พัชชาเดินกลับห้องครัวด้วยใบหน้าบึ้งตึง ความรู้สึกนี้คืออะไรเธอก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าเธอไม่ชอบที่ผู้หญิงคนนั้นมากอดมาหอมลีวาย "เป็นอะไรล่ะเอ็ง" ป้านวลเอ่ยถามเด็กสาวที่ใบหน้างอง้ำราวกับไม่พอใจอะไรบางอย่าง "เปล่าจ้ะ...ป้าจ๋า ผู้หญิงที่มาวันนี้เขาเป็นใครหรอจ้ะ" ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจถามออกไป โดยลืมไปว่าเธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงเขา "อ้าว ก็คุณเมญ่าไง คู่หมั้นนายใหญ่ " ป้านวลเอ่ยบอก ไม่ได้สังเกตุสีหน้าที่สลดลงของพัชชา น้ำตาเธอเอ่อคลออย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหล "นะ..หนูไปดูสโนว์ไวท์ก่อนนะคะป้า" พัชชาวิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น ก่อนจะไปหลบที่สวนหลังบ้าน เธอซบหน้าลงที่เข่าพลางร้องไห้ออกมา น้ำตารินไหลอาบแก้ม ทำไมเธอรู้สึกเจ็บขนาดนี้นะ "ฮึก~ " ความจริงเธอไม่ได้มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาสักหน่อย เขาจะคู่หมั้นก็ไม่เห็นแปลก มือบางกุมที่อกข้างซ้ายอย่างเจ็บปวด ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยคราบน้ำตา "น้องพัช...." ทิวเอ่ยเรียกเด็กสาวที่ซบหน้าร้องไห้ตรงพุ่มไม้ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเด็กสาว พัชขาเงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ ก่อนจะปาดน้ำตาออกจากแก้ม "อึก ค่ะพี่ทิว" พัชชายิ้มร่าเริงไปให้เขาฝืนๆ "เป็นอะไร ทำไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-25
