Semua Bab มาเฟียรั้นรัก: Bab 51 - Bab 60

“เมญ่า” เสียงเรียกนั้นเหมือนทำให้คนยืนอยู่ด้านหลังมีตัวตน เธอเพิ่งลงจากรถจึงทำให้เห็นแค่เจด้าแต่ไม่เจอปอฝ้าย พอเธอไม่ตอบเขาก็ลุกขึ้นจากนั้นก็ลากเธอเข้าห้องน้ำด้านใน ไม่ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะตอนนี้เธอกำลังเป็นที่ระบายของเขาอยู่ และทุกครั้งที่ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวคนนั้น เขาก็จะเอาอารมณ์มาใส่เธอตลอดเสียงกระแทกดังไปทั่วห้อง ลามมาถึงด้านนอกแต่เขาก็ไม่เคยปรานีเธอเลยสักครั้ง หากเธอขัดขืนเขาก็จะทำแรงยิ่งกว่าเดิมแถมไม่เลือกสถานที่ด้วย สุดท้ายเธอจำต้องร้องตามเขาเพื่อให้เขาหงุดหงิด ก่อนจะปล่อยเธอทิ้งไว้เสียอย่างนั้นเพื่อความสะใจรถที่ขับออกจากผับ มุ่งหน้าไปยังบ้านพักในตัวเมือง ปอฝ้ายนิ่งเงียบไม่พูดตั้งแต่มีเรื่องในผับ สายตาก็มองความเงียบของสองผัวเมียด้วยเช่นกันเมื่อไปถึงบ้านพักเธอก็ขอตัวเข้าห้อง ส่วนพวกเขาสองคนก็เริ่มการสนทนากันต่อ “ผมไม่ชอบที่ไปไหนก็เจอแต่เขาตลอด”เจด้ามองสามี “คุณหึง”แน่ล่ะ จะไม่ให้เขาหึงได้ยังไง คนคนนั้นพร้อมจะทำทุกอย่างที่คาดไม่ถึงได้เสมอ แต่เขากลับได้เห็นรอยยิ้มเมีย“คุณหึงเป็นด้วยเหรอ” พูดไม่พูดเปล่าขึ้นมาเกาะเอวเขาเหมือนลิง จนเขารับไม่ทัน จากนั้นก็จูบพีรพัฒน์ยอมเจด

ลานหินอ่อนถูกประดับประดาด้วยดอกกุหลาบนับหมื่น มีผู้คนมาร่วมยินดีนับพัน สำหรับปอฝ้ายแล้วคิดว่าตัวเองเหมือนฝัน จนกระทั่งถึงตอนที่ต้องโยนช่อดอกไม้ให้กับคนมีคู่คนต่อไปปอฝ้ายหันหลังจากนั้นก็อธิฐานอีกครั้ง ให้ดอกไม้นี้นำทางให้คู่รักคู่ใหม่ได้พบเจอความสุขในชีวิตเช่นเดียวกับเธอ ช่อดอกไม้ถูกโยนออกไปปอฝ้ายหันมองก็พบกับใครบางคน“เมญ่า” หญิงสาวเองก็ตกใจที่เจอเพื่อนสนิท แต่มือก็รับช่อดอกไม้โดยไม่รู้ตัว เมญ่าก้มลงดอกไม้ในมืออย่างงุนงงก่อนจะพบว่าเป็นช่อดอกไม้ของเจ้าสาวคนต่อไปเธอเนี้ยนะจะแต่งงาน เป็นไปไม่ได้..เสียงเธอค้านทุกคนที่แสดงความยินดี จนกระทั่งเจ้าสาววิ่งมาหาเธอแล้วกอดไว้แน่น“คิดถึงมากเลย ไม่คิดว่าจะเจอกันในวันนี้”เมญ่ายิ้ม “ดูเหมือนพวกเราจะเดินสวนไปมาตลอดจริงๆ” ทั้งที่เธอเองก็พบกับมาร์กัสอยู่บ่อย แต่ไม่เคยรู้ว่าเจ้าสาวของเขาคือเพื่อนสนิทของเธอปอฝ้ายหันมองสามี “ฝ้ายขอคุยกับเมญ่าได้ไหม”มาร์กัสหันไปพูดกับลูเฟียสองสามประโยคก่อนที่อีกฝ่ายจะอนุญาต เมื่อเจ้าสาวเดินไปยังด้านข้างของโบสถ์ แม้อย่างนั้นเมญ่าก็รับรู้ว่าคนของเขากำลังเดินตามมาไม่ห่างปอฝ้ายหันมองรอบด้านรับรู้ว่าเพื่อนกำลังหวาดกลัวมาก

