All Chapters of เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+]: Chapter 51 - Chapter 58

“ท่านค่ะ...คุณมณีฉาย ประดับนภา...คนที่ให้จะมาสัมภาษณ์...มาถึงแล้วค่ะ”“พาขึ้นมาเลยค่ะ” เสียงของหญิงสาวปิดโทรศัพท์แล้วหันไปมองนครินทร์“ฉันขอเป็นคนสัมภาษณ์เธอเองนะคะ” รัมภามองมายังนครินทร์ที่นั่งบนโซฟาตัวยาว หญิงสาวเองก็นั่งข้างเขาเช่นกัน“ตามสบายเลยที่รัก...ผมจะเป็นผู้ฟังที่ดี” เขายิ้มให้เธอก๊อกๆ“เชิญค่ะ” รัมภาเอ่ยให้ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา“สวัสดีค่ะ...ดิฉันมณีฉาย ประดับนภาค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้นครินทร์และรัมภา รัมภายกมือไหว้ตอบตามมารยาท“เชิญนั่งครับ” นครินทร์เอ่ยกล่าว มณีฉายจึงนั่งลง“เริ่มคำถามเลยนะคะ” รัมภาเปิดไฟล์ขึ้นมาดูแล้ววางลง“ค่ะ”“คุณมณีฉาย...คุณจบด้านไหนมาคะ”“บริหารธุรกิจ สาขาการจัดการค่ะ”“ทำไมอยากทำงานที่นี่คะ”“ที่บริษัทนี้อยู่ใกล้บ้านและมีชื่อเสียงโด่งดัง และอีกอย่างหนึ่งฉันไม่อยากอยู่ห่างจากแม่ที่ล้มป่วย เลยคิดว่าที่นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด” มณีฉายพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแฝงไปด้วยความเศร้า“ที่นี่งานหนักนะคะ...แรงกดดันมีสูงมากคุณคิดว่าจะไหวไหม”“ถ้าฉันได้ทำงานที่นี่...ฉันจะตั้งใจทำงานให้มีที่สุด...งานอยากแรงกดดันขนาดไหนฉันก็ไม่หวั่นค่ะ”“ดีมากค่ะ...ท่านค่ะ...ท่าน

“ท่านประธานมาถึงแล้ว” พนักงานหน้าประตูพูดขึ้น นครินทร์ลงจากลัมโบกินี่ ซูเปอร์เอสยูวี โดยมีสิงห์เป็นคนขับ รัมภาเองก้าวลงจากรถมีบอดี้การ์ดเปิดประตูให้เธอ แสงแฟลชสาดส่งเขาและเธอ รัมภาเองก้าวเดินไปหาเขาที่ยืนอยู่ เขายืนรอเธอยกแขนข้างขวาให้เธอประคอง หญิงสาวมองเขาเผยรอยยิ้มแล้วประคองแขนเดินเข้าไปในงานพร้อมกัน“คุณมางานครั้งแรกรู้สึกเป็นอย่างไงบ้าง” นครินทร์ถามเธอ ขณะที่เดินไปพนักงานยกมือไว้เขาและเธอ“ตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ...คนตั้งเกือบพัน...” หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย“เก้าร้อยแปดสิบสามคนเอง” เขายิ้มเล็กน้อย“นั้นละ...เกือบพัน” “สวัสดีครับ...คุณนครินทร์...คุณรัมภา...ผมจักรพรรณ...” ชายวัยกลางคนเอ่ยทักนครินทร์“สวัสดีครับ...คุณจักรพรรณ...ประธานบริษัทสิริทรัพย์ยานยนต์” “ผมเอาของขวัญมามอบให้ครับ...เป็นรถรุ่นใหม่ล่าสุดของบริษัทมามอบให้” จักรพรรณส่งกุญแจรถใหญ่นครินทร์“ขอบคุณอย่างยิ่งครับ” นครินทร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วล่งกุญแจรถให้กับหมีบอดีการ์ดของเขาที่เดินตามอยู่ด้านหลัง“ตอนนี้บริษัทเราจดสิทธิบัตร...” (ภาษาฝรั่งเศส)“บริษัท เอ็น.จี.พี กรุ๊ป เป็นบริษัทลูกกัมปนาทไพศาลกรุ๊ป...ได้เข้าตลาดหลักเมื่อเดือนที่แล

