Semua Bab เกิดเป็นนางร้ายยุค 80 ฉันจะร้ายฉ่ำ: Bab 21 - Bab 30

ซูเหยียนหลิงใบหน้าขาวซีด ใบหน้ามองไปที่ซูจิ้ง หนานด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ คล้ายกับกำลังแสดงให้หลี่ เหวินอวี้ดู และเธอรู้สึกว่า เสียเวลามาก! จิ้งหนานรู้ว่าบทบาทนั้นไม่ได้จริงอย่างที่ใครเห็น แค่แค่นางเอกสวมบทนางร้าย ส่วนนางร้ายอย่างเธอน่าจะตกงานแล้วกระมัง เพราะสู้มารยาไม่ได้เลยจริง เธอจึงเลือกเดินหนี เท้าเล็ก ๆ ในรองเท้าอย่างที่เอาออกมาจากห้องมิติของเธอก้าวไปตามทางที่เป็นเส้นทางในหมู่บ้านชนบท ที่ลัดเลาะไปยังหลังบ้านของเธอเร็วขึ้น เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่คนงานของโรงทอใช้เดินทางมารับเงินที่ตระกูลหลิวที่จ้างเป็นรายวันในเมื่อช่วงก่อนหน้านี้ แต่บัดนี้จ้างเป็นรายเดือนแล้วก็ไม่ได้เดินมาอีก แต่ทว่าทางเดินกลับยังโล่งเตียนและเดินสะดวก ทั้งบรรยากาศสองข้างทางเต็มไปด้วยดอกไม้กับธารน้ำที่ไหลกระทบหินสร้างความเบิกบานและสบายใจยิ่งนัก แต่ดูเหมือนวันนี้จะไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อด้านหลังมีคนเดินตามมา “หนานหนานนั่นน้องจะเดินไปไหน” เฮ้อ! คำก็น้องสองคำก็น้อง ชักขนลุกเสียแล้วสิ...อะไรกันคนที่เธอหมายปองให้เป็นคนที่จะดูแลเธอในตอนแรก กลับมาวิ่งไล

จิ้งหนานกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ทั้งที่อยากผลักเขาออกไปแต่กลับรู้สึกเหมือนขาทั้งสองข้างโดนตรึงไว้กับผนัง และที่สำคัญเธอได้ยินเสียงเขาคิดในใจ ‘อ๊า...แข็งแล้วนั่นคือ?’ ส่วนที่ยืดได้หดได้ของเขาตื่นแล้ว ทำให้ใบหน้าเธอร้อนผ่าวจนไม่กล้าขยับกลัวว่าจะไปปลุกเร้าอารมณ์ให้เขาขาดสติจนเกิดเผลอทำอะไรเกินเลยกับเธอเข้าสัมผัสแน่นตึงจากร่างกายเขาที่แนบสนิทจนได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน…เธอไม่รู้ว่าเป็นหัวใจใครที่เต้นแรงกว่า หรือว่าเสียงนั้น…คือจังหวะของทั้งสองที่เต้นจังหวะเดียวกัน“คุณ…จะทำอะไร” เธอถามเสียงแผ่ว รู้สึกว่าลมหายใจร้อน ๆ ของเขาเป่ารดริมฝีปากเธออยู่ไม่ห่าง ดวงตาของเขาจ้องเขม็ง ราวกับช่างใจว่าจะทำอะไรกับผู้หญิงปากดีอย่างเธอดี“ก็แค่จะตอบคำถามคุณหนูซู…ด้วยภาษาที่คุณเข้าใจ”เขากระซิบชิดริมใบหูเธอ น้ำเสียงราวกับเสียงปีศาจที่ล่อลวงให้เธอหลงอยู่ในวังวนบางอย่างที่ควบคุมไม่ได้ก่อนที่เขาจะโน้มลงมา…ริมฝีปากอุ่นเฉียดผ่านแก้มเธอ…แนบลงตรงมุมปากอย่างจงใจแต่ไม่ลึกซึ้งเข้ามาเหมือนคนที่จงใจ “ไม่จูบจริง” แต่ก็อยากสั่งสอนเล็ก ๆ น้อย ๆ“จำไว้นะ…” เขาเอ่ยชิดริมฝีปากเธอ“....”“อย่าไปห

“อื้อ...ฝันอีกแล้วเหรอ” จิ้งหนานที่ไม่ยอมตื่นเพราะคิดว่าเสียงนั้นมันเป็นแค่ฝันไป ไม่ได้เป็นเรื่องจริงแน่ ๆ “ฝันว่าอะไรครับ” เสียงนั้นยังคงดังอยู่ข้างหูของเธอ เป็นเสียงนุ่ม ๆ ชวนกล่อมให้หลับเสียจริง จนเธอขยับไปอีกฝั่งแล้วดึงผ้าห่มคลุมตัวกระชับให้แน่นขึ้น “ฝันถึงหานอวี้เฉิงไง” “ฝันดีแน่ ๆ” “ดีอะไรลามกจะตาย” จิ้งหนานส่งเสียงอู้อี้ตอบแต่กลับรู้สึกแปลก ๆ ว่าทำไมฝันถึงตอบโต้ได้เหมือนจริงมาก ๆ จนเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังลูบไล้ที่แก้ม ดวงตาของเธอค่อย ๆ กะพริบปริบ ๆ และปรับแสงที่ให้เข้าตาจากนั้นมองไปยังระเบียงด้านนอกที่เธอลืมปิดเอาไว้อย่างนั้นเหรอ “ถึงว่าทำไมอากาศเย็นจัง” เธอพึมพำน้ำเสียงหวาน จนกระทั่งพลิกตัวหันกลับมาอีกฟาก แต่สิ่งที่เธอเห็นกลับเป็นเขา! “หานอวี้เฉิง!” เธอมองเขาด้วยสายตาตระหนก ไม่รู้ว่าเขามาที่นี่ได้อย่างไร และที่สำคัญนี่เป็นห้องของเธอ “ตื่นแล้วเหรอครับ”เสียงทุ้มต่ำทักทายมาอย่างนุ่มนวล ริมฝีปากที่ขยับช้า ๆ ส่งผ่านลมหายใจอุ่น ๆ มาติดข้างแก้มเธอ เหมือนกลัวว่าเธอจะตกใจ…แต่ในเวลาเดียวกันก็ดูเ

