Semua Bab เจ้าพ่อเพชฌฆาต: Bab 11 - Bab 20

ผัวะ ผัวะ ! เมื่อเดินเข้ามาถึงภายในโกดังฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนถูกต่อยอะไรสักอย่างดังลั่น แต่ความสงสัยก็มลายหายไปเมื่อภาพตรงหน้าบ่งบอกได้เป็นอย่างดีกว่าเสียงเมื่อกี้นี้มันคืออะไร “!!” ฉันหยุดเดินตามเขาอัตโนมัติพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยอาการสั่นเทา ภาพตรงหน้าของฉันคือร่างชายนั่งไร้สติบนใบหน้าร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและรอยฟกช้ำ ส่วนเสียงที่ได้ยินคือชายคนนี้กำลังโดนต่อยอยู่ คาดว่าน่าถูกต่อยจนสลบไปแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนอยากจะอ้วกยังไงไม่รู้ กลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปหมด “หึ” ส่วนเขาเพียงเค้นเสียงหัวเราะ ฉันมองไม่เห็นหรอกว่าเขาทำหน้ายังไง ตอนนี้ไม่อยากสนใจอะไรแล้ว ฉันอยากออกไปจากตรงนี้ “นะ...นาย ระ...เราขอออกไปรอข้างนอกนะ” ฉันบอกเขาจบก็รีบหมุนหันหลังหมายจะเดินออกไปทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเขาพูดบางอย่างออกมา “ไม่อยากช่วยแม่มึงแล้วเหรอ?” เมื่อเขาพูดแบบนั้นมาฉันจึงจำใจเดินไปยืนข้างเขาเหมือนเดิม ชายชุดดำที่เห็นว่าเขามาแล้วแถมยังมีผู้หญิงอย่างฉันมาด้วยอีก หน้าตาของพวกเขาก็เกิดอาการงุนงงมอง

“เอ่อ...ดีค่ะ” “โหยตกใจไรขนาดนั้นเนี่ย ฮ่า ๆ เราชื่อสร้อยนะ ส่วนคนนี้ชื่อพี่ลินา แล้วเธอชื่อไรเหรอ?” คนที่ชื่อสร้อยเธอขำท่าทางขี้ตกใจกลัวของฉัน พลางแนะนำตัวเองแล้วก็แนะนำอีกคน “แหะ ๆ พอดีเราขี้ตกใจน่ะ เราชื่อเทียนจ้า^^” ฉันยิ้มตอบพวกเธออย่างเป็นมิตร ทั้งสองคนสวยมาก น่ารักมาก ๆ เลย อีกคนดูอ่อนหวานสุด ๆ ส่วนสร้อยดูเปรี้ยวๆ แก่น ๆ ดี “ไม่คิดจะแนะนำให้พวกกูรู้จักบ้างเหรอวะ” อยู่ดี ๆ คนที่มีลายสักตรงคอก็พูดขึ้น พลางมองไปทางดีไวน์ที่นั่งเงียบฟังบทสนทนาของพวกฉัน ไม่ต่างจากผู้ชายอีกคนที่มีลายสักคอยันแขนก็นั่งเงียบเช่นกัน “เสือก!” ฉันในตอนแรกที่คิดว่าดีไวน์อาจจะเป็นคนพูดคำนี้แต่กลับกลายเป็นเสียงเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างฉันแทน เธอเอ่ยด่าผู้ชายคนนั้นไปด้วยน้ำเสียงดังพอประมาณ “ด่าผัวระวังบาป!” “ตรรกะอะไรของพี่เนี่ย ปัญญาอ่อนมาก!” อืม..สองคนนี้เป็นแฟนกันนี่เอง ฉันว่าก็เหมาะดีนะพวกเขาดูทันกันดี ( ติดตามเรื่องราวของเคียร์และสร้อยได้ที่ชื่อเรื่อง : เจ้าพ่ออิทธิพล )

