All Chapters of กลรักกับดักซาตาน: Chapter 31 - Chapter 40

          “ครับ นั่นก็เข้าใจได้” เขาลังเลว่าจะเล่าเรื่องที่คุยกับกู้เทียนอี้ให้เธอฟังดีไหม แต่ก็ตัดสินใจที่จะไม่ทำ เขาไม่อยากจะให้เธอคิดว่าเขากำลังไปยุ่งเรื่องของหลินซี และทำให้เธอกังวลไปมากกว่านี้          “ช่างเถอะค่ะ”          จู่ ๆ เจิ้งลี่ซาก็เปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานหยดมาให้ รอยยิ้มที่สั่นคลอนปราการแห่งความอดทนสุดท้ายของเขาจนพังทลายลงไม่เป็นท่า และเพียงเท่านั้นฉู่เฮ่าหรานก็ไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป          เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงชั่วพริบตาเขาก็โน้มตัวลงไปประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่มของเธออย่างโหยหา เป็นจูบที่อัดแน่นไปด้วยความต้องการที่ถูกเก็บกดไว้เนิ่นนาน          “อืม...”          เสียงหวานครางออกมาเบา ๆ ในลำคอ เมื่อลิ้นร้อนของเขาแทรกผ่า

         หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป...          ราวกับเป็นคนละโลก...          ความวุ่นวาย ความแตกสลาย และแรงดึงดูดอันตรายที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์สุดสัปดาห์นั้น บัดนี้ดูเหมือนจะเป็นเพียงความฝันอันเลือนราง หลินซีกลับมาสู่โลกแห่งความจริง อพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ ที่ใช้ร่วมกับเพื่อนรัก กองต้นฉบับนิยายที่เขียนไม่ถึงไหน และบัญชีธนาคารที่ว่างเปล่า ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม ยกเว้นสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง นั่นคือหัวใจของเธอเอง          ความเจ็บปวดจากการถูกเจิ้งลี่ซาหักหลังค่อย ๆ ตกตะกอนลงกลายเป็นความเงียบงันที่น่าอึดอัดซึ่งคั่นกลางระหว่างพวกเธอ แต่มีอีกสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยจางหายไปไหน มันยังคงสดชัดราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน นั่นก็คือคือเสียงกระซิบของผู้ชายคนนั้น         “ผมชอบคุณ”       &nb

          ความคิดที่ว่า ‘ต้องกลายเป็นปีศาจเพื่อเอาชนะซาตาน’ วนเวียนอยู่ในหัวของหลินซีราวกับเสียงกระซิบที่เย้ายวน มันทั้งน่ารังเกียจและหอมหวานในเวลาเดียวกัน เธอเหลือบมองเพื่อนรักที่ยังคงจ้องมองมาอย่างรอคอย แววตาของเจิ้งลี่ซาในตอนนี้ไม่ได้มีแค่ความขบขัน แต่ยังมีความมุ่งมั่นและความรู้สึกผิดบางอย่างซ่อนอยู่          “ทำไมแกถึงอยากให้ฉันทำแบบนั้น” หลินซีถามขึ้น ทำลายความเงียบ “มันเสี่ยงเกินไป แกก็รู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน”          เจิ้งลี่ซาถอนหายใจยาว “ก็เพราะว่าฉันรู้ไง” หล่อนขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด “ฉันรู้สึกผิดนะหลินซี เรื่องของเจียเหวิน มันเป็นตราบาปในใจฉันมาตลอด ฉันเห็นแกต้องเจ็บปวดเพราะผู้ชายสารเลวมามากพอแล้ว ฉันไม่อยากเห็นแกต้องกลายเป็นแค่ ‘ของเล่น’ ของกู้เทียนอี้อีกคน ฉันอยากเห็นแกเป็นฝ่ายคุมเกมบ้าง ฉันอยากให้แกเป็นคนชนะ”          คำสารภาพของเพื่อนทำให้หลินซีพูดไม่ออกไปชั่วขณะ นี่

          คำพูดของเจิ้งลี่ซาราวกับเป็นกุญแจที่ไขประตูบานสุดท้ายที่หลินซีใช้กักขังความปรารถนาของตัวเองเอาไว้ ความกลัวที่เคยมีพลันถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นท้าทายที่แล่นพล่านไปทั่วทุกอณูของร่างกาย ภาพอนาคตสองเส้นทางฉายชัดขึ้นมาในมโนภาพ เส้นทางที่ปลอดภัยคือการปฏิเสธเขาและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขต่อไป แต่อาจจะเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและคำถามว่า ‘ถ้าหากวันนั้น...’ ส่วนอีกเส้นทางคือการกระโจนเข้าไปในกองไฟ เสี่ยงที่จะถูกแผดเผาจนแหลกสลาย แต่ก็อาจจะได้สัมผัสกับความร้อนแรงที่เธอโหยหามาทั้งชีวิต          “แกคิดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ” เธอถามเพื่อนรักย้ำอีกครั้ง ต้องการความมั่นใจครั้งสุดท้าย          “ฉันคิดว่าแกควรจะทำในสิ่งที่หัวใจตัวเองต้องการ” เจิ้งลี่ซาตอบด้วยแววตาจริงจัง “แต่แกต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะเล่นเกมนี้อย่างมีสติ จะไม่ยอมให้หัวใจของแกต้องเจ็บปวดอีก”          “ฉันจะพยายาม” หลินซีพยักหน้ารับคำ

          “ถ้าอย่างนั้นคุณก็พร้อมสำหรับกฎข้อที่สามแล้วสินะ”          “ค่ะ” เธอตอบกลับไปอย่างรวดเร็วเกินไป จนเขาถึงกับเลิกคิ้วแล้วยิ้มกริ่มออกมา          “นั่นแหละคือคำพูดที่ผมชอบจะได้ยิน”          “เหรอคะ”          กู้เทียนอี้พยักหน้า “ถ้าคุณพร้อมขนาดนี้ ผมแสดงให้คุณเห็นตอนนี้เลยก็ได้นะ”          “คุณเทียนอี้!” หลินซีหัวเราะกลบเกลื่อนความร้อนที่แล่นปราดขึ้นมาบนใบหน้า “กฎข้อที่สามคืออะไรคะ” เธอรีบเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากจะตกหลุมพรางสายตาที่ร้อนแรงของเขาไปมากกว่านี้          “ผมชอบวิธีที่คุณพูดชื่อของผมนะ” เขาพูด ดวงตาจ้องมองเข้ามาในดวงตาของเธอในลักษณะที่เธอได้แต่เรียกได้ว่าชื่นชม หัวใจของเธอเต้นระรัวขณะที่เขาจ้องมอง แล้วเธอรู้ดีว่