All Chapters of นายหัว (เถื่อน) กระหายรัก: Chapter 11 - Chapter 20

“พูดจบหรือยัง เจด้าจะได้ออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก”“นี่เธอได้ฟังที่ฉันพูดบ้างหรือเปล่าเนี่ย”เจด้าพยักหน้า “ได้ยินค่ะ”“แล้ว...?”“No เจด้าไม่ชอบทำอะไรแบบนี้” เธอผลักเขาออก คิดจะลงจากโต๊ะที่โยกไปมาจนน่าเวียนหัวนี่ อันที่จริงผู้ชายตรงหน้าทำเธอเวียนหัวกว่าคลื่นทะเลเสียอีก พีรพัฒน์รีบจับมือเธอ ที่ผ่านมาเขาใช้ไม้อ่อนเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ในคืนนั้น แต่ตอนนี้เธอแสนดื้อด้าน พูดยากพูดเย็น เขาจึงต้องใช้กำลังบังคับชายหนุ่มกดร่างของเจด้าลงกับโต๊ะ แต่หญิงสาวไม่ยอมใครง่าย ๆ ถ้าเธอไม่ยอมเสียอย่าง ไม่มีใครบังคับได้ หลังจากนั้นตัวกระชังจึงโยกเอนตามแรงต่อสู้ คนงานด้านนอกหันมามองอย่างสงสัยไม่ถึงห้านาทีก็มีเสียงดังตูม “เฮ้ย ฉิบหายแล้ว มีคนตกน้ำ”ภาสกรและลุงคมสันรีบไปเปิดประตู พบว่าคนที่ตกน้ำมีสองคน คนที่กำลังดำผุดดำว่ายคือพีรพัฒน์ส่วนอีกคนหายไป “คุณหนูหายไปไหนครับนายหัว”คนถูกถามไม่ตอบ รีบดำลงไปในทะเล จำได้ว่าเธอตกน้ำเพียง ไม่ถึงวินาที เขาก็กระโดดตามลงมา แต่กลับไม่เห็นร่างของเธอพีรพัฒน์ดำผุดดำว่ายสักพักก่อนโผล่ขึ้นมาบอกคนงาน “ให้คนไปดูรอบกระชังซิ เผื่อลอยไปติดตรงไหน”ลุงคมสันสั่งให้คนกระจายไป

“แต่ผมเสียวมาก” เสียงแหบพร่าบอกเธอ ขณะที่ท่อนเอ็นกดลึกและย้ำลงไปอีกรอบ ช่องทางเข้าตอดรัดท่อนเอ็นของเขายิ่งสร้างความพอใจ คราวนี้เขาเปลี่ยนมาใช้นิ้วแทรกลงไป“โอ๊ย พอแล้ว” เจด้าสะดุ้งร้องแต่ชายหนุ่มไม่สนใจ ยังใช้นิ้วโป้ง บดขยี้ติ่งเนื้อที่เด่นออกมา ยิ่งกดลงไป แทนที่เธอจะต่อต้าน กลับส่งเสียงครางเหมือนอยากบอกให้เขาเร่งมือขึ้นอีกสองมือเล็ก ๆ ปัดป่ายอยู่บนเตียงหมายจะหาที่ยึดเกาะ จนเมื่อเขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ เธอก็ใช้ร่างกายของเขาเป็นที่ยึดเหนี่ยว ฝนยังคงตกลงมาไม่หยุด เสียงฟ้าร้องคราใด เล็บยาวเป็นต้องจิกลงบนเนื้อของเขาจนเป็นแผลทว่าชายหนุ่มกลับไม่รู้สึกเจ็บ ในทางตรงข้าม มันยิ่งสร้างความพอใจให้เขา เพราะทุกครั้งที่เล็บจิกลงมา เขาจะยกเอวขึ้นแล้วอัดให้แรงกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบเนื้ออย่างต่อเนื่อง จนทำเอาเจด้าหอบหายใจถี่ เธอบอกให้เขาหยุด แต่เสียงสั่น ๆ ฟังแล้วเหมือนจะยิ่งทำให้เขาสอบสะโพกหนักขึ้นกว่าเดิมจนเธอสั่นสะท้านทั้งร่าง สมองว่างเปล่าราวกับลอยอยู่กลางทะเลยามที่คลื่นลมพัดเข้าฝั่งเหมือนมอบความสุขสมให้หญิงสาว หากแต่คลื่นลมแรงตรงหน้านี้ซัดเข้ามาไม่หยุดหย่อน จนเมื่อคลื่นสงบ เธอคิดว่าเขาคงหยุดแล

