All Chapters of เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+]: Chapter 31 - Chapter 40

หญิงสาวผมลอนในเกาะรัดรูปขาว อกเธอใหญ่แต่ไม่ถือกับล้น กับกางเกงสแล็คสีดำในแขนของเธอมีสูทสีดำราคาแพงอยู่หนึ่งตัว เดินมาข้างล่างพร้อมกับชายหนุ่ม ในสูทสีเทาเสื้อเชิ้ตสีขาว จับมือเรียวของเธอแล้วยิ้มเล็กน้อย“วันนี้...คุณดูสวยกว่าทุกวัน” นครินทร์มองริมฝีปากนู้ดชมพู น่าจูบของเธอ“ฉันก็สวยทุกวันอยู่แล้ว” หญิงสาวยิ้มให้เขา“ใช่...ภรรยาผมสวยที่สุดในโลก” นครินทร์ยิ้มให้เธอ เขาพาเธอเดินมาที่หน้าบ้านหญิงสาวมองรถลัมโบกินี อะเวนตาโดร์ เอสวีเจสีดำและเมอร์เซเดส-เบนซ์ ซี-คลาส สีดำเช่นกัน เขาใช้รีโมตกดให้ประตูรถเปิดออก ลัมโบกินี อะเวนตาโดร์เปิดออก“คุณเข้าไปนั่ง” เขามองเธอด้วยรอยยิ้ม หญิงสาวจึงนั่งลงแล้วเอาเบลล์คาด ชายหนุ่มจึงเดินไปนั่งข้างในรถกดปุ่มให้ประตูปิดลง เขาจึงคาสเบลล์ ชายหนุ่มยิ้มบางๆ หญิงสาวไม่พูดสิ่งใด ปล่อยให้บรรยากาศเงียบลง มีเพียงเสียงแอร์เท่านั้น เขาจึงกดเปิดวิทยุ มันเป็นเพลงแจ๊ส เป็นเพลงคลาสสิกเบาๆ เย็นๆ ชายหนุ่มเลี้ยวรถเข้าตึกใหญ่สูงมากเลยทีเดียว ด้านหน้ามีป้ายของบริษัทเขียนว่า บริษัท กัมปนาทไพศาล กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) แล้วรถก็จอดลง นครินทร์ถอดแว่นตาออกมองใบหน้าหญิงสาวที่มองโดยรอบเหมือ

“ฉันอยากเสร็จ...ในตัวคุณ” หญิงสาวพูดเบาๆ น้ำเสียงของเธอเซ็กซี่และร้าวใจน้ำเสียงของเธอมันทำให้ชายหนุ่มถอดนิ้วออกมาจากตัวเธอ ประคองหญิงสาวลุกขึ้น เธอจึงลุกขึ้นแต่โดยดี เขาเองลุกตาม หญิงสาวเดินมาตรงหน้าประตู เขากลับจับเธอชิดผนังจับเธอหันหลังจับความเป็นชายสอดเข้าไปในก้นงอนของเธอช้าๆ ได้ยินเสียงของเธอเบาๆ เจ็บปนเสียว เขาไม่รอช้าที่จะเข้าไปทั้งลำ หญิงสาวใช้มือเกาะผนังไว้ เรียวขาออกกว้างเล็กน้อยให้เขาสอดได้ถนัด ริมฝีปากหนาไล้จูบตรงซอกคอระหกไล่ลงมาบนไหล่ หญิงสาวให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มือหนาลูบไล้บนสะโพกของเธอ แล้วมือนั้นไปดันผนัง ดันความเป็นชายเข้าสุดแล้วถอยออก จับไหล่ให้เธอหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาแล้วจูบริมฝีปากบาง จับเรียวขาข้างหนึ่งของเธอ เธอเองก็จับความเป็นชายขึ้นลงอย่างเอาใจสอดใส่ในตัวเอง เธอและเขาจึงเริ่มขยับช้าๆ เสียงครางของเธอแผ่วเบาราวกับเสียงลูกแมว เขาจึงจับเรียวขาอีกข้างขึ้นมาบนบั้นท้าย มือทั้งสองข้างของเธอคล้องที่คอของเขาไม่ให้ตนเองหล่น หญิงสาวขึ้นลงด้วยตนเอง มีมือหนาที่ขยำก้นงอนของเธอที่ประคองเธอไว้ เขาดันก้นเธอขึ้นลงจนเธอเสร็จไปสองถึงสามครั้ง เขาเองยังคงตะกละตะกลามอย่างหื่นก

