All Chapters of นายหัว (เถื่อน) กระหายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

จนกระทั่งวันที่สาม พีรพัฒน์ถึงกลับมาพร้อมกับสีหน้าเครียดชมนาถรีบตรงเข้าไปจับแขนอีกฝ่ายประคองให้นั่งลง“ทำไมกลับมาสภาพนี้ล่ะ” หนวดเครารุงรัง ผมเผ้าอย่างกับโจรนายหัวหันมามองชมนาถอย่างเศร้า ๆ “หมดแล้วหลิว สิ่งที่พีคาดหวังหมดแล้ว”อะไรหมด ชมนาถงง“ไข่มุกถูกพายุพัดจนไม่เหลือแล้ว ทุนรอนที่พี่ลงไปตอนนี้กลายเป็นศูนย์ แถมดูท่าแล้ว อาจจะมีหนี้เพิ่มมาอีกหลายสิบล้าน”ชมนาถขมวดคิ้ว มึนไม่หายกับข่าวร้าย“หลิว พ่อหลิวเป็นผู้จัดการธนาคารนี่ เขาอาจช่วยพีได้” พีรพัฒน์จับมือหญิงสาวแน่นและพูดขอร้องเธอ“ถ้าพีได้เงินมาลงทุนใหม่ คิดว่าอีกสี่ห้าปีพีก็คงคืนทุนทั้งของเก่าและของใหม่ และอาจมีเงินไปสู่ขอหลิวด้วย”ห้าปี? อีกห้าปีถึงจะได้มาขอเธอแต่งงาน และอีกห้าปีที่ว่านั่นจะสำเร็จหรือเปล่าก็ไม่รู้ เธอไม่กล้าเสี่ยงหรอกชมนาถดึงมืออีกฝ่ายออกพร้อมขยับถอยห่าง“เอ่อ หลิวคิดว่าพ่อคงช่วยไม่ได้หรอก ไหนจะหนี้เก่าหนี้ใหม่ ตอนนี้เครดิตพีก็คงไม่มีธนาคารไหนกล้าปล่อยให้ หลายปีที่ผ่านมาพีไม่มีเงินเก็บเลยเหรอ”“เงินเก็บพีอยู่ในทะเลหมดแล้ว”สีหน้าคนฟังยิ่งเครียดกว่าเดิม “หลิวก็ลำบากใจเหมือนกัน เอาแบบนี้ดีไหม เดี๋ยวหลิวขอกลับไปถา

“บอกมาสิว่าต้องให้ไอทำยังไง พวกเราถึงจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม”“ไม่ต้องทำอะไร พาเจนกลับบ้าน แล้วเจนจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เลิกแล้วต่อกันตั้งแต่ตอนนี้”“ไม่”“กว่าผมจะสลัดบอดี้การ์ดพวกนั้นได้ต้องใช้เวลาเป็นเดือน ถ้าไม่เพราะคุณไปอยุธยา ผมก็คงไม่มีโอกาส”เจด้ารู้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว ไม่คิดว่ายิ่งดื้อกลับเป็นการเรียกปัญหาเข้าตัว ลูเฟียยิ่งโมโห“ฉันหิว” พอเปลี่ยนเรื่อง สีหน้าของลูเฟียก็ดีขึ้น“ผมเตรียมอาหารที่คุณชอบไว้แล้ว” ลูเฟียตบมือ หลังจากนั้นก็มีคนนำถาดอาหารเข้ามา เจด้าสังเกตว่าด้านนอกมีคนของเขาเดินคุ้มกันเต็มไปหมด อย่าว่าแต่จะวิ่งออกไปเลย แม้แต่มดสักตัวยังผ่านไปไม่ได้ เธอต้องคิดหาวิธีอื่นในเมื่ออยากหนีก็ต้องมีแรงก่อน เจด้าจัดการอาหารตรงหน้าหมดเกลี้ยง เธอวางช้อนแล้วกลับไปที่เตียง“ยังไงนายก็หนีคนของพ่อไม่พ้นหรอก”“มันก็ขึ้นอยู่กับว่าถ้าพวกเราเป็นมากกว่าที่พวกเขารู้ บางทีเขาอาจจะยอมให้เราคบกัน”แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าเขาหมายความว่าอย่างไร เจด้าพยายามคิดหาวิธีเอาตัวรอด“นายคงไม่อยากกินของเหลือ”“ไอไม่ถือ”บ้าไปแล้ว เจด้าพยายามควบคุมสติตัวเองก่อนเปลี่ยนเรื่อง “แต่ถ้านายทำจริง ฉันเก

“พี่สัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์กับเราตลอดไป”เจด้ายิ้ม “แค่ในวันพรุ่งนี้และต่อ ๆ ไปมีกันและกันก็พอ”รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏตรงหน้า ทั้งคู่หันไปมองพระจันทร์ ที่ลอยเด่นราวกับจะเอื้อมถึงจากตึกชั้นบนสุดของคอนโดหรูกลางเมืองปอฝ้ายมองทั้งสองคนก็รู้สึกอิจฉา แต่เธอยังเป็นแค่เด็กมัธยม จะมาคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้ จึงหันมาสนใจอาหาร ขณะกำลังจะตักก็มีจานมาวางตรงหน้าเธอเงยหน้าก็เห็นมาร์กัส พี่ชายของมาร์คัส ชายที่หน้านิ่งตั้งแต่เจอครั้งแรกจนถึงตอนนี้ ความเงียบขรึมของเขาทำให้เธอรู้สึกเกร็ง“เห็นว่าจะหมดแล้ว” ปอฝ้ายมองจานบาร์บีคิวที่เขาหยิบให้ หลายไม้“ค่ะ” จากนั้นก็มองแก้วไวน์ที่อีกฝ่ายส่งให้“แต่ฝ้ายยังเด็กอยู่”มาร์กัสหันไปมองไปพี่สาวตัวเอง “ถ้าอย่างฝ้ายเรียกเด็ก ฝั่งโน้นก็คงเป็นยายแล้ว พี่เจด้าดื่มไวน์ตั้งแต่ห้าขวบ”ปอฝ้ายยิ้มก่อนจะมองไปทางมาดามแอนนาที่ดูจะไม่ได้หวง ลูกสาวอย่างที่ควรจะเป็น “น้าแอนนาดูเป็นคนหัวสมัยใหม่นะคะ ต่างกับแม่ของฝ้ายและพ่อที่หัวโบราณ รายนั้นเลี้ยงลูกแบบไทยจ๋า ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ถ้าไม่เป็นเพราะพี่ดินพามา ฝ้ายคงไม่ได้มางานแบบนี้หรอก”ปกติแล้วถ้าเธอพูดแบบนี้ คู่สนทนาจะ