เธอมองกุ้งทะเลตัวใหญ่ แต่ตัวเองแพ้กุ้งเลยวางไว้ก่อน หันไปมองปู หอย และปลา “ป้าเรียมว่าทำอะไรดีล่ะ เจนไม่ค่อยถนัดทำอาหาร ถนัดกินมากกว่า”ป้าเรียมส่ายหน้าอย่างเอ็นดู “นายหัวชอบกินแกงส้มปลาค่ะ เมื่อเช้าคนงานเพิ่งตัดยอดมะพร้าวมาได้ ป้าว่าจะเอามาทำแกงส้ม ปลากะพงยอดมะพร้าว”“เจนไม่ได้กินแกงส้มยอดมะพร้าวมานานแล้วเหมือนกัน”ป้าเรียมค่อนข้างแปลกใจที่หญิงสาวฟังภาษาใต้ออกทุกคำ จึงแกล้งถามกลับ “คุณหนูเคยอยู่ใต้มาก่อนไหมคะ”คนถูกหลอกถามเงยหน้ามองแล้วยิ้ม “เคยค่ะ”“เรื่องนี้นายหัวรู้ไหม”เจด้าเงยหน้าแล้วอมยิ้ม “เรื่องอะไรต้องบอกล่ะ ถ้าบอกไปเขาก็คงหาเรื่องแกล้งให้เจนหน้าแตกน้อยลงแน่”สรุปแล้วตอนนี้ไม่รู้ใครแกล้งใครกันแน่ ป้าเรียมหันมาตำเครื่องแกง เจด้าช่วยล้างหอยแครงก่อนเอาไปต้ม ถ้าได้กินกับน้ำจิ้มแซ่บ ๆ คงอร่อยน่าดูสองคนช่วยกันทำอาหารจนใกล้เสร็จก็ได้ยินเสียงดังจากหน้าบ้าน เจด้าชะโงกไปมองเห็นผู้ชายกับผู้หญิงยืนอยู่ ป้าเรียมวางมือจากทัพพีแล้วชะโงกมองตาม“คุณหลิวกับคุณหมอพุตนั่นเอง”“เขาเป็นใครหรือป้าเรียม”“คุณหลิวเป็นแฟนคุณพลค่ะ ส่วนคุณหมอพุตเป็นเพื่อนสนิทของนายหัว และเป็นหมอที่จะ

ชมนาถเถียง “ก็ตอนนั้นคุณเมินฉัน หายขึ้นเกาะไปตั้งห้าหกเดือน จะให้ฉันอดทนรอคุณฝ่ายเดียวงั้นเหรอ”“ใช่ คุณไม่จำเป็นต้องรอ ตอนนั้นผมทำงานงก ๆ ทุกอย่างเพื่อหาเงินมาสู่ขอคุณ แต่แล้วไง ตอนที่มรสุมเข้าหนัก รังนกมีปัญหา ผมขาดทุนหลายล้านบาท ขณะที่ไอ้พลโชคดีได้กำไรมหาศาลจากการเล่นหุ้น คุณก็หันไปหามันทันที หลิว เราคุยเรื่องนี้กันจบแล้วนะ ตอนนี้พลก็ตายแล้ว ต่อไปถ้าคุณไม่มีธุระอะไร ผมขอสั่งห้ามไม่ให้คุณขึ้นเกาะนี้อีก”นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดยาวที่สุด ที่ผ่านมาเขาเก็บความรู้สึกมิดชิดจนเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ชมนาถเห็นว่าหากเธอยังทำตัวงี่เง่า เขาจะต้องโมโหมากกว่านี้ เธอที่รู้จุดอ่อนของอีกฝ่ายก้มหน้า พูดเสียงอ่อน “หลิวขอโทษ พีอย่าโกรธหลิวเลยนะ ตอนนี้หลิวเพิ่งจะเสียพลไป เลยเสียใจมากจนสับสน ถึงยังไงมิตรภาพสิบปีของเราก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนใช่ไหม”พีรพัฒน์ได้ยินแบบนั้นก็ใจเย็นลง “เอาเถอะ ตรงนี้มันร้อน เข้าไปด้านในเถอะ”ชมนาถเงยหน้ายิ้ม รีบเข้ามาควงแขนเขาทันที พีรพัฒน์เหล่มอง ทำให้ชมนาถต้องดึงมือกลับ ก้มหน้าเดินตามหลังเขาเข้าบ้าน“ไปช่วยงานหมอพุตก่อนเถอะ ส่วนผมต้องไปสะสางงานที่ค้างอยู่”สะสางงานหรื

“จริง ๆ นะ”“อืม” มาร์โก้หอมหน้าผากภรรยา พอกำลังจะจูบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แอนนาผลักเขาออก ยื่นตัวไปหยิบมือถือ ทำให้เขาเห็นภาพถ่ายกลางคืนบนเกาะแห่งหนึ่งเงาคนสองคนยืนอยู่ริมทะเลกำลังกอดจูบกันอยู่ เขาเพ่งมองอีกรอบก็รู้สึกว่าคุ้น ๆ “นี่มัน” เขาร้องเสียงหลง หันไปถลึงตาใส่แอนนา“ไหนคุณบอกว่าไม่สนใจ แล้วนี่อะไร”“จะอะไรกันล่ะ ลูกน้องของคุณต่างหากที่รายงานให้ฉันทราบ ทุกสองชั่วโมง” นึกถึงตอนที่เจด้าแกล้งพีรพัฒน์ตกน้ำแล้วก็ขำ“ไอ้ลูคัสตอนนี้อยู่ที่ไหน”แอนนายิ้ม ดึงมือถือจากสามีมาปิดเสียงก่อนตอบสั้น ๆ “กลางทะเล” จากนั้นเธอก็โน้มตัวไปปิดโคมไฟ “หมดเรื่องลูกแล้ว พวกเราจะเริ่มได้หรือยัง”“เดี๋ยว!!”“เมื่อกี้ไอ้บ้านั่นจูบลูกเรานะ”“โธ่คุณ หุ่นลูกเราดีขนาดนั้น ฉันเป็นผู้ชายก็อดใจไม่ไหวเหมือนกัน”“แอนนา!!” เธอหัวเราะสามีแล้วผลักเขาลง เริ่มปฏิบัติการปิดปากชมนาถถึงกับอึ้ง ปกติแล้วไม่ว่าเขาจะไม่พอใจขนาดไหนก็ไม่เคยตวาดใส่หน้าเธอแบบนี้ นี่ถึงกับขึ้นเสียงกับเธอ ชมนาถไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ จากที่คิดว่าจะเบามือ คงคิดผิดเสียแล้วพอโดนดุเธอจึงใช้มารยาหญิงบีบน้ำตา ใช้ทีไรได้ผลทุกครั้ง ยกเว้นต