Semua Bab เจ้าพ่อเพชฌฆาต: Bab 21 - Bab 30

แกร๊ก เสียงเปิดประตูส่งผลให้ฉันรีบแกล้งนอนตะแคงไปอีกทางทันที ขืนถ้าเขารู้ว่าฉันยังไม่นอนเขาต้องหาว่าฉันรอเขาแน่ เพื่อเป็นการไม่ให้ตัวเองเสียหน้าฉันต้องแกล้งหลับ “…” ฉันคิดว่าเขากำลังถอดเสื้อผ้านะ เพราะได้ยินเบา ๆเหมือนคนกำลังถอดเสื้อผ้า คงกำลังจะไปอาบน้ำแหละ ว่าแต่ทำไมเขามาถอดข้างนอกเนี่ย โรคจิตชะมัด แล้วนี่ทำไมฉันรู้สึกว่าเตียงมันยุบลงล่ะ แต่แล้วความสงสัยฉันก็หายไปเมื่อเขาจับฉันพลิกตัวไปอีกด้าน ส่วนฉันยังคงแกล้งหลับอยู่ นี่เขาคิดจะทำอะไรเนี่ย! “เอ๊ะ! ทำอะไรของคุณ!” เมื่อทนแกล้งหลับต่อไปไม่ไหวเพราะความลามกของเขา ก็ดูสิอยู่ดี ๆ เขาก็มาบีบทรวงอกฉันเฉยเลย “ไม่แกล้งหลับต่อแล้ว?” ฉันหน้าแดงทันทีเมื่อเห็นว่าเขาไม่ใส่อะไรเลย สะ...ส่วนช่วงล่างเขามันกำลังชี้โด่ชี้เด่อีกด้วย กรี๊ดดด! “คะ..คุณไปใส่เสื้อผ้าดี ๆ สิ” ใบหน้าร้อนรุ่มคล้ายโดนไฟคลอกไปทั้งตัว ไวกว่าความคิดฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองไม่ให้มองเห็นสิ่งล่อแหลมทันที “ว้ายยย ปล่อยเราลงเดี๋ยวนี้นะ”

“อ่า..ขอบคุณค่ะ” ฉันรับมาด้วยความงุนงง มันเป็นถุงใส่ของธรรมดา ๆ ที่ภายในฉันมองดูคร่าว ๆ แล้วน่าจะเป็นยาอะไรสักอย่าง ส่วนไนต์พอหมดธุระก็ก้มหัวก่อนจะเดินหายออกไป ฉันปิดประตูไว้ดังเดิมก่อนจะกลับไปหย่อนตัวลงบนปลายเตียง พลางเปิดถุงดูยาต่าง ๆ มียาแก้อักเสบ ยาแก้ลดไข้ แล้วก็ยา...ยาคุมฉุกเฉิน! ถะ..แถมยังมียาคุมธรรมดาอีกด้วย หน้าฉันร้อนรุ่มทันทีที่เห็นเขามันคนทุเรศ! ฉันจะไม่มีวันยอมเขาเป็นครั้งที่สองแน่ ว่าจบฉันก็ทิ้งยาคุมธรรมดาลงถังขยะ ก่อนจะแกะยาคุมแบบฉุกเฉินทานแทน ดีนะที่ข้างบนมีขวดน้ำเล็ก ๆ อยู่“อ้าวแม่หนูมากินข้าวก่อนสิ”คุณป้าที่กำลังยกอาหารมาวางไว้เต็มโต๊ะเห็นฉันที่กำลังเดินบันไดลงมาก็เอ่ยเรียกทันที ฉันยิ้มให้คุณป้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปช่วยแกยกของต่าง ๆ วันนี้ฉันกะว่าจะไปเยี่ยมแม่สักหน่อย“ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะคุณป้า”พอคุณป้ารู้ว่าฉันจะออกไปเยี่ยมแม่ คุณป้าก็นำอาหารห่อใส่กล่องให้เป็นอย่างดี ฉันยกมือไหว้คุณป้าก่อนจะเดินออกมาจากตัวบ้าน“จะไปไหนครับ?”“เราจะไปเยี่ยมแม่ หลบหน่อยไนต์”อะไรของเขาเนี่ย เขามายืนขวางทางฉันทำไม -*-“ไม่ได้ครับ นายสั่งห้ามคุณไป

