All Chapters of ใต้อาณัติมาเฟียร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

⚠️ คำเตือน ⚠️เนื้อหาในนิยายตอนนี้ มีการบีบบังคับ ใช้ความรุนแรง และทำร้ายจิตใจโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน.....ร่างเล็กของหญิงสาวนอนหอบหายใจด้วยความเหน็ดเหนื่อยหลังจากปลดปล่อยน้ำรักออกไปแล้วรอบหนึ่ง และเนื่องด้วยร่างกายของเธอในตอนนี้กำลังอุ้มท้องลูกของผู้ชายตรงหน้าอยู่ จึงทำให้รู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าปกติ“พอแล้วค่ะคุณมาร์ค” เธอเอ่ยกึ่งขอร้องเบา ๆ พลางขยับตัวเล็กน้อย ตั้งใจจะถอยหลัง แล้วเบี่ยงเท้าลงจากเตียง แต่ในขณะนั้นเอง อุ้งมือหนาก็คว้าจับข้อเท้าเรียวเอาไว้ ทำให้เธอยังคงต้องอยู่ในท่านอนถ่างขาน่าอายแบบนั้น“พอแล้วอะไร ฉันเพิ่งทำให้เธอเสร็จไป แต่ฉันยังไม่เสร็จสักรอบเลยนะ”มาเฟียหนุ่มไม่พูดเปล่า ยังยืดตัวขึ้นคุกเข่าแล้วปลดซิปกางเกงลง จากนั้นก็ถอดทั้งหมดออกในเวลาอันรวดเร็ว และนั่นก็ทำให้หญิงสาวสามารถมองเห็นแก่นกายที่ขยายตัวจนแข็งขืนเต็มที่ด้วยแรงอารมณ์ของเขาลีอาห์กลืนน้ำลายลงคอด้วยความกังวล แม้เธอจะมีอะไรกับเขามาแล้วหลายครั้ง แต่เพราะรู้ว่าเขาไม่เคยอ่อนโยน จึงทำให้เธอนึกเป็นห่วงลูกในท้องขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ด้วยเหตุนั้น จึงทำให้เธอพยายามดันแผงอกของเขาไว้ ก่อนร้องห้ามด้วยเสียงสั่น ๆ “ดะ…

สองอาทิตย์ต่อมา...“อาการยังไม่ดีขึ้นเลยเหรอ พี่เห็นลีเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ”“สงสัยร่างกายยังปรับสภาพไม่ทันค่ะ”หญิงสาวตอบพลางยิ้มบาง ๆ ทั้งที่ในใจรู้ดีว่าไม่ใช่แค่ความเหนื่อยธรรมดาเท่านั้น เพราะตั้งแต่วันที่เธอไปสมัครงานร้านอาหารใกล้อะพาร์ตเมนต์และเริ่มทำงานวันแรก ก็รู้เลยว่ามันหนักกว่าที่คิดไว้มาก ทั้งเมื่อย ทั้งปวดขา ปวดตัวไปหมด ไหนจะอาการอ่อนเพลียที่มากกว่าปกติ เพราะเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ด้วย“งั้นไม่ต้องไปทำแล้ว เดี๋ยวพี่ไปทำคนเดียว” เสียงของพี่สาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง“ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าพี่ไม่ให้ลีทำ พี่ก็ต้องหยุดทำเหมือนกันสิ ยิ่งตอนนี้พี่เองก็ท้องอยู่ด้วยอีก”ใช่... ฟังไม่ผิดเลย ตอนนี้พี่สาวของเธอก็กำลังตั้งครรภ์อยู่เช่นกัน เพราะหลังจากที่เมื่ออาทิตย์ก่อนพี่สาวเธอเกิดเป็นลมหมดสติ เธอรีบพาไปหาหมอแบบเร่งด่วน และนั่นทำให้รู้ความจริงที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ว่าพี่ของเธอกำลังจะมีลูก“ไม่ได้”“งั้นพี่เลก็อย่าห้ามลีทำเหมือนกันสิ”“ดื้อจริง ๆ เลย”“พี่เลก็ดื้อเหมือนกันนั่นแหละ” เธอเถียงกลับยิ้ม ๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายโดยใช้เวลาไม่นานนัก หญิงสา