ร่างบางบิดเร่าไปมาอย่างห้ามไม่อยู่ เล็บจิกลงบนผ้าปูที่นอน หลังจากนั้นก็กระตุกทีหนึ่ง ชายหนุ่มเงยหน้ามองแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์“ทำไมไปก่อนพี่ล่ะ”เจด้ามองค้อนเขาหนึ่งที ไม่ทันจะขยับตัวหนี อีกฝ่ายก็กดขาของเธอลง จับพลิกตัวแล้วตบก้นดังเพียะ!“พี่พี!! อ๊ะ” เธออุทานได้แค่นั้นก็พูดต่อไม่ออกเมื่อนิ้วสากแทรกลงไปในช่องทางรัก นิ้วเดียวไม่พอ ยังเพิ่มเป็นสองนิ้ว“พี่พี มัน” เขารู้สึกช่องทางนั้นคับแน่น อาจเป็นเพราะกลีบกุหลาบที่บีบรัดแน่นจนใกล้ระเบิดออก อีกฝ่ายไม่รอช้า ขยับนิ้วดึงเข้าออก“อืม อ๊ะ” เสียงของหญิงสาวดังแข่งกับเสียงฟ้าร้องอย่างไม่เกรงใจว่าใครจะได้ยิน แม้เป็นเวลากลางวัน แต่ฟ้าก็มืดสนิทเพราะฝนตก เจด้า ไม่ทันได้พักทำใจ อีกฝ่ายก็แทรกท่อนเอ็นใหญ่เข้ามาแทนที่“พี่พีอดอยากมาจากไหนเนี่ย”“สามเดือนแล้วนะเจนที่เราไม่ได้เจอกัน”“แล้วไง”“สามวันนี้พี่จะชดเชยช่วงเวลาที่เราขาดไปดีไหม”เดี๋ยวนะ จากสามเดือนรวบยอดเป็นสามวัน แบบนี้แล้วเธอจะได้นอนตอนไหน “พี่พี พี่จะหื่นมากไปแล้ว”เจด้าหันไปมองคนด้านหลังที่ยกยิ้ม “ไม่รู้เหรอว่าเจนกำลังตกหลุมรักนายหัวเถื่อนที่หื่นกระหายไม่รู้จบ”ไม่เคยรู้ก็ได้รู้ตอนนี้แหละ ส่วนเ

พอปลอดคน คนขี้หึงก็พูด “ตอนกินข้าว พี่รู้ว่าเขาจงใจ”เจด้ามองเขาแล้วส่ายหน้า “พี่คิดมากเกินไป ดินก็เป็นแบบนี้ตลอด ไม่ว่ากับเจนหรือมล เจนไม่เห็นว่าจะแปลกตรงไหน”“แปลกตรงที่มาห่วงใยคนที่มีคู่หมั้นแล้วน่ะสิ”เธอถอนหายใจอีกรอบ ลองขึ้นเสียงแบบนี้แสดงว่ากำลังชวนทะเลาะ “ถ้าพี่ขึ้นเสียงแบบนี้เจนไม่พูดด้วยแล้ว” พูดจบเธอผละออกจากอกเขา แต่อีกฝ่ายไม่ยอม ดึงเธอเข้ามากอดแน่นกว่าเดิม“พี่ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศ ถ้างั้นเราเปลี่ยนเรื่องกันดีไหม”เธอต้องเห็นด้วยอยู่แล้ว พอเขาชวนคุยเรื่องอื่นได้สักพักเธอก็ยอมคุยดีด้วย สุดท้ายแล้วคืนนั้นทั้งคู่ก็จบลงบนเตียง และที่เหมือนเดิมก็คือเธอไม่ได้นอน!!เช้าอีกวันนายหัวขึ้นเรือพาพนักงานคนใหม่ไปยังเกาะรังนก เพื่อเล่ารายละเอียดการทำงานให้แขกที่จะมาเยี่ยมชมวิถีชีวิตชาวเกาะ ในอีกสามวันข้างหน้าหลังจากที่พีรพัฒน์กับเจด้าหมั้นกันได้สองปี เขาก็คิดจะปรับเปลี่ยนการทำงาน โดยจัดทัวร์นำเที่ยวเสริมรายได้ให้ครอบครัวคนงานที่อยู่บนเกาะเจด้ามองสองคนขึ้นเรือจากไปแล้วก็เดินเที่ยวดูซุ้มขายของสินค้าที่ระลึก“ถามจริงเถอะ นายพีให้เธอกี่เปอร์เซ็นต์” เจด้ามองชมนาถที่กำลังหยิบสร้อยค