All Chapters of นายหัว (เถื่อน) กระหายรัก: Chapter 51 - Chapter 60

พีรพัฒน์เห็นสภาพของเขาก็นึกถึงตัวเองเมื่อก่อน จึงเข้าใจความรู้สึกของฟาบีโอดีเจด้านั่งลงข้างเพื่อน ดึงเขาเข้ามากอดปลอบ รอประมาณหนึ่งชั่วโมง คุณหมอก็ออกมาพร้อมกับทั้งข่าวดีและข่าวร้าย“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ เพียงแต่กระสุนโดนเข้าที่เส้นประสาทเส้นหนึ่ง ต่อไปเขาอาจมีลูกไม่ได้”เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา เจด้ารู้ว่าฟาบีโอและสเตฟานฝากสเต็มเซลล์ไว้แล้ว ขอเพียงคนข้างในปลอดภัยก็พอฟาบีโอปาดน้ำตาด้วยความดีใจแล้วเดินเข้าไปหาคนรัก เจด้านึกบางอย่างขึ้นมาได้พอดี “เดี๋ยว ฉันพอมีวิธีให้พ่อนายยอมรับสเตฟานแล้ว”ฟาบีโอเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขนก็ลุกเกรียว ไม่ทันจะห้าม หญิงสาวก็คว้ามือถือของเขาไปจากมือ หายไปสิบนาทีก่อนกลับมาพร้อมรอยยิ้มกว้างบนหน้า”“พ่อนายบอกว่าไม่ต้องกลับไปแล้ว”“หา!! ยูพูดอะไรกับเขา”“ก็แค่บอกว่านายกับสเตฟานโดนยิงจนไอ้นั่นใช้การไม่ได้แล้ว” พูดจบเธอหันหลังโบกมือให้แล้วเดินไปหาสามีฟาบีโออึ้ง พูดไม่ออกก่อนก้มลงดูอาวุธของตัวเอง “แม้จะดูเสียหน้า แต่ก็ถือว่ายังดีกว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน”“ไอฝากไว้ก่อนเถอะ” เสียงฟาบีโอตะโกนบอกคนที่กำลังจะเดินกลับพีรพัฒน์หันไปมองคนตะโกนแล้วถามเมีย“พวกคุณคุยกันอะไรกัน”

ตำรวจเปิด Gps ค้นหาสถานที่ของจุดสัญญาณ ก่อนลงความเห็นว่าน่าจะเป็นโรงแรมร้างแถวหาดกะตะที่ปิดตัวตั้งแต่ยังสร้างไม่เสร็จ ปัจจุบันกลายเป็นโรงแรมร้าง มีแต่เถาวัลย์ขึ้นรกพีรพัฒน์และมาร์โกวางกำลังคนของตัวเองล้อมอยู่บนเขา ปิดทางเข้าออกทุกด้านพร้อมกับกำลังพลของตำรวจทั้งสองคนขยับก้าวเท้าอย่างระวัง เมื่อเห็นแสงเทียนในตัวอาคารก็รู้ว่าเริ่มมีหวังพวกเขาปลดไกปืนเตรียมพร้อม จากนั้นเมื่อตำรวจยกมือและนำทางเข้าไปก่อน ทั้งคู่ก็วิ่งตามเข้าไป พีรพัฒน์ยกปืนขึ้นก่อนจะสบถอย่าง หัวเสีย “บ้าฉิบ” ในห้องนั้นว่างเปล่า มีแค่มือถือที่วางอยู่ และขวดน้ำที่กินค้างไว้ ไม่มีแม้เงาลูกสาวของเขาเสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้ง พีรพัฒน์หยิบมือถือขึ้นมาดูเบอร์แปลก “มึงเล่นตุกติกกับกู อยากให้ลูกมึงตายใช่ไหม” จากนั้นก็มีเสียงเด็กผู้หญิงร้องลอดเข้ามาในสาย บีบหัวใจนายหัวยิ่งนัก“อย่าทำอะไรเธอนะ” พีรพัฒน์ตอบกลับเป็นภาษาใต้ และบอกว่าจะยอมทำทุกอย่างที่คนร้ายต้องการเมื่อกลับไปพร้อมกับความล้มเหลว เจด้าเป็นลมอีกรอบ ไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกจะกินอยู่อย่างไร พีรพัฒน์กอดเจด้าไว้แน่น“ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร พี่จะไม่ให้เกิดอะไรกับลูกเราแน่นอน”เจด้าน

ณ ห้องหรูสุดของโรงแรม Cipriani, A Belmond บนเมืองเวนิส สถานที่ฮันนีมูนซึ่งเคยเป็นโรงแรมที่แม่ของเธอเคยวิ่งหนีพ่อนั่นแหละ แต่ก็ถูกจับกลับมาได้เหมือนเดิมเจด้าทอดสายตามองแม่น้ำตรงหน้ายามพระอาทิตย์ตกดิน ไม่คิดเลยว่าคนที่อยู่ห่างกันครึ่งโลกจะมาเจอกันได้ ถ้าวันนั้นเธอไม่เสียใจจนสติแตก ถ้าวันนั้นเธอไม่ยื่นข้อเสนอโง่ ๆ ให้เขา วันนี้เราก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกันคนที่กอดเธอจากด้านหลังโน้มหน้ามาจูบแก้มเธออย่างแผ่วเบา “ไหนบอกว่าเหนื่อย”“เหนื่อยค่ะ แต่เห็นวิวแล้วก็หายเหนื่อย เมื่อก่อนตอนมาเที่ยวกับพ่อแม่ก็ไม่รู้สึกหรอกว่ามันสวยขนาดนี้ ที่แท้สถานที่จะงดงามขึ้นเมื่อได้อยู่กับคนที่เรารัก”ได้ยินแบบนี้แล้วคนฟังก็ยิ้มหน้าบาน สองมือประคองหน้าคนรักให้หันมาก่อนโน้มลงจูบหน้าผากแช่ไว้ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเลื่อนมาที่จมูกและประทับบนริมฝีปากนิ่มเขาหวังได้รับจูบแสนหวานตอบ ทว่ากลับถูกผลักออกซะงั้น “พี่พี เดี๋ยว” เจด้ายกมือปิดปากตัวเองพร้อมทำท่าเหมือนจะอาเจียน เธอถลันวิ่งไปที่ห้องน้ำอาการแบบนี้เหมือนเคยเห็นมาก่อน พอเธอออกมา พีรพัฒน์เข้าอุ้มอีกฝ่ายจนตัวลอย “โนร่าจะเป็นพี่แล้วใช่ไหม”เจด้าพยักหน้า สองเดือนมานี้ทั้งค