สามปีต่อมาเสียงประทัดดังไปทั่วโรงงาน การเปิดโรงงานอย่างเป็นทางการถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ มาร์กัสและปอฝ้ายมองโรงงานที่สร้างมากับมือ แล้วหันมองผู้คนที่มาร่วมยินดี“แม่” เสียงเด็กน้อยดังมาแต่ไกล ไนร่ากำลังจับจูงอลิซลูกสาวตัวน้อยของเธอมาหามารดา“คุณน้าคะ อลิซอยากกินไอติมค่ะ แต่ไนร่าคิดว่าน้องพึ่งจะหายป่วยเลยไม่อยากให้กิน จนทำให้น้องร้องไห้”ปอฝ้ายย่อตัวลงจับตัวลูกสาวจากนั้นก็เช็ดน้ำตาปลอบ“ถ้าหนูกินคืนนี้ก็จะหายใจไม่ออกอีก หายใจไม่ออกแม่ก็ต้องตื่นขึ้นมาหาหอมเหม็นให้หนูดมอีก จากนั้นก็”ได้ยินคำว่าหอมเหม็นอลิซก็ส่ายหน้า “ไม่เอา”“เห็นไหม เชื่อฟังพี่ไนร่านะลูก” พูดจบอลิซเด็กสาวตัวน้อยก็ยอมฟังแต่โดยดี ไนร่าจึงพาน้องไปเล่นอีกสนามเด็กเล่นที่อยู่ในโรงงาน พร้อมกับลูกของคนงานคนอื่นอย่างไม่ถือตัวปอฝ้ายมองเห็นมารดาที่นั่งอยู่อีกด้านของงานจึงเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลง “ทำไมทำหน้าเครียดคะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”แอนนาเงยหน้ามองลูกสะใภ้ “เปล่าลูก” สายตานั้นหันมองรอบด้าน “งานเรียบร้อยดีนะ แม่ภูมิใจในตัวหนูมาก”“ถ้าไม่ได้พวกท่านสนับสนุน โรงงานก็ไม่สำเร็จหรอกค่ะ”“มันก็อยู่ที่ฝีมือหนูด้วย” ปอฝ้ายมองสายตาเครีย

เสียงมือถือดังขึ้นทำคนที่หลับสนิททั้งคืน หันไปคว้ามารับอย่างสะลึมสะลือ ปลายสายเป็นเสียงมาดามแอนนา“มาร์กัสลูก น้องจะแต่งงาน”คำว่าแต่งงานทำให้คนเป็นพี่ชายลืมตาสว่างทันที พ่อเสือจะแต่งงานถือว่าเป็นเรื่องแปลกจริงๆ ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเอาเขาอยู่สักคน“ใครคือคนโชคร้ายครับแม่” ปลายสายได้ยินก็หัวเราะ“ก็จะใครล่ะ นอกจากหนูลอร่า ก็มีคนเดียวแหละที่ตบหัวลูกคนนี้ได้แล้วมันไม่ตบกลับน่ะ”เห็นจะจริงอย่างแม่พูด พวกเขาสองคนเลิกกันไปสองครั้งแล้ว ไม่คิดว่าจะมีการกลับมาคบกันครั้งที่ 3 และครั้งนี้ก็ทำให้พวกเขาแต่งงานกันได้สำเร็จ“แม่ทำยังไงถึงให้พวกเขาแต่งงานกัน”“เรื่องนี้แม่ไม่เกี่ยว เขาคิดกันเองสองคนก็โตๆ กันแล้ว” ปลายเสียงแม่สูงกว่าปกติ แถมมีเสียงพ่อแทรกเข้ามาว่า เหรอ..อีกดูๆ ไปแล้วผัวเมียคู่นี้รู้ใจกันเหลือเกิน“งานแต่งงานจะจัดที่อิตาลี ที่เดียวกับที่เราจัดวันก่อนนั่นแหละ แต่รอบนี้อาจจะมีสามคน”“สามคน แม่หมายความว่ายังไง เจ้าสาวมีสอง?”“มีพ่อแม่ลูกต่างหาก” น้ำเสียงอีกฝ่ายหัวเราะขำ“หา!! แม่บอกว่าลูก ลอร่าไปท้องตอนไหน”“ถ้าพูดแล้วก็คงยาว เอาเป็นว่าพวกแกมาถึงแล้วแม่จะเล่าให้ฟัง” พูดจบก็วางสายไปปอฝ้า

มาดามแอนนามองลูกชายคนเล็ก “ก็ตามใจแก ถ้างั้นก็งอเมียกับลูกแกไปตลอดชีวิตแล้วกัน แต่แม่ว่าคงไม่นานให้แกง้อหรอก แม่ได้ข่าวว่าท่านนายพลกำลังหาพ่อคนใหม่ให้หลานแม่อยู่”คนไม่ยี่หระกับใครถึงกับสะดุ้ง นั่นเมียเขา นั่นลูกชายเขา ถ้ามีคนมาเอาไปแบบนี้เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แต่พอนึกถึงหน้าเมียที่โหดและใจแข็งเขาก็ถอนใจอีกรอบ“แล้วผมต้องทำยังไง”คนเป็นแม่หันมองลูกชายจากนั้นก็ตบมือสามครั้ง มาร์คัสมองบอดี้การ์ดของพ่อนับสิบในมือล้วนมีไม้อยู่ “แม่จะทำอะ..” ได้แค่นั้นสภาพตอนนี้เขาเหมือนโดนรุมฝ่ายเดียว “แม่เป็นแม่ประเภทไหนสั่งให้คนซ้อมลูกตัวเอง โอ๊ย” บ่นไปพลางก็ถูกตีไปนับไม่ถ้วน“แกก็รู้ว่าลอร่าฉลาด จะให้แม่เอาสีมาทาตัวแกคงไม่รอดสายตานักสืบอย่างเธอแน่ แบบนี้แหละสมจริงแล้ว”ช้ำไปทั้งตัวเนี่ยนะเรียกว่าสมจริง ตอนนี้เขาเลือดกลบปากแล้วแม่ก็ยังไม่หยุด มาร์คัสมองท่อนไม้สุดท้ายในมือเจลโล่ จากนั้นก็...หมดสติไปมาร์คัสตื่นมาก็เหมือนอยู่ในกองขยะ รอบด้านเต็มไปด้วยของเสียพร้อมกับหนอน แมลงสาปและหนู “ไหนแม่บอกว่าแกล้งป่วย” คราวนี้เขาได้ป่วยจริงๆ ไม่ได้แกล้งแหละบ่นไปพลางก็พยุงตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็มองรอบด้านเพื่อมองว่