เมื่อรัมภาได้ยินเช่นนั้นเธอไม่รอช้าจับความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอช้าๆ ริมฝีปากสวยเม้มด้วยความสะท้านไปทั่วทั้งกาย โน้มตัวเข้าหาเขา มีมือของเขาคอยประคองเธอให้เข้าออกช้าไป ไม่นานนักเขาเป็นคนขยับเสียเอง เธอจูบลงบนริมฝีปากของเขา เธอก็ขยับเองเช่นกันด้วยสัญชาตญาณล้วนๆ เขาจับเธอเปลี่ยนมานอนใต้ร่างของเขา และขยับความเป็นชายสอดใส่ช้าๆ ต่อจากนั้นสอดใส่แรงขึ้นตามอารมณ์ดิบ มือของเธอจิกลงบนผ้าปู เขาจึงโน้มตัวจับมือเรียวของเธอ สอดผสานกันจนเธอกรีดร้องด้วยความสุขหฤหรรษ์ปลดปล่อยออกมาหมดตอนนี้เป็นตาเขาบ้างที่จะปลดปล่อยให้เธอบ้าง เขาเข้าออกสองครั้งเห็นจะได้เขาจึงข้าไว้ในตัวเธอ ริมฝีปากของเขาจูบลงบนริมฝีปากเธอเนิ่นนาน แล้วถอนออก นครินทร์ลงมานอนข้างเธอ รัมภาเข้าสวมกอดเขา มือของเขาลูบลงบนหลังเธอเบาๆ“วีนัสพรุ่งนี้ผมบินไปเชียงใหม่ ผมไม่อยากจากคุณเลย ไปกับผมนะ”“พรุ่งนี้วันเกิดคุณจำได้มั้ย” รัมภามองหน้าเขา“จำได้” เขาเอ่ยสั้น“พรุ่งนี้ฉันอยากทำอาหารอะไรอร่อยๆ ให้คุณทานไม่อยากกินนอกบ้านเหมือนทุกครั้ง กลับมากินข้าวด้วยกันนะ” รัมภายิ้มเล็กน้อย“ได้ ผมเสร็จงานจะรีบบินกลับทันที”“ตามนี้” รัมภาเอ่ยแผ่วเบา แล้วหลับตาลง

หญิงสาวเรือนร่างกายเปลือยเปล่าที่เก้าอี้ยาวหลังจากรักมาราธอนสี่วันเต็มที่อยู่กับเขาจนเธอเมื่อยล้าไปทั้งตัว ตอนนี้สามีของเธอหายไปคุยโทรศัพท์ได้สักพักหนึ่งแล้ว เธอจึงมีเวลาว่างมานอนอาบแดดดื่มน้ำส้มที่บนหัวเรือ ให้แสงแดดสาดลงมาบนตัว ชายหนุ่มใส่ผ้าขนหนูสีขาวเพียงผืนเดียวเดินมาข้างๆ เธอ รัมภาจึงลืมตาขึ้นช้าๆ มองสามีสุดที่รัก เธอยิ้มให้เขา นครินทร์ยิ้มให้เธอแล้วจึงบอกเธอ“วันนี้เราต้องเข้าฝังแล้ว” นครินทร์กล่าวด้วยเสียงเสียดาย รัมภาก็รู้สึกเสียดายไม่แพ้กัน เธอจึงเอ่ยเบาๆ“หมดเวลาสนุกแล้วสิ"“เหลือเวลาอีกแปดชั่วโมงต้องไปถึงงานบอลลูน”“ไม่ไปได้มั้ย ฉันอยากอยู่กับคุณ” รัมภากระตุกผ้าเขาลงมา ความเป็นชายที่หลับใหลออกมาเผชิญตรงหน้าของเธอ เธอจับความเป็นชายเบาๆ เขาที่เรียวปากสวยได้รูป เธอเข้าออกเป็นจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงกดของเขา เขาปลดปล่อยออกหมดแม็กซ์ น้ำนมไหลให้เธอกินไม่หมดสิ้น รัมภาจึงเลียที่ริมฝีปากเขาจึงนั่งลงข้างเธอประกอบริมฝีปากเนิ่นนานและเองตัวเธอลงบนเบาะ และสอดใส่เข้าไปในตัวเธอทันที แล้วตั้งตัวตรงสอดเข้าเธอไม่ยังแรง รัมภากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเธอไม่เคยรู้สึกชินกับความเจ็บนี้ เขาเข้าอ