เวลา 20.30 น. ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนแท็กซี่ ฉันออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่หกโมงเย็นแล้วก็ยังไม่ถึงบ้านของดีไวน์ที่อยู่นอกเมืองเลย ไหนจะรถที่ติดแสนติดนั่นอีก แต่ฉันโทรบอกไนต์แล้วล่ะว่าจะกลับช้าเนื่องจากรถติด ไนต์ก็บอกแค่ว่าจะรายงานดีไวน์ให้ ฉันไม่มีเบอร์ดีไวน์เลยได้แต่ติดต่อผ่านไนต์แทน “ระ..รถติดมากเลยนะครับผมว่าเดี๋ยวไปทางลัดดีกว่า” “เอาตามที่สะดวกเลยค่ะ” ดีเหมือนกันนะ ขืนไม่ไปทางลัดฉันว่าคงอยู่แถวนี้ราว ๆสักหนึ่งถึงสองชั่วโมงเลย คนขับแท็กซี่ตบไฟเลี้ยวไปอีกทางทันที เป็นทางที่ฉันไม่คุ้นแต่เขาบอกว่ามันเป็นทางลัดก็น่าจะโอเคอยู่ละมั้งเพราะฉันไม่รู้จักทางแถวนี้เลย แต่จากที่ฉันสังเกตดูเขาเหมือนจะสั่น ๆ ยังไงไม่รู้นะ เขาอาจจะหนาวหรือเปล่า “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ตัวสั่นแรงมากเลย ถ้าหนาวปิดแอร์ก็ได้นะคะ เทียนไม่มีปัญหาค่ะ” เขาเพียงส่ายหน้าแทนคำตอบ ฉันจึงไม่ได้สนใจอะไรต่อ มันเป็นสิทธ์ของเขานี่ ฉันแค่เสนอทางเลือกที่ดีให้ก็เท่านั้น แต่ก็ต้องแล้วแต่ด้วยว่าเขาจะรับไม่รับ จากถนนที่เคยมีรถเยอะแยะกลายเป็นถนนโล่งมาก ตอนนี้ข้างทา

“มองกู!” ฉันมองเขาผ่านม่านน้ำตาที่กำลังบดบัง “มึงไม่ได้ฆ่า มึงไม่ใช่คนผิด ตั้งสติเทียน!” ฉันไม่ฟังอะไรเขาทั้งนั้น ฉันเห็นเต็มตาว่าเขาตายเพราะฉัน มันจะไม่ใช่ความผิดฉันได้ยังไง “เขาบอกเขามีลูก..มีเมียที่ต้องดูแล..แต่เรากลับปล่อยให้เขาตาย ฮือ ๆ” “แม่งเอ๊ย!! ฟังกูให้ดีนะไอ้เหี้ยที่นอนตายอยู่ตรงนั้นมันเป็นลูกน้องไอ้นีเวีย ที่มันพูดกับมึงแบบนั้นมันแค่ไม่อยากตาย มันคงทำงานล้มเหลวไอ้เหี้ยนีเวียถึงเอามันมาปั่นประสาทมึงนี่ไง ตั้งสติดิวะ!” ฉันมองหน้าเขา เขามักจะทำหน้าตาที่ไร้อารมณ์ไม่แสดงออกอะไรออกมาง่าย ๆ แต่กลับตอนนี้สีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวลที่เห็นฉันกำลังจะเป็นบ้า ที่เขาพูดเรื่องจริงสินะ เขาพูดคล้ายกับนีเวียเป๊ะเลย “ฮือ ๆ เรากลัวดีไวน์ เรากลัว คนนั้น...นีเวีย! บอกจะตามฆ่าเรา ฆ่าคุณ เรากลัว” ฉันเห็นว่าเขามองไนต์ที่กำลังส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง ไม่นานดีไวน์ก็เปิดประตูเข้ามาอุ้มฉันออกจากรถคันนี้ แล้วเดินไปที่รถของเขาทันทีโดยไม่ได้พูดอะไร มีเพียงฉันที่ซบหน้าร้องไห้กับอกของเขาด้วยความกลัว ร่

“นังหนูแล้วเอ็งแล้วรู้ใช่ไหมว่าแหวนนี่มาจากไหน” ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบ ฉันไม่รู้อะไรเลย เขาไม่บอกฉันสักอย่าง “แหวนวงนี้เคยเป็นแหวนที่คุณหญิงเคยใส่ตอนยังมีชีวิตอยู่” วะ..แหวนของแม่เขางั้นเหรอ ตายแล้ว! งั้นก็สำคัญมากนะสิ แล้วเขาจะเอามาให้ฉันใส่ทำไมเนี่ย ตาย ๆ “จริงเหรอคะป้า! งั้นหนูต้องรีบเอาไปคืนเขาแล้ว” “คืนไม่ได้หรอก มันเป็นธรรมเนียมแล้ว” ธรรมเนียมงั้นเหรอ โอ๊ย งง แต่ดูเหมือนป้าจะเข้าใจหน้าตาของฉันเลยอธิบายออกมา “แหวนวงนี้ถูกสืบทอดมานานแล้ว ถ้าแหวนวงนี้ถูกสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของหญิงสาวคนไหนแสดงว่าเธอคนนั้นถูกเลือกเป็นอย่างดีแล้ว” ฉันเข้าใจในสิ่งที่คุณป้าพูดทันทีก็เกิดอาการหน้าร้อนผ่าวคล้ายกับกำลังโดนมอดไหม้ ละ...เลือกแล้วอย่างนั้นเหรอ >///ฉันนั่งยิ้มมองแหวนด้วยความเขิน แต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อคุณป้าพูดบางอย่างออกมา “แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความเจ็บปวด ต่อจากนี้นังหนูเอ็งต้องระวังตัวให้มากนะ ป้าบอกได้เพียงเท่านี้” แลกมาด้วยความเจ็บปวดงั้นเหรอ ความเจ็บปวดของใครกัน