All Chapters of เล่ห์ร้าย ลวงรัก: Chapter 11 - Chapter 20

"พี่อคินอย่าตามจีบหนูให้เสียเวลาเลยค่ะถึงยังไงก็ไม่ติดอยู่ดี หนูไม่อยากคิดเรื่องความรักในตอนนี้""..." อคินเหมือนโดนฉีกหน้าให้แหกละเอียดไม่มีชิ้นดี เขามั่นใจในตัวเองมาตลอดว่าจะสามารถทำให้รุ่นน้องสาวตกหลุมรักได้ในเวลาไม่นาน แต่กลับโดนปฏิเสธแบบนี้เธอเป็นคนแรกที่ปฏิเสธเขาซ้ำ ๆ ทั้งที่ไม่ได้สวยหรือวิเศษวิโสสักนิดเขาอยากจะตะโกนใส่ผู้หญิงตรงหน้าเหลือเกินว่าเขาไม่ได้รู้สึกพิศวาสในตัวเธอสักนิดแต่ก็ทำได้แค่สะกดกลั้นอารมณ์ขุ่นเคืองเอาไว้ปั้นหน้าเศร้าให้ดูน่าสงสารที่สุดแล้วเปล่งเสียงถามไป "ทำไมครับพี่ไม่ดีตรงไหน หรือโกรธที่พี่จูบ" "ใช่ค่ะหนูโกรธที่พี่จูบ พี่ไม่ควรทำแบบนี้กับใครนะคะถ้าเขาไม่เต็มใจ" ของขวัญนิ่งเงียบนานนับนาทีก่อนรวบรวมความกล้าพูดความรู้สึกที่อยู่ในใจออกไปหวังว่าจะช่วยเตือนสติรุ่นพี่หนุ่มให้คิดได้ว่าการกระทำแบบนี้ไม่สมควรอย่างยิ่งโดยเธอไม่รู้เลยว่าคำพูดของตัวเองทำให้คนที่ไม่พอใจอยู่แล้วยิ่งรู้สึกโกรธเข้าไปอีกอคินเหมือนโดนตบหน้าอีกรอบ เขาขบกรามแน่นจับจ้องใบหน้าเรียวด้วยแววตาดุดัน แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้นก็รีบปรับสีหน้า และแววตาให้ดูน่าสารเหมือนเดิมทำเหมือนน้อมรับคำพูดรุ่นน้องสาวท

@บ้านวิโรจน์อัครโชติ"วันนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเชียว" อคินเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัยเมื่อเดินเข้ามาในห้องอาหารก็พบว่าทุกคนนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแล้วถือเป็นโมเมนต์ที่หาได้ยากมากเพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเองต้องทำมีเวลาว่างไม่ค่อยตรงกันเท่าไรนัก"อยากรู้ก็รีบมานั่งทั้งบ้านรอแกอยู่คนเดียวนี่แหละ มาช้าตลอด" อลินดาตวัดสายตาเอ็ดน้องชายอย่างไม่สบอารมณ์"ขี้บ่นจริง ๆ" อคินงึมงำกับตัวเองอย่างนึกรำคาญ ก่อนเดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงข้างพระพายน้องสาวบุตรธรรม"วันนี้แด๊ดดี๊มีเรื่องจะคุยกับลูกทุกคน" ภาคินชายหนุ่มวัยกลางคนซึ่งเป็นประมุขของบ้านเอ่ยเสียงเข้มเมื่อลูกทั้งสี่คนมานั่งบนโต๊ะอาหารพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ดวงตาคมกริบไล่มองหน้าอลัน อลินดา และอคินระเรื่อยมาหยุดตรงหน้าพระพายบุตรบุญธรรมซึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับอคิน "พายอีกปีเดียวหนูก็จะเรียนจบแล้วใช่ไหม" "ใช่ค่ะแด๊ดดี๊" พระพายเอ่ยตอบบิดาเสียงนุ่ม"มันคงถึงเวลาแล้วสินะ" ภาคินปรายตามองหน้าเอวาผู้เป็นภรรยาเมื่อเธอพยักหน้าให้ เขาจึงเลื่อนสายตากลับมามองหน้าบุตรบุญธรรมต่อ "พายอยากรู้ไหมว่าทำไมแด๊ดดี๊ถึงรับหนูมาเลี้ยงแ