สามวันต่อมาในเช้าของวันเสาร์ นครินทร์เดินมาหาหญิงสาวบนเตียงนอนลูบใบหน้าเธอแผ่วเบา หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นช้าๆ มองเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย“อรุณสวัสดิ์ภรรยาที่รัก”“อรุณสวัสดิ์สามี” หญิงสาวยิ้มให้เขา“คุณจะไม่ไปภูเก็ตกับผมเหรอ...ผมดูงานเสร็จผมจะพาคุณไปเที่ยวทะเล” เขาเอ่ยถามเชิงอ้อนวอน“ไม่ค่ะ...ฉันต้องเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ต้องส่งให้ประธานวันจันทร์นี้...” หญิงสาวยิ้มให้เขา“กลับมาก็ได้...วันจันทร์ค่อยทำ...ประธานไม่รีบ” เขายิ้มกว้างให้เธอ“ไม่ได้หรอกค่ะ...ยิ่งฉันอยู่ในตำแหน่งเลขาและเป็นภรรยาของคุณ...ฉันต้องขยันเป็นสองเท่า” หญิงสาวมองใบหน้าเขาที่มองมาที่เธอ แก้มป่องเหมือนผึ้งต่อย หญิงสาวจึงขยับลุกขึ้นนั่งคุกเข่า มือเรียวทั้งสองข้างประคองหน้าเขา แล้วจูบริมฝีปากหนาไม่ให้เขาตั้งตัว ชายหนุ่มใช้มือหนาประคองหลังเปลือยเปล่าของเธอไว้ให้เธอจูบได้ถนัด หญิงสาวถอนริมฝีปากอย่างน่าเสียดาย“รีบกลับมานะคะ” เธอพูดแผ่วเบาๆ เขาใช้นิ้วโป้งลูบริมฝีปากบาง“ครับ...พรุ่งนี้ผมจะกลับไฟลต์เช้าเลย” เขายิ้มให้เธอ“จูบเมื่อกี้...ถือเป็นมัดจำจากฉันว่าคุณจะไม่นอกใจฉัน...ไปมองสาวที่ไหน” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย“ผมเป็นของตายของคุณ...

สามวันต่อมาในเช้าของวันเสาร์ นครินทร์เดินมาหาหญิงสาวบนเตียงนอนลูบใบหน้าเธอแผ่วเบา หญิงสาวจึงลืมตาขึ้นช้าๆ มองเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย“อรุณสวัสดิ์ภรรยาที่รัก”“อรุณสวัสดิ์สามี” หญิงสาวยิ้มให้เขา“คุณจะไม่ไปภูเก็ตกับผมเหรอ...ผมดูงานเสร็จผมจะพาคุณไปเที่ยวทะเล” เขาเอ่ยถามเชิงอ้อนวอน“ไม่ค่ะ...ฉันต้องเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ต้องส่งให้ประธานวันจันทร์นี้...” หญิงสาวยิ้มให้เขา“กลับมาก็ได้...วันจันทร์ค่อยทำ...ประธานไม่รีบ” เขายิ้มกว้างให้เธอ“ไม่ได้หรอกค่ะ...ยิ่งฉันอยู่ในตำแหน่งเลขาและเป็นภรรยาของคุณ...ฉันต้องขยันเป็นสองเท่า” หญิงสาวมองใบหน้าเขาที่มองมาที่เธอ แก้มป่องเหมือนผึ้งต่อย หญิงสาวจึงขยับลุกขึ้นนั่งคุกเข่า มือเรียวทั้งสองข้างประคองหน้าเขา แล้วจูบริมฝีปากหนาไม่ให้เขาตั้งตัว ชายหนุ่มใช้มือหนาประคองหลังเปลือยเปล่าของเธอไว้ให้เธอจูบได้ถนัด หญิงสาวถอนริมฝีปากอย่างน่าเสียดาย“รีบกลับมานะคะ” เธอพูดแผ่วเบาๆ เขาใช้นิ้วโป้งลูบริมฝีปากบาง“ครับ...พรุ่งนี้ผมจะกลับไฟลต์เช้าเลย” เขายิ้มให้เธอ“จูบเมื่อกี้...ถือเป็นมัดจำจากฉันว่าคุณจะไม่นอกใจฉัน...ไปมองสาวที่ไหน” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย“ผมเป็นของตายของคุณ...

“คุณหายหัวไปไหนมา” น้ำเสียงดุดันนั้นเธอไม่ได้ยินมันมานานแล้วตั้งแต่ปรับความเข้าใจกันในวันนั้น“ฉันไปหามิกกี้ที่คาซิโนบาร์...” หญิงสาวพูดเบาๆ เขากลับเดินเข้าหาเธอ จนเธอต้องถอยหลังด้วยความกลัว จนชิดกำแพง เขากำหมัดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้...แต่หมัดนั้นกระแทกลงบนกำแพงอย่างจัง สายตาดุดันจนเธอไม่กล้ามองเขาโดยตรง“ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าให้ดิ่งตรงกลับบ้าน...แต่คุณฝ่าฝืนคำสั่ง...” เขาจับใบหน้าเธอให้มองเขา“สิงห์ก็ไปด้วย” หญิงสาวมองกลับมาหาเขา เขากลับบีบคางจนเธอเจ็บ“...นัฐ...ฉันเจ็บนะ...”“คำพูดนั้นมันไม่ความหมายแล้วใช่ไหม...คุณรู้ไหมว่าผมเป็นห่วงคุณแค่ไหนว่ารู้ว่าคุณออกไปนอก...และคุณกับกินเหล้าเกินขนาดจนเมา...คุณจะทำให้ผมเป็นบ้าใช่ไหม” เขาพูดเสียงดังจนรู้สึกได้ว่าเสียงของเขาดังออกไปข้างนอก“นัฐ...ตั้งแต่ฉันแต่งงานมาอยู่กับคุณ...คุณเคยให้ฉันไปไหนไหม...ก็ไม่...ฉันแค่อยากเจอเพื่อน...มิกกี้คือเพื่อนที่ฉันรักที่สุด...ฉันแค่อยากเจอเธอ...และดื่มกินเหมือนตอนสมัยเรียนจบเท่านั้นเอง” หญิงสาวพูดเสร็จเธอใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้า ปล่อยโฮออกมาทันที ด้วยความหวาดกลัวและเสียใจ“วีนัสผมขอโทษ...ผมผิดเอง...อย่าร้อง”