๊กถามอย่างเป็นห่วงเมื่อพัชชาเงียบ เด็กสาวหยัดกายลุกขึ้นเธอเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มนอนอยู่ข้างกายเธอ "ตายแล้ว ถ้าใครมาเห็นต้องไม่ดีแน่เลย" พัชชาคิดอย่างกังวล เธอเขย่าตัวคนร่างสูงที่นอนนิ่งอย่างสบาย ร่างกายมีเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว "อื้อ~ " ลีวายงัวเงียตื่นขึ้นมา เขาบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยล้า ก็ที่นอนเธอแข็งชะมัด "ลุง..เอ่อ เสี่ยหลบไปก่อนได้ไหมคะ หนูไม่อยากให้ใครรู้ว่าเสี่ยอยู่ที่นี่" พัชชาเอ่ยบอกความต้องการของเธอ ลีวายเกาหัวยุ่งๆพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงนอน เขายังนอนไม่เต็มอิ่มเลย "ตีห้าหรอ" เขาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนังบ่งบอกเวลาตีห้ากว่าๆแล้ว "ค่ะ เสี่ยหลบไปก่อนได้ไหม กิ๊กรออยู่ข้างนอก นะคะ" เธออ้อนวอนเขาเกรงว่าเพื่อนจะมาเห็น"อืมๆ" ลีวายยอมลุกเข้าไปหลบในห้องน้ำ พัชชาหยุดกายลุกขึ้นยืนแต่ก็ทรุดฮวบลงพื้นอย่างหมดแรง "โอ้ย! ซี๊ดดด~ " เด็กสาวซูดปากเมื่อรู้สึกเจ็บแสบตรงกลางใจสาว ก็อกๆๆ!!"พัชชา!!.. เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่เปิดฉันจะพังเข้าไปแล้วนะ" ก

พัชชาและลีวายเดินกลับมาขึ้นรถ มาเฟียหนุ่มทำหน้าเรียบเฉยราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง"เสี่ยเป็นอะไร" พัชชาตัดสินใจถามหลังจากที่รถแล่นออกมาได้สักพัก เธอไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย"...,...." ลีวายเงียบ ไม่ได้ตอบเด็กสาว ในหัวคิดไปต่างๆนาๆ"เสี่ย!! หนูถามว่าเสี่ยเป็นอะไร...อมอะไรไว้ในปากหรือไง" พัชชาพูดประชดประชัน เป็นอะไรของเขา ไม่พอใจอะไรเธอก็ไม่พูด"สนใจทำไม" เขาเอ่ยเสียงเรียบ "ถ้าไม่สนใจหนูจะถามหรอ" คำพูดของพัชชาทำให้ชายหนุ่มแอบอมยิ้มเล็กน้อย "ฉันไม่ชอบที่เธอคุยกับพวกนั้น" "ห้ะ?.. พวกไหนคะ" เด็กสาวทำหน้างง เธอไปคุยกับใครตอนไหนกัน"ก็ที่โรงพยาบาลไง" "พี่ธีร์กับพี่ชาตรีหรอคะ" "เออ""เสี่ย! นั่นเพื่อนเสี่ยนะ จะไม่ให้หนูคุยกับใครเลยหรือไง" "ไม่!.. แมวตัวผู้หมาตัวผู้ก็ห้ามคุย! ฉันไม่ชอบ" ลีวายหันมาจ้องเธอเขม็ง ยิ่งทำให้พัชชางงเข้าไปใหญ่ "เสี่ยจะบ้าหรอ.. นั่นมันสัตว์นะ" "จะอะไรก็ช่าง ถ้าเป็นตัวผู้ฉันก็หึงหมดแหละ!" พัชชาอ้าปากค้างกับความคิดบ้าๆของมาเฟียหนุ่ม เอาอะไรมาคิดถึงหึงสัตว์แบบนี้"เสี่ยมันบ้าที่สุดเลย" พัชชานั่งกอดอกมองออกไปด้านนอกอย่างไม่ใส่ใจ คนบ้าอะไรหึงแม้กระทั่งสัตว์ ตลอดทางม

ร่างบางขยับตัวเล็กน้อย พลางกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับให้ชินกับแสงสว่าง เธอบิดขี้เกียจไปมาด้วยความเมื่อยล้า "อื้มมม~ " ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบห้องก่อนที่สายตาจะหยุดที่ร่างสูงใหญ่เจ้าของมือหนาที่กอดเอวคอดเธออยู่ตอนนี้ ใบหน้าหล่อเหลาอย่างเป็นธรรมชาติ พัชชาใช้นิ้วจิ้มที่แก้มสากเขาเบาๆ "อื้อ~ " มาเฟียหนุ่มจิ๊จ๊ะในลำคออย่างรำคาญสิ่งที่รบกวน เขาพลิกตัวหันไปอีกด้าน ไม่วายที่เธอจะตามไปกวน คิ้วดกเข้ม จมูกโด่งเป็นสันรับกับปากหยักสีแดงคล้ำจากการดูดบุหรี่จัด แต่ไม่ได้ทำให้ความหล่อเขาลดน้อยลงเลย "คิกๆ~ " เสียงหัวเราะของเด็กสาวปลุกคนที่นอนหลับสบายให้ตื่นขึ้น ลีวายหันขวับมามองคนที่แกล้งเขา ใบหน้าจิ้มลิ้มอยู่ใกล้เขาเพียงแค่คืบ ใบหน้าเนียนใสไร้สิว คิ้วโก่งดั่งคันศร จมูกปลายเชิดรั้นบ่งบอกว่าเธอเป็นคนที่ซนพอสมควร ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อน่าจูบนั่น..... "สนุกหรือไงแกล้งคนอื่น" เขาว่าพลางรวบกอดเอวบางไว้แน่น ใบหน้าคมคายซุกไซร้ซอกคอเธออย่างลงโทษ "คิกๆ ฮ่าาๆ หนูจั๊กจี้" พัชชาหัวเราะดังลั่น เมื่อไรหนวดทิ่มแทงผิวของเธอ "ก็อยากแกล้งฉันก่อนทำไม" "หนูไม่เล่นแล้วววว" เธอดันหัวเขาออกก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงอย่างร