หลังจากใช้เวลาอยู่ในครัวเกือบครึ่งชั่วโมง ในที่สุดอาหารทั้งสองอย่างที่หญิงสาวตั้งใจทำก็ถูกปรุงเสร็จเรียบร้อย กลิ่นหอมของมันลอยอบอวลไปทั่วห้องลีอาห์ยกมือปาดเหงื่อเบา ๆ ก่อนจะหันกลับไปเอ่ยบอกคนที่นั่งอยู่ไม่ไกล แต่พอเงยหน้าขึ้นเท่านั้น เธอก็ถึงกับชะงัก เพราะมาโครกำลังมองเธออยู่พอดี สายตาเรียบนิ่งของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว“นะ...หนูทำเสร็จแล้วค่ะ” เธอพูดเสียงสั่น“อืม”พอมาเฟียหนุ่มเอ่ยพูดออกมาแบบนั้น หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะรวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้นอีกครั้ง“งั้นคุณช่วยวานให้ลูกน้องคุณไปส่งหนูที่อะพาร์ตเมนต์หน่อยได้ไหมคะ”แต่เพียงพูดจบ สีหน้าของมาเฟียหนุ่มก็เปลี่ยนไปทันที แววตาที่เคยนิ่งเรียบกลับแฝงความไม่พอใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด“ทำไมต้องรีบกลับ” น้ำเสียงเรียบแต่กดต่ำอย่างข่มขวัญ“กะ...ก็หนูทำอาหารให้คุณเสร็จแล้ว อีกอย่างหนูต้องเตรียมตัวไปทำงานตอนเย็นด้วยค่ะ”“เธอต้องกินกับฉันด้วย” เขาตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด“แต่หนูไม่หิว” เธอพูดเบา ๆ พยายามเลี่ยงสายตาคมของเขา“งั้นเธอก็อยู่กับฉันตอนฉันกินก่อน” เขาวางเสียงนิ่ง “ฉันไม่ชอบกินข้าวคนเดียว”ลีอาห์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” เธอเอ่ยเสียงสุภาพ พลางเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวลง มือหนาของมาโครกลับคว้าข้อมือเธอไว้แน่นจนเธอชะงักหันมามองด้วยความตกใจ“อยากเข้าห้องน้ำ ขอไปเข้าที่ห้องเธอได้ไหม”เขาพูดเสียงเรียบ แต่แววตาคมนั้นกลับทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่“ได้สิคะ” เธอตอบเสียงเบา ก่อนเขาจะปล่อยมือและเปิดประตูลงจากรถหญิงสาวรีบตามลงไป ปิดประตูรถอย่างเรียบร้อย แล้วเดินนำเขาเข้าไปในอะพาร์ตเมนต์เก่า ๆ ที่เธอพักอยู่ อาคารไม่ใหญ่ แต่เต็มไปด้วยผู้คนที่อยู่อาศัยเสียงรองเท้าหนังของมาโครกระทบพื้นทางเดินดังเป็นจังหวะขณะที่เขาเดินตามหลังเธอขึ้นบันได ท่าทางของเขาโดดเด่นจนคนแถวนั้นหันมามองเป็นระยะ“การรักษาความปลอดภัยที่นี่ไม่ได้เรื่องเลย”เขาพูดขึ้นระหว่างที่เดินผ่านชั้นล่างที่มีเพียงกล้องวงจรปิดเล็ก ๆ กับป้อมยามเก่า ๆ ที่ไม่มีใครเฝ้า“มันก็ตามสภาพราคานั่นแหละค่ะ ที่นี่ค่าเช่าถูกก็ต้องยอมรับสภาพแบบนี้”“ผู้หญิงอยู่กันสองคนในที่แบบนี้ มันไม่ปลอดภัยเลยนะ”คำพูดนั้นทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา น้ำเสียงของเขาไม่ได้ดุ แต่กลับเต็มไปด้วยความเป็นห่วงบางอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินจากใครมาก่อน

ริมฝีปากหยักผละออกอย่างอ้อยอิ่งจนสายใยสีใสยืดยาว กระตุ้นอารมณ์ใคร่ให้คนตัวสูงได้เป็นอย่างดี นัยน์ตาคมมองสบกับดวงตากลมโตที่เริ่มหยาดเยิ้ม มุมปากยกยิ้มบาง ก่อนจะกดจมูกลงกับแก้มนุ่มอีกครั้ง“ฉันขอทำได้ไหม”เขาเอ่ยถามอย่างเว้าวอน ขณะเดียวกันมือสากก็ไม่อยู่เฉย ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวเธออย่างถือวิสาสะจนกระทั่งมันสอดเข้าไปในเสื้อยืดสีขาวตัวบาง แล้วเลื่อนขึ้น เพื่อจะได้บีบคลึงสองเต้านุ่ม แล้วอาศัยจังหวะรั้งบราเซียร์ลงมาไว้ใต้ฐานเต้า จากนั้นจึงปลายนิ้วไล้วนยอดถันแผ่วเบา“อะ...อื้อ! ทำเบา ๆ ได้ไหมคะ”ในยามนี้ลีอาห์ไม่สามารถปฏิเสธความต้องการของตัวเองได้ แต่เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันเขามักจะรุนแรง เธอจึงต้องอ้อนขอให้เขาเบามือลงหน่อย เนื่องด้วยเธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้านมาเฟียหนุ่มพอถูกอ้อนก็จำต้องยินยอม ในเมื่อเธอน่ารักขนาดนี้ เขาคงใจร้ายไม่ลง“ฉันสัญญา” เอ่ยพูดจบ นิ้วยาวที่วนรอบยอดถันอยู่ ก็เริ่มเขี่ยสะกิดยอดถันทั้งสองถี่ระรัวริมฝีปากหยักเริ่มจูบซับไปตามลำคอระหง ก่อนย้ายมาด้านหลัง ขบเม้มท้ายทอยขาวจนขึ้นรอยจาง ๆ และเพราะความมันเขี้ยว เขาจึงเผลอกัดไปไม่แรงนัก ทว่าก็ขึ้นรอยฟัน“อ๊า! มะ...ไม่กัดได้ไหม