รถสปอร์ตหรูที่มีสองหนุ่มสาวนั่งอยู่ด้านในเคลื่อนตัวมาจอดลงยังลานจอดรถของตึกสูงลิบลิ่วเป็นตึกแลนด์มาร์กใจกลางเมืองหลวงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นร้านอาหารและบาร์สูงที่สุดในประเทศไทยอคินในชุดกางเกงสแล็คสีดำเสื้อเชิ้ตสีฟ้าครามปลดกระดุมลงมาสองสามเม็ดโชว์แผงอกแกร่งเปิดประตูก้าวลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูให้รุ่นน้องสาวด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์มากนัก "เชิญครับ""ขอบคุณค่ะ" ของขวัญน้อมศีรษะขอบคุณรุ่นพี่หนุ่มอย่างเหนียมอายก่อนก้าวลงจากรถ วันนี้เธอเลือกใส่ชุดเดรสสีชมพูแขนตุ๊กตากระโปรงฟูฟ่องยาวถึงกลางขาดูเชย ๆ มัดผมหางม้าไร้เครื่องสำอางแต่งเติมบนใบหน้ามีเพียงลิปติกสีชมพูอ่อนเคลือบริมฝีปากบางเบาตามสไตล์ป้าแว่นเฉิ่มเบอะและนี่คือสาเหตุที่ทำให้อคินรู้สึกไม่พอใจอยู่ลึก ๆ ทั้งที่เขาก็ส่งไลน์บอกให้รุ่นน้องสาวแต่งตัวสวย ๆ แล้วแต่เธอก็ยังทำตัวเหมือนป้าแก่หากไม่ติดว่าต้องทำคะแนนเขาไม่มีทางควงผู้หญิงแบบนี้ไปไหนมาไหนให้อับอายคนอื่นแน่"ไปครับ" ถึงแม้จะรู้สึกไม่พอใจเพียงใดอคินก็ยังปั้นหน้ายิ้มทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นยื่นมือไปจับมือรุ่นน้องสาวพาเดินไปเข้าลิฟท์ขึ้นตรงไปยังห้องอาหารสุดหรูบนชั้น 80 ของตึกความสูงถึง 82 ฟุต

วันต่อมา..แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านประตูกระจกริมระเบียงเข้ามากระทบร่างของสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงคิงไซส์ โดยที่อคินนั้นนอนซ้อนหลังรุ่นน้องสาวใช้แขนกอดรัดเอวคอดแน่นภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน เมื่อคืนทั้งสองลงไปร่วมงานปาร์ตี้ของโรงแรมและดื่มแอลกอฮอล์จนเมาแอ้ทำให้พนักงานต้องประคองขึ้นมาส่งที่ห้องพัก โดยพนักงานคิดว่าทั้งสองเป็นแฟนกันเลยให้นอนห้องเดียวกันก็คือห้องของอคินระหว่างคนทั้งสองไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเพราะต่างคนต่างเมาจนหมดสภาพ"อื้อ" ของขวัญครวญครางในลำคอเบา ๆ ค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาพร้อมกับยกมือขึ้นบังแสงแดดที่ตกกระทบตา ใจดวงน้อยพลันเต้นไม่เป็นส่ำ ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากด้านหลัง และเห็นท่อนแขนแกร่งที่พาดอยู่บนเอวอาการง่วงหายเป็นปลิดทิ้งเหลือแค่อาการมึนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์นิดหน่อยเธอลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยว ๆ ลงลำคออึกใหญ่ไม่แม้แต่จะกล้าหายใจแรง ๆ เพราะกลัวอีกคนจะตื่น มือเรียวค่อย ๆ จับผ้าห่มเลิกขึ้นด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึกก้มมองสำรวจตัวเองเธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเสื้อผ้าที่ใส่เมื่อคืนยังอยู่ครบใบหน้าเรียวเอี่ยวมองร่างสูงที่นอนซ้อนด้านหลังเล็กน้อย ก่อนจับแขนแกร่งที่พาดบน

หลายวันต่อมา..วันเวลาหมุนเวียนดำเนินไปเรื่อย ๆ ตอนนี้ของขวัญก็คบกับอคินได้สัปดาห์กว่า ๆ แล้วทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามปกติจะมีก็แต่ความหวานที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากทั้งสองเลื่อนสถานะเป็นแฟนกันของขวัญรู้สึกมีความสุขและแฮปปี้กับความรักในครั้งนี้เธอกล้ายอมรับได้เต็มปากเต็มคำว่ารักรุ่นพี่หนุ่มคนที่เป็นรักแรกของเธอเต็มหัวใจ และหวังว่ามันจะเป็นรักเดียวของตัวเอง"นั่งยิ้มเป็นคนบ้าเลยนะขวัญ" เสียงเอ่ยแซวของพลอยทำให้ของขวัญที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับหน้าจอโทรศัพท์หลังจากอ่านข้อความที่รุ่นพี่หนุ่มส่งมาหุบยิ้มลงฉับพลันตวัดสายตามองค้อนเพื่อนสาวอย่างงอน ๆ "แกก็เหมือนกันนั้นแหละ เวลาแฟนส่งข้อความหาก็นั่งยิ้มเหมือนคนบ้าไม่ต่างจากเราเลย""เดี๋ยวนี้หัดยอกย้อนนะเรา" พลอยเอ่ยทีเล่นทีจริงพร้อมระบายยิ้มให้เพื่อนสาวบาง ๆ "เดี๋ยวไปหาพี่อคินที่คณะวิศวกรรมศาสตร์เป็นเพื่อนเราหน่อยสิ" ของขวัญเพียงไหวไหล่ให้เพื่อนสาวก่อนเอ่ยปากชวนไปหารุ่นพี่หนุ่มเพราะเขาส่งไลน์บอกให้ไปหาใต้ตึกคณะแต่เธอไม่กล้าไปคนเดียวกลัวคนอื่นจะมองในทางที่ไม่ดี"ได้สิไปเลยไหม" "พี่อคินนัดบ่ายโมงนี่เพิ่งเที่ยงตรงเองนะ" ของขวัญก้มมองนาฬิกา