“จะให้เราทำอะไรเหรอ?”“มึงต้องมาอยู่กับกูที่นี่ในฐานะแม่บ้าน งานง่าย ๆ แค่นี้ทำได้ใช่ไหม?”“ได้ค่ะ แต่ว่าต้องมาอยู่กับคุณที่นี่เหรอ เราไปกลับก็ได้นะ”“กูไม่ชอบคนขัด”เพียงแค่เขาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นฉันก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อแล้ว น่ากลัวชะมัด พูดธรรมดาก็ได้ทำไมต้องกดเสียงต่ำด้วย เสียงธรรมดาก็ว่าน่ากลัวแล้วมาเจอกดเสียงให้ต่ำลงไปอีกฉันนี้เสียวสันหลังเลย“คุณหิวไหมคะ?”เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรตอบออกไปดีฉันจึงเลือกถามคำถามโง่ ๆ ออกไปแทน อยากจะตบปากตัวเองจังถามออกไปแบบนี้ได้ไง ทั้งที่ตอนอยู่ที่สนามแข่งรถพวกเรากินกันจนอิ่มพุงป่องกันแล้ว“...”เขาเงียบไม่ตอบอะไรกลับมา แต่สายตาของเขาก็ยังคงมองฉันไม่วางตาเลย >////มองทำไมเนี่ยฉันก็เขินเป็นนะ อยู่ดี ๆ ก็มีผู้ชายมาจ้องมอง“งั้นเราขอตัวกลับไปเก็บของก่อนนะ”ยังไม่ทันรอให้เขาตอบกลับอะไร ฉันก็รีบก้าวขาหมายจะเดินผ่านเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องครัวออกไปด้านนอกทันที“เอ๊ะ”แต่ยังไม่ทันจะเดินผ่านเขาไปเลย มือหนาก็กระตุกแขนฉันแรงพอที่ทำให้ฉันเสียหลักหน้ากระแทกชนกับหน้าอกแข็ง ๆ นั้นเต็ม ๆ“ไม่เข้าใจคำว่าอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?”เพราะความใกล้ชิดกันมากเลยทำใ

จนในที่สุดฉันก็ไม่สามารถเก็บเสียงได้เผลอร้องออกมาเสียงดัง เพราะเขาจงใจบีบยอดปทุมของฉันรุนแรง “เสียงห่าไรวะไอ้ไวน์” เพราะความที่เขาเริ่มเข้ามาใกล้เลยทำให้ฉันได้ยินเสียงบทสนทนาภายในสายด้วย ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากไว้ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปได้อีก แต่ดูเขาสิกลับพยายามดึงมือฉันออกแทน “อย่าเสือก หมดธุระของมึงยัง” “แม่งเอ๊ย เออ ๆ แค่นี้แหละ” เหมือนปลายสายจะรู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ก็รีบวางไป จนทำให้ฉันหน้าแดง ไม่กี่วินาทีต่อมามือฉันที่โดนล็อกไว้ก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ฉันจึงรีบดึงเสื้อลงมาปกปิดทันที ส่วนเขาเอาแต่นอนตะแคงชันแขนกับหัวมองการกระทำรีบร้อนของฉัน “หึ” มีเพียงเสียงเค้นหัวเราะจากเขาเท่านั้น เมื่อเห็นว่าฉันลุกขึ้นขยับออกห่างออกจากเขา “มานอนตรงนี้ดี ๆ” มือหนาตบลงที่ว่างบนเตียงข้าง ๆ เขา “มะ..ไม่” ฉันส่ายหน้าไปมารัว ๆ “หนึ่ง” เพียงแค่เขานับตัวฉันก็คลานลงไปนอนข้าง ๆ เขาแล้ว T^T เขามันโรคจิตเผด็จการ! “นี่คุณ!”

ส่วนดีไวน์เขาไม่พูดอะไรแต่กลับเดินเข้าไปหาชายคนนั้น พร้อมกับคว้ามีดเล่มเล็กที่ถูกจัดวางอยู่ข้าง ๆ ติดมือไปด้วย เขาควงมีดในมือไปมาจนไปถึงร่างชายคนนั้น จากที่กำลังหัวเราะมันก็ค่อย ๆ หุบปากที่ยิ้มลงเหลือเพียงสายตาสั่นกลัวแทน“ทำไมกูต้องแคร์ด้วยว่าใครจะตามฆ่ายัยนี่?”คำพูดของเขาสร้างความเจ็บปวดใจให้ฉันไม่น้อย ฉันเงยหน้าขึ้นมองเพดานเล็กน้อยเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมาแสดงถึงความอ่อนแอ มันก็จริงที่เขาจะไม่สนใจว่าใครจะมาตามฆ่าฉัน เพราะฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกันส่วนผู้ชายคนนั้นก็สั่นด้วยความกลัวแทนเมื่อเห็นว่าปั่นหัวดีไวน์ไม่ได้สักนิด ฉันก็พอมองออกนะว่าเขาคงคิดว่าฉันเป็นคนสำคัญของดีไวน์ แต่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย“อ๊ากกกกกก!!!”มีดเล่มเล็กปักเข้าที่ดวงตาของชายคนนั้นพร้อมกับปืนที่จ่ออยู่ข้างขมับ ฉันทนดูไม่ได้มันโหดร้ายเกินไป ดีไวน์เขาเป็นปีศาจ! ฉันรีบหันหลังหนีแต่กลับโดนลูกน้องของเขาจับหันมาให้มองดูเขาด้วยคำสั่งที่แสนโหดร้าย“จับมันให้หันกลับมามอง!”“มะ..ไม่เอานะ ปล่อย ปล่อยย!!!”ฉันถูกกระชากตัวให้หันกลับมามอง ภาพที่ฉันเห็นคือเขากรีดมีดไปตามใบหน้าของผู้ชายคนนั้น ลูกกะตาที่หลุดติดมากับมี