Semua Bab เจ้าพ่อเพชฌฆาต: Bab 51 - Bab 60

“นับเป็นข่าวดีของเช้าวันนี้เลยครับ มีการรายงานเข้ามาว่าตำรวจได้จับกุมตัวพ่อค้าสิ่งผิดกฏหมายรายใหญ่ ทั้งค้ายา ค้ามนุษย์ และพวกรับสินบนพนักงานชั้นสูงอีกมากมาย ทำให้ตำรวจตามจับตัวได้ครบแก๊งรวมไปถึงคนเบื้องบนที่สำคัญ ๆ อีกด้วย โดยได้รับความร่วมมือจากองค์กรมาเฟียยักษ์ใหญ่อย่างชิเลี่ยน ทุกคนคงจำข่าวดังสมัยก่อนได้กันใช่ไหมครับกับการฆ่ายกครัวของตระกูลมาเฟียโด่งดังจากฝั่งเกาหลี...” สิ่งที่ฉันไม่อยากให้เขาทำมาตลอดก็คือการฆ่าคน แต่ฉันไม่เคยไปบังคับหรือบอกเขาแบบเอ่ยออกมา แต่วันนี้เขากลับทำให้ฉันรู้สึกว่าเขาแคร์ฉันมาก ทั้งที่เขาฆ่าคนพวกนั้นก็ได้แต่เขากลับไม่ทำ เขากลับไปร่วมมือกับตำรวจแทน มันเป็นเหมือนของขวัญที่ดีสำหรับฉันเลย “พะ..พี่ไม่ได้ฆ่าใครใช่ไหมคะ” เขาส่ายหน้าให้เป็นคำตอบ ก่อนจะกดหัวฉันให้ซบลงกับอกแกร่ง “ยัยกระต่ายของพี่ ไม่อยากให้พี่ฆ่าใครใช่ไหมละคะ พี่ก็พยายามทำเพื่อหนูอยู่นะ” “ขอบคุณนะคะ เทียนแค่ไม่อยากให้พี่ทำบาปไปมากกว่านี้” เขากอดฉันแน่นขึ้นคล้ายกับว่าไม่อยากให้ฉันหายไปไหน ถึงแม้เขาจะกอดฉันแนบแน่นแต่ฉั

“คะ..คือเรื่องนั้น เทียนไม่อยากให้พี่ไวน์ต้องมารับผิดชอบแทนเทียนค่ะ เทียนรู้สึกไม่ดี..” เงินไม่ใช่น้อย ๆ เลยสำหรับฉัน ถ้าจะให้เขาต้องมารับผิดชอบแทนแบบนี้ ทั้งที่สองแม่ลูกนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพี่เขาเลย แต่พวกเขากับเกี่ยวข้องกับฉันเต็ม ๆ ทำไมคนพวกนี้ถึงต้องมาขู่บังคับให้ฉันทำอะไรแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ ทั้งที่ฝ่ายนั้นก็มาจากตระกูลร่ำรวยแท้ ๆ “พี่ก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันค่ะ ที่มีใครก็ไม่รู้มาทำให้เมียพี่เป็นกังวลแบบนี้ เพราะงั้นอย่าห้ามพี่ค่ะ” มือหนาหยาบกร้านยกขึ้นมาระดับพอดีกับใบหน้าของฉัน จากนั้นก็ค่อย ๆ ใช้นิ้วเรียวยาวเขี่ยปัดปอยผมตามกรอบหน้าฉันเบา ๆ ฉันได้แต่นั่งเงียบจนเขากดหัวฉันลงให้ซบกับแผงอกแกร่ง ใบหน้าฉันเริ่มร้อนผ่าวกับการกระทำที่ไม่เคยคุ้นชินสักที ไหนจะคำว่า ‘เมีย’ ที่เขาชอบใช้เรียกฉันอีก “ดูสิคะ ฝนตกแล้ว บรรยากาศดีมากเลย” เมื่อรู้สึกถึงความประหม่าก็เริ่มทำให้ฉันวางตัวไม่ถูก แต่ดีที่สายตาเบี่ยงไปเห็นว่าฝนกำลังลงเม็ดปรอย ๆ พอดีจึงใช้ข้ออ้างนี้ในการเปลี่ยนหัวข้อคุยใหม่ ฉันชอบที่สุดก็ตอนที่ฝนกำลังตก