ระหว่างที่พวกเขากำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดก็มีรถคันหนึ่งแล่นเข้ามาหน้าตึก คนที่ลงจากรถคือลูเฟีย เจด้ารีบวิ่งไปตบหน้าเขา“นายทำอะไรลูกฉัน” ลูเฟียลูบแก้มตัวเอง เขาไม่ตอบ แต่เดินไปที่หลังรถ ลากชายคนหนึ่งที่สภาพสะบักสะบอมจากการถูกซ้อมมาทิ้งลงตรงหน้าหญิงสาว“อยากรู้ก็ถามมันสิ” จากนั้นลูเฟียก็อ้อมไปอีกฝั่งของตัวรถ เปิดประตูแล้วอุ้มโนร่าออกมา“โนร่า” เจด้าร้องทันทีที่เห็นหน้าลูกเด็กน้อยหันมามองแม่แล้วยิ้มกว้าง “สนุก ๆ”สนุกอะไรกัน ทุกคนใจหายใจคว่ำกันหมดแล้ว เจด้ากำลังจะเข้าไปอุ้มลูกคืน แต่โนร่ากลับหันไปกอดคอลูเฟียไว้แน่นหา!!! ดูท่าแล้วเธอจะตบผิดคนจริง ๆ“เรื่องนี้ไม่น่าจะเกี่ยวกับเขานะเจน และดูเหมือนเขาจะเป็นคนช่วยลูกสาวเราไว้”เจด้ามองลูเฟีย สายตาเต็มไปด้วยคำขอโทษ แก้มอีกฝ่ายยังไม่หายแดง เธอพูดเสียงอ่อย “ฉันขอโทษ”“ไม่เป็นไร สำหรับยู ไอไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว”เสียงตัดพ้อนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด ลูเฟียหันไปพูดกับเด็กน้อย “หมดเวลาขับรถเล่นแล้ว กลับไปหาแม่เราไป”โนร่าส่ายหน้า “ซิ่ง ๆ” ดูท่าแล้วแม่หนูน้อยจะแสบไม่ใช่ย่อย ถ้าเป็นเด็กคนอื่นคงร้องไห้ไปแล้วลูเฟียส่งโนร่าคืนให้คนเป็นแม่ เจด้าได้แ

เสียงมือถือที่ดังขึ้นเรียกมาร์กัสให้หันไปมองโต๊ะทำงาน ตอนนี้โรงงานแปรรูปยังไม่เข้าที่เข้าทาง อีกทั้งเกิดเรื่องต่าง ๆ มากมายไม่เว้นแต่ละวัน ช่วงที่เขาปวดหัวกับปัญหาจึงไม่ได้รับสายโทร.สองรอบก็ว่ามากแล้ว แต่นี้เล่นโทร.ไม่หยุด เขาจึงตัดปัญหาโดยกดรับสาย “มาร์คัส พี่ทำงานอยู่” เสียงเข้มบ่งบอกว่าอารมณ์ไม่ดีปลายสายก็รีบบอก “พี่เจนล้ม ตอนนี้กำลังอยู่ในห้องผ่าตัด เด็กหัวใจเต้นอ่อนลง หมอกำลังเร่งช่วยชีวิตทั้งเด็กและแม่ ตอนนี้ผมติดงานอยู่ที่มหาวิทยาลัย อาจจะไปสนามบินช้ากว่าสักหนึ่งชั่วโมง”มาร์กัสได้ยินก็ตกใจ “งั้นพี่จะล่วงหน้าไปก่อน” มาร์กัสรีบวางสาย จัดเตรียมกระเป๋าและของจำเป็นขณะที่กำลังจะออกเดินทาง หญิงสาว คนหนึ่งก็โผล่มาปอฝ้ายมองหุ้นส่วนธุรกิจ “พี่มาร์กัสจะไปไหนหรือคะ”“พอดีพี่เจนเกิดเรื่อง ต้องเข้าห้องฉุกเฉิน พี่ต้องไปภูเก็ตด่วน”พี่เจด้าเกิดเรื่อง ถ้าจำไม่ผิด อีกไม่กี่วันพี่เจด้าก็ถึงกำหนดคลอด ถ้าเกิดเรื่องตอนนี้จะอันตรายทั้งแม่และลูก“ฝ้ายขอตามไปด้วยนะคะ” มาร์กัสมองคนที่ขอตามไปด้วย“ยังไงก็ต้องบินไปกรุงเทพฯ อยู่แล้ว ให้ปอฝ้ายไปเยี่ยมพี่เจนก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยบินวนกลับมามหา’ลัย”ถ้าไม่เพ