ติ๊งต่อง! ๆๆเสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นรัวๆ หลายครั้ง ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาออกแนวฝรั่งเล็กน้อย ผมสีทองจากการทำสีแฟชั่นยืนล้วงกระเป๋ารอที่หน้าบ้าน "มาหาใครคะ?" กิ๊กที่มาเปิดประตูเอ่ยถามชายหนุ่มหน้าบ้านอย่างแปลกใจเพราะไม่เคยเห็นหน้า "เปิดประตูให้หน่อย" เขาไม่ได้ตอบ แต่กลับออกคำสั่งกับเธอแทน"ก็ถามไง ว่ามาหาใคร ถ้าไม่บอกก็ไม่เปิดให้เข้าหรอกนะ" กิ๊กเอ่ยอย่างยียวน จะให้คนแปลกหน้าเข้าบ้านมั่วๆได้ไงกัน "ฉัน บอก ให้ เปิด!" ชายหนุ่มจ้องตาเธอเขม็ง แต่มีหรือที่เธอจะกลัว"เสียงเอะอะอะไรกัน" ป้านวลเดินออกมาดูที่หน้าบ้านเมื่อเห็นหญิงสาวหายไปนาน ก่อนจะเบิกตากว้าง "ป้า!!" ชายหนุ่มเรียกป้าอย่างดีใจ"นายน้อย!!" ป้านวลก็ตกใจเช่นกัน ก่อนจะรีบเปิดประตูให้เขาอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่โผกอดกันด้วยความคิดถึง "โอ้ยยย ป้าคิดถึงนายน้อยจังเลย ไปไงมาไงคะถึงได้มาที่นี่" "ผมก็คิดถึงป้าครับ เราไปคุยในบ้านดีกว่า" ชายหนุ่มหอมแก้มป้าด้วยความคิดถึง "ค่ะ" ทั้งคู่เดินเข้าบ้าน ทิ้งกิ๊กยืนอ้าปากค้างอย่างงุนงง "เฮียอยู่ไหมครับป้า" ชายหนุ่มเข้ามานั่งที่โซฟา พลางมองรอบๆบ้านอย่างพินิจ"อยู่ค่ะ นายน้อยเดินทางมาเหน

ร่างบางถูกจู่โจมทันทีที่มาถึงบ้าน ปากหนาประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนชื้นสอดเข้าไปในโพลงปากเธออย่างหื่นกระหาย "อื้อ!" พัชชาขยุ้มปกเสื้อเขาอย่างแรง เธอเริ่มหายใจไม่ออก เพราะเขาบดจูบเธอชนิดที่ไม่ปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ "อื้ม~ " เสียงครางในลำคอเบาๆ ลีวายขบเม้มติ่งหูเธอจนพัชชาขนลุกซู่ ลิ้นร้อนชื้นลากไล้ที่ลำคอขาวผ่องของเด็กสาว และแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการดูดดุนเนื้ออ่อนจนเกิดรอยแดงช้ำเป็นจ้ำๆ "สะ..เสี่ย หนูเคยบอกว่าอย่าดูดไง อื้มม~ " พัชชาหลับตาพริ้มพลางหอบหายใจ มือหนาตวัดร่างบางไว้ในอ้อมแขน มองเธอด้วยสายตากรุ่มกริ่ม "ฉันยังไม่อยากเล่นหนังสดให้ใครดูหรอกนะ" ลีวายกระซิบข้างหูเด็กสาวเสียงแหบพร่า ก่อนจะอุ้มร่างบางเดินขึ้นบันไดไปที่ห้อง พัชชาเอื้อมมือเปิดประตูให้เขาแทรกตัวเข้ามา ปากหนาบดขยี้เรียวปากเธออีกครั้งอย่างเร้าร้อน ลิ้นร้อนชื้นเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กของหญิงสาวอย่างดูดดื่ม "อื้ออ~ " ลีวายวางเธอลงบนที่นอนด้วยความรวดเร็วก่อนจะตามทาบทับ เสียงลมหายใจถี่ๆบ่งบอกว่าเขาพร้อมปลดปล่อยเต็มที่ มือหนาเอื้อมไปปลดตะขอบลาเธอจากด้านหลังด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะถอดเสื้อผ้าลงไปก