จิ้งหนานเงยหน้ามองพ่อของตัวเองอย่างสงบนิ่ง ดวงตาไม่วูบไหวแม้แต่น้อย ก่อนจะค่อย ๆ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบหวาน…แต่ทุกถ้อยคำเหมือนมีดคมกริบซ่อนอยู่“อิจฉางั้นเหรอคะ…?”เธอยิ้ม “ถ้าจะอิจฉา…คงอิจฉาคนที่มีทุกอย่าง” จิ้งหนานยกยิ้มร้ายส่งให้กับพ่อตัวเองที่ทรยศหักหลังแม่แอบไปมีผู้หญิงอื่นโดยที่แม่ต้องทนเจ็บปวดอยู่หลายปี“แต่คนเคยมีกลับทำพังด้วยมือตัวเอง อันนี้ก็ไม่น่าอิจฉาเท่าไหร่นะคะ...ว่าไหม”ดวงตาของเธอมองตรงไปยังซูเหยียนหลิง และเธอจะเป็นรายต่อไป“ฉันไม่ได้อิจฉา ‘พี่สาว’ หรอกนะคะ…แค่ตกใจนิดหน่อย ว่าคนที่เคยเกาะคุณชายซ่งเป็นแมวเชื่อง ๆ นอนด้วยในโรงแรม อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นหงส์จับคู่กับคุณชายหลี่ได้อย่างสวยงามขนาดนี้...เพราะแผนของพ่อหรือแผนของไป๋หรูอิงคะ...แต่รวดเร็วทันใจเสียจริงค่ะ ฉันนับถือจริง ๆ”เธอหันกลับไปยิ้มบางให้กับคุณปู่หลี่ พร้อมเอ่ยเสียงนุ่ม“แต่หลานดีใจนะคะที่คุณปู่ใจกว้าง…พอจะรับเรื่องเก่า ๆ ของหลานสะใภ้ได้ แสดงว่าตระกูลหลี่คงเข้ายุคใหม่แล้วจริง ๆ ค่ะ ไม่ถือเรื่องสัมผัสเก่าก่อนที่บ้านมา”ผู้เฒ่าหลี่สูดหายใจลึกเต็มปอด แม้รู้ว่าตระกูลซูมีเรื่องบาดหมางกับแม่หนูจิ้งหนานอยู่เก่าก่อน แต่

จิ้งหนานเห็นข่าวทางหนังสือพิมพ์ว่า ตระกูลซูถูกลงโทษจากการใช้อุบัติเหตุมาบังคับท่านนายพลหลี่ให้แต่งงานเพื่อผลประโยชน์เกี่ยวกับการค้า ศาลสั่งจำคุกทั้งตระกูลเพราะกล่าวหาว่าตระกูลหลี่ทำให้เสียชื่อเสียง แต่จากการตรวจสอบพยานแล้วมีคนเห็นว่าซูเหยียนหลิงจงใจวิ่งให้รถชนเองจิ้งหนานวางหนังสือพิมพ์ภายในใจรู้สึกเบิกบานเล็กน้อย อย่างน้อย ๆ คนเหล่าสั้นก็สมควรโดนลงโทษไปบ้าง แต่อีกตระกูลที่น่าห่วงก็คือตระกูลอวิ๋น คุณปู่อวิ๋นกับคุณลุงไห่หยงคงมีเรื่องกัน เพราะนี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้วไม่มีใครส่งข่าวใด ๆ เว้นแต่มีเรื่องสร้างโรงเรียนสอนตัดเย็บของเธอที่กำลังก่อสร้างรุดหน้าไปมากจิ้งหนานจึงใช้เวลาทั้งหมดไปกับโรงทอและ โรงเรียนของตนเอง รวมทั้งดูแลจิตใจคุณยายให้ดี โดยที่หานอวี้เฉิงก็ยังวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ อ้างเรื่องธุรกิจใบชากับผ้าทอเพื่ออาศัยบ้านตระกูลหลิว แต่เขาคิดว่าเธอไม่รู้หรืออย่างไรจนกระทั่งบ่ายวันหนึ่งรถยนต์ที่มีสัญลักษณ์ทหารแล่นเข้ามาพร้อมกับร่างของนายพลหลี่เหวินอวี้ปรากฏตัวที่หน้าบ้านของเธอนั่นทำให้จิ้งหนานขมวดคิ้วแน่นจนผูกเป็นปม และดูเหมือนหลี่เหวินอวี้จะไม่ได้มาคนเดียวและยังพาคุณปู่หลี่มาด้วย มีผู้หญ