All Chapters of เกิดเป็นนางร้ายยุค 80 ฉันจะร้ายฉ่ำ: Chapter 11 - Chapter 20

นี่น่ะเหรอนายพลที่เธอเล็งเขาเอาไว้ คิดจะอ่อยให้ได้ ในตอนแรก แต่ตอนนี้ชักเปลี่ยนใจแล้วล่ะ ความรู้สึกมันสั่นจนหวิวไปหมดเลย นี่เธอกลัวเขาขนาดนั้นเลยหรืออย่างไร หรือเพราะความทรงจำของเจ้าของร่างที่บอกว่าควรอยู่ให้ห่างจากคนผู้นี้ ซึ่งอาจจะนำความตายมาสู่เธอ ไม่ได้...ชาตินี้เธอจะไม่ยอมรับบทนางร้ายที่เป็นเหยื่อของเหล่าตัวเอกทั้งหลายแล้วล่ะ แล้วอีกอย่างตอนนี้เธอเป็นคนตระกูลหลิว มาร่วมงานในฐานะตระกูลหลิวไม่ใช่ฐานะตระกูลซูในแบบเดิมอีกต่อไปแล้ว ฉันต้องเปลี่ยนชะตาได้สิ! ขณะที่กำลังคิดหาทางแยกออกจากเหล่าบุรุษที่เกลียดเธอราวกับหนอนพวกนี้ เสียงของคุณปู่ก็ดังขึ้น “หนานหนานมานี่สิหลานรัก เข้าไปพร้อมกัน” คำว่าเข้าไปพร้อมกันดูเหมือนมันจะปลุกหายนะของเธอให้ตื่นขึ้นอย่างไรไม่รู้ เพราะทุกสายตาที่อยู่บริเวณนั้นคือมองมาที่เธอเป็นตาเดียว พร้อมกับเสียงซุบซิบอีกต่างหาก เฮ้อ! ชื่อเสียงเธอมันก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้วนี่นา ทำไงได้แต่ที่ห่วงคือคุณปู่จะแปดเปื้อนไปด้วย แม้ว่าเธอจะส่งยิ้มแกน ๆ ไปให้แต่ดูเหมือนคุณปู่จะไม่ยอม เอื้อมมือมาดึงเธอเข้าไปพร้อมกับเ

“เธออีกแล้วอย่างนั้นเหรอ...ทำไมล่ะแม่เธอให้มาหาเรื่องหลานฉันอย่างนั้นเหรอ” สวี่เซียนหรูหลังได้รับรู้จากอาเทียนว่าหลานสาวให้ไปพบที่สวนด้านหลัง เธอไม่รั้งรออีกต่อไปรีบสาวเท้าเข้ามาใกล้ แล้วก็เป็นจริง ระหว่างทางที่เธอกำลังเดินมาพลันได้ยินเสียงแก้วแตกเสียก่อน “ปะ...เปล่านะคะ หนูเปล่านะคะคุณยาย” ซูเหยียนหลิงจะเข้ามาทัก แล้วก็จะเกิดการยื้อแย่งแก้วไวน์ ห้ามไม่ให้เธอดื่ม แบบที่เธอชอบไปหาเรื่องจิ้งหนานด้วยการเป็นนางเอกแสนซื่อและเซ้าซี้ จนจิ้งหนานทนไม่ไหวแล้วตบหน้าเธอสั่งสอน แต่วันนี้มันเกิดอะไรกันขึ้น เธอยังไม่ทันได้อ้าปากด้วยซ้ำ เรื่องราวก็กลับตาลปัตรไปหมด ต้องเป็นเธอไม่ใช่หรือไงที่ร้องไห้ฟูมฟาย ตอนนี้เป็นจิ้งหนานไปได้อย่างไร “เพราะว่าหนูทำให้ตระกูลซูต้องลำบาก เหยียนหลิง จึงมาคุยด้วยค่ะให้หนูกลับไป แต่ว่าหนูไม่ยอมกลับก็อย่างที่เห็นค่ะคุณยาย” ซูเหยียนหลิงได้แต่ส่ายหน้าไปมา เธอไม่รู้เรื่อง เธอไม่ได้อ้าปากสักคำด้วยซ้ำ แต่มันยากตรงที่เธอไม่มีพยาน น่ะสิ “หึ...ไปบอกพ่อเฮงซวยของเธอกับแม่ที่มารยาร้อยเล่มเกวียนแย่งสามีคนอื่นด้วยว่า เรื่องของจิ้งหนานไม่เดื

ซูจิ้งหนานที่ยืนฟังเงียบ ๆ ปล่อยให้คุณแม่ของอวิ๋นไห่เฉินด่าเธอให้พอใจ ใบหน้ามีเพียงรอยยิ้มจาง ๆ ประดับเท่านั้น แน่นอนว่าเธอนั้นไม่ได้ทำไปเปล่า ๆ หรอกนะ เพราะอะไรน่ะเหรอ...หางตาของเธอวูบหนึ่งเหลือบไปเห็นน่ะสิ ว่ามีคนอยู่ตรงเงามืด หากเดาไม่ผิดก็คงเป็นใครสักคนในบ้านหลังนี้ ตอนแรกก็จะรับบทนางเอกผู้น่าสงสาร จนกระทั่งได้ยินเสียงฝั่งนั้น “ฉันว่าก็คนเดิมน่ะสิ...เธอร้ายขนาดนั้นต้องมีเหตุผลที่ทำไปแน่ ๆ นายอย่างหลงกล” นั่นมันหานอวี้เฉิงไม่ผิดแน่ ตอนแรกเธออยากจะรอให้จบการสาปแช่งบ้าง เหยียดหยามเธอกับคุณยายบ้างค่อยม้วนพรมแล้วตอบโต้แบบเจ็บ ๆ คนแบบจิ้งหนานน่ะเหรอจะยอมให้ถูกด่าง่าย ๆ โดยไม่ได้ตอบโต้สิ่งใด แต่เสียงนั้นทำให้เธอรูดปากสนิทยิ่งกว่าถูกหยอดด้วยกาวชนิดพิเศษ หึ...เขาสงสัยว่าเธอเป็นนางร้าย เธอก็จะแสนดี แต่เมื่อไหร่ที่เขาหลงกล เธอก็จะร้ายกลับให้สุด เพียงแค่รอเวลาเท่านั้น หากคุณนายอวิ๋นสังเกตดี ๆ มุมปากของเธอจะยกขึ้นตลอด ไม่ได้ดูน่าสงสารอย่างที่ใครเห็น สักนิด จนกระทั่ง... “คุณนายครับ...ผมว่าคุณนายกล่าวเกินไปแล้วนะครับ ที่น

คืนอันแสนวุ่นวายในบ้านตระกูลอวิ๋นจบสิ้นลง พร้อมกับร่างของนางร้ายอย่างซูจิ้งหนานที่หมดเรี่ยวหมดแรง ยอมรับว่าวันนี้กินพลังไปไม่น้อยเลย หลังจากรถของคุณปู่อวิ๋นแล่นมาจอดที่บ้านของคุณแม่ของเธอและต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน บ้านหลังนี้มีถึงห้าห้องนอนรวมห้องรับแขก มีคนดูแลตลอดดังนั้นพร้อมสำหรับเข้าพักเสมอแต่ทว่าเมื่อซูจิ้งหนานคิดจะล้มตัวลงนอน หนังสือที่เคยย่อขนาดเล็กในกระเป๋าก็ขยายขึ้นก่อนจะออกมาก่อนจะเปิดภาพในอดีตระหว่างคุณแม่และคุณลุงไห่หยงภาพที่เกิดนั้นคล้ายภาพยนต์เรื่องหนึ่งที่กำลังฉายเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งกับชีวิตรักที่ไม่ได้สมหวังตั้งแต่แรก เพราะว่ารักแค่ข้างเดียวหลิวอี้นั้นอาศัยที่บ้านตระกูลอวิ๋นและตระกูลหลิวพอ ๆ กัน เพราะคุณปู่เอ็นดู ดังนั้นจึงได้พบกับอวิ๋นไห่หยงบ่อยครั้ง ความสัมพันธ์จากเป็นสหายสนิทพัฒนาไปจนถึงมากกว่าสหาย แต่ดันเป็นการพัฒนาแค่เพียงฝ่ายเดียวแต่ที่พีคที่สุดเห็นจะเป็นคนที่ลุงไห่หยงเลือกดันเป็นเพื่อนรักของแม่ หรือคุณป้าจางรั่วหนาน ที่ด่าเธอสาดเสียเทเสียเมื่อตอนอยู่บ้านตระกูลอวิ๋นคุณปู่ย่อมขัดขวางเส้นทางรักของทั้งคู่ เพราะหมายหมั้นให้คุณแม่เป็นลูกสะใภ้ แต่ความร

ซูจิ้งหนานเลือกหยิบเอาเครื่องปรุงในห้วงมิติที่เชื่อมต่อกับคอนโดของเธอได้ แน่นอนว่ามันทำให้รสชาติดียิ่งขึ้นเมื่อเธอใส่พวกผงปรุงรสวันนี้เธอผัดมะระหวานกับไข่ ตุ๋นน้ำแกงปลา ผัดเนื้อเสฉวน และเมื่อดูจากปริมาณคนเธอคิดว่าต้องทำอีก หลาย ๆ อย่างจนคุณลุงเทียนเดินเข้ามาในครัว“คุณหนูลงครัวเองเลยหรือครับ”“คุณปู่ยังไม่ได้ทานข้าวใช่ไหมคะแล้วก็ทุกคนด้วย” เธอไม่ได้ตอบคำถามลุงเทียนแต่เลือกถามกลับ เพราะคิดว่าลุงเทียนน่าจะได้ยินเรื่องที่หลี่เหวินอวี้เรียกเธอไปข้างนอก คนฉลาดย่อมรู้อยู่ว่าต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแต่เธอควรพักเรื่องสร้างศัตรูก่อน เพราะดูเหมือนศัตรูเก่าอย่างตระกูลซูน่าจะมีแผนที่ฟื้นคืนกลับมาแล้ว เธอไม่อยากให้ตัวเองมีศัตรูหลายด้านในตอนนี้ และอยากตอบโต้กลับแบบเจ็บแสบ“ครับ...คุณท่านไม่ทานเผ็ดนะครับ กระเพาะย่อยไม่ค่อยดีนัก”ตายจริงเธอไม่ได้ถามก่อน แล้วเหล่าคุณปู่ทั้งหลายน่าจะกินของหนักไม่ได้ เธอเลยรีบหยิบหม้อแรงดันออกมา แต่นึกขึ้นได้ว่าคุณลุงเทียนอยู่ตรงนี้ เลยหันไปยิ้มให้“รบกวนคุณลุงเทียนแจ้งเหล่าคุณปู่ให้รอหนูสักครู่นะคะ กำลังจะตุ๋นโจ๊กให้ค่ะ รอไม่นานแน่นอน” จิ้งหนานหันไปยิ้มหวานทำเอาคนที