แกร๊ก! “กูให้เวลามึงห้าวิในการลุกออกไปให้ห่างจากตัวกู!” พลอยเบิกตากว้างทันทีที่พี่ไวน์เอื้อมไปหยิบปืนจากเอวของไนต์ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เขาจ่อปลายกระบอกจี้ไปตรงหน้าผากของเธอ ไม่ใช่เพียงแค่พลอยหรอกที่ตกใจ ฉันกับคุณป้าก็ตกใจไม่แพ้กัน “นี่ไอ้เด็กบ้า เอาปืนออกจากตัวลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้!” “หนึ่ง” พี่ไวน์ไม่สนใจเสียงคุณป้า เขาเริ่มนับเวลาแบบที่ชอบทำ เพราะพลอยเอาแต่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่ไม่ลุกออกไปสักที แต่พอพี่ไวน์นับเลขดูเหมือนเธอจะได้สติขึ้นมาก็รีบวิ่งตัวสั่นไปหาคุณป้าทันที “ไอ้ไนต์ส่งแขก!” พี่ไวน์พูดพร้อมกับโยนปืนคืนพี่ไนต์ แล้วหันมากุมมือฉันหมายจะพาเดินออกไปจากตรงนี้ ฉันรู้ว่าเขากลัวตัวเองจะเผลอยิงปืนใส่พวกนั้น แต่ฉันก็มองเขาด้วยความชื่นชมนะที่ไม่ฆ่าใครตามที่เขาสัญญาจริง ๆ แต่เดินออกไปไม่กี่ก้าวคุณป้าก็พูดขึ้นเล่นเอาพี่ไวน์ที่ข่มสงบอารมณ์ในตอนแรกขาดผึงทันที “แล้วเงินละ! อีเทียนมึงผิดคำพูด กูจะเอาเรื่องที่มึงเป็นอีตัวไปบอกแม่มึงแน่ ดูสิว่าแม่มึงจะอยู่ได้อีกกี่วัน!” “มึงเรียกเทียน

ตอนพิเศษ ๑ “ให้เทียนช่วยไหมคะ?” หลังจากที่เห็นสามีของตัวเองกำลังงุ่นง่านกับการเตรียมเสื้อผ้าและของต่าง ๆ อย่าเงอะงะ คล้ายกับคนไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ซึ่งมันก็จริงอย่างที่ว่า เพราะตั้งแต่ที่แต่งงานอยู่กินกันมาเกือบปี สามีของเธอเวลาจะไปไหนมาไหนเขามักจะมีแม่บ้านคอยเตรียมของให้ตลอด แต่พอเธอเอ่ยปากว่าจะทำให้เขาเองก็ไม่ยอม เขามักจะดูแลเธอดั่งไข่ในหิน สามีของเธอไม่ยอมให้เธอทำอะไรเลย จนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นง่อยในไม่ช้านี้ “ไม่ต้องค่ะ หนูนั่งเฉย ๆ ไปเลย” เห็นไหมล่ะ เธอนึกแล้วไม่มีผิดว่าเขาจะต้องพูดแบบเดิม แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว มีหวังคืนนี้สามีของเธอก็คงยังจัดไม่เสร็จหรอกแบบนี้ “หลบเลยค่ะ เดี๋ยวเทียนทำเอง” “พี่บอกว่าไงคะ?” จากน้ำเสียงที่เคยอ่อนโยนกลับเปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบในทันที เมื่อดีไวน์เห็นภรรยาตัวเองไม่ยอมเชื่อฟังในสิ่งที่เขาบอก ส่วนเทียนเมื่อได้ยินสามีตัวเองพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นก็ถึงกับต้องนั่งนิ่งหยุดการกระทำทุกอย่างข้าง ๆ เขา ไม่ใช่ว่าเธอกลัว

ตอนพิเศษ ๒ “โธ่พี่นา คนเราเศร้าได้แต่แค่แป๊บ ๆ ก็พอละ ยังไงเดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกพี่เขาก็กลับมาแล้ว” “แล้วถึงเวลาของพวกเราคืออะไรอะสร้อย” สร้อยทำหน้าทำตาคล้ายกับกำลังตลกกับอะไรสักอย่าง ไม่นานสร้อยก็โบกมือให้กับชายชุดดำที่เหลืออยู่มาพาเด็ก ๆ กลับบ้านไปจนหมดทุกคน เหลือเพียง ฉัน สร้อย และพี่นาแทน “คืนนี้เราจะออกล่า!” “?” “เอ๊ย! ออกเที่ยว ๆ” ฉันกับพี่นามองหน้ากันอัตโนมัติ สร้อยมักจะมีแผนอะไรแบบนี้ตลอด และแน่นอนถ้าพวกเขารู้มีหวังพากันซวยแน่ ๆ เพราะงั้นรีบปฏิเสธดีกว่า “เอ่อ..คื-“ “ไม่ได้! ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ไม่งั้นสร้อยงอนจริงด้วย!” ให้มันได้อย่างนี้สิ พี่นาส่ายหัวไปมากับความดื้อดึงของสร้อยอย่างเอือมระอา “ถ้าพวกพี่เขาจับได้ขึ้นมาเราจะไม่ซวยไงสร้อย” ฉันพูดในสิ่งที่เป็นกังวลที่สุด เพราะสามีของฉันย้ำหนักย้ำหนาว่าห้ามไปเที่ยวไหนในระหว่างที่เขาไม่อยู่ และถ้ารู้ว่าไปละก็เตรียมตัวตายได้เลย โดนขู่แบบนี้ใครมันจะไปกล้าล่ะ “นั้นสิสร้อย ถ้าพี่ชารู